خانواده برتر

ببین برادر من صادقانه بهت بگم مرد بودن و قوی بودن وباعرضه بودن به ظاهر و هیکل ورزشکاری نیست من خیلیها رو دیدم که فقط عین طبل توخالی میمونن اما هیچ مهارتی ندارن اما خیلیهای دیگه ممکنه ظاهر نحیفی داشته باشن در عوض خیلی تیزو زرنگ باشن.

اما مسئله ی ظاهر یه بحث دیگست که این مورد سلیقه ای هست مثلا یکی لاغر میپسنده یکی توپر و ...

اما در انتها بعنوان یه دختر یه چیز بهت میگم بعنوان یه پسر همیشه یادت باشه پسرایی که اعتماد به نفس بالایی دارن و خوش صحبت هستن و هم چنین از قدرت منطق واستدلال بالایی برخوردارن ونوع رفتار کردن با جنس زن رو بلد هستن حالا با هر ظاهری خیلی راحت میتونن قلب دخترا رو تسخیر کنند. 

من فکر میکنم مرد بودن و مردونگی به رفتار آدمه، البته ظاهر تو نگاه اول تاثیر داره ولی بعد یه مدت اگه از طرفم هرچند باظاهر ورزشکاری و مردونه (زمخت!!!!!)،یه رفتار با ابهت و آرامش بخش نبینم یعنی احساس امنیت بهم نده ، دیگه حتی ظاهر هم تاثیر نداره!!!

برعکسشم صدق میکنه! یعنی اگه طرف مقابلم لاغر و ظریف باشه اما در رفتار با ابهت و پر جذبه باشه، جذب این مردونگی رفتاریش میشم

خودتون که گفتید سلیقه ای هست شایدم لاغر نباشید اگه وزنتون به قدتون بخوره.

من که دوست دارم یکمی البته یکمی پر باشه نه اینکه خیلی پر باشه و عضلات بدی داشته باشه.

چه جالب منم از مرد لاغر شده خوشم بیاد و خیلی جذبش بشم. البته اول نمیدونستم لاغری برام حس خوشایند میاره.برام متوسط ملاک بود ولی واقعا یه بار جذب یه خواستگار لاغر شدم.عین تو.ولی فکر کنم بیشتر شخصیتش جذبم کرد.

البته خب بهتره آقای سوال کننده به وزن متوسط نزدیک تر بشید ولی در کل خیلی حساس نباشید.

ممنون از جوابا فکرنمیکردم زیاد باشه

راستش الان دیگه بنظرم این موضوع زیاد درگیر کننده ذهن نی

یکی البته زیاد لاغربودن بده که اون حدم لاغر نیستم ولی مثل اینکه بهتره یکم عضله داشته باشم

یکی هم من ۱۸۵ قدمه ۶۵ وزنم هان مثل اینکه زیادی لاغر شدم پس رفتنی شدم اما تا حدی که عضله بیارم

بین خودمون باشه با اینکه مهمترین چیز برام اینه که همسر آیندم دوسم داشته باشه و اصلن اندامش برام مهم نیس ولی دوس دارم مثل خودم لاغر باشه وگرنه هم هر چی خدا بخاد

مچکرم

اگه پولداری، یک روز "ممکنه" فقیرترین فرد بشی که صدتا تک تومن تو جیبش نباشه. 

اگه قد بلند باشی یک روز "ممکنه" فلج بشی و بشینی روی ویلچر. 

اگه زیبای دلربای دلفریب باشی یک روز "ممکنه" روی صورتت اسید پاشیده بشه یا حتی تو آتش سوزی، صورتت بسوزه. 

اگه چشمات خوشگله، یک روز "کور" بشی

اگه شغل خیل خوبی داری "یک روز "ممکنه" اخراجت کنن

اگه مدرک تحصیلی ات خیلی بالاست یک روز "ممکنه"..... 

اگه پدر و مادر پولداری داری که تکیه گاهست هستن یک روز "ممکنه" از دستشون بدی.. 

آدمی، هرچه که باشد، لاجرم روزی باید از وابستگی هایی که دارد دست بردارد. 

به این فکر کنید واقعا هویتتان به چه چیزی وابسته است؟

انسان عاقل، تمام تخم مرغ هایش را در یک سبد نمی گذارد. 

هویتتان را روی چیزی بنا کند که اگر از دست رفت، هویتتان هم با آن از دست نرود. 

انسانی که شغلش به او هویت می دهد، پس از اخراج شدن، "بی هویت" می شود.

انسانی که ثروثش شخصیت و هویت اوست، اگر فقیر شود، "بی شخصیت" می شود. 

انسان قد بلند و زیبا اگر فلج، کور  و ... شوند، بی هویت می شوند.

هویتتان را به بی نهایت ها ی جاویدان پیوند دهید... 

هویتتان این باشد که "من یک نماز صبح قضا شده ندارم"

نماز: حتی کور هم باید نماز بخواند/ حتی فلج هم باید نماز بخواند/ حتی پادشاه هم باید نماز بخواند..

برای لحظه ای فکر کنید که تمام آنچه که به دست آورده اید از دست داده اید و به آنچه متکی بوده اید، از بین رفته است... "هویتتان چیست؟"