سلام
من یه پسر ۲۳ ساله، دانشجوی دانشگاه فرهنگیان هستم و ۲۵ سالگی تمومش میکنم بابام بهم خونه داده و زمین هم داریم برای فروش برای ازدواج و پشتوانه بودنم...
سؤالی که دارم اینه من یه دختری رو دوست داشتم برای ازدواج و نشد از الآن دیگه توی فکر ازدواج نیستم ولی مثلاً ممکنه خانواده بعداً پیشنهادهایی رو بهم بدن ولی به دلیل وجود بعضی از ناهنجاری های جامعه و دوم وضعیت اقتصادی راستش می‌ترسم بی گدار به آب بزنم و یکی از ملاک هام اینه که کارمند باشه حتماً همسر آینده ام که از نظر اقتصادی مشکلی برامون پیش نیاد و یه زندگی عالی بسازیم کنار هم.
حسرت چیزی به دل مون نمونه و هر چی دوست داشتیم بخوریم و بپوشیم دومین ملاکم قیافه و اندامش رو بپسندم، از الآن کیسی اگه بهم پیشنهاد بشه به صورت منطقی بررسی میکنم و عاقلانه سعی میکنم انتخاب کنم نه احساسی... نظر شما چیه؟
نکته: اگه کسی رو انتخاب کنم تا بعد درسم نامزد و عقد می‌مونیم، خیلی‌ها بهم میگن ازدواج نکن برای خودت خوش بگذرون زن بگیری که چی بشه حقیقتش از رفیق بازی خوشم نمیاد آدم‌های معدودی رو به عنوان دوست قبول دارم و رفاقت میکنم باهاشون.
من الآن دارم کارهای عقب افتاده ام رو انجام میدم ولی بعدش دیگه فقط پول پس انداز کردن و فقط گذروندن هست یعنی از یه جایی به بعد فقط سنم داره بیشتر میشه وگرنه من همونم کارهام هم کردم کار خاصی دیگه ندارم.
ادامه تحصیل رو در کنار همسرم هم می تونم ادامه بدم چه بسا با روحیه بالاتر.
به عنوان برادر کوچکتر تون راهنمایی ام کنید شرایطم رو هم گفتم سوال دیگه ای هم داشتین توی کامنت بهتون جواب میدم پیشاپیش ممنون از راهنمایی هاتون
← بررسی معیارهای ازدواج پسران (۷۱ مطلب مشابه)
- ۱۴۸۳ بازدید توسط ۱۰۷۱ نفر
- پنجشنبه ۱۲ اسفند ۰۰ - ۲۱:۰۸
