خانواده برتر

حتما به یه مشاور مجرب که از کارش مطمنین مراجعه کنین.من هم هرچی به ذهنم برسه به عنوان مشورت میگم(البته مشاورهم نیستم):

2 تا احتمال داره:

1- یا به خاطر هیجانات بلوغ،داره عشق کاذب رو تجربه میکنه(که اگه ایجور باشه):در این صورت: نماینده ی جنس مخالف در خانواده برای یک دختر،پدرشه. اگه رابطه اش با پدرش خوب باشه باباش نازشو بکشه بغلش کنه بوسش کنه نیاز عاطفیش رفع میشه و دیگه به خاطرپر کردن ظرف محبت خود هراستکانی رو نمینوشه و فرق عشق و هوس رو متوجه میشه. توصیه میکنم که رابطه اش رو با پدرشون بهبود بدین.و این حرفارو به پدرشم بگین.

درمورد هیجانات این سن و عشق های کاذب و زود گذر بش توضیح بدین.

درعین ابراز علاقه و محبت بش در مورد این خواسته اش با قاطعیت باش برخورد کنین و دلیل منطقی بیارین براش .بش توضیح بدین.اصلا بگین ما هم هیچ! هر کی رو تو قبول داری رو ازش میپرسیم که بین ما قضاوت کنه که حرف کدوممون درسته.

اصلا از خودتون طردش نکنین و سرد باهاش رفتار نکنین.این الان خودش نیاز عاطفی داره و به علت همین نیاز میره سمت اون پسره اگه بی توجهی هم کنین بهش که دیگه هیچی.

مشخصه که او پسره هم مثل دخترتون به بلوغ کامل برا ازدواج نرسیده . و هر دو شخص در مرحله ی اوج هیجانات خود هستن.معلومه پسره هم رابطه عاطفیش با مادرش خوب نیست.از خانواده پسره هم بخواین یا پسرشونو ادب کنه یا اینکه مجبورین خودتون ادبش کنین.

این دو تا بچه اگه طرفشون بهترین آدم رو زمین باشه هم چند ماه بعد از ازدواج جدا میشن.چون کاملا مشخصه که در اوج هیجانات و حساس ترین مرحله ی بلوغ خود هستند و احساسات به بالاترین حد خود رسیده وکاملا احساسی تصمیم میگیرن.و حتی اگر عقلی نیز وجود داشته بود به کمترین حد خود رسیده.

بر فرض اینکه علاوه بر فشار عاطفی،فشار جنسی هم داشته باشه باید بش بگین خودتو به ما ثابت کن که به بلوغ کامل برا ازدواج رسیدی.

در مورد تحصیلش هم بش بگین تا این بحران رو در خودش حل نکنه حق پشت کنکور موندن و برای کنکور خوندن نداره.

جوری رفتار کنین که بتونه همه چی رو بتون بگه ومثل الان با اینکه حس میکنه درکش نمیکنین،ولی بازم بیاد مشکلاتشو به خود شما بگه و نظر شما واسش مهم باشه(این مورد در این شرایط یه نکته ی مثبته که میاد مشکلشو به شما میگه و رابطه ی دوستیشو با شما درمیون میزاره).

2- حتی (عذر میخوام اینو میگم و دعا میکنم اینجوری نباشه) این احتمال از ذهنم عبور میکنه که شاید دخترتون با پسره ارتباط ناجور تری داشته و به خودش آسیبی رسونده.که حالا میاد اینجوری اصرار میکنه و در عین حال نظرتون واسش مهمه و مییخواد متقاعدتون کنه(کاش بیشتر میگفتین که رفتارش قبل از این موضوع با شمل و پدرش چجوری بود یا اینکه آیا نیاز عاطفی اش بش پاسخ داده میشه یا نه یا... . تا میشد احتمال این موضوع روبا دقت بیشتری بررسی کرد).به هر حال اگر چنین احتمالی را دادید:باید خیلی دوستانه جوری که قابل اعتماد بودن و تکیه کاه بودنتان را برایش ثابت کرده اید،بش بگین که آیا همچین چیزی بوده یا نه و اگر بوده باز هم راه داره که حلش کنیم.(البته اگه میبینین چنین چیزی محاله و دخترتون فقط به خاطر هیجانات دوران بلوغ عشق کاذب زده به سرش حتی این سوال رو مطرح نکنید چون شاید اینگونه یک راهکار برای رسیدن به پسره هم بش بدین!)

اینکه پسره هم داره شرط میزاره اونم چه شرط سنگینی که میدونه دختره ازش بر نمیاد،این احتمال رو تشدید میکنه که حتما یه کاری با هم کردن و پسره میحواد از شر دختر خلاص کنه خودشو!

و از اینکه پسره میگه اول باید قبول شی بعد کاری انجام بدیم مفهوم میشه که اگه احتمال دوم درست بوده باشه قضیه بارداری منتفیه و مشکل فقط آسیب به پرده است.

به آقای نجفی:هر دو احتمال وجود داره آقای نجفی پس لطفا نگین شاید اینجوری نباشه،احتمال 1درصد هم یک احتماله!

در صورت احتمال 1:

اشکال تربیت شما اینه که:

 بچه رو نباید هر چی خواست رو براش فراهم کرد، تصور کنین یه بچه رو که میگه فلان اسباب بازی رو،فلان لباس رو فلان... میخوام و والدین فورا براش مهیا میکنن.این بچه هر چی بزرگ تر میشه خواسته هاش هم بزرگ تر میشه.کم کم این خواسته ها به جایی میرسه که والدین درتوانشون نیست برآورده کنن اون احتیاجات رو. مثلا به جایی میرسه که میگه ماشین میخوام.تازه تا اینجا هنوز هم جای امید هست،چون رسیدیدن به جایی که تو روش وایسین و با واقعیت روبروش کنین(گرچه ناخواسته و به خاطر نداشتن پول).ولی ممکنه این حادثه بدتر هم بشه به این صورت که والدین از لحاظ مالی مشکلی هم نداشته باشن و از ترس اینکه مبادا دل فرزند بشکنه باز هم فراهم میکنن.

و هیچ وقت بش این رو آموزش ندادین که هر خواستنی به صلاحش نیست و این صلاحیت رو والدین تشخیص میده.بش آموزش ندادین که باید ازتون حرف شنوی داشته باشه و احترامتون رو حفظ کنه.و به خاطر شما خواسته اش رو باید قربانی کنه.

و کم کم به جایی میرسه که دیگه پدر و مادرنه میتونن به بچه بگن چادر کن نماز بخون چجوری غذا بخور فلان کار رو انجام دادن تو مهمونی زشته...

و کم کم اینی میشه که میبینیم.بچه برا خودش میره یکیو پیدا میکنه میگه میخوامش،حالا اگه والدین گفتن نه میخوابونه تو دهن والدین که نشنیدم چی گفتی!

این کار اشتباهه. برای فرزندتون غول چراغ جادو نباشید.به خدا اینجوری  به او ظلم کرده اید.(اینکه یاد نگرفته خودش برا زندگیش تلاش کنه هم خودش جای بحث داره.شما هم که همیشه نیستی پیشش که بخوای فراهم کنی براش)

ولی شما از این نوع پدر و مادر نبودین.بلکه نوع دومی هم از والدین در تربیت غلط هست که جلوی خواسته ی بچه وامیسن میگن نه(تا اینجاش خوبه).و بچه از اونجایی که خیلی هوش تیزی داره و میدونه که پدر و مادر دوسش دارن و با گریه اش اذیت میشن، یه گریه ی سوری راه میندازه تا نظر والدین رو در برابر خواسته اش تغییر بده.و اون والدینی که احساسی (و نه عقلانی)تصمیم میگیرن، میگن خب طوری نیس دیگه گریه نکن برات میگیریم،این والدین بچه رو شرطی میکنن که تا بانگ مخالفت شنید جزع فزع کنه تا به خواسته اش برسه و اینجوری میشه که بچه جیغ جیغو میشه!(در برابر خواسته ی بچه باید اول فکر کرد و اگه گفتی نه دیگه تحت هیچ شرایطی این نه رو تغییر ندی.حتی اگه یکی از والدین گفت نه ،اون یکی نیاد از بچه حمایت کنه بلکه از همسرش حمایت کنه و به بچه بگه جواب رو از بابات(یا مامانت)شنیدی. تموم شد دیگه مطرحش نکن.حتی هرچی هم جیغ و داد زد بش توجه نکنین که مثلا گریه نکن،یا مثلا داداشیت بیدار میشه فردا باید بره دانشگاه و... . بلکه شما فقط باید بی توجهی کنین و اگه داداشش بلند شد خودش باید مستقیما دعواش کنه.

میتونین برا پذیرفتن یا عدم پذیرفتن نه،تشویق و تنبیه بزارین.به این صورت که مثلا با پذیرفتن هر5تا(نه) یک جایزه براش بگیرین.یا برای نپذیرفتن هر 2تا(نه)یک تنبیه و ممنوعیت از کاری که دوس داره.