برای برگزاری سالگرد ازدواج چه ایده هایی دارید؟
لطفا ایده های خودتون رو با دیگران به اشتراک بذارید، طبیعتا شادی و حال خوبی که به دیگران می بخشید به زندگی خودتون بر خواهد گشت.
ایده ها می تونه مربوط به سالگرد ازدواج والدین، خواهر، برادر، دوست و ... هم باشه.
هدف شما از ازدواج چیه؟
چرا دوست دارید ازدواج کنید؟، فکر می کنید با ازدواج کردن به چه هدف هایی می رسید؟، کدوم نیازهای شما برطرف میشه؟، از زیر فشار چه عواملی راحت میشید اگه ازدواج کنید؟
نکته: کسانی که با ازدواج مخالف هستند یا قصد ازدواج ندارند، لطفا مشارکت نکنند.
سلام چطورید دوستان
من یه دخترم، ۱۸ سالمه، راستش میخوام ازتون مشورت بگیرم.
من متوجه شدم که تمایلی به ازدواج ندارم. یعنی دوست ندارم همسر باشم. اصلا با روحیاتم سازگار نیست. خیلی از آقایون علاقه دارند که همسرشون را از لحاظ مادی و مالی و جسمی و روحی و ... حمایت کنند و خانم ایشان هم از کدبانویی و تربیت فرزند و وظایف همسرداری برایشان کم نگذارد (خب امیدوارم همه کسانی که طالب ازدواجی به این سبک هستند به آن برسند)
خب بریم سراغ خودم؛
قضیه این هست که من کلا روحیاتم با خانم بودن، همسر بودن و کدبانو بودن جور در نمیاد. من دوست ندارم تحت حمایت کسی باشم، یا دستم جلوی همسرم دراز باشه ( ببخشید این اصطلاح را به کار بردم). میخوام پول خودم رو خرج کنم، توی خونه ی خودم زندگی کنم (خیلی علاقه دارم خونه تکی داشته باشم پر از گل و گیاه و حیوانات)، با کسانی که دوست دارم معاشرت کنم (مثلا من علاقه ندارم با همه بگردم (کاری که خیلی از زوج ها انجام میدن این هست که با همه فامیل رفت و آمد دارند)، سلیقه خودم رو بپوشم.
تا حالا شده برای مدتی دمدمی مزاجم بودن و تجربه کنید، شده بسیار وسواس پیدا کنید به انتخاب تون برای ازدواج؟، دمدمی مزاج بودن تو ازدواج اکتسابیه یا علت محیطه؟، یا خود شخص، یا حساسیت زیاد میشه اسمش رو گذاشت؟، میشه اسمش رو وسواس تو انتخاب گذاشت؟
چرا من اینجورم یا بعضی دخترها اینجور میشن تو لحظه انتخاب . تمام وجودم تردید میشه. شما ها این جور میشید، بی خود و بی جهت نسبت به انتخاب های یک ساعت پیشم سرد میشم کاملاً نظرم برعکس میشه، مثلا؛
الآن میگم چه خواستگار متین و خوبی بعدش شب کاملاً پشیمون میشم همه چی رو بهم می زنم فردا صبح خنثی هستم انگار نه انگار، تا الآن کلی مورد مناسب داشتم گفتم قیافه پسر مطلوبه ظهر نشده میگم چه قیافه بدی داره، زود زده شدن تو امر ازدواج برای چیه؟ من زود به زود زده میشم، چه از قیافه چه از موقعیت طرف.
به خدا قصد اذیت کردن پسری رو ندارم نمی دونم چرا این جور میشه به همه خواستگارهام هم میگم من سخت انتخاب می کنم که اذیت نشن و بی احترامی نشه، ابداً هم کسی رو معطل خودم نمی کنم فوری بهش جواب میدم میگم شرمنده.
سلام
دختر بیست و چند ساله ای هستم که قصد دارم ماجرای نجاتم رو به کمک دوست شهیدم براتون بازگو کنم. به امید این که بتونه به افرادی که تو موقعیت مشابه من هستن کمک کنه.
ماجرای من بر می گرده به حدود یک سال پیش. تحت یک شرایط روحی خاص متأسفانه گرفتار گناه خودارضایی شدم. اولش مثل هر کسی که برای بار اول عمل اعتیاد آور و پر ضرری انجام می ده فکر می کردم یک بار بوده و دیگه تکرار نخواهد شد. امّا متأسفانه این اتفاق بار ها و بارها تکرار شد ...
وارد چرخه ی معیوب /نیاز-»مقاومت-» نیاز شدیدتر-» تلاش بر مقاومت-» تسلیم-» عمل -» پشیمانی و احساس گناه بعد از عمل/ شده بودم. احساس استیصال خیلی زیادی می کردم. تلاشم برای ترک حداکثر یک هفته طول می کشید.
به یک باره یاد یه اتفاق افتادم ! چندی قبل تو همین سایت خونده بودم که بنده خدایی از خودارضایی ناراحت بود و شکایت می کرد. یه نفر بهش پیشنهاد داده بود که با خدا معامله کنه : ترک خودارضایی در عوض همسر خوب. من هم این متن رو که خونده بودم انکار کرده بودم که خدا به من چیزی بدهکاره با تندی بهش گفته بودم خدایا من که این کار رو نمی کنم پس چرا به من نمی دی!؟
و حالا من درست تو وضعیت همون بنده خدا بودم و حالا درک می کردم که چه قدر ترک سخته...
با سلام.
الآن که دارم این‌متن رو می نویسم اشک می ریزم و هیچ کسی رو ندارم که حالم رو بفهمه
من یه دختر ۲۱ سالم که دانشجوی معلمی فرهنگیان هستم.با توجه به شرایط خانواده م و اوضاع اقتصادی جامعه مجبور شدم که معلّم بشم.چندین ماه از انتخابم می گذره با خودم میگم خوشحال باش موقعیتی داری که خیلی ها دوست دارن داشته باشن
ولی من واقعاً حالم خوب نیست.نمی تونم بپذیرمش هر شب دارم بهش فکر می کنم که باید ۳۰ سال از زندگیم صرف چیزی بشه که دوست ندارم.۸ سال رفت و آمد و خدمت و روزی چندین ساعت رانندگی به خاطر یه حقوق کم که البته حقوق بهانه ست من معلمی رو دوست ندارم.
من تدریس کردن و دوست ندارم. می خوام انصراف بدم و لااقل برم یه رشته ای قبول بشم که اختیارم دست خودم باشه و خوب از لحاظ شغلی مطمئن.پرستاری و این چیزها، فکر می کردم این حس یادم میره و بهش عادت می کنم ولی نکردم، این رو به هیچ کسی هم نمی تونم بگم که مطمینم مبگن خوشی زده زیر دلت و هنوز بچه ای فاز گرفتتت.
دخترها چگونه یک خواستگار را امتیاز دهی می کنن تا اون خواستگار به نمره قبولی برسه، برگه های این آزمون برای شما چطور بررسی میشه؟
شما به مجموعه و جمع نمرات یک پسر جواب بله می دید یا نه فقط صرفا ظاهره، شخصیت برای شما چه امتیازی داره ٧٠ درصده ظاهر و بقیه چیزها ٣٠ یا نه، اولویت بندی شما چگونه است و چرا به چه دلیل.
آیا هر دختری وقتی پیشنهاد خواستگاری رو قبول می کنه همون اول راجع به ظاهرش تصمیم قطعی گرفته و تمام، یا نه در مدت آشنایی همزمان چهره رو هم دقیق بررسی می کنه و امکان تغییر نظر راجع به به ظاهرش هست.
از نظر آقایون چه دختری فاز بالا محسوب میشه و شما برای ازدواج سمتش نمی رید؟ به عبارتی چه آپشن هایی که نشون میده اون از شما سرتر و بالاتره.
فرض رو بر این می گیریم که شما مسکن و ماشین و شغل هم دارید و درآمد تون برای زندگی مطلوبه.
میباره بارون روی سر مجنون توی خیابون رویایی
میلرزه پاهاش بارونیه چشماش میگه خدایی تو آقایی
من مانوسم با حرمت آقا حرم تو والله برام بهشته
انگار دستی اومده و از غیب روی دلم اینجور برات نوشته
کربلا کربلا کربلا اللهم ارزقنا کربلا کربلا کربلا اللهم ارزقنا
صفا و مروه دیده‌ام گرد حرم دویده ام صفا و مروه دیده ام گرد حرم دویده‌ام
هیچ کجا برای من کرب و بلا نمیشود
کربلا کربلا کربلا اللهم ارزقنا کربلا کربلا کربلا اللهم ارزقنا
میدونم آخر میرسه یه روزه کنار تو آروم بگیرم
با چشمای تر یا که توی هیئت یا وسط روضه بمیرم
با چشمای تر یا که توی هیئت یا وسط روضه بمیرم
یادم میاد که مادرم هر شب منو میاوردش میون هیئت
یادم میاد مادر من با اشک می گفت تو رو کشتن تو اوج غربت
چرا من دختر رو می ذارید تو مجرایی که فقط باید عمل زیبایی انجام بدم تا پسندیده بشم؟ چرا هم و غم من باید یه ذره قوز و استخون روی بینی م باشه، چرا پسرها دخترها رو سوق میدن به پوچ گرایی بعد خودشون از بی خاصیت بودن دخترها میگن و اینکه بی درک هستند.
من از ۲۳ سالگی اینجا بودم اون زمان من واقعاً مایل بودم ازدواج کنم امّا به اطرافم که نگاه می کردم می دیدم اوضاع مالی خیلی بدی داریم تو یه روستایی بی امکانات بودیم، قیافه م هم که معمولی بود، خب من هیچی نداشتم برای ازدواج.
به فکرم زد که تمام تلاشم رو بکنم از این منجلابی که توش بودم خارج شم، خیلی تلاش کردم طی این ۸ سال. خدا هم کمک کرد مهارت هام رو بالا بردم به واسطه اون درآمدم بیشتر شد محل زندگی مون رو تغییر دادم و کتاب زیاد خوندم درک مو بالاتر بردم کدبانو شدم.
قیافه م بهش می رسیدم امّا باز هم متوسط بود و هیچ عمل زیبایی دیگه انجام ندادم چون این انتظار رو داشتم به واسطه افزایش مهارتم و درآمد خوبم و حجب و حیام و محل ارتقاء یافته زندگیم بتونم ازدواج کنم.
با سلام خدمت خانواده برتری ها
عماد ۲۰ هستم از مازندران، راستش من پارسال کنکور دادم رتبه ۱۲۰۰۰ انسانی با رتبه م به زور داخل رشته دره پیت امّا روزانه قبول شدم.
حالا دوست ندارمش و می خواستم حقوق بخونم، امّا آدم کنکور نیستم و درس بخون براش نیستم گفتن برو شهریه پردازها دخل مون چنان نیست که شهریه بدیم، چون وضع مالی نمی کشه واقعاً ورشکست میشم.
الآن موندم همین رو ادامه بدم با اکره که نه بازار کاری داره جزء الویت های آخر هم بوده نه میشه با درس هاش کنار اومد حتی ترم دوم هم مشروط شدم.
دوستان یه راهکار عاقلانه بدید تو رو خدا مثل بقیه نیاید بگید برو فنی حرفه ای و فلان و بیسار من درونگرام شدید نمی تونم بین جمع باشم، واقعاً گیج شدم.
سلام
تا حالا شده دو دل باشید، که یک همکار یا استاد یا فردی مساوی و یا بالاتر از شما در یک محیط رسمی مثل اداره و دانشگاه به شما علاقه داره یا نه. یک روز جوری رفتار کنه که شما پیش خودتان فکر کنید علاقه دارد. ولی در عین حال جوری هم رفتار کند که انگار هیچ علاقه ای نیست، موضوع جایی سخت می شود که خودتان به آن فرد کمی علاقه دارید، مدام تو شبکه های مجازی آنلاین بودنش را چک می کنید، مدام می گویید علاقه داره یا نداره، خیلی بده، باعث می شود آدم به زندگی روزمره نرسه ، چکار باید کرد.
شرایط مطرح کردنش نیست ، چون اصلاً از نظر من نمی شود. چکار کنم واقعاً، خیلی بده واقعاً این رفتار، باید چکار کرد ، مثلا من سعی کردم شماره ایشان را پاک کنم و فراموش کنم، امّا خب از طرفی چون ممکن کاری پیش بیایید هم نمی تونم این کار را بکنم و مدام هم پی وی ایشان را برای بررسی آنلاین بودن چک می کنم.
آره من خجالت می کشم...
امّا نه از طبیعی ترین اتفاقی که برای هر دختری رخ میده، بلکه برای زشت دانستن این اتفاق و ضد ارزش تلقی کردن آن!
چرا یه دختر باید از ساختار بدنش که خدا خواسته هر ماه این دوره اتفاقا بیفته، خجالت بکشه؟! مگه غیر از اینه که خدا خواسته هر ماه دخترها با این پدیده دست و پنجه نرم کنن؟
پس چرا تمسخر؟ چرا ی دختر باید به خاطر اون تغییری که هر ماه بر اثر هورمون های بدنش اتفاق میفته، مسخره بشه؟یا جوک بسازن درباره ش؟
بصورت غیر ارادی اخلاق خانم ها تو این دوره تغییر می کنه. از نظر عاطفی حساس تر میشن، زودتر به محرک ها واکنش نشون میدن.
تو این دوره از نظر جسمی هم اذیت میشن. دردهای تو قسمت پایین کمر اتفاق میفته ،دل درد می گیرن،سردرد هم داره،حالت تهوع،استخون درد، بی حوصلگی و ... که در افراد مختلف فرق می کنه یکی شدید ترین دردها رو داره یکی یه ذره خفیف تر، امکان داره بعضی ها هم درد نداشته باشن ولی کم پیش میاد، غالب خانم ها واقعاً دوره سختی رو سپری می کنن.
یکی از دلایلی که برای ازدواج نکردن جوانان گفته میشه این هست که امنیت شغلی وجود نداره و فردی که نمی دونه قرارداد ماهانه یا ۳ ماهه کارش تمدید میشه یا نه از ازدواج کردن و تشکیل خانواده میترسه و ریسک بالایی می دونه.
امّا در حالی که عده ای با کار روزمزد زندگی می کنن، یک روز کار داره یک روز نداره امّا عوضش اون روزی که کار داره یک میلیون پول گیرش میاد یا مثلا طرف استاد کار، جوشکار، یا کاشیکار هست و روزی ۵۰۰ هزار تومن دستمزد می گیره پس این افرادی که روزمزد هستند چطور ازدواج می کنن و تشکیل خانواده میدن و زندگی می کنن؟
معمولاً اکثر افرادی که روزمزد کار می کنن درآمد و سرمایه بیشتری نسبت به افراد جامعه دارن.
سلام به همه
یکی از مهمترین دغدغه های من سربازیه که اینجا می خوام مطرح کنم، من متولد ۷۳ هستم، دیپلم گرفتم و سال ۹۲ وارد دانشگاه شدم همزمان با دانشگاه سر کار می رفتم و شاگرد بودم.
از اون طرف مستقل شدم و مغازه باز کردم و کارم یه جورایی گرفته بود و مشتری های خودم رو داشتم، متأسفانه درس ها را نتونستم تو موعد مقرر پاس کنم و سنوات تحصیلی ام تموم شد این قدر درگیر کار بودم که به سربازی فکر نمی کردم و اشتباه هم این بود که باید قبل از مغازه زدن خدمت رو هم تموم می کردم .
الآن تو این سن می خوام ازدواج کنم امّا یکی از شروط پدر دختر خانم ها اینه که طرف سربازی رفته باشه و این خیلی این روزها داره منو اذیت می کنه حالا لطفاً منو راهنمایی کنید من الآن بین زمین و هوا موندم که چه کار کنم الآن تو این سن (۲۷ سالگی ) برم سربازی؟ می تونم تحمل کنم؟
چون اختلاف سنیم با سایر سربازها خیلی زیاد شده، جدا از اینها من اگه برم سربازی و برگردم دوباره باید از صفر شروع کنم، الآن از نظر درآمدی و کاری ۷-۸ ت دارم ماهیانه، دو سال بخوام ول کنم برم واقعاً برام از نظر سغلی سخت میشه چه کار کنم؟