سلام
من یه پسر ۲۳ ساله، دانشجوی دانشگاه فرهنگیان هستم و ۲۵ سالگی تمومش میکنم بابام بهم خونه داده و زمین هم داریم برای فروش برای ازدواج و پشتوانه بودنم...
سؤالی که دارم اینه من یه دختری رو دوست داشتم برای ازدواج و نشد از الآن دیگه توی فکر ازدواج نیستم ولی مثلاً ممکنه خانواده بعداً پیشنهادهایی رو بهم بدن ولی به دلیل وجود بعضی از ناهنجاری های جامعه و دوم وضعیت اقتصادی راستش میترسم بی گدار به آب بزنم و یکی از ملاک هام اینه که کارمند باشه حتماً همسر آینده ام که از نظر اقتصادی مشکلی برامون پیش نیاد و یه زندگی عالی بسازیم کنار هم.
حسرت چیزی به دل مون نمونه و هر چی دوست داشتیم بخوریم و بپوشیم دومین ملاکم قیافه و اندامش رو بپسندم، از الآن کیسی اگه بهم پیشنهاد بشه به صورت منطقی بررسی میکنم و عاقلانه سعی میکنم انتخاب کنم نه احساسی... نظر شما چیه؟
نکته: اگه کسی رو انتخاب کنم تا بعد درسم نامزد و عقد میمونیم، خیلیها بهم میگن ازدواج نکن برای خودت خوش بگذرون زن بگیری که چی بشه حقیقتش از رفیق بازی خوشم نمیاد آدمهای معدودی رو به عنوان دوست قبول دارم و رفاقت میکنم باهاشون.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
بررسی معیارهای ازدواج پسران (۷۱ مطلب مشابه)