من فقط یک هفته است مخاطب این سایت شدم. همین یک هفته کافی بود که نسبت به هر چی ازدواجه سرد و دلزده بشم. تا یک هفته پیش گمان میکردم علت کم شدن ازدواج بخصوص توی کلان شهرا سطح توقعات بالای دختراست. اما الان متوجه شدم نخیر اون فقط یکی از کوچکترین دلایلشه و اصلی تر از اون سطح توقعات پسرای جامعه ماست. معیارها و توقعات بیشتر افرادی که من اینجا خوندم واقعا باعث تعجبم شد.
احساس میکنم ما دخترا چقدر بدبختیم که باید منتظر بمونیم کسی مارو بپسنده که معیارش یا خوشگلی زیادته یا پولداریت. اخلاق و دین و بقیه داستانا هم فقط در حد شعار دادنه. کدومتون حاضرید خواستگاری یه دختر با اخلاق و مومن برید که نه خوشگلی آنچنانی داره نه پول آنچنانی!!
دخترایی که خوشگلی ذاتی دارن واقعا کم اند و بقیه هم که دست به دامن آرایش میشن ، اسمشون میشه دختر خیابونی، دختر بد، هرزه...
واقعا معیارای زیبایی تو جامعه ما تغییر کرده و به کجاها داره کشیده میشه خدا بهمون رحم کنه و دیگه کمتر میشه کسی رو جزو خوشگلا به حساب آورد (منظورم بدون آرایشه) و گرنه آرایش که معجزه میکنه برای خیلی ها.
شاید خیلی از پسرا قبول نکنند اما ما دخترا خوب خودمون رو میشناسیم. چهار سال دوران دانشگاهمو توی خوابگاه گذروندم. داخل خوابگاه هیچ دختری به خودش سختی آرایش کردنو نمیده چون هم ضرر داره هم اینکه بالاخره باید به پوست استراحت داد. همه با قیافه خودشونند و کسی هم خجالت نمیکشه. فقط مواقعی که میرن دانشگاه یا بیرون اکثرا به خودشون میرسند و خوشگل میشند. من فکر میکنم اگه یه روز یه پسر رو میاوردن بین 4 هزار دختر خوابگاهی شاید فقط تعداد انگشت شماری رو بپسنده به لحاظ قیافه! اما همون پسر تو محیط بیرون دلش واسه خیلی ها ضعف میره!!
من واقعا برای خودم و امثال خودم متاسفم که تن به چه کارایی و هزینه هایی میدیم که فقط مورد پسند باشیم که مسخره نشیم. وقتی تو خیابون راه میریم ده دفعه نشنویم عینکی عینکی ، عینکت دماغ بزرگتو پوشونده و هزار جور متلک شرم آور دیگه.
قربون خدا برم انگار این دنیا رو ساخته فقط واسه خوشگلا
من تو یه شهر بزرگ زندگی میکنم که شاید خیلی ها با هم ارتباط ندارند و همه سرشون به زندگی خودشونه و کسی سراغ کسی رو نمیگیره. تو اینجور شهرا هیچ کس خواستگاریت نمیاد مگر اینگه وقتی پاتو از خونه میذاری بیرون به چشم بیای. خوشگل باشی تا یکی چشش تو رو بگیره. من خیلی از دوستانم رو میشناسم که بنظر من قیافه خوبی دارن و اخلاق خوب و خانواده و وضع مالی مناسب اما موندن و ازدواج نکردن. یعنی خواستگاری هم نداشتن. اما شاید به نظر خیلی از پسرا چهره اونا خوشگل نیست. معیاراشون با ما دخترا فرق میکنه. اونا دخترای آرایش کرده ای رو تو خیابون میبینند که دیگه به کمتر از اون نمیتونند بگن خوشگل. شاید هم حق دارن.. مشکل اصلی اون فساد و بی بندوباری جامعه است.
تا یک هفته پیش خیلی دلم میخواست ازدواج کنم. اما الان چنان احساس آرامشی میکنم که دیگه نمیخوام از دستش بدم. نه نگران چهره بی آرایش خودمم نه عینکم نه موهای رنگ نکرده ام. احساس رضایت دارم از خودم و زندگیم .. نه تشویش مورد پسند واقع نشدن!
من زشت نیستم و اتفاقا چهره اصیل ایرانی دارم.. اما نه چهره ای که توی جامعه ما بشه جزو دسته خوشگلا قرارش داد..
من که از خودم راضیم و خدا ازم راضی باشه برام کافیه.
دچار اختلال خود زشت پنداری شدم
کلافه شدم از بس خودم رو با بقیه مقایسه کردم
همش خودم رو با دیگران مقایسه میکنم
مشکل من در یه کلام کمبود اعتماد به نفس و خود زشت پنداری هست
با این که بقیه میگن خوشگلی، اصلا از چهره م خوشم نمیاد
دوست دارم همه وجودم رو جراحی زیبایی کنم
کابوس زندگیم اینه همسر آینده ام به خاطر ظاهرم ازم متنفر بشه
هیچ کدام از خواستگاران قبلیم به زشتی نامزدم نبودن
مشکل من در یه کلام کمبود اعتماد به نفس و خود زشت پنداری هست
احساس میکنم خیلی زشتم ،منو دید اخلاقش عوض شد
همه خوشگلی آدم تو دماغشه مگه نه؟
آقایون مذهبی چقدر به خوشگلی همسر توجه دارن ؟
با این که بقیه میگن خوشگلی، اصلا از چهره م خوشم نمیاد
تعریف مرد ها از دختر یا زن خوشگل چیه ؟
همه چی تو زندگی دارم به جز خوشگلی
احساس می کنم دیگران الکی بهم میگن که خوشگلی
عمل زیبایی بینی و جذب خواستگارن بهتر
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)
- ۱۲۳۰۵ بازدید توسط ۹۰۶۷ نفر
- پنجشنبه ۸ بهمن ۹۴ - ۱۹:۱۰