خانواده برتر

سلام

چند وقتیه سرم خیلی شلوغ بوده به خاطر مشغله کاری اصلاً فرصت تنها بودن و تفریح نداشتم، و حالا بعد مدت‌ها فرصت تنها بودن و زمان گذاشتن برای خودم پیدا کردم.

راستش سؤالم اینه که وقتی تنها میشید چه کار می‌کنید؟ چه کاری هست که دوست دارید فقط وقتی تنها هستید انجام بدین؟ (فرقی نداره که تو خونه یا بیرون از خونه باشه) 

حالا به هر دلیلی یا دوست دارید اون کار مخصوص خودتون باشه و برای خودتون باشین، یا به خاطر اینکه دوست ندارین کسی در موردش بدونه و یه جواریی سرگرمی مخفی تونه؟ 

سلام 
سوالی که داشتم در مورد اضافه کاری در محیط کار کارگری هست 
اینکه اضافه کاری اجباری هست یا نه و اگه سرپرستی داشتیم که خیلی سخت گیر بود سر اضافه کاری چه کار کنیم که هم باعث گرفتاری در محیط کار نشیم و هم از حق خودمون کوتاه نیایم
طبق صحبت‌هایی که از همکاران شنیدم اینه که هر چی چیزی نگی بیشتر تو سرت می زنن
ممنون می شم از تجربیات خودتون در محیط کار بگید.

شاید موضوع پستم مسخره و خنده دار باشه واسه خیلی‌ها، ولی واقعاً بد ذهن منو درگیر کرده، من معمولاً ازم تعریف می کنن تو آینه و سلفی بدون فیلتر هم خوب به نظر می‌رسم ولی هر موقع جشنی و ... پیش میاد و عکس هام رو می بینم می گم خدایاااا من این قدر زشتم؟

اصلاً کج و کوله میفته کل اجزای صورتم، با خودم می گم نکنه همین شکلی هستم که به احتمال زیاد همون شکلیم!!!

دغدغه من مربوط به مشکلیه که در زندگی زناشوییم دارم
من تا از نظر عاطفی و روحی به رضایت نرسم از نظر مسائل خاص زناشویی احساس نیاز پیدا نمی‌کنم. اما شوهرم اصلاً بهم ابراز محبت نمی کنه نه کلامی نه عملی. حس می‌کنم به من به عنوان یه وسیله نگاه می کنه نه به عنوان یه انسان که قلب و روح داره.

سلام وقت بخیر

عبارت "قربانت" در فارسی یک عبارت عامیانه است و معمولاً به عنوان یک اصطلاح دوستانه یا صمیمی استفاده میشه، هر چند، معنی دقیق اون ممکنه بسته به شخصی که از اون استفاده میکنه و متن و مفهوم جمله مختلف باشه.

محمد جوانی:

وقتی لحظاتی پیش، این کلیپ خانم دکتر معصومی اصل رو دیدم چقدر ناراحت شدم؛ نه از بابت محتوا، بلکه از ضریب نگرفتن آن!

چقدر عده ای روی بُرشی از صحبت‌های این بانوی فرهیخته‌ی انقلابی، مانور دادند و نفرت‌پراکنی و تخریب شخصیت کردند؛ متاسفانه مثل همیشه هم بعضی از خودی‌ها که حواس شان به خط آتش توپخانه دشمن نیست، خام آن‌ها شده و سرباز بی‌جیره‌ و مواجبی می‌شوند برای انتقام‌گیری از عناصر انقلابی و حزب‌اللهی!

دوست دارید چه نیرو، توانایی یا هنر خارق العاده ای داشته باشید؟

تقریباً 24 ساله بودم، موقعیت ازدواج نداشتم. نه چون خودم سخت گیر بودم یا خواسته‌های تجملاتی داشتم، بلکه چون کلاً کسی به من معرفی نمی‌شد. 

از طرف دیگه تو محیطی بودم که همه فقط تو سر من می‌کوبیدن که چرا با کسی دوست نمیشی و تو املی و عقب مونده ای و غیر اجتماعی و منفی بافی و ... گفتم بهتر خب دوست پسر می‌گیرم! 

بعد این جوری نبودم که با هر کسی بتونم دوست شم، برام شخصیت و رفتار و طرز فکر طرف مهم بود.

عاطفی هستم، اگر می‌خواستم دوست پسر داشته باشم باید طرف می تونست به نیازهای عاطفی من توجه کافی نشون بده. احتمال وابستگی مم بالا بود در نتیجه باز هم نمی‌شد با هر کسی وارد رابطه شم.

امّا اکثریت اون هایی که اهل این روابط بودن کلهم داستان شون با من فرق داشت، اون ها تو خیابون بابت اندام یه نفر شماره می‌دادن یا می‌گرفتن. یا تو دور دور (یعنی شروع ارتباط از روی سطحی ترین شناخت شروع می‌شد و دیگه هیچی دیگه دیده نمی‌شد) 

سلام به شما

واقعیت اینه که شهرها روزبه‌روز دارن بزرگ‌تر میشن و آشنایی آدم‌ها نسبت به هم، کمتر و کمتر میشه. یعنی قبلاً خیلی از مردم توی روستا یا شهرهای کوچک زندگی می‌کردند و برای همین، همدیگه رو تا حدود زیادی می‌شناختند و هر جَوونی می خواست یه گزینه‌ی مناسب پیدا کنه، کافی بود که از خانواده‌ش و فامیل‌هاش پرس‌وجو کنه.

امّا الآن این طور نیست. شهرها خیلی بزرگ شدند و جمعیت‌شون خیلی زیاد شده.

الآن شهرها پر اند از شهروندانِ غیربومی که اصالت‌شون برمی‌گرده به جایی دیگه.

سوال: حالا ما مجردها چه کار باید بکنیم؟ حالا که خیلی از جَوون‌های همین وبلاگ ابرازِ ناراحتی می‌کنند که ((اطرافم هیچ گزینه‌ی مناسبی که من بشناسم وجود نداره. شرایط شغلی-تحصیلی‌م هم طوری نیست که بتونم با گزینه‌های مناسب آشنا بشم. فقط داره سنم زیاد میشه. هیچ امیدی به پیداشدنِ گزینه‌ی مناسب در آینده ندارم.))

همین الآن اگه برید بالای صفحه و گزینه‌ی (آموزش‌های همسریابی) رو بزنید، می‌بینید که مردم ۱۹ مطلب پیرامون (پیدا کردن دختر خوب برای ازدواج)، و ۱۰ مطلب پیرامون (واسطه گری در ازدواج) نوشتند که زیرِ هر کدوم از این مطالب [در بخشِ نظرات] خیلی از جَوون‌ها ابرازِ موافقت و همدردی کردند.

با سلام خدمت همه ی خانواده برتری ها

من پسری هستم با بیست و خورده ای سال سن و فارغ التحصیل یکی از دانشگاه های خوب و همچنین رشته ای خوب.

چیزی که باعث شد این پست رو بذارم مسئله ای هست که امروزه واقعا برای کمتر فردی توی این جامعه هنوز مشکل به حساب میاد. اون موضوع عدم توانایی در پیدا کردن عشق و متعاقبا ازدواجه! ، کسی که همدمت باشه، مخاطبم شما دختر خانم هایی هستین که با هر کدوم تون خواستم تنها برای نیت خیر آشنا بشم بدون هیچ دلیلی جواب رد دادید.

خیلی برام عجیب و غم انگیزه که هیچ کس حاضر نشد باهام بیشتر آشنا بشه، چرا همه ی دختر ها بدون کوچک ترین درنگی من را رد کردن؟، یه عزیزی تو یکی از پست ها حرف قشنگی زده بود، میگفت هر چی بدتر و شرور تر باشی انگار از نظر دختر ها جذابیت بیشتری داری!

احساس میکنم مشکل من اینه که مثل بعضی از پسر ها سیاست کثیف و زبون چرب و نرم ندارم، و هر بار از کسی خوشم اومد مستقیم و صادقانه ابراز کردم و خیلی سریع جواب رد شنیدم. وگرنه از لحاظ شخصیت، آداب اجتماعی و ظاهر و پوشش و وضعیت مالی و اجتماعی خدا رو شکر در وضعیت قابل قبولی قرار دارم و بقیه هم به این موضوع اذعان دارن.

چرا خیلی از دخترا موقعیت های خودشون رو راحت از دست میدن؟، چرا خیلی از دخترا راه رو برای پسرها می بندن؟ اینا سوالات مهمی هستن، بذارید این طوری تعریف بکنم سوالم رو که واضح بشه.

من یه بار تو دانشگاه از یک دختر که همکلاس مون بود خواستگاری کردم، یعنی نرفتم خونه شون، رفتم ابراز علاقه کردم و گفتم اگه اجازه بده می‌خوام برم خواستگاریش. بعد گفت فکر میکنم و بعد فکر کردنش جواب نه داد.

به هر حال خب محیط دانشگاه هم یه جوریه که وقتی یکی با یکی دوست شه، یا علاقه مند شه یا خواستگاری بکنه و ... همه متوجه میشن. دیگه چقدر اون دختر خانم باشه که نره به هیچ کی نگه منتهی من که خانم ندیدم!

به هر حال بعد از این دختر، ترم بعد رفتم به یه دختر دیگه ابراز علاقه کردم، اونم گفت نه! جالبه دلیلی که دختر دومی گفت خیلی عجیب بود! گفت تو مگه از چند نفر خوشت میاد؟ منم گفتم الان از یه نفر شما، اونم گفت مثلا تو به یه نفر دیگه ابراز علاقه کرده بودی! گفتم خب اون گفت نه منم دیگه بهش فکر نکردم! ازدواج که نکرده بودیم! یه علاقه کوچیکی ایجاد شده بود در حدی که برم درخواست بدم چیزی فراتر از این نبود، حداقل اگه دوست میشدم میگفتید پسر بدی هستی یه چیزی ، من فقط خواستگاری کردم اونم گفت نه، من باید تا آخر عمرم دیگه به کس دیگری علاقه مند نمی‌شدم و درخواست نمی‌دادم!؟ به هر حال اینم گفت نه به این دلیل!

سلام به همه اعضای سایت. 

امیدوارم حال تون خوب باشه. من خیلی زود رنجم. مثلا یه خطایی کردم، حالا یه آدم غریبه اومده یه چیزی گفته یا یه تیکه ای انداخته. کار اصلاً بی ارزشی هم بوده. 

شاید فردای اون روز، خود اون شخصی که به من تیکه انداخته یا مسخرم کرده یا اطرافیانم یادشون نباشه چه اتفاقی افتاده ولی من به خاطر حرف هاشون تا چند روز تمرکز ندارم. 

ممنون میشم کمکم کنید یا اگر تجربه ای دارید بیان کنید. 

با تشکر

سلام
تا حالا تو این سایت در رابطه با ازدواج با پزشکان چند بار بحث شده و تعداد زیادی خانم دکتر اومدند جواب دادند
بنده چند تا سوال از خانم دکتر های سایت دارم , یعنی دخترانی که رشته های پزشکی , دندان پزشکی , دارو سازی و مشابه رو خوندن ...

1- آیا کسی که برای خواستگاری از شما اقدام می کنه باید شرایط ویژه و خاصی داشته باشه یا مثل همه ی دختر ها فرقی نداره , یعنی پیش شرط خاصی دارید ؟ حداقل شرایط چطوری باید باشه ؟
2- تحصیلات همسر آیندتون چقدر مهمه و چطوری باید باشه ؟ یعنی حتما پزشک باشه؟ اگر پزشک نه لیسانس یا فوق یا حتما دکترا تخصصی ؟ یعنی اینا چقدر مهمه و چطوری باید باشه ؟چرا؟!
3- با توجه به شرایط خاص این رشته ها در ایران و شان بالای اجتماعی آینده ی شغلی درخشانی در انتظار این دوستان هست و درآمدشون به میلیون 2 رقمیه تا 3 رقمی هم ممکنه برسه ! ( البته این چیزیه که بنده دیدم که لطفا اینم جواب بدند که چقدر درسته ؟ ) 

سلام

من دخترم و 18 19 ساله هستم. من یه اخلاقی دارم که خیلی بده، اینکه من توو انتخابام عجولانه تصمیم می گیرم. پدرم همیشه بهم میگه به خدا با این اخلاقت ضرر می کنی این قدر عجول نباش فکر نکن باید به اولین چیزی که دیدی دست پیدا کنی.

راست میگه من همیشه فکر می کنم اگه به این چیزی که الآن هست نرسم دیگه بهتر از اون رو پیدا نمی کنم. و از این طریق نگران آینده م میشم، نگران انتخاب فردی نالایق به عنوان شریک زندگیم.

تو رو خدا اگه توو انتخابی چیزی یا انتخاب شریک زندگی تون عجولانه عمل کردین و الآن پشیمونید بگین تا برای امثال من درس عبرت بشه و سرمون به سنگ بخوره. قصدم به هیچ وجه یادآوری انتخاب های اشتباه تون و ناراحت کردن تون نیست. والا من هیچ جا جز این وبلاگ نمی تونم کمک بخوام لطفاً جواب بدین خیلی ممنونم.