تلقین پذیری زیاد و اعتماد به نفس کم

سلام

من آدم به شدت تلقین پذیری هستم و در روحیم و عملکردم تاثیر خیلی زیادی می ذاره، و به خاطر همین تلقین پذیری خیلی خودم رو دست کم می گیرم، به شدت روی رفتار و حرکاتم حساسم که اشتباهی نکنم.

عزت نفسم این قدر کمه که ذهنم به سمت خود تخریب گری رفته و مدام خودم رو سرزنش می کنم، البته برخی از اطرافیانم مدام من رو سرزنش می کردن و ایراد می گرفتند که از وقتی از آنها فاصله گرفتم خیلی احساس بهتری دارم امّا هنوز کاملاً برطرف نشده، و اثرش رو در ورزش و دانشگاه و خانواده م گذاشته، و تلقین کردن به خودم هم نتیجه عکس میده چون ضمیر ناخودآگاه انسان بازیگوشه و برعکس عمل می کنه.

اگه راهکاری در این زمینه دارید بگید که هم من هم کسانی که این مشکل رو دارند استفاده کنن

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

چرا همیشه درجا می زنم؟

من یه دبیرستانی هستم؛

محصل که چه عرض کنم من هیچ توانایی ندارم هر چقدر هم درس بخونم باز نمره امتحاناتم بیشتر از پنچ نمی شه، توی ورزش هم همین هست البته من بدن ضعیفی دارم . راه موفقیّت مگه چیه که من پیداش نمی کنم؟

من فقط می خوام یه بار پیشرفت کنم چند وقت دیگه باید کنکور بدم که من بدون شک قبول نمی شم باید برم تو بازار آزاد که مطمئنم تو اون کار هم پیشرفت نمی کنم. 

کمکی که از شما می خواهم این هستش که کسانی که الآن شاغل هستند بگویند شغل شان چیست چگونه شروع کردند ،شاید من هم انگیزی برای ادامه پیدا کردم حس می کنم یه موجود اضافی هستم که بود و نبودم فرقی ندارم .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
موفقیت در زندگی (۱۲۹ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

پسرم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم

سلام

من یه پسرم که آدم خیلی موفقی تو زندگیم هستم در هر زمینه‌ای، بیش از حد تصور، شاید دلیلش اینه که خودم رو شناختم و دنبال چیزهایی رفتم که عاشق شون بودم، تمام زندگی من صرف فعالیت‌های مفید می شه، مثلاً کتاب خوندن برای من خیلی لذت بخش تر از دیدن یک فیلم بوده، یا ورزش کردن خیلی لذت بالاتری نسبت به کشیدن سیگار داره، در کل این هارو گفتم که بدونید درسته که زندگی من همواره هیچ خلاف یا هیچ فعالیت مضر یا حتی کم فایده ای توش نبوده اما کسل کننده و سخت نبوده بلکه بسیار هم لذت بخش بوده و هست.

اما از طرفی احساس حقارت و پست بودن می‌کنم، احساس می‌کنم پست ترین و به درد نخور ترین آدم روی زمین هستم، احساس می‌کنم لایق بدترین توهین‌ها و تحقیرها هستم و هر ظلمی هم که در حق من بشه حقمه، احساس می‌کنم من از سایر انسان‌ها و موجودات ارزش به مراتب کمتری دارم، من از حیوانات و گیاهان و حتی اشیاء هم پست تر هستم، اگه همه بهم توهین کنن ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم خیلی بیشتر از اینها حقمه اما اگه یک نفر فقط با یک کلمه از من تشکر کنه تا چند ماه هروقت یادش بیفتم از شدت خوش حالی بالا و پایین میپرم چون احساس می‌کنم این خیلی بیشتر حق طبیعی منه، یا اگه هربلایی سرم بیاد ناراحت نمی بشم چون احساس می‌کنم من لایق بیشتر از این همه بلا و سختی هستم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۰ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۹۷ مطلب مشابه)

در کلاس زبان، به خاطر کمبود اعتماد به نفس فعال نیستم

سلام به همگی

من سر کلاس زبان و کلاس های مدرسه چه آنلاین چه حضوری اصلاً فعال نیستم و فعالیت ندارم، spiking من قویه ولی اعتماد به نفسش رو ندارم، وقتی می بینم بقیه چقدر فعال هستن و اعتماد به نفس دارن خیلی ناراحتم می شم واسه حال خودم، حس می‌کنم خنگ هستم و از بقیه کم ترم، یا درسم بده، کلاً اعتماد به نفسم به صفر می رسه...، خیلی ناراحتم به خاطر این موضوع، کلاً خیلی ضعیف هستم تو شخصیتم. 

در رابطه با اینکه چطور سر کلاس زبان فعال باشم و نترسم بهم کمک کنید، یعنی به طریقی خودم رو باور کنم، زود ناامید نشم، چطور برای اینکه سر کلاس فعال باشم خجالت نکشم و نترسم، یه جورایی مثل خود کم بینی و شخصیت ضعیف، چطور خودم رو باور کنم که می تونم و در توانم هست اینکه سر کلاس فعال باشم یا به اهدافم برسم.

ممنون می شم منو راهنمایی کنید و چندتا راه حل بهم بدین.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
آموزش زبان انگلیسی (۴۷ مطلب مشابه)

چطوری اعتماد پدرم رو بعد از اشتباهاتم دوباره به دست بیارم؟

با سلام

من دختر جوانی هستم که نشد دانشگاه برم، مشکل من چند تا مورد هست که هنوز هم نمیدونم مقصر این مشکلات چه کسیه.

داستان زندگیم این طوریه که تا چند سال پیش وقتی نوجوان بودم پدر مادرم منو دوست داشتن و خیلی به خواسته هام اهمیت میدادن، برام عزیز بودن و براشون عزیز بودم البته سالی چند بار باهاشون سر چیزهای الکی دعوامون میشد ولی در کل بهم اعتماد داشتن و دوستم داشتن تا اینکه من به خاطر جهالت خودم چند تا از بزرگترین اشتباهات زندگیم رو مرتکب شدم که هنوز هم وقتی یادم میاد خودم رو لعنت میکنم.

اولیش وقتی بود که اول دبیرستان بودم، راستش من تا این سن هر جا رفتم با خانوادم رفتم اونا خیلی مقید و مذهبین و مهم ترین خط قرمزشون اینه که؛

1-حتی یک تار مو -توجه کنید حتی یک تار مو- هم نباید بیرون باشه

2- تا این سن حتی یک بار هم پدرم منو با آرایش ندیده و حق ندارم واسه بیرون یه رژ لب، ریمل بزنم چون پدرم آرایش کردن رو قبول نداره 

3- تنهایی نمیذاره بیرون برم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۱ مطلب مشابه) درد دل های دختران (۱۱۷ مطلب مشابه)

پسر مورد علاقه م مجبوره هر چی رئیسش میگه، بگه چشم

سلام دوستان عزیز 

راجع به موضوعی ازتون راهنمایی میخواستم لطفا صحبتهای ارزشمندتون کمکم کنید.

دختری ۲۴ ساله، و در مرحله آشنایی با یک آقا پسر هستم که ۲۶ ساله شون هست، ما همکار هستیم در یک ارگان دولتی، خدا رو شکر تا حالا خوب پیش رفتیم فقط مشکلی که هست ایشون خجالتی و به همه خیلی احترام می ذاره و همه ش چشم چشم میگه.

چیزی که الان خیلی برام دغدغه شده اینه که ایشون همین امسال عید به پیشنهادخودشون دو روز به جای آبدارچی اداره که مرخصی گرفته بودن موند، تنها کاری هم که کرد این بود که چای برای همکار می آوردن، من از این کار ایشون خیلی ناراحت شدم، بهشون گفتم از این که این کار رو کردی ناراحت شدم، دوست نداشتم تو موقعیت آبدارچی ببینمت، بالاخره نگاه همکاران به آبدارچی خوب نیست.

گذشت، از اون موقع دو بار این اتفاق تکرار شد که آبدارچی مرخصی می گرفت و رئیس میگفتن ایشون باید جای آبدارچی بمونه، قبلا اگه آبدارچی نمی اومد از اداره ناحیه یه نفر رو برای اون روز میخواستن، ولی الان انگار رئیس عادت کرده که ایشون رو بذاره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج با همکار (۲۵ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

در مورد مسائل کاری اعتماد به نفسم داغونی دارم

سلام دوستان

روز و شب تون بخیر... اسمم سهیله و ۲۵ سالمه. من یه مشکلی داشتم که جز اینجا نتونستم جایی مطرحش کنم. امیدوارم تک تک تون کمکم کنید چون واقعا کسی نبود که کمکم کنه... زندگیم کاملا فلج شده بخاطر این مشکل .

اولش بگم که من فوبیای اجتماعی دارم. اعتماد به نفس فوق العاده پایینی دارم و به شدت استرسی و منفی نگرم. و مشکل دیگه م تیروئید کم کار هم دارم. گفتم شاید بهم ربط داشته باشن علائم این دو تا بیماری.

من یه آرایشگرم که حدود ۸ ماهه کارم رو شروع کردم. طبق گفته استادم و همکارام یا بعضی مشتری ها کارم قابل قبوله و نسبتا تعریفی ...

ولی مشکلم اینه که وقتی می خوام مشتری کوتاه کنم ترس و استرس کل وجودم رو میگیره و مضطرب میشم کاملا. شروع می کنم لرزیدن و عرق می کنه صورتم و کاملا هول میشم و تپش قلبم بالا میره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

همه رو باید راضی نگه دارم حتی به قیمت ناراحتی خودم

سلام خدمت داداش ها و آبجیای گلم 

غرض از مزاحمت بنده یه مشکل داشتم که امیدوارم با نظرات تون کمکم کنین، پیشاپیش از وقتی که می ذارین ممونم. 

بنده پسری هستم بیست ساله، دانشجوی یکی از دانشگاهای سراسری کشور، مشکل من اینه که حرف دیگران خیلی برام مهمه و هیچ اعتماد به نفسی یا بهتره بگم اعتماد به نفس بسیار کمی در برابر خواسته های نابجای دیگران دارم.

نمیدونم یه عادت بدی که دارم اینه؛

همه رو باید راضی نگه دارم که به قیمت ناراحتی خودم تموم میشه، البته این مشکل من بیشتر در اجتماع و در رابطه با دوستام مطرح میشه مثلا تو یک کار گروهی کارهای سخت رو اغلب به من میسپرن، اگر مخالفت هم کنم خیلی تعجب می کنن، انگار که مثلا وظیفمه، به نطرم به طور کلی دوستام منو یک آدم خیلی ساده و قابل پیش بینی تصور می کنند به خاطر این کمبود اعتماد به نفسم و عدم ابراز وجود از اول زندگی هیچ کس انتظار این که من پیشرفت انچنانی داشته باشم، کار غیر قابل منتظره ای انجام بدم یا در جواب خواسته هاشون نه بگم رو ندارن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در پسران (۲۳۰ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

یه دختر وابسته بار اومدم که اعتماد به نفس انجام کاری رو ندارم

سلام

مشکل من مادرمه، نمیدونم چطور رفتار کنم احترامش حفظ بشه.

وقتی بچه بودم خیلی ذوق داشتم، میدیدم دختر خاله م ظرف میشوره، خونه جارو میکنه، میگفتم منم میخوام ظرف بشورم، میگفت نمیتونی خودم باید بشورم، (البته یکم وسواس داره) اگه می شستم ذوق میکردم می بردم نشونش بدم دعوام میکرد که چرا دست زدی انگار جنایت کرده بودم، منم زده میشدم.

یه کم بزرگتر شدم دختر خاله م مستقل تر شد من وابسته، خاله م همه ش از دخترش تعریف میکرد مادر منم همه ش منو با اون مقایسه میکرد و می گفت ببین اون رو، از هر انگشتش یه هنر می باره ولی تو هیچی بلد نیستی. در حالی که هیچ وقت بهم هیچی یاد نداده بود، وقتی اعتراض میکردم میگفت خودت باید یاد می گرفتی. وقتی کسی میاد خونه مون تمام نقاط ضعف مو میریزه رو دایره و تحقیرم میکنه، اگه چیزی هم بگم میگه خفه شو .

الان هم گیر داده با پسر یکی از فامیل هامون ازدواج کنم، میگم اون برام مناسب نیست ولی هیچی سرش نمیشه، به گذشته خودم که نگاه میکنم 180 درجه تغییر کردم، درسم خیلی خوب بود، اونم به شدت افت کرد، الان میخوام برم آب هم بخورم یه چیز تو مغزم تکرار میشه نمیتونی نمیتونی بعد منصرف میشم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۲ مطلب مشابه) تعامل با خانواده (۵۱۹ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

انگار مغزم متوقف شده و هیچی یاد نمیگیرم

سلام دوستان

من دختری 17 ساله هستم ، دختر بزرگ خانواده ، خیلی خودم رو باختم، احساس می کنم مثل بقیه از هوش کافی برخوردار نیستم ، از بچگی فکر می کردم خنگ ترین بچه مهد کودک و مدرسه بودم با این که تا سال 5 معدلم 20 بود .

نمیدونم ولی از اعتماد به نفس پایینی برخوردارم ، درس رو دوست ندارم ، یه مدت نویسندگی می کردم متن هام خیلی قشنگ بود ، همه خوششون میومد اما ولش کردم و حال و هوای نوشتن از سرم افتاد ،شنا رفتم تا ترم 4 ، و 2 ترم مونده بود استاد بشم که ول کردم ، کاراته رفتم چون دوست نداشتم اومدم بیرون،  دو سال تو دبیرستان هی تاریخ رو می افتادم ، واقعا حالم بده 6 ساله کلاس زبان میرم ، ولی از اونم خسته شدم ،به مامانم گفتم برام تاسف خورد و گفت دو سه  ترم دیگه میری سطح بین المللی ولی راستش رو بخواین در حد بقیه بچه های کلاس که مثل بلبل حرف میزنن و تند تند انگلیسی مینویسن نیستم .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۲ مطلب مشابه) افزایش اعتماد به نفس (۳۸ مطلب مشابه)

معرفی روانشناس در خصوص سردرگمی در زندگی و اعتماد بنفس

سلام

میدونم قبلا در این سایت سوال در مورد معرفی روانشناس شده  ولی ههمون طور که میدونید بعضی از روانشناس ها  در زمینه خاصی تخصص دارند ، من با اینکه فوق لیسانس را هم گرفتم ولی هنوز در زندگی سردرگمم در مورد کار ، تحصیل ، زندگی و به چیزهایی که میخواستم نرسیدم و احساس رضایت نمیکنم .

وقت و انرژی برای کار یا فعالیت شاید خیلی بیشتر از خیلی ها میذارم ولی به نتیجه نمیرسه،  شاید چون راهم رو اشتباه رفتم و انتخابم درست نبوده یا شانس ندارم یا خیلی چیزهای دیگه... ، اعتماد بنفسم نسبت به قبل بهتر شده ولی باز دوست دارم بیشتر بشه ( شرحی از وضعیتم رو دادم تا با توجه به مشکلم دوستان روانشناس معرفی کنند) .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
معرفی پزشک (۴۶ مطلب مشابه)

حس می کنم ایرادی دارم که دیگران خیلی نگام می کنن

سلام خدمت همه دوستان

راستش شاید مشکلم عجیب به نظر برسه ولی واقعا داره دیوونم میکنه ، من پسر هستم با قد حدودا ١٧٢ و با یه قیافه معمولی ( و حتی نسبتا خوب به گفته ی دیگران ) ، و اینکه اعتماد به نفسم خیلی پایینه ! .

مشکلی که دارم اینه که حس میکنم دیگران خیلی نگام میکنن علی الخصوص خانوما ! شاید خیلی ها اینو به معنی خوب بدونن ولی من از اون جایی که اعتماد به نفسم پایینه حس میکنم لابد خیلی قیافم افتضاحه که این جوری بهم خیره شده ! یا مثلا از لحاظ هیکل خیلی داغونم که نگام میکنن ! مثلا همین امروز یه خانومی تو آموزشگاه همین طوری بهم خیره شده بود !

ممنون میشم جوابم رو بدید

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۸ مطلب مشابه)

الان دچار افسردگی شدم ، هیچ چیزی برام مفهومی نداره

سلام

من یه دختره ۲۱ ساله هستم راستش اصلا اعتماد به نفس ندارم از دوران کودکی اعتماد به نفس نداشتم . تنها جایی که اعتماد به نفس داشتم در ورزش بود دختر فوق العاده با استعدای بودم که همیشه هر رشته ی ورزشی که میرفتم همه رو متعجب میکردم و مطمئنا هستم .

اگر ادامه میدادم حتما به جایی میرسیدم چون همیشه از لحاظ بدنی با هم سن سالای خودم فرق میکردم همه چیز خوب بود که ورزشو ول کردم و مشکل های من شروع شد چون ورزش رو ول کردم چاق شدم و بدنم پر از ترک های پوستی شد منی که هر جا میرفتم همش بحث خوش هیکلیم بود .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۵۳۱ مطلب مشابه)