سلام
خانومی هستم با سه تا بچه، خونه مون کوچیکه و اتاق خواب نداره، شوهرم حساسه، موقع خواب دوست نداره ما جامون رو زن و شوهری پیش هم بندازیم، برای اینکه بچه ها حساس نشن و میگه این کار باعث میشه روی بچه ها باز نشه و روحیه اونا تحت تاثیر قرار میگیره.
میخواستم بدونم آیا کار شوهرم درسته یا نه، چیکار کنیم؟
می خوام حس مردانگی رو در شوهرم زنده کنم؟
چطور تا آخر عمر برای همسرم جذابیت جنسی داشته باشم
نکاتی برای شوهرداری - خانوم ها بخوانند
سلام
آقای هستم ۲۵ ساله و لیسانسه، ولی شغلی ندارم، سرخورده و افسرده شدم، میخواستم مهاجرت کنم ولی هیچ اطلاعی ندارم که چگونه باید مراحل آن را طی کنم، کدام کشورها برای اشتغال جوانان ایرانی مناسب است و اینکه چقدر پول لازم است و کدام کشور اقامت ارزان دارد، آیا میشود به راحتی از ایران خار ج شد، لطفا مرا راهنمایی کنید چیکار کنم.
واقعا هر جا میروم کار مناسبی پیدا نمیکنم.
سلام خدمت دوستان گرامی
مشکل من دختر عمومه، من 22 سالمه اون 16 سالشه، خودش گوشی نداره، با گوشی مامانش زیرزیرکی با پسرها در ارتباطه، اومده میگه واسم اینستاگرام نصب کن با شماره خودش، با هزار بدبختی طوری زدم که نصب نشد، میگه اکانت اضافی که داری و تغییر بده به نام من برو دوست پسرم رو فالوو کن، اینقدر پرروعه چیزی نتونستم بگم.
انجام دادم، بعد چند روز حذف کردم، گفتم حک شده و فلان، اومد گفت اکانت اصلی تو تغییر بده خودت که استفاده نمیکنی، حالا پسره بهش گفته نمیخوادش باز میره فالووش میکنه، هر چی میگم یه دلیل میاره، انگار ازش میترسم نمیدونم چرا اینطوری شدم.
میدونم که هم پسره نمی خوادش، هم اینکه داداشش اگه بفهمه زنده به گورش میکنه، بعد من تقصیر کار بشم بگن اون بچه بود تو چرا دادی، هم اینکه نمیخوام تو گناهی شریک بشم. هم اینکه حالم ازش بهم می خوره.
سلام
من یه پسر 31 ساله هستم که به لطف کمک خدا و با زحمت زیاد تونستم یه زندگی قابل قبول درست کنم یعنی الان هم خونه دارم هم ماشین و توی شغلم به عنوان یه برنامه نویس هم بالاتر از متوسط جامعه درآمد دارم.
برای همین الان که شرایط مناسبی دارم تصمیم به ازدواج گرفتم اما به خاطر شرایط فیزیکیم یه ذره سردرگم شدم، راستش من بی بی فیس هستم و همه سن من رو هفده هیجده سال تخمین می زنند و متاسفانه ریش هم در نمیارم، هر کسی هم که از من خوشش میاد خیلی ازم کوچیکتره.
مثلا چند وقت پیش یه دخترخانمی به من ابراز علاقه کرده بود ولی 15 سالشون بود! یا یه خانمی رو برای ازدواج بهم معرفی کرده بودند ولی یازده سال ازم کوچیکتر بودند، خانم های همسن و سالم هم با اینکه میگن من ذهن پخته ای دارم ولی به خاطر قیافم مثل برادر کوچیکترشون با من رفتار می کنند و انگار من رو کیس ازدوج نمی بینند.
من آدم خجالتی و آرومی هستم ولی هر کی منو می بینه می گه آخی تو چقدر بانمکی، یه جوری که به جای احساس مرد بودن احساس پسربچه بودن می کنم، با این شرایط من باید چیکار کنم؟، برم سراغ دخترهای نوجوون؟، چون احساس می کنم فقط دختر بچه ها از من خوش شون میاد و جذابیتی برای جنس مخالفم ندارم.
پسری بیست و هشت ساله هستم که در چند موردی که به دختران در یک سال گذشته ابراز علاقه کرده ام با فواصل تقریبا چهار ماه، یعنی سه مورد بودن هر چهار ما تقریبا که به کسی علاقه مند شدم، اما با توجه به جواب نه که شنیدم خواستم بپرسم که زمان صحیح ابراز علاقه به دختران کی است؟، چه زمانی می‌توانیم احتمال بیشتری بدهیم که شخص مورد علاقه ما به ما جواب مثبت بدهد؟
یک بار در یک کلاس زبان کلی درباره یک دختر خیال پردازی کردم و پا روی دل خود گذاشتم اما نهایتا ابراز علاقه کرده و به شکست عشقی انجامید و علیرغم تمامی تلاش ها نتیجه نداد.
در دو مورد بعدی این تصمیم را گرفتم و اینگونه تصور کردم که دختری که جوابش نه است، نه است! بنابراین نیاز نیست که برای اون شیرین کاری کرده و یا بخواهم خودی نشان دهم که اون خوشش بیاید، اول به عنوان یک دوست یا همکلاسی و بعد ابراز علاقه نمایم چون بی ثمر است که این را تجربه ثابت کرده است، همان دختری که به اون ابراز علاقه کردم بسیار من را دوست داشتند و از من خوششان می آمد و به گفته ها و کارهایم می‌خندیدند و حالشان خوب میشد اما وقتی ابراز علاقه کردم با اخم و بد رویی پاسخ گفت.
در نتیجه در دو مورد بعد تصمیم گرفتم که خیلی سریع وقتی از کسی خوشم آمد به اون بگویم که کمتر ضربه بخورم که بعد از آن همه پا روی دل خود گذاردن و تحمل سختی ها و بی خوابی های شبانه و رویاپردازی و ... جواب نه بشنوم بنابراین بهتر است زود بگویم چون کسی که از من خوشش نیاید نمی‌آید، لازم به این همه صرف زمان نیست.
من یه پسر سی ساله هستم که به هر دلیلی حالا اشتباهات مالی ای که داشتم یا تلاش هایی که کردم و پول زیادی بدست نیاوردم، خب زندگیم طوری بود که برای یه جاهایی باید هزینه زیادی میکردم و عمدتا در کسب و کارم بوده و خب بازدهی مورد نیازم رو کسب نکردم.
در هر صورت الان احساس میکنم که فقط به خاطر اینکه یک ماشین ندارم هیچ دختری هیچ ارزش و شخصیت و احترامی برام قائل نیست، یعنی چون پای پیاده اینور اونور میرم یا اگر به دختری پیشنهاد بدم که بفهمه من ماشین ندارم هیچ احترامی برام قائل نیست.
من میبینم پسرهایی که ماشین دارن حتی یه پراید داغون که حتی معلوم نیست پولش از کجا اومده چه حالا به زحمت خودشون یا با کمک این و اون یا حتی از راه نادرست احترام بیشتری دارن. آخه یه جوری شده هر کسی یه ماشین میخره بعد میره خواستگاری و توقع دختر هم اینه که ماشین داشته باشه و مثلاً یه آدم بزرگ میگن چرا نباید یه ماشین خریده باشه و ...
من خیلی احساس بی ارزشی و پوچی میکنم، تا همین سال پیش روحیه ام عالی بود، اما از وقتی که دیدم به هر دختری که ابراز علاقه میکنم به خاطر شرایط مالی و نداشتن ماشین و خانه و یا شغلی که درآمد نون و آبدار و ثابتی داشته باشه، اصلا حتی من رو به حساب نمیارن دلم میگیره، گاهی اوقات با اینکه یه پسر سی ساله ام دوست دارم بشینم یه جا و سیر گریه کنم و این کار رو میکنم و دلم خیلی درد گرفته.
سلامم دوستان عزیزم
من سال قبل حالا نمیدونم از سر تنهایی یا اعتماد یا هر چیزی، با یه خانوم از نزدیکان درد دل کردم. چون تازه یه رابطه اشتباه با یه آقا رو تموم کرده بودم و به شدت نیاز داشتم با یکی حرف بزنم. و از رابطه ام باهاش صحبت کردم و درد دل کردم.
ابراز پشیمانی کردم، و کلی گریه کردم پیش ایشون. ظاهرا فقط میخواستم که آروم بشم. الان حدودا یکساله از اون قضیه میگذره من اون رابطه رو فراموش کردم. اما این خانوم هر از گاهی با من تماس میگیرن و میپرسن چیکار کردی، با اون آقا در ارتباطی؟، به هم پیام میدید؟، تماس میگیرید؟، و یه برخورد بسیار شکاکانه به من دارند
من واقعا ناراحت میشم از این یادآوری ایشون. الان خیلی پشیمونم که با ایشون درد دل کردم. و الان باید جواب سوالاتی رو بدم که به ایشون هیچ ارتباطی نداره. نمیدونم چه جور بهشون بفهمونم که اون قضیه تمام شده و دیگه من اون دختر سابق نیستم و این قدر به من یادآوری نکنه.
سلام وقت تون بخیر
من امسال دندانپزشکی شهر دیگه ای قبول شدم و الان ترم دو هستم، تو هزینه هام یه کم به مشکل برخوردم، چند تا از دوستانم کار مشاوره تحصیلی انجام میدن اما وقتی ازشون راهنمایی خواستم برای وارد شدن به این کار پیچوندنم، البته بهشون حق میدم.
ولی هم تو شهر غریبم هم روابط اجتماعی پایینی دارم و از همه مهمتر چون دخترم میترسم هر آموزشگاهی برم، برای همین ازتون ممنون میشم اگر تجربه ای دارید به اشتراک بگذارید. میدونم هر کی که رتبه خوبی آورد دلیل نمیشه بتونه مشاور خوبی بشه، ولی نیاز دارم و تمام تلاشم رو هم میکنم تا واقعا مفید باشم.
دینیم رو هم ۱۰۰ درصد زدم، ولی فکر میکنم تدریس کردن خیلی سخت تر از برنامه ریزی باشه اما اگر در این زمینه هم نظر بدید خوشحال میشم.
دختری هستم که فکر می کنم امیدم خیلی پایینه، ولی این کمبود امید شاید تو اکثر افراد جامعه باشه به دلایل وضع اقتصادی و شرایط حال حاضر کشور، ولی متاسفانه این ناامید بودن ویژگی رفتاری منه و می تونم بگم از وقتی که بچه بودم با من بوده یه جورایی، همیشه نیمه خالی لیوان رو می بینم.
اول هر کاری آیه یاس می خونم، می خواستم بدونم چه جوری امید رو تو خودتون زنده نگه می دارین، راه حلی برای من دارین که این همه بدبین نباشم به خودم و آینده ام
مرتبط:
سلام وقت بخیر
آیا واقعا پسرها یا دخترها بعد ازدواج تغییر میکنن، چه از لحاظ ظاهری و چه اخلاقی و رفتاری، شنیدم یا دیدم بعضی ها مثلا ازدواج میکنن چاق تر و خوشگل تر میشن از لحاظ ظاهری مثلا بهشون میگن ازدواج باهات سازگاری داشته رنگ و رو اومدی!
یا بعضی ها ازدواج میکنن از لحاظ برخوردی با آدم سنگین تا میکنن .خودم نامزد کردم به خانومم میگم لاغری میگن شما خودتم لاغری اگه پر بشی منم پر میشم، تو یه خونواده ای بزرگ شدم که پدر و مادرم و خواهرام و داداشم از لحاظ برخورد اجتماعی آدم های گرمی هستن و خیلی زود همه باهاشون خوب میشن و دوست شون دارن، ولی من کاملا برعکسم، حتی خواهرم بهم میگفت آدم سردی هستم.
یه بار دختر خاله م بهم گفت کسل کننده هستم! من وقتی تو جمع فامیل ها هستم چه پدری چه مادری اصلا حرف نمیزنم، یا خیلی کم حرفم میبینم پسر یا دخترهایی که از من خیلی کوچیکترن ولی صحبت میکنن و نظر میدن زرنگن ولی وقتی من میخوام صحبت کنم صدام در نمیاد.
تو خونوادم با پدر و مادرم و خواهرهام تند صحبت میکردم وقتی خونه مون تلفنش زنگ می خورد زورم می اومد جواب بدم، همیشه فرار میکردم، حوصله نداشتم سوال جواب بشم. الان وقتی ازدواج دارم میکنم نامزدم زنگ میزنه احساس میکنم سردم میخوام تغییر کنم میخوام کنارم احساس نکنه من کسل کننده هستم.
سلام
یه آقا پسری هست که به قصد آشنایی بیشتر با هم ارتباط داریم. وقتی با همدیگه صحبت میکنیم یکسره از کلمه چشم استفاده میکنه و هر چی میگم جوابش چشم هستش. میترسم نکنه کلا آدم ضعیفی باشه.
البته تا جایی که میشناسمش و دیگران میشناسنش آدم مغروریه، توی خانواده و دوستانش هم کم رو و ظلم پذیر نیست و تا حدودی هم زرنگ و خود متکی هستش ولی به هر حال موقع صحبت کردن با من مدام بهم چشم میگه.
میخوام بدونم تجربه شما از برخورد با این طور پسرها چی بوده؟، آقایون هم جواب بدن و نظرشون رو بگن عالیه و البته مسأله اینه که نمیخوام یه وقت به تریج قبای کسی بربخوره و فکر کنید من کلا منظورم اینه که پسرها بده که به دختری که باهاش آشنا میشن یا خانم شون یا نامزدشون چشم بگن.
نه اتفاقا بد نیست و من دوست دارم. اما میخوام بدونم چشم گفتن هاش فقط واسه منه که از زبونش نمی افته یا کلا عادت داره به چشم گفتن.
سلام بچه ها
واقعیتش من مدتی با پسری دوست بودم و در طول مدت دوستی متوجه خیانت هاش و روابط موازی شدم. بعد این قضیه سرد شدم نسبت به رابطه، این وسط هم مشکلات و دعواهایی بین مون اتفاق افتاد و در نهایت یه روز برگشت تو اوج ناباوری بهم گفت یکی دیگه رو میخواد برای ازدواج و رابطه رو کات کرد.
جوری که واقعا شکستم، تو بدترین شرایط تنهام گذاشت. ولی بعدش دوباره برگشت. در حالی که هنوزم اون دختر تو زندگیش بود، منم نمیخواستم شخص سوم رابطه باشم و با وجود عشق و علاقه ی شدید و با توجه به ضربه ای که قبلا خورده بودم علی رغم میل شدیدم بهش کنار کشیدم و اونم رفت با اون دختر نامزد کرد.
الان به شدت از دست جفت شون ناراحتم، حس میکنم اون دختر خوشبختی منو گرفت و همین باعث شده به تلافی کردن فکر کنم، خب من مدتی که با این پسر در ارتباط بودم کلی آتو دارم ازش، بعضی وقت ها وسوسه میشم رابطه شون رو خراب کنم ولی میترسم.
آخه واقعا در حقم نامردی رو تموم کرد، نمی تونم بشینم خوشبختیش رو تماشا کنم. گند زد به زندگی و احساسم، حالا بره رخت دامادی به تن کنه؟، گیر کردم بین دو راهی از یه طرف میگم بیخیال شون بشم و به خدا واگذار کنم، ولی میبینم طاقت نمیارم بشینم دست رو دست خوشحالی و روزهای با هم بودن شون رو ببینم.
به نام خدا
سلام
مدت زیادی بود دنبال یه آرامش بودم، شاید یه دو سه سالی میشه! هر دفعه که بهش فکر کردم رسیدم به خدا ...
من نماز نمیخونم، ولی وقتی ماه رمضون ها میخونم یا گاهی که خونه کسی نیست میخونم تمام وجودم پر میشه از آرامش. تو نماز گریه میکنم و این گریه هم برام آرامش بخشه. امام حسین و امام رضا رو خیلی دوست دارم چون تونستم بشناسم شون. ولی از فلسفه های دیگه ی دین سر در نمیارم و خب ترجیح میدم بشناسم شون و بعد بهشون ایمان بیارم.
من خدا رو شناختم، نماز رو شناختم و خب وقتی هم سمت شون میرم آرامش میگیرم. ولی حجاب زیادی رو درک نکردم و هر وقت میرم سمتش از کل دین زده میشم!، هیجده سالمه و خب فکر کنم این دغدغه ها و این سوالات به اقتضای سنمه و یه جورایی میخوام کم کم تکلیفم رو با خودم روشن کنم.
اول اینکه میخوام بدونم چه جوری میتونم تو نماز تداوم داشته باشم؟، من به جز ماه رمضون ها هیچ وقت نشده جلو خانواده م نماز بخونم!!!، شاید بیشتر از لجبازیم باشه. چون از اول این طوری بودم که دوست داشتم خودم افکار و اعتقاداتم رو انتخاب کنم و وقتی مامانم مثلا میگه نماز بخون بیشتر لجبازی میکنم و کاملا ازش دور میشم.
دانلود آهنگ خارجی از موزیک باز
در زندگی امروزه ما موزیک نقشی مهمی دارد، همه در طول روز ساعت ها را به گوش کردن موزیک اختصاص می دهیم و قطعا وقتی سلیقه پا را فرا تر از یک حیطه بگذارد شما به دنبال تنوع هستید، در این وضعیت پیشنهاد ویژه ما به شما آرشیو و آلبوم های خارجی، موزیک های امریکایی، اروپایی و… است.
هر کشوری موسیقی خاص خود را دارد و یک سبک به صورت رسمی بر پایه گذشته کشوری ثبت شده است، به طور مثال در ایران موسیقی اصیل طرفداران خاص خود را دارد و مختص یک سرزمین است.
سطح دسترسی به اینترنت در حال حاضر به گسترده ترین حالت ممکن رسیده است، در واقع اگر ترجیح می دهید موزیک های بروز را با بهترین کیفیت دانلود کنید، سایتی مرجع و معتبر را پیشنهاد می کنیم که به صورت ساعتی و روزانه آپدیت خواهد شد.
آقای هستم، چند وقته از دورادور متوجه شدم که همسایه مون به زنم تهمت ناموسی زده که همسرم رو آره ... ، منظورم از دورادور اینه که چند بار اشخاصی که از محل کارم رد میشدند به صورت غیر مستقیم اشاره به این موضوع داشتند و بعد از نگاه مردم و طرز بر خورد شون فهمیدم که این تهمت رو زدند.
چون که شاهد و مدرک ندارم نمیتونم بزنم دهنش رو سرویس کنم و بعدش شکایت کنم، محلی که زندگی میکنیم کوچیکه بد آبرومون رو بردن، خیلی خود خوری مینکم، در ضمن همسرم زن پاکدامن و باحیایی است نمیدونم چیکار کنم.
انگار توی منطقه ی ما تهمت و دروغ رو خیلی زود باور میکنند، من هم نمیتونم برم از در و همسایه پرس و جو کنم، حتی به زنم هم نگفتم اگه بدونه داغون میشه، خودم هم خیلی داغون شدم نمیتونم فراموش کنم، چیکار کنم؟