خانواده برتر

سلام دوست عزیز،

من سعی‌ می‌کنم که درکت کنم و به همین دلیل بهت حق میدم که از دست وسواس مامانت خسته شده باشی‌.عزیزم ولی‌ شما باید اطلاعاتت را در مورد افرادی که وسواس دارند تا الان بالا برده بودی و بدونی که این یه بیماری است و دست خود فرد نیست.برای وسواس دلایل خیلی‌ زیادی است که حتما باید توسط یه روانشناس ماهر بررسی و درمان شه، حتی خود شخص هم نمیدونه که از چه عاملی رنج میبره و بعضا روانشناس ها با هیبنوتیزم پی‌ به علت میبرن.مثلا من شنیدم که یه خانمی بعد از ازدواجش با همسرش می‌رن یه شهر دیگه و این خانم به مرور زمان بر اثر دوری از خانواده وسواس میگیره که این موضوع را بعد از ۲۰ سال که خانم وسواسش دیگه خیلی‌ شدید شده بود پیگیری میکنند که روانشناس میفهمه دلیلش را.پس مادر شما هم شاید یه مشکلی‌ در دوران کودکی و یا بعد از ازدواج داشتند که اینطوری نمود پیدا کرده.شما به مادرت به چشم یک بیمار نگاه کن  و سعی‌ کن با محبت حتی محبت ظاهری نه از ته دل ایشون را راضی‌ کنی‌ که پیش یه روانشناس ماهر نه هر روانشناسی‌ برید و بدونید که زمان و صبر زیادی هم برا درمان این گونه بیماریها لازم است.اگر این مشکله ایشون حل شه اکثر مشکلات شما حل می‌شه و میمونه مثلا عقاید مذهبی‌ و یا روش برخورد ایشون در این مورد که خیلی‌ از مادر‌ها هستند که اینطوری هستند و یا اینکه مثلا در این مورد مشکلی‌ نیست ولی‌ در یه مورد دیگه مشکل دارند که اونو هم باید شما مدیریت کنی‌ چون همه آدمها با هم متفاوتند و شما باید مهارت اینو داشته باشی‌ که تفاوتها را قبول کنی‌ و به آنها احترام بگزاری و افراد را با تفاوتها دوست داشته باشی‌.این موضوع در آینده در ازدواجت هم مطرح و شما به عنوان یک خانوم خیلی‌ تفاوتها با یه آقا داری که باید بتونی‌ این مهارت برقراری ارتباط درست را داشته باشی‌.من دیگه در مورد جایگاه مادر و پدر اصلا حرف نمیزنم چند میدونم که خیلی‌ بهتر از من بلدی و تا قبل از اینها حتما خودت سعی‌ کردی که رعایت کنی‌ فقط الان صبرت کمتر شده.

مشکلاتی که گفتید ریشه در وسواس مادرتون داره. وسواس مثل اکثر بیماری های روحی نه تنها خود فرد بلکه اطرافیانش رو هم شکنجه میده، مادر شما مثل همه ی مادرها فردی مهربون و دلسوزه منتهی بیماری وسواس اونقدر به فرد فشار وارد میکنه که عواطف و احساسات فرد رو کنار میزنه. حتی سخت گیری های مذهبی ایشون میتونه ریشه در وسواس داشته باشه، افراد وسواسی وجدانی قوی دارند که تخطی از خط قرمزها که یکیش مذهب هست اونها رو دچار استرس میکنه. شما عذاب میکشید ولی مادرتون چند برابر شما این عذاب رو تجربه کرده. تا زمانی که برای وسواس مادرتون اقدامی نکنید این مشکلات ادامه داره، وسواس هم طوری نیست که با چند تا توصیه و صرفا کتاب خوندن بشه درمانش کرد، جلسات  متعدد عملی و حضوری رو میطلبه

کفشهایت کو؟

اگه با مادرتون مهربون باشید خودتون رو گول نزدید، بلکه به خودتون کمک کردید؟ چرا؟ چون هرچقدر فرد وسواسی محبت ببینه و در محیط آرومی باشه اشطراب کمتر و در نتیجه وسواس کمتری رو خواهد داشت و این به نفع خود شماست

دعا کنین پاشه بره راحت شم.میگه ذلیل میشی. فقط گوه میخوره گوههههههههههههه.

بدم میاد ازش اصلا نمیفهمه والا گاو بیشتر از این میفهمه

من مادرم اینطوریه که واسش مهم نیست برم بیرون یا نرم ولی دم رفتن انقدر شروع میکنه به غرغر که آدم اعصابش بهم میریزه ودلش میخاد نه بعضی وقتا شده انقدر اعصابمو خورد کرده نشستم زدم تو سرو کله خودم و گریه کردم یا کافیه هر حرفی تاکید میکنم هررر حرفی باهاش بزنی سریع میزنه تو ذوقت یجوری که قسم میخورم دیگ باش حرف نزنم ولی بازم آدم نمیشم دست خودم نیست دیگ دارم ازش متنفر میشم از بس غرغر کرده دیگ میترسم حرف بزنم یه آدم گوشه گیر شدم که هرشب با ناراحتی میخوابه اینم بگم که از وقتی یادم میاد مامانم تو بچگی کتکم میزد در صورتی که من یه دختر مودب بودم که کل فامیل حسرتمو میخوردن ولی تاحالا خواهرمو نزده آرزومه مثل دخترای دیگ برم سرمو بزارم رو پاش ولی انقدر ازم بدش میاد که دلم نمیکشه نزدیکش بشم همیشه تو فامیل منو خورد کرده همیشه جلوی دختر خاله هام باهام دعوا میکنه و هزاراااان بار آرزوی مرگمو کرده😔راستش من حسرت بچه هایی رو میخورم که میفهمن داشتن مادر ینی چی

من یه دختر ۱۳ ساله ام 

منم از مادرم بدم میاد

چون همش دوست داره خجالتم بده تحقیرم کنه 

به من اصلا توجه نمیکنه و همش خواهر دوقلومو دوست داره من همش دارم گریه میکنم

این خانم پای همه مهمونا رو بریده وفقط میره پارک سر کوچه حالا خودش هیچی نمیگه ماام دل داریم وقتی ام که مهمونی دعوتیم نمیاد

الان مادر بزرگم حالش در حد مرگه نمیره مثل همه ی عروساش نمیره ازش چند روز مراقبت کنه 

اصلا زندگی کردن بلد نیست همش پدرمو عضیت میکنه هیچ وقت بساز نبوده

همش من من میکنه و فکر میکنه باید زنگی اون طوری که اون میخواد باشه

منم دیگه کاری باهاش ندارم و بیشتر با بابامم برا همینم با من افتاده لج 

وهر روز داره بیشتر تحقیرم میکنه

عزیزم من نمیتونم زیاد درکت کنم چون هم کوچیک ترم هم پدر مادر به این طرز وحشتناک نیستن 

برات بهترین ها رو آرزو میکنم و از خدا میخوام کمکت کنه واقعا وحشت ناکه

واقعا بهت حق میدم نفرینشون کنی ازش متنفر باشی امیدوارم مامانت به کار اشتباهش پی ببره 

با بقیه اعضا خانوادت مشورت کن و مامانتو ببر دکتر روان پزشک

البته این یه نظره

ولی به حجابتو و حیات پایدار باش دینت رو قوی کن هر وقت دلت گرفت با خدا درد و دل کن باهاش حرف بزن خودتو خالی کن 

واقعا متاسفم

منم ۳۷ سالمه از مادرم متنفرم اون عامل همه بدختی های من بود اون فقط ما رو زایید پس انداخت همیشه در حال نفرین بقیه است وقتی حالش خوبه فداکاری میکنه نماز قران میخونه ولی وقتی قاطی میکنه نفرین و قطع رابطه با کل فامیل و همسایه... همش با خودش درگیره در مقابل دارو مقاومت میکنه مایه بدبختی من نزاشت ازدواج کنم ..اصلا هیچ وفت نفهمید دختر داره نمیدونه من چجوری بزرگ شدم هربار رو خودم کار میکنم انرژیم خوب شه نمازشب و دعا و زیارت میخونم بازم خونه رو اشوب میکنه متنفرم ازش مایه عذاب منههههه مایه نفرت منه مایه بدبختی منه