می خواستم بگم ما مادران شاغل کدبانو خیلی قوی هستیم ...اگر بخواهیم و اراده کنیم ....
الان من بعد کلی سر و کله زدن و طرح توجیهی تونستم بخش کودک و نوجوان اداره م رو راه اندازی کنم یه حرکت اجتماعی که در شروع خیلی با مخالفت مواجه شد با توجیهات مختلف سنگ اندازی شد ...
ولی بالاخره انجام شد و یه بودجه خیلی کمی هم تونستم براش بگیرم ولی کمک دیگر مادران همکار و انرژی مثبت شون خیلی خیلی بیشتر انگیزه بخش بود.
سلام
یه مشکلی من دارم واقعاً. خانمم کار میکنه و من هم یه کم رو محیطش حساسم. چند نفر تو اداره ش هستن که آدم‌های بسیار سوء استفاده گری هستن و اونم می‌دونه ولی خب به خاطر اینکه باهاش ارتباط داشته باشن با همه اوکی و راحته. مثلاً یکی بهش میگه بیا جام و اونم از ترس اینکه بگن فلانی همکاری نمی کنه قبول میکنه ولی اون طرف هیچ وقت جاش نمیاد حتی اگه کار واجب و دکتر داشته باشه.
آدم هست که از عمد میره با آدم‌های متاهل حالت ببخشید ل زدن حرف میزنه… آدم هست که همیشه به خاطر اینکه خانمم باهاش حرف بزنه میاد الکی میگه قراره نیروی جایگزین بفرستن و کارت راحت می شه که خانمم بشینه باهاش هر چی هست درد دل کنه. بارها بهش گفتم مراقب خودت باش اینها خوب نیستن دارن گولت می زنن فکر میکنه من حساسم و می خوام محدودش کنم. والا خودش هم گاهی اوقات میگه فلانی این کار رو کرد ولی باز هم همون آش و همون کاسه اصلاً نمی خواد تو رفتارش تغییر بده. به نظرتون مشکل از کیه؟ من چطوری خودم رو آروم کنم.
در پست اخیر با دیدن کامنت خانمی که اومدن گفتن که شوهرشون پول شون رو برای خرید خونه برداشته و خونه را به نام شون نزده و بعد طلاق هم نتونسته ثابت کنه و حقش رو بگیره ... یاد نمونه عینی این مورد، در اطراف خودم و دختر یکی از فامیل افتادم و ذهنم مشغول شد.
با توجه به نظرات برخی آقایان در مورد مهریه حالا برای من سوال پیش اومده:
این آقایونی که میگن حاصل زحمات شون رو حیفه آماده و حاضر خرج یک دختر بکنن، چرا در موارد برعکسش، اگر خانم های شاغل و با موقعیت خوب بخوان پولی که صرف زندگی شون میشه به نام خودشون باشه رو متهم به حساب کتاب و .. می کنند و مخالفت دارن؟ ( پست معیارهای ازدواج دختران )
وقتی خانم میگه پول خونه یا ماشین رو اگر میدن می خوان خونه ماشین به نام خودشون باشه چرا مورد اتهام و در برخی موارد سوء استفاده قرار می گیرن؟، این مورد چه فرقی با اون داره؟
سلام به تمام کاربران خانواده برتر
من یک پسر ۲۷ ساله هستم، چند وقتی هست قصد ازدواج دارم، یک مشکلی هست توی معیارهام که نتونستم به نتیجه برسم و اون شاغل بودن همسر آیندم بوده ...
دو هفته پیش یک جا رفتم خواستگاری یکی از آشناهای نزدیک، اون دختر خانوم ۲۱ سالش بود و دانشگاه میرفت.
جلسه اول خواستگاری بحث ادامه تحصیل و کار بود اون خانوم گفتن قصد ادامه تحصیل و سرکار رفتن دارن و من گفتم دوست ندارم اگه با شما ازدواج کردم شما سر کار برید، گفتن نه درسم خوبه برای آینده هدف دارم، گفتم شما درس بخون ولی سر کار نرو، اگه به مشکل مالی خوردیم اون وقت شما میتونی سر کار بری. و اون جلسه گذشت و دیگه باهاشون تماس نگرفتیم، مادرم میگه دوباره زنگ بزنیم منم گفتم فعلا نه از هر نظر دختر خوب و فهمیده ای بود ولی با این شاغل بودن شون نتونستم کنار بیام.
من شغلم آزاده درآمدم هم خوبه، چند ساله کار میکنم و روی پای خودم هستم، سختی زیاد کشیدم که وقتی ازدواج کردم زندگی راحتی داشته باشم و دوست ندارم همسر آیندم شاغل باشه. نه اینکه همه ش تو خونه باشه، فقط کارش غذا درست کردن و بچه بزرگ کردن باشه، دوست دارم یک هنری یاد بگیره حوصله ش سر نره، مثلا باشگاه بره یا یک کلاس آموزشی چیزی.
سلام
من به دلایلی ( مناسب نبودن محل کار ، جامعه کثیف ، غرور خودم ، همیشه زن خانه دار میخواستم تا بچه هام زیر نظرش بزرگ بشن و همچنین همیشه حواسش به خونه و خودم باشه ) دلم نمیخواد زنم شاغل باشه. البته شما فرض کنید براش سرگرمی هایی فراهم می کنم که تنها و بیکار نباشه و حتی با خودم میبرمش سرکار خودم.
من دانشجوی ارشد مهندسی هستم و ان شالله می تونم یه کار به زودی پیدا کنم. از دختری خوشم اومده که اولا توی استان دیگه هست ( مهم نیست البته) و دوما پشت کنکوری هست و میخواد پزشک بشه. من می تونم توی درس ها خیلی کمکش کنم تا راحت فیزیک و ریاضی بالا بزنه.
صرفا جهت رفع ابهام برای اینکه در آینده بتونم جهت خواستگاری درست تصمیم بگیریم. اینکه شما دخترها می گید ما زن حق داره کار کنه و حقی جهت خرج کردن پولش برای خونه نداره. خب به من بگید که پس مرد برای چی باید به زنش اجازه بده که بره سر کار؟
چرا طراوت و شادابی زنش رو که حق خودش هست رو باید از دست بده بدون اینکه چیزی گیرش بیاد؟ چرا مرد عصر و شب از سر کار بیاد و با یه زن خسته که تازه از سر کار اومده مواجه بشه بدون اینکه منفعی برای خانواده داشته باشه؟
در ضمن زنانی که سر کار میرن به خاطر کم خوابی، فشار کاری و فرصت نداشتن برای رسیدن به خودشون خیلی سریع تر شکسته میشن و زییایی و طراوت زنان خانه دار رو ندارن، پس چرا باید مرد اجازه بده زنش بره سر کار و امّا فقط خودش از پولش برای خونه خرج کنه؟
سلام به همه ی خانواده برتری ها
از خانوم هایی که شاغل هستن یا می خوان شاغل باشن یک سوال دارم:
بعضی خانوم ها حاضر نیستن قیدِ اشتغال رو بزنن با این استدلال که من یه عمر درس خوندم و زحمت کشیدم پس حقمه برم سرکار، قرار نیست خودم رو بخاطرِ شوهر و بچه محدود کنم، منم هدف و آینده دارم...، این گروه از خانوم ها در واقع اشتغال رو به همسر و بچه‌ها ترجیح میدن.
بعضی خانوم ها هم خب بعدِ بچه دار شدن دیگه شاغل نیستن و حرف شون بر میگرده به اینکه تربیتِ بچه مهمتره و می خوام بیشتر به بچم برسم و اشتغال منو خسته می کنه، این وسط بعضی از آقایون هم نظرشون بر میگرده.
یعنی مثلاً آقا رفته دخترِ شاغل گرفته ولی بعدِ زایمان دیگه رضایت نداره خانومش شاغل باشه و اگه خانومه بخواد شاغل باشه، بین شون دعوا و اختلاف ایجاد می شه، من معتقدم خصوصاً بعد از بچه دار شدن، توانِ زن واسه ی اشتغال کم می شه، باید به بچه شیر بده، بچه رو تمیز کنه، بچه رو بخوابونه، خونه رو تمیز کنه، آشپزی کنه، خودش استراحت کنه ...
همه ی اینها رو در نظر بگیریم می‌بینیم چقد بارِ سنگینی رو دوشِ مادر هست، یکی از خانوم های فامیل بود که منتظر بود بچه ش شش ماهش بشه که بره سرکار، تا شش ماهش شد دوباره شاغل شد.
سلام به همه برتری ها
میخواستم از دوستانی که وقتی بچه بودن مادرشون شاغل بوده چند تا سوال بپرسم. خیلی ممنون میشم که به سوالاتم پاسخ بدین:
1. شغل مادرتون چی بود و ساعت کاریش چقدر بود و برنامه شون برای انجام کارهای خونه چگونه بود؟
2. اینکه دلیل مادر شما برای سرکار رفتن چی بود؟، مثلا مسائل مالی خانواده یا استقلال خودشون یا پرشدن وقت و سرگرمی.
3. آیا در دوران کودکی احساس خلاء عاطفی یا کمبودی که ناشی از شاغل بودن مادر باشه به طوری آرزو میکردین کاش مادرم شاغل نبود؟، چون من چند تا دختر آشنا رو میشناسم که مادرشون شاغل بود، بعد ازدواج تصمیم گرفتن که هرگز سرکار نرن، چون میگفتن مادر خودمون شاغل بود ما خیلی سخت مون بود، نمیخوایم به بچه هامون سخت بگذره.
4. وقتی مادرتون نبود قطعا نگهداری شما به عهده ی اشخاص دیگری بود، میخواستم بپرسم که تاثیر پذیری شما از نظر تربیتی از اون اشخاص یا اون محیط چقدر بود؟، مثلا مادر من منو خونه مادر بزرگم میگذاشت، خب اون موقع دایی هام و خاله هام مجرد بودن تو خونه کشتی کج میذاشتن میدیدن خب منم دیدم و علاقه مند شدم، ولی خب صحنه هایی داشت که من تو اون سن کم میدیم و خیلی روی من تاثیر بدی داشت به طوری که هنوزم اثرشون رو احساس میکنم.
خب من عمه م و شوهر عمه م پزشک متخصص بودن، هر دو صبح ها بیمارستان، عصرها مطب و بچه ها کلا زیر دست مامان بزرگم بزرگ شدن.
زمانی که رفتم پزشکی با خودم میگفتم من میشم قطب مالی خانواده و یه همسری انتخاب میکنم که قطب عاطفی خونه باشه و اصلا با پزشک ازدواج نمیکنم. اما الان احساس میکنم به یکی از همکلاسی هام علاقه دارم ولی به شدت میترسم برم جلو و پشیمون بشم.
میترسم اولویت خانم های پزشک درس و تخصص گرفتن و کار باشه نه خانواده، میترسم اصلا اهل هیچ نوع پخت و پزی نباشن و همه ش از رستوران غذا بگیرن، میترسم خونه زندگی شون داغون باشه از کثیفی، میترسم همگی بچه ها رو بذارن مهد کودک و شیر خشک بهشون بدن، هر چند که خودشون خوندن تو درس هاشون مزایای شیر مادر چیه!، میترسم بچه م در آینده کمبود محبت داشته باشه.
اینم بگم من به پزشکی فقط به عنوان شغل فکر میکنم نه بیشتر. مثلا اگه روزی 4 ساعت کار نیاز مالیم رو تامین کنه خب فقط 4 ساعت کار میکنم ولی خیلی پزشک ها صبح تا شب مطب هستند و خونه نمیرن و این منو میترسونه.
سلام
دوستان یه سوالی رو میخوام مطرح بکنم که خیلی وقته که ذهنم رو درگیر کرده و هر بار که موقعیت های ازدواج برام پیش اومده بشدت از این مورد که هنوز به نتیجه ای نرسیدم اذیت میشم.
اولا که مسائل اعتقادیم برام مهمه و در مورد ازدواج هم مسائل همسرداری و تربیت فرزند بسیار برام مهم ان!
انقدری که اگه ببینم امر غیر ضروری داره باعث نارضایتی همسرم میشه یا در روند زندگی مشترکم اثر منفی میذاره بدون درنگی ازش میگذرم.
مثلا من وجدانم قبول نمیکنه که صبح ها همسرم تنهایی صبحونه بخوره یا مثلا ظهرها من دیرتر از ایشون خونه بیام یا نمیتونم جوری باشم که کلا واسه ش کم بذارم ،دلم نمیخواد همسر بدی باشم و رضایت شوهرم برام خیلی خیلی مهمه حتی واجب تر از ادامه تحصیل و کارم!
اما داستان چیه؛
ببینید خواستگار من میگن که شما اگه هدفی پشت ادامه تحصیلت هست ادامه بده!
حق هم داره، من میخوام ایشون کلی واسه م هزینه کنه، کلی از وقت زندگیم و شوهرم بزنم برم و بیام، اون وقت هیچ استفاده ای از علمم نکنم که نمیشه!
سلام
من یه دخترم در شرف ازدواج و احتمالا تا چند سال دیگه شاغل میشم. من هر وقت یاد حقوق و پول و ... این ها میافتم دلهره میگیرم. چون مادر خودم شاغل بودن و با پدرم دائم بر سر مسائل مالی دعوا داشتن و الان هم با این که سن و سالی ازشون گذشته ولی بازم گاهی بحث میکنن.
مثلا مامان من میگه آخه من این همه زحمت کشیدم، حقوق خودم رو دارم، بعد پدرم این حق رو به رسمیت نمیشناسه و میگه باید برای خودت خرج کنی.
یادمه مامانم پاش رو عمل کرد، بعد خودش هزینه هاش رو داد و الان هم میگن من هیچ امیدی به پدرت ندارم. یعنی کلا این حرف اسلام که گفته حقوق زن برای خودشه رو قبول نداره، ولی من بهشون میگم آخه پدر من راضی هستی دامادت با من این کار رو بکنه و بعد سکوت میکنن.
نمیدونم چرا اینجوری میکنن؟، واقعا مادرم گاهی وقت ها از این که احساس بی تکیه گاهی میکنه گریه اش میگیره. منم نمیدونم طرف کدوم رو بگیرم.
پدرم برای بچه ها بیشتر از مادرم خرج میکنن، خب ما هم ناراحت میشیم. ما هر دو شون رو دوست داریم ولی ناراحتیه مادرم برامون سخته.
سلام
خانم متاهل 27 ساله ای هستم. کارمندم و 4 ماهه که زندگی مشترکم رو با شوهرم شروع کردم و مستقل شدیم. خودتون که در جریان شرایط بد اقتصادی جامعه مون هستید و میدونید که تشکیل زندگی و دادن جهیزیه خیلی سخت شده، من پدرم بازنشسته است.
بنده ی خدا با هزار زحمت اون وسایلی که نیاز بود برای زندگی رو، جهیزیه بهم داد، حالا با توجه به این که من خیلی چیزها رو نخواستم. اما یه جهیزیه ی معمولی با زور خودشون برام گرفتند.
حالا که ازدواج کردم نصف بیشتر حقوقم رو به مادرم میدم که خرج زندگی شون کنند. بنده خدا اولش اصلا قبول نمیکرد ولی من دوست ندارم که زندگی شون بعد از اینکه به من جهیزیه دادند تو سختی باشه، باقی مونده ی حقوقم هم به شوهرم میدم.
شوهرم تا حالا چیزی نمیگفت ولی چند وقت پیش بهونه گرفت و باهام دعوا کرد. با اینکه ایشون درآمدش از من بیشتره. ولی بهونه گرفت که تو نباید حقوقت رو به خونواده ات بدی! و بهم گفت دوستت دارم ولی خودت داری زندگی مون رو خراب میکنی.
با هم کار می کنیم... با هم خرج می کنیم...
مدتی است وقتی کسی ازم سوال میکنه قصد ازدواج دارین سوال بعدی شون این هست که آیا شاغل و مستقل هستید؟خواستم کمی درباره این ملاک انتخاب صحبت کنم... (اشتغال زنان و مشارکت مالی در زندگی)
آقا پسرها به نظرتون این جمله ای که " با هم کار می کنیم و خرج می کنیم" چقدر به نفع زندگی خانوادگی تون هست؟
با نگاهی به تفاوت های جسمی زن و مرد مشخص است که یک زن به اندازه یک مرد قدرت و توانایی جسمی نداره که پا به پای مرد در بیرون از خونه و درون خونه کار کنه... اگر یک بانو، هر روز هفته مثل یک مرد کار کند، بعد از اومدن به خونه چطور همسری می تونه باشه ؟
خانمی رو تصور بفرمایید که از 7 صبح تا 4 بعد از ظهر سر کار هست با احتساب زمان راه، این بانو ساعت 5 به خونه می رسه و باید کارهای منزل رو انجام بدن... با توجه به اینکه در طول روز با انواع و اقسام اتفاقات کوچیک و بزرگ جسم و جانش تحت فشار قرار گرفته و طبیعی ترین احساس با این حجم از کار خستگی ست. خستگی های روحی و جسمی... در نتیجه چطور می تونه آرامش داشته باشه و این آرامش رو به همسرش هم منتقل کنه...
سلام خدمت همگی
بنده دختری ٢٢ ساله، دانشجوی سال پنجم دندانپزشکی یکی از شهرهای شمالی هستم. در این سالها، چه در فامیل چه در هم دانشگاهی ها راستش خواستگار جدی ای نداشتم. به تازگی پسری به خواستگاری اومدن برای من که ایشون ٢٦ ساله هستن و شیمی خوندن. از خانواده ی بسیار خوب و اصیلی هستن و ایشون رو از سال ها قبل میشناختیم. همه ویژگی های اخلاقی و خانوادگی و ظاهری این خواستگارم راستش برای من مورد قبول و عالیه به جز شغل ایشون که مشکل ساز هست و در جلسه خواستگاری هم مطرح شد که ایشون شغل ثابت و درستی ندارن و حقوق بسیار پایین.