به نام خدا
سلام
مدت زیادی بود دنبال یه آرامش بودم، شاید یه دو سه سالی میشه! هر دفعه که بهش فکر کردم رسیدم به خدا ...
من نماز نمیخونم، ولی وقتی ماه رمضون ها میخونم یا گاهی که خونه کسی نیست میخونم تمام وجودم پر میشه از آرامش. تو نماز گریه میکنم و این گریه هم برام آرامش بخشه. امام حسین و امام رضا رو خیلی دوست دارم چون تونستم بشناسم شون. ولی از فلسفه های دیگه ی دین سر در نمیارم و خب ترجیح میدم بشناسم شون و بعد بهشون ایمان بیارم.
من خدا رو شناختم، نماز رو شناختم و خب وقتی هم سمت شون میرم آرامش میگیرم. ولی حجاب زیادی رو درک نکردم و هر وقت میرم سمتش از کل دین زده میشم!، هیجده سالمه و خب فکر کنم این دغدغه ها و این سوالات به اقتضای سنمه و یه جورایی میخوام کم کم تکلیفم رو با خودم روشن کنم.
اول اینکه میخوام بدونم چه جوری میتونم تو نماز تداوم داشته باشم؟، من به جز ماه رمضون ها هیچ وقت نشده جلو خانواده م نماز بخونم!!!، شاید بیشتر از لجبازیم باشه. چون از اول این طوری بودم که دوست داشتم خودم افکار و اعتقاداتم رو انتخاب کنم و وقتی مامانم مثلا میگه نماز بخون بیشتر لجبازی میکنم و کاملا ازش دور میشم.
یا وقتی ماه رمضون نماز میخوندم بابام میگفت آفرین یا تشویقم میکرد عصبی میشدم!، در این حد!، میخوام ببینم چه جوری با این حس مقابله کنم و روم بشه جلو خانوادم نماز بخونم؟
میخواستم فلسفه ی خیلی چیزهای دیگه رو تو دین بدونم، ولی متاسفانه نتونستم کتابی پیدا کنم که هم معتبر باشه و درست راهنمایی کرده باشه و هم جامع باشه و هم قابل فهم. اگه میشه چند تا کتاب هم تو این راستا بهم معرفی کنید.
مرتبط :
یه جوری قانعم کنید که نماز بخونم
میترسم نماز بخونم توقعم از خدا بالا بره
یه راهکار و یا یه انگیزه قوی میخوام که بتونم نمازخوان بشم
فلسفه نماز از زبان استاد رائفی پور
چطور نفرتم رو از نماز نابود کنم ؟
چرا نماز و روزه روی من تاثیر نداره ؟
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) ← نماز خواندن (۷۷ مطلب مشابه)
- ۱۲۸۷ بازدید توسط ۹۸۶ نفر
- يكشنبه ۲۰ بهمن ۹۸ - ۲۱:۴۳
