خانواده برتر

از لحاظ علمى سوگ از دست دادن عزیز تا ٣٠ یا ٤٠ روز طبیعیه، یعنى تا ٣٠ روز فرد از کار و زندگى بیوفته مهم نیست اما اگه عزادارى از اون تایم بیشتر شه و نتونه على رغم غمش به زندگى طبیعى برگرده مشکل روانپزشکى پیدا کرده باید به روانکاو مراجعه کنه یا حتى اگه از شیش ماه تا یکسال بیشتر شه دیگه افسردگیش ثابت شده ست و باید براى افسردگیش دارو بگیره

سنگدلى در کار نیست اتفاقا شما طبیعى رفتار کردید و مادر و خواهراتون زیاده روى کردن و نیازمند کمکن، اینکه احساس میکنن مرگ خواهر عزیزتون مشکوک بوده هم مزید بر علته که به نظر من حق دارن شاید شکایتى مطرح شه اگه توان مالى دارید و تو اون کشور پیگیرى شه خالى از لطف نباشه!

در هر حال تسلیت میگم واقعا غم آخرتون باشه🙏🏻 از نظر علمى شما مشکلى ندارید، از نظر جماعت خاله زنک ایرانى چرا باید تا آخر عمر از کار و زندگى بیوفتید

رفرنس کتاب روانپزشکى کاپلان

در مورد خواهرتون متاسفم واقعا موضوع ناراحت کننده ای هستش،اما در مورد مرگشون که مشکوک هست و پیگیری کردن علت و چراییی و اینکه چه اتفاقی برای خواهرتون افتاد کار بدی نیست و جای بحث داره...

اما در مورد قصه خوردن باید توجه داشته باشید که اگرچه اموات و نزدیکان ما برای ما خیلی عزیز هستن اما ما قرار نیست با مردگان زندگی کنیم و راه درستش همین برگشتن به زندگی عادی و سالم زندگی کردنه یعنی یه انسان سالم از نظر روانی همین کار رو انجام میده.

الان اگه گریه و زاری میکردی و افسرده میشدی و بچه هات افسردگیتو میدیدن خوب بود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اون وقت سالم بودی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ الان که کنار اومدی و اصلشم همینه دیگه برای چی ناراحتی؟؟؟؟؟؟؟؟

دنیاست دیگه عزیزترینتم ممکنه از دست بدی. دلیل نمیشه افسرده شی و غم و تومور و کوفت و مرض دور از جون آدم بیاره سر خودش.

نه اتفاقا کار شما درسته و من شما رو یک آدم قوی میدونم و به حساب میارم. من فکر میکنم اصل خلقت همینه که آدم بتونه کنار بیا دبا هر مشکلی.

به نظر من دلیلش سنگدلی و بی معرفتی نیست.احساسات که دست خود آدم نیست.شما هم زود به روال عادی زندگیت برگشتی.به این معنی نیست که خواهرت رو دوست نداشتی.خواهرت الان به گریه و غم شما نیاز نداره و اتفاقا به نظرم خوشحالتر بشه که شما به خاطر ش کمتر غصه می خورید.خواهرت الان به خیرات و مبرات و دعای شما نیاز داره و لاغیر

تو روان خانم ها انرژی هست به نام هستیا ،زن هایی که این انرژی رو دارند یه مزیتی نسبت به زن های دیگه دارند آینه که در اثر یک ضربه روحی بزرگ خیلی سریع تر نسبت به خانم های دیگه حالشون خوب میشه ....

توی نت درباره هستیا تایپ مطالعه کنید ببینید آیا هستیا تایپ هستید یا نه ؟

سلام، شاد بودن یا نبودنتون به خودتون ربط داره، با خوش بودن شما یا ناراحت بودن خواهر و مادرتون هیچکدوم خواهرتونو زنده نمیکنه، هرکسی به زندگی سابقش برمیگرده حالا یکی زودتر یکی دیرتر، این قضیه روی پدر و مادر صدق نمیکنه اونا داغیه که تا ابد تو دلشونه

ولی ولی ولی اگه من جای شما بودم به این راحتی ها از این غصه رها نمیشدم، حالا رقصیدن و اهنگ شاد بماند

موفق باشید

من درکت میکنم اخه خواهر منم خیلی وقت پیش متا سفانه فوت شدن جوان بود دانشجو بود ازدواج کرده بود ولی زندگی ادامه داره و غم عزیزان هیچوقت فراموش نمیشه و خونواده ات اشتباه میکنند که هروز خودشون زجر میدن من هم بعد از مرگ خواهرم مثل بقیه مردم زندگی میکنم شادم غمگینم ولی اون چیزی که برام مهمه هیج وقت اون رو از ذهنم بیرون نکردم شده بعضی وقتها تواوج شادیم به یادم بیاد و ناراحت بشم ولی اون فقط برای یه لحظه هست چون اگه هروز با غم از دست دادنش زندگی کنم زندیگیم تهی میشه  و به نظر من مثل خودکشی میمونه به نظر من با گذز زمان اوضاع درست میشه 

سلام اولا تسلیت عرض میکنم . من ۱۲ ساله که خواهرمو ازدست دادم هنوز تو غمشم .  ولی اون اوایل  دوس داشتم با صدای خیلی بلند آهنگ گوش کنم تاصداهای ذهنم ساکت بشه . کار من اشتباااااهه . ولی شمام  اینکه براتون مهم نیس چجور فوت شده  یکم جای تامل داره ..... 

سلام بانو،مطمئنم شما سنگدل نیستین و این فقط یه فرآیند ناخودآگاهه که ذهن انجام میده برای اینکه از مصیبت دور شید(منظورم عادی بودن و شادی کردنه ) متاسفانه تو فرهنگ کشور ما این رواج نیست و سعی میکنن تا مدتی همه توی عزا بمونن اما اگر واقعا درک تون از مرگ اینه که خواهر محترمتون در هر لحظه با شماست، و اونقدر خوبه که حتما در آرامشه،

شما سنگدل نیستین، فقط آرامش درونی دارین وگرنه مطمئنم شماهم در یه لحظه هایی به یادش  بغض میکنین،یا با عکساش دلتنگش میشین و حتی اشک میریزین....اما دیدگاهتون به زندگی میذاره رو به جلو پیش برید..

خودمنم خرداد ماه بهترین راهنمای زندگیم از دست رفت، اما من حتی تو مراسمشونم خیلی کم اشک ریختم و الآن گاهی فکر شما رو میکنم، اما هربار یادم میاد که اون توی آرامشه، و مراقبمه، و خودش با مرگ مشکلی نداشت، پس آروم میشم:)

دیدگاه دیگران و جامعه گاهی روی ما فشار میاره اما مطمئنم همین شما که فکرمیکنین چون مثل خواهراتون سیاه نمیپوشید و اشک نمیریزین شادین،، از اونا بیشتر ناراحت بودین و دل بزرگی دارین:)

نه شما فقط نسبت به خواهر ها و مادرتون بهتر با این قضیه  کنار اومدید یا هنوز باور نکردید  ربطی ام به بی وفا بودن شما نداره

من کسی رو میشناسم ک سر خاک پدر مرحومش انگار ک هیچ اتفاقی نیفتاده ایستاده بود و باور نمیکرد نه گریه ای نه هیچی اما مطمعنا توی دلش هزار بار خودخوری میکرد به هر حال انسان ها متفاوت ان هرکسی به یک طریقی با سختی های زندگی کنار میاد ..........

متاسفانه چ خودکشی چ هر علتی کاریه ک شده و همه ما یک روز میمیریم با گریه و زاری کاری نمیشه کرد ب زندگیتون برسید و خداوند ب شما صبر عطا کنه

سلام عزیز دلم 

چه مرگ ناراحت کننده ای 😔😔

ان شاءالله که روح خواهرتون غرق در آرامش باشه و خداوند به مادرتون صبر بده تا کمتر بی تابی کنند .

والا منم اگر خدای نکرده در چنین شرایطی بودم کنار امدن با این قضیه برام خیلی سخت بود شاید مثل خواهراتون بودم و دیرتر میتونستم با این قضیه‌ کنار بیام ولی خب ۵ ماه هم خودش زمان زیادیه...و اینکه همه عین هم نیستند و روحیات افراد متفاوته یکی زودتر میتونه با شرایط سخت و اندوهناک کنار بیاد و یکی دیرتر ....

خودتونو سرزنش نکنید فقط همین که روزانه براشون فاتحه و قرآن بخونید و برای آمرزش و آرامی روح شون  شون دعا کنید  بیشتر به خواهرتون آرامش میده تا غم و غصه شما ...

و اینکه مرگ  عزیزان خیلی خیلی سخته ولی قانون طبیعته و زندگی جریان داره ....

اره والا خیلی خیلی سنگدلی چجوری تونستی کنار بیای اگه من بودم زندگیم نابود شده بود برای همیشه 😓😓😓😓به رقص و رایشت برس نمیخواد عذاب وجدان بگیری

نه عزیز شما یه ویزگی خیلی خیلی خوب داری که میتونی به چشم اینکه خدا بهت داده بهش نگاه کنی 

قدرت فراموشی 

قدرشو بدون اتفاقا کاش همه ما اینجوری باشیم و اگه خدای نکرده اتفاقی بدی افتاد بتونیم به سرعت فراموشش کنیم

یکم عجیب به نظر میرسه 

من چند ماه پیش پدرم رو از دست دادم

تا چهل روز اونقدر شب و روز برام تیره و تار بود و اونقدر میزبان احساسات تلخ و کشنده بودم که واقعا قابل توصیف نیست

حتی دردهای جسمی هم سراغم میومد،قفسه ی سینم درد میگرفت و سنگین میشد و بعد هم بازوی چپم درد میگرفت 

بعد از دو ماه کم کم سر پا شدم و به فعالیت هام برگشتم اما از نظر روحی این از دست دادن به شدت روم تاثیر گذاشته و خیلی زودرنج شدم،هر لحظه یه تلنگر یا یه یادآوری خاطرات با پدرم یا حتی فکر اون روزهای اول عزا و شدت تلخیش کافیه تا اشکام جاری بشه

می خندم ولی نه از سر شادی عمیق ،خنده ای که دو دقیقه بعدش به راحتی به گریه میفتم 

وقتی آدم از یه چیزی غصه داره دیدین آه که میکشه چقدر آهش عمیق و از ته دله؟

توی این چند ماه هر روز چند بار ناخودآگاه اینطور آه می کشم و اینطور متوجه میشم که این چند ماهه تحت چه تنش و غصه ای بودم ولی بهش عادت کردم ،اونقدر که تک تک لحظه هامو دارم با این ماتم سپری میکنم

البته فرق هست بین خواهر و پدر،ولی خواهر هم بالاخره برای آدم عزیزه و بنظرم این حجم از پذیرش شما تو فوت ایشون یکم غیر منطقیه...مخصوصا با توجه به نوع فوت ایشون

نه اینکه شما بی احساس باشید اتفاقا ممکنه این حجم از پذیرش نشون دهنده ی این باشه که شما مراحل سوگ رو به درستی طی نکردین 

اگه امکانش رو دارین با یک روانشناس مشورت کنین 

سندگل و بی معرفت فکر نمیکنم 

ولی بعید میدونم احساسی و حساس باشید ، افرادی که احساسی هستن روحشون بعد از آسیب روحی زود ترمیم پیدا نمیکنه و چون معمولا قوه ی تخیل بالایی دارن کافیه یاد عزیز از دست رفته شون بیفتن اونوقت اون  یاد و ناراحتیشون چندلحظه ای نمیتونه تموم بشه ! 

من با تظاهر موافق نیستم ، مسخره س بخوای برخلاف باطنت رفتار کنی 

ولی همونطور که میدونید قضیه فرق میکنه وقتی اسم همدلی و احترام میاد وسط 

من اون مقام بزرگوار و با خودمون مقایسه نمیکنم ولی گفته میشه هروقت به عزاداری ائمه (ع) میرید اگه حتی حس غم عمیق هم بهتون دست نمیده سرتون رو بندازید پایین و حالت اندوه به خودتون بگیرید ؛ بنظرم این دلیلش بیشتر نوعی احترامه و همدردی با این قضیه ؛ ایشون هم که خواهر شماست 

نشون بدید که این قضیه برای شماهم مهمه و باخانواده تون همدردی کنید 

این که شما پیگیر علت مرگ ایشون نیستید برای من کمی عجیبه، بنظرم چیزی که نشون میده اینه که احساسی و حساس نیستید 

خدا هم خیرتون بده بابت دعا و فاتحه ای که برای ایشون میخونید:)

از نظر روانشناسی دوران سوگواری برای مرگ عزیزان نزدیک نزدیک به سه سال به درازا می کشد

البته شما غیر طبیعی و سنگدل هستی ولی شانس هم داری چون من به خاطر مرگ مادربزرگم سالها افسردگی شدید داشتم و جوانیم نابود شد

سلام

حالا که شما خیلی سریع و راحت به حالت عادی برگشتین،به خانوادتون هم کمک کنین که بتونن با این موضوع کنار بیاین

باهاشون همدردی کنین و سعی کنین از غم و اندو هشون کم کنین

مرگ عزیز خیلی سخته واقعا،اونم برای یه مادری که فرزندش رو از دست داده...خواهرتون خیلی غریبانه و به شکل خیلی بدی فوت کرد،من بهشون حق میدم مخصوصا مادرتون

کار شما از این نظر  که لباس سیاهو درآوردین و تو خونه این حس غم و ناراحتی رو به همسر و بچه هاتون منتقل نکردین خیلی خوب بوده

ولی چیزی که برام عجیبه اینه که اون غم درونی رو هم ندارین

سلام خیر تازه زیاد هم بوده این حرفی های بی اساس که از لحاظ علمی!!!!!!!! علم رو طرف نمی دونه یه چیزی میگه اصلا علم نمی دونه چی هست بگذریم ولی کتابهای جیم ران و دارن هاردی رو بخونید زیادی خودتان رو اذیت نکنید اصلا 40 روز هم اشتباهه باید یاد بگیری احساسات رو کنترل کنی موفق باشی

یاد یکی از دوستام افتادم بعد مرگ مرتضی پاشایی تا یکی دو ماه یادش میوفتاد گریه اش میگرفت....

در مورد شما هم شاید به این دلیله که خواهرتون خارج بوده و هیچ تعلق خاطری بهش نداشتین . ..

ولی بنظرم یه ماه دیگه زیادی زوده و اینکه میگن بیشتر از یه ماه مرده پرستیه و زندگی ادامه داره و ... اینا همش حرف مفته آخه مگه میشه ادم یکی از اعضای خانوادشو در عرض یه ماه فراموش کنه و اینکه یکم عحیبه که حتی براتون مهم نیست خواهرتون رو کشته باشن یا نه؟اگه بر فرض مثال اینطور باشه هیچ تمایلی ندارید قاتل قصاص شه و به جزای عملش برسه؟؟؟

از صمیم قلب بهتون تسلیت میگم .انشاالله روحشون قرین رحمت حق باشه.شما اصلا هم آدم سنگدلی نیستید طبیعت آدما این شکلیه بعضیا زودتر به شرایط عادت میکنن بعضیا خب یه کم طول میکشه.بعضیا تو دل میسوزن و بعضیا هم از چهرشون میشه فهمید،چیزی ک مهمه همون فاتحه و دعاییه که براش میکنید،غم و غصه هم هیچ دردی رو دوا نمیکنه

فرهنگ سوگواری برای عزیزان در ایران بیش از حد افراطیه! 

بزارین یه جور دیگه به قضیه نگاه کنیم. یادمه چندین سال پیش نزدیک بود غرق شم، تو تمام اون لحظات سخت فقط یه چیز تو ذهنم بود، یک دعا، خدایا جوری خبرو به خانوادم بده که قطره اشکی برام نریزن، اصلا ندونن و حس نکنن که من مردم، نگران ناراحتیشون بودم چون برای من عزیزن.

اگر روزی هم بمیرم اجازه ندارن برام سوگواری کنن یا مراسم بگیرن، ارامش و برگشت اونها به زندگی برای من مهم تره.

حالا فکر میکنید خواهرتون با دیدن گریه های شما حس خوبی داره یا دیدن زندگی شاد و خوبتون؟ وقتی نمیتونه ارومتون کنه مطمئنم راضی به ناراحتی تون نیست. 

اشتباهه فکر کنیم گریه واجبه چون احترام به رفتگانه، گریه برای فروکش کردن غلیان احساسات بازماندگان خوبه، اما من حس میکنم باعث ناراحتی رفتگانی میشه که شمارو دوست داشتند، اگر روانتون ارومه و به زندگی برگشته شما شجاعید و بنظرم ارامش خواهرتون هم هستید.

لزومی نداره با ناراحتیتون به یادش باشین، تو شادیهاتون، همون لحظه که میخندین توی ذهنتون ازش بخواین با شما شادی کنه و برای ارامشش دعا کنید، من جای خواهر شما باشم به شما بیشتر از بقیه نزدیک میشدم. مرگ برای همه ست، اونی که زندست باید قدر بدونه و درست و انسانی زندگی کنه.

عزاداری فقط یه هفته، بعدش زمان اروم میکنه، من فکر میکنم شما راه درستو میرین، من اگر بمیرم میخوام خانوادم همون روز اول که دفنم کردن همه چیو فراموش کنن، حداقل دردشو، برای من ارامش اونها مهمه، نه افسردگیشون.

شما سنگدل نیستید...شما عاقلید!

اگه شما مثل مادر و خواهرتون بودی نتیجش میشد از دست دادن زندگی کنونی تون و کم گذاشتن برای فرزندان و همسرتون.

کدوم مهمتره؟ فرد فوت شده یا خانواده کنونی؟

با سلام، خداوند خواهرتون رو رحمت کنه. عزیزم هر کسی یه جور واکنش نشون میده. همه که مثل هم نیستن. شما فاتحه و خیرات بفرست برای خواهر گلت عزیزم تا روحشون از ابن کار شما خشنود باشه. خیرات و صدقه و اینا به نیتش بده. قرآن و نماز گاهی اوقات واسش بخون. 

بعد هم اینکه شما متاهلی. زن متاهل وظیفه مهمش رسیدگی به شوهر و فرزندانشه. تو کارت درسته که نمیذاری کانون زندگیت متألم و اذیت بشه. مطمئن باش که خیرات و صدقات و طلب مغفرت و آرزوی رحمت و فاتحه و دعا برای فرد فوت شده چیزیه که اون از کسانی که هنوز در دنیا هستن انتظار داره. 

کار خوب رو شما میکنی...خودتو مریض نمیکنی.

کارِت هم به دوا و دکتر مغز و اعصاب ، کشیده نمیشه..ناراحتی اعصابم نمیگیری.

بنظرم کار درستی میکنی...

اونی فوت شده دیگه رفته خدا بیامرزش شماهم همش یادش کن براش قرآن بخون یه چی نذر کن برا شادی روحش و...

به زندگی عادی خودتون ادامه بدید.

خدا بیامرزش ناراحت شدم.

سنگدل نه ولی خیلی بی خیالی !

آخه این مرگ خیلی عجیبه من هم بودم تا تهش رو در نمی یاوردم راحت نمی شدم . 

گریه زاری همون یه ماهه ولی تو همچین مورد مشکوکی هزار تا سوال هست که مغز آدمو سوراخ می کنه ولی شما کلا بی خیال شدی و هر چی که گفتن بی چون چرا باور کردی .

از کجا معلوم خواهر شما کشته نشده باشه ! واقعا انقدر افسرده بود که خود کشی کنه اگر آره چرا همسرش کاری نکرده ؟

روانشناس داشته دارو مصرف می کرده ؟

مادرتون که هر روز باهاش صحبت می کرده متوجه چیز مشکوکی نشده ؟ 

رابطش با همسرش چطور بوده ؟

راستش زن ها اگر هم بخوان خودکشی کنن این کارو با قرص انجام می دن نه کمربند .

کلا برای من که خواننده بودم صد تا سوال ایجاد شد . چرا اصرار نکردید بیارنش ایران باید برید اون ور شکایت کنید نبش قبر کنن .

شاید بعضی ها بگن آخرش که چی اون آدم دیگه بر نمیگرده ولی به هر حال عدالت باید اجرا بشه مگه آدم بجز خانوادش کی رو داره اگر شما و خواهر های دیگه پیگیر نباشید پس کی باشه .

سلام وقتتون بخیر

 عمیقا تسلیت عرض میکنم.

خداوند خواهر عزیزتون رو رحمت کنه و انشالله آرامش و صبر رو به قلب اعضای خانوادتون نازل کنه. 

راستش در این مواقع ری اکشن ها متفاوته چون انسان ها باهم متفاون...

مشکل از شما نیست... شما انسان نرمال و واقع بینی هستید که خودتون رو زود با شرایط وفق میدید و واقعیات رو قبول میکنید که خواهر عزیزتون بیشتر از گریه ی شما به دعا و فاتحه ای که براش می‌فرستید نیاز داره...

شما کار درست رو انجام میدید.. 

و به نظرم این هوش شما رو نشون میده نه سنگدل بودنتون رو!

و شاید دلیل اینکه تونستید زودتر از بقیه به روال عادی زندگیتون برگردید همسر و فرزندانتون بودند..

و احتمالا بقیه ی اعضای خونواده مانند شما کسانی رو ندارن که کمکشون کنند تا آروم بشن و با واقعیت کنار بیان...

اما در خصوص مرگ مشکوک خواهرتون جدا نظری ندارم😔

اما به نظرم اگر به پیگیریشون ادامه ندن بهتره. چون چیزی رو تغییر نمیده و ایشون هم دیگه بر نمیگرده...

بعضی وقتا زیاد دونستن باعث عذاب آدم میشه😐

بخدا بعضی وقتا کمتر بدونی بهتره. حداقل فقط میدونی که دلت براش تنگ میشه و واسه دلتنگی گریه میکنی اما بیشتر از این زندگی آدم رو تحت تاثیر قرار میده و آدم تا روزی که زنده است عذاب میکشه و باعث میشه در مورد زندگی اون عزیز  پشت سر هم علامت سوال های جدید ایجاد بشه(چون دور از شما بوده و زیاد ازش خبر نداشتید)

بازهم تسلیت عرض میکنم و امیدوارم غم آخرتون باشه😔 

شما کاری نکردیدشما به زندگی عادیتون برگشتید و دیگران حق ادامه ی زندگی دارند حالا پدر بزرگ من بعد از مرگ مادربزرگم به یک ماه نکشیده رفت زن گرفت هم سن مادرم تازه بچه دارم شد و و بچه های دیگشو هم زیاد تحویل نمیگیره

چه خواهری هستی حالم بد شد...ترجیح میدم بی کس باشم تا خواهری مثل تو داشته باشم

یا زیاد آدم احساساتی نیستید

یا شوکه شدید، چون بعضی وقتا مغز دوس داره اتفاقای ناخوشایند رو نادیده بگیره، و این موضوع تو ضمیر ناخودآگاهتون هست و ناراحتی ولی دوس دارید فراموشش کنید

درسته که آدم نباید زیاده روی کنه و سعی کنه به روال عادی برگرده ولی نه تا این حد

خواهر جوونتون به صورت مشکوکی تو یه کشور دیگه، غریب، فوت شده اونوقت شما اصلا براتون مهم نیست

خیلی عجیبه، عجیب تر اونایی که اومدن میگن تو عادی هستی

من برا فوت زن عموم بیشتر از شما ناراحت بودم

آره به نظر منم شما یه خرده سنگ دلید.

که اصلا خوب نیست!

البته برای خودتون خوبه ها،شماها پیر نمیشید!!

ولی من غصه ی خیلی چیزا و خیلی کسا رو می خورم.البته از درون.

 ****** *** *** ** ***** * ******* ******* **** ** *** ** ***** *** **** ******* *** ****  

من اگر جای شوهرتون بودم یکم ازتون دلسرد میشدم(با خودم میگفتم این که برای خواهرش جمعا ۴۰ روز هم عزاداری نکرد پسفردا منم فوت کنم (دور از جون شوهرتون) حتما تا قبل از تموم شدن عده منو فراموش میکنه)

اونایی هم که گفتن چه میدونم عاقلی و اینحرفا بایستی بهشون گفت که حضرت یعقوب (ع) ۴۰ سال بخاطر فراق حضرت یوسف (ع)گریه کرد با اینکه یوسف (ع) زنده بودن

حالا شما که از پیغمبر خدا عاقلتر نیستی که 

خطاب به علی آقا 

من کاری به بقیه جملاتتون ندارم ولی فقط این جمله تون نظرمو جلب کرد

نمیدونم ولی به نظرم الان فیلم یوسف پیامبر دوباره گذاشتند بهتر نیست یه دور دیگه ببینید 🙂😉؟؟؟!!

یکی از علت های این جدایی طولانی بین یعقوب و یوسف پیامبر دقیقا هنین نکته ای بود که شما بهش اشاره کردید .

بی قراری و بی تابی  زیاد حضرت یعقوب که راضی به رضای پروردگار نمیشد. 

از دوستان بابت نظراتشون ممنونم🌹

بعضیها خیلی احساسی ج دادن...حتی سوال کننده رو هم زیر سوال بردن که سنگدله.... باور من این نیست..

مرگ یه لطف الهیه اگه چیز بدی بود خدا خلقش نمیکرد .ماها از مرگ ترس داریم چون به معنای واقعی درکش نکردیم و مرگ رو بعنوان پایان زندگی و نابودی میبینیم.. در صورتی که مرگ یه تولد دوباره هست..و خلاصی از سختیها و مشکلات زندگی...

ماها جوری زندگی میکنیم که انگار قرار نیست بمیریم واسه همینم هست که از مرگ وحشت داریم..

اگه قرار بود به خاطر از دست دادن عزیزی افسردگی بگیریم که اونوقت تمام ملت افسرده بودن چون در طول روز هزاران نفر میمیرن و هزاران خانواده  عزادار میشن .

سوال کننده یه حالت کاملا نرمال و طبیعی دارن بلکه برعکسش خانوادشه که دفتر زندگی رو بستن و افسرده شدن و دیگه به فعالیتهاشون توجه نمیکنن..مگه آدم میتونه با مرگ کسی بمیره؟؟؟. 

من کسی رو دیدم که همسرش چند ماه پیش فوت کرد و خودش ناراحت بود نه اینکه نباشه ولی شب اول فوت همسرش وقتی نماز وحشت میخوند با خواهر شوهرش پچ پچ میکرد و شوخی و خنده ( من از دیدن این صحنه ها حالم به هم میخورد چون کفن شوهرش خشک نشده بود و تازه دفنش کرده بودن) و جالبش اینکه وقتی شام آوردن این فرد سره کم و زیاد شدن بشقاب غذاش شوخی میکرد و میخندید و دیدم که چه با اشتها غذا میخورد ... از این ناراحت میشدم که خواهر یکی یدونه اون فرد( فوت شده) اصلا و ابدا به خاطر کارای زن برادرش ناراحت نمیشد بلکه باهاش همکاری هم  میکرد و به جای اینکه بگه کارت اشتباهه  و اینکارو نکنمیرفت گیر میداد به اون بدبختی که یه کم آرایش کرده اومده و سرش داد میزد و بی آبرویی میکرد.... 

همسر اون مرحوم بعد از فوت شوهرش تو تمام فضاهای مجازی عضو شد مثل تلگرام و اینستا.... چون قبلا شوهرش اجازه نمیداد..حتی یه وای فای خرید ..

حتی دو هفته نگذشته خونه تکونی کرد و تمام وسایل خونشو مرتب کرد و شست ( همه کارهاش شاخ ادمو در میاره)  به این کارها همه میگن بی چشم و رویی ولی انقدر دوسش دارن و انقدر طرفدار داره که همه قربون صدقش میرن  حیف اون نون و نمکی که با شوهرش خورد...این آدمو میبینم خشم و نفرتم فوران میکنه

اینکه شما به زندگی عادی برگشتید خیلی خوبه ولی اینکه اینقدر راحتید و بی دغدغه اید غیرطبیعی هست، از دست دادن یکی از اعضای خانواده اونهم جوان تو یه کشور غریب خیلی دردناک هست اینکه شما خیلی راحت بعد از یک ماه زندگیتون مثل قبل یا شاید شادتر هم شده عجیبه، من عزیز از دست دادم تو اوج جوونی خودم تجربه دارم شما نیابد اینجور باشید یکی از دوستان اینجا گفتن برید پیش روانشناس واقعا درست گفتن، در واقع عزاداری واقعا و افسردگی و ... بعد از چهلم هست .. نباید اینطور باشین......

سلام دوستان بازم مرسی که وقت گذاشتید و نظر دادید🌷

من نمیدونم طبیعی هستم یا یک مشکلی دارم که مثل بقیه غمگین نیستم به رفتن به روانشناس هم فکر کردم ولی اخه برم بهش بگم یکاری بکن غمگین بشم؟؟؟؟

خانم سوال کننده برای ما فرقی نمیکنه شما برید پیش روانشناس یا نرید شما سوال پرسیدید ما هم نظرمون را گفتیم برای اون بنده خدا هم که دستش از این دنیا کوتاست فرقی نمیکنه که شما براش ناراحت باشید یا نه .... این وسط خودتون میمونید که سوال پرسیدید... برای خودتون هم جای سوال داره که چرا اینطور هستید وگرنه تو سایت این سوال را مطرح نمی کردید.