رسم غلط خونه و ماشین داشتن پسر در ابتدای ازدواج رو کی گذاشته؟

سلام

من ۲۳ سالگی مدرک کارشناسی گرفتم و از ۲۲ سالگی تا امروز که ۲۸ سالمه مثل خیلی از جوون های دیگه صبح تا شب کار کردم (یعنی ۷۲ ماه) و از همه یه تفریحاتی که هم سن‌های من دارن دور موندم و برای ساختن آینده (حداقل داشتن خونه و ماشین) تلاش کردم ولی امروز با توجه به این وضعیت خراب اقتصادی هنوز نتونستم ماشین و خونه بخرم، البته توانایی خرید یک پراید دست دوم رو دارم ولی این به خاطر بالا رفتن هر روزه قیمت خونه و ماشینه که همیشه دستم دور مونده ازش، اگر تو این ۷۲ ماه هر ماه هم ۲ میلیون پس انداز می‌کردم الآن در حد خرید یک پراید نو پس انداز داشتم چه برسه به خونه.

 جالب اینجاست که وقتی به خواستگاری می رم توقع ماشین و خونه دارند و منی که همه این سال ها تلاش و کار کردم توسط خانواده دختر رد میشم ولی پسر جوونی که پدر پولدار داره و عرضه و جربزه کار هم نداره مورد قبول واقع میشه و راحت ازدواج می کنه ولی ما به سختی.

خوب چاره به نظر شما چیه؟ کی این رسم غلط رو گذاشت که پسر برای ازدواج باید خونه و ماشین داشته باشه؟، یعنی وضعیت اقتصادی رو نمی بینن؟، جالبه که برخی از دخترهایی که خواستگاری شون میرم اگر شاغل هم باشن، ۱۰ میلیون هم پس انداز ندارن با اینکه اون ها هم کار کردن ولی از پسر توقع دارند یک میلیارد برای خرید خونه و ماشین پس انداز داشته باشه و همه چیز داشته باشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه) رسم و رسومات (۵ مطلب مشابه)

برای ازدواج خانواده م این قدر سنگ انداختن جلوم که سنم رسید به سی سال

احساس می‌کنم برای هیچکدام از اعضای خانواده ام ذره‌ای مهم نیستم

هر کسی فکر جیب خودشه و هر کسی فقط غم خودش رو می خوره بچه طلاق هستم بابا که ازدواج کرد با زنش رفت

منم الآن تنها زندگی می‌کنم دوست دارم ازدواج کنم تا حالا گناه نکردم ولی هیچ کسی حاضر نیست که زندگی رو با هم بسازیم اصولاً ساخت زندگی با هم در ایران معنی نداره و یک سمت و یک طرف فقط باید خرج بده.

بعضی دخترانی هم که شاغل هستن به همسر میگن بعد از ازدواج ما نمی خوایم کار بکنیم یا درآمدمون برای خودمونه! 

من واقعاً دارم حقیقت رو میگم خیلی دوست دارم ازدواج کنم ولی اوضاع اقتصادی و کار جامعه خرابه، چند سالی هست از کار در رستوران تا کارواش و کار ساختمانی و هر حمالی ای شده انجام دادم با مدرک لیسانس بدون غرور ولی هیچ جا ماندگار نشدم چون حقوق‌های کم در حد یک تومن میمونه در ماه و با کار سخت تا ۲ شب و...

واقعاً یک جوون سالم و مجرد در این جامعه اصلاً ارزشی هم داره؟ نمی دونم خسته شدم از زندگی واقعاً خسته شدم، وقتی به خواهر یا برادر و پدرم میگم دختری بهم معرفی کنید برای ازدواج میگن تو وضعیت کارت  خوب نیست باید درآمدت بیشتر باشه! 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
ازدواج فرزندان (۱۷۰ مطلب مشابه) جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۱ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۵ مطلب مشابه)

شرایط و نحوه ازدواج در شهر محل زندگی من

من در یک شهر ۵ هزار نفری زندگی می‌کنم، فاصله شهر تا شهرستان هم 1 کیلومتر هست یعنی پرت و دور افتاده نیستیم. اسم شهر و شهرستان را هم نمیارم تا بحث ها منحرف نشه و مسئله ای پیش نیاد. 

تو شهر من اکثر کارها کارگری و روزمزدی هست از استاد کار با روزی ۲۰۰ هزار تومن تا کارگر ساده روزی ۵۰ هزار تومن. یه روز دارند یه روز ندارند، بعضی ها هم شغل کارگری ساده با حقوق ثابت دارند. اکثر افرادی هم که ازدواج میکنند شرایط اون ها همین است، یعنی با این نوع کارها راحت توسط خانواده عروس پذیرفته می‌شوند از نظر خونه و ماشین هم بگم خونه ها معمولا کنار پدر داماد زندگی میکنند چون از دهه ۹۰ هزینه‌ زمین و ساخت خونه رفته بالا، خانه پدری را میاند یک طبقه روش می‌سازند یا بزرگترش میکنند و زن و شوهر طبقه بالا یا کنار خانواده داماد زندگی میکنند.

حالا بعضی وقت ها عروس قبول نمیکنه همراه خانواده شوهر باشه میرن شهر خانه اجاره میکنند،  یعنی تو شهر ما مرد ۳۰ تا ۴۰ سال که با پس انداز خودش به تنهایی بتونه خونه خریده باشه یا بخره نداریم. از نظر ماشین هم اکثراً پراید بعد پژو و تعداد کمی سمند دارند، طوری که کسی تو شهر ما ال ۹۰ خودروی لوکس حساب میشه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۲۵۰ مطلب مشابه) مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۵۳ مطلب مشابه)

به خاطر نداشتن شرایط، می خوام از خیر دختر مورد علاقه م بگذرم

سلام

من دانشجوی کارشناسی ارشد یه رشته ی مهندسی و همزمان شاغل توی رشته خودم با حقوقی در حد ۲ تومن هستم. راستش از وقتی که وارد دانشگاه دوره ارشد شدم از یکی از هم‌کلاسی های خانم خیلی خوشم اومده، ایشون دختر با حجب و حیایی هستن و من یه جورایی شیفته ایشون شدم.

اما وقتی بخوام منطقی به قضیه نگاه کنم واقعا الان شرایط ازدواج رو ندارم (بنا بر شرایط اقتصادی و‌ سربازی و...)، از طرفی دلم میگه که برم بهش بگم (که واقعا خجالت هم میکشم) اما منطقم میگه احمق بی خیال شو. 

تصمیم گرفتم که فراموشش کنم اما وقعا خیلی سخته از همه دوستان راهنمایی و کمک میخوام، شاید بعدا هیچ وقت دختری مثل ایشون، ویژگی هایی که توی فانتزی هام از همسر آینده‌م تصور میکردم نداشته باشه، اما تصمیم گرفتم این حس رو از بین ببرم.

لطفا راهنمایی کنید که به شدت تمرکزم از بین رفته و مقداری هم پرخاشگر و افسرده شدم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۲۵۰ مطلب مشابه) درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه)

به خاطر شرایط اقتصادی در توان خودم نمی بینم بتونم ازدواج کنم

سلام به همگی دوستان

یه مساله ای رو میخوام مطرح کنم که شاید خیلی از همسن های خودم درگیرش باشن. حداقل بین دوستان خودم میبینم که خیلی هاشون به همین وضعیت دچار هستن، و واقعا برای خودم راه فراری نمیبینم. خواستم از فکر بقیه هم استفاده کنم.

از خودم بخوام بگم، پسری هستم در آستانه 30 سالگی. تو یه خانواده خیلی معمولی بزرگ شدم. از اول کودکی راهی که به ما معرفی شد به عنوان راه سعادت، درس خوندن بود. تو این راه هم تلاش کردم تا جایی که در توانم بود. دانشگاه به اصطلاح طراز اول مهندسی خوندم تا ارشد. بعدش هم سربازی و پیدا کردن کار که خب شد 27-28 سالم. 

هیچ وقت دلم به کار دولتی راضی نبود با اینکه (طبیعتا با پارتی) امکانش بود، و وارد بخش خصوصی شدم. به نسبت بقیه که بدون رانت وارد کار شدن، حقوقی که میگیرم بد نیست. ماهی حدود 3-4 تومن میشه. طبیعتا ثبات کار دولتی رو نداره، ولی پولی که میگیرم دلم راضیه که حلاله. از دانشگاه رفتن پشیمون نیستم، بهره ای که باید رو بردم از درس خوندن. کار آزاد هم برای منی که سرمایه و حمایت مالی نداشتم، چیزی بیشتر از این عایدی نداشت. خلاصه پشیمون از چیزی نیستم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
درد دل های پسران (۸۴ مطلب مشابه) مشکلات اقتصادی پسران (۱۵ مطلب مشابه)

مگه یه جوون مجرد تا کی میتونه خودش رو کنترل کنه؟

سلام

میخواستم بدونم واقعا باید تو این شرایط گرونی و وضع بد اقتصاد که ازدواج سخته واقعا باید چیکار کنیم؟، مگه ما چه گناهی کردیم که باید تقاصش رو پس بدیم؟، گاهی بخاطر اینکه دختر مورد علاقه م ازدواج کرد اونم فقط بخاطر پول، بخاطر اینکه نتونستم شرایط ازدواج رو فراهم کنم گریه ام میگیره، دلم می سوزه وقتی خودم و امثال خودم رو می بینم.

از یه طرف فشار عاطفی و از طرف دیگه فشار جنسی، تا کی باید خودمون رو کنترل کنیم؟، مگه آدم تا کی میتونه خودش رو کنترل کنه، الان یه مدت که دارم دارو میخورم تا میل جنسیم کم بشه و حتی از بین بره، دیگه تحمل این همه فشار روحی و روانی رو ندارم.

فقط میتونم دعا کنم واسه خودم و همه آدم های شبیه خودم که از این اوضاع خلاص بشن چون واقعا دوران سختیه، خدا خودش بهمون کمک کنه.

مرتبط با مشکلات روحی و اقتصادی پسران:

یه حسی بهم میگه امسال سال آخر زندگیمه

تا کی باید دست مون در جیب پدر و مادر باشه؟!

برای اینکه روحم آروم باشه میرم کارگری، تا به خودم بگم رفتم سر کار

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) ازدواج و مسائل پسران حدود ۳۰ سال (۴۰ مطلب مشابه) مسائل پسران دهه شصتی (۳۹ مطلب مشابه)

چرا وعده های خدا رو باور نمی کنیم ؟!

یه کسی :

عقاید تشیع خیلی محکم و استدلالی تر از تسنن هست اما اهل تسنن به عقاید خودشان معتقدتر هستند تا شیعیان.
در اکثریت اهل تسنن زود ازدواج می کنند و به راحتی چند همسر می گیرند و فرزندان زیادی هم تحویل جامعه می دهند و نه خانم و نه آقا ناراضی نیستند
ولی اکثریت شیعیان، دیر ازدواج می کنند، فقط یک همسر می گیرند و به ندرت بیشتر از 2-3 فرزند می خواهند. نتیجتا همیشه از این دست مشکلات زیاد دارند که برای آن باید امثال چنین وبلاگی ایجاد شود و چندان جوابگو هم نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۱۶۹ مطلب مشابه)