خانواده برتر

دقیقا منم شرایطم مشابه شماس

تک دخترم و مادرم دقیقا یکی مث مادر شماس 

بعضی نوشته هارو ک میخونی فکر میکنی خودت نوشتی 

بزرگترین دشمن زندگیم مادرمه 

هر چی از حماقت و کم عقلیش بگم کمه هیچ خاطره ای تو ذهنم ازش،ندارم ک ی لحظه فکر کنم این ادم ی حرکت مثبتی کرده باشه همش توهین تحقیر بددهنی جنگ با مردم و خانوادش 

هر جایی باهاش،رفتم یا با خودم درگیر بود یا با مردم و تو خیابون داد میکشید و حرفای رکیک میزد واسه خاطر همین چندساله هیچ جا باهاش نمیرم حتی بیرون میبینمش مث غریبه رد میشم از کنارش 

سر ازدواج هم ک دیگه روز و شبمو یکی کرده فقط میخواد منو رد کنه حتی ب برادرام سرکوفت میزنه میگه ازدواج کنین برین من راحت باشم 

صبح تا شبم با صدای بلند در حال حرف زدن با خودشه 

روان پریشه 

باعث شده من ب شدت عصبی شم افسرده شم 

ننگم میشه بگم این زن مادر منه 

ب هر زنی ک ب صرف ی ارتباط جنسی بچه دار شده نمیشه گفت مادر هزاریم ک درد زایمان کشیده باشه مسخرس...

اگه بهشت زیر پای همچین زنیه جهنمو ترجیح میدم

همیشه بهش میگم از این خونه برم دیگه برنمیگردم هیچوقت خدا نگذره ازش از کوتاهیاش از حماقتاش 

ی حیوونه ک فقط غذا بریزی جلوش تا خرخره بخوره همونجا بخوابه 

با تمیزی و نظافت خودشم مشکل داره 

ب شدت دروغگوووو و بددهنه 

فقط هدف از خلقت همچین موجودی رو هیچوقت درک نکردم

سلام 

مامان من خیلییی خیلییی بدتر از مامان های شماس که دارید نظر میدید یعنی من هر چی میگم خیلی شما بیشتر تصور کنید ...😔😔

خدا**** *** چنین مادرهایی راکه بین فرزندانشان فرق قایلند

عجب...!!!!

مطالب دوستان رو خواندم و اصلا تعجب نکردم،گویی هر روز هم تعداد این مادران بی رحم بیشتر و بیشتر میشه.

خدمت شما عرض کنم که مادر من هم به شدت شبیه مادر شماست وجالبه بدونید که وقتی ازدواج کردم پیش خودم فکر میکردم که مادر همسرم میتونه جای مادر نداشتم باشه ولی باور کنید بعد از مدتی متوجه شدم ایشان از مادر خودم هم بدتره تازه بد دهن بودن رو هم بهش اضافه کنید.

من در این مدت خیلی تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم که زنانی که به شدت مشگل جنسی دارن و از طرف شوهرانشان مورد بی مهری قرار میگیرن از نظر عاطفی و اعصاب و روان دچار مشگل میشن .

مادر

چه واژه قشنگی البته نه برای من. هر کاری از دستم بر میاد انجام میدم براش ولی فقط بی احترامی و نامهربانی میبینم

سلام به همدردای عزیزم

متاسفم بخاطر سرنوشت و بخت سیاهمون

باوجود ارادت و ایمان راسخی که به خدای مهربانم دارم 

اما گله دارم بخاطر مادرم

که از بچگی اذیتم میکرد تا امروز 

روانم و روحم رو آزرده و داغون کرد

جوانیم رو پرپر کرد 

بدترین رفتار رو باهام داشته جوری که من انتظار محبت ندارم ازش فقط همین که 

دل آزردم نکنه برام کافیه 

بیست سال از عمرم میگذره و زندگی هر روز ب کامم تلخ تر میشه 

و دلم میسوزه برای کودکی نوجوانی و جوانی خودم که هیچ محبتی خرجم نشد 

و به دستور خدا موظفیم به پدر مادر احترام بذاریم حتی اگه خار بیابون باشن

اصلا براش مهم نیست ک توی شبانه روز من کجام هیچ خبری نمیگیره ازم یا زنگ بزنه

اگه سه روز گرسنگی بمیرم نمیاد یه تیکه نون دهنم بذاره 

همین یذره غذایی هم ک میاره برامون 

منت میذاره میگه از سرت زیاده 

با این ک اصلا خوشمزه نیست و بخاطر اینکه از زنده بمونم مجبورم بخورم

دلم برای دوتا خواهرام میسوزه ک کوچیکن 

خدا میدونه اونا چجوری بزرگ بشن

اخه دخترا که تحملشون مث ما پسرا نیست که زود میشکنن زود میرنجن

طاقت سختی رو ندارن 

ولی بازم نمیدونم چرا 

مادرم رو دوست دارم و براش دعا میکنم

از خدا میخام به راه راست هدایتش کنه

و از سر تقصیراتش بگذره 

از عزیزانی ک وقت گذاشتن خوندن ممنونم

لطفا برای این حقیر دعا کنید 

امیدوارم همه انسان های کره زمین 

خوب و خوش خرم و خوشحال باشن

درکنار عزیزانشون 

هیچکس جز اونایی که با این  مشکل درگیرن نمیتونه درک کنه که چقدر سخته.مغز آدم سوت میکشه نمیتونه حلاجی کنه بفهمه که یه مادر چطور میتونه اینکارا رو بکنه.حتی اگه خواهر برادرم بود آدم انقد حرص نمیخورد.قسمت بدشم اینه که تازه ادعاشونم میشه که چون مادریم حق با ماست و شما آدم نیستید.اینم از نادانی و بیشعوری و بی فرهنگیه.صبر عظیمی میخواد که آدم نمیتونه به کسی هم بگه.فقط خودش میسوزه.ولی من فکر نمیکنم این عدالت خدا باشه که یکی چون مادره بنده خداست و زندگیش مهمه و اونیکی که به خواست همین مادر به دنیا اومده و اونم بنده خداست زندگیش مهم نیست. 

راستی چرا همه اینایی که مادراشون اذیتش میکنن دخترن؟!!!!مادر من جونش برای داداشم در میره غذا رو از جلوی من برمیداره میذاره برای اون. هر غلطی هم بکنه براش توجیه میکنه و قربون صدقش میره.یه وقت فکر نکنین مثلا داداشم تحفه ای چیزیه ها اتفاقا برعکس یک بیکار بیعار مفت خور که درسشم نخوند عوضش من انقد مراعات میکنم خرجم رو خودم در میارم یک هزار تومنی بابامو دلم نمیاد الکی خرج کنم دانشگاهمم تموم کردم با قناعتی که فکرشم نمیتونید بکنید تو دانشگاه دولتی.ولی مادرا ما دخترا هرررررر کاری هم بکنیم هر چقد خوب سربه زیر مراعات کن باشیم اصلاااا به چشمشون نمیاد ولی در عوض پسر پردردسر بیخیالشون رو عاشقشن.حالم از این مادرای دهاتی بی فرهنگ بهم میخوره.که پسر بودن براشون از همه چی در اولویته.قربون خدام برم خوب گذاشته تو کاسش با این پسر عتیقه ای که بهش داده

متاسفانه در جامعه ایرانی، به جرات می توانم بگویم که۷۰درصد مادران به فرزندان پسر بیشتر توجه دارند. و اینکه اینقدر در رسانه ها از بهشت زیرپای مادر حرف میزنند بخاطر اینست که دست اندرکاران این برنامه ها مرد هستند و مسلما از مادر خود محبت دیده اند. کمتر دختری است که از عشق و محبت مادر نسبت به خودش حرف بزند. بیشتر آسیب های خانوادگی به خاطر خلا محبت مادر به فرزندان به خصوص دختر است. دختری که قرار است در آینده  مادر شود.

مامان منم خیلی بی عاطفه ست فقط دوس داشتو تو غذا درس کردن میبینه یه سال بابام مرده جلوش گریه میکنم ی کلمه نمیگه چته ی مدت گدایی محبت میکردم حتی انقد حالم بد بود و ب محبت نیاز داشتم جزاونم کسیو نداشتم با بقیه بلده خوب رفتار کنه با من نه ب خودشم میگم میگه این همه برات غذا درس میکنم بخدافک میکنه من رباته محبت کردن ینی ی چیزی بذار جلوم بخورم زنده بمونم .درصورتی که من براش تولد گرفتم انگشتر طلا خریدم بردمش تو کرونا پیش فامیلاش اون روز تولدم بهش گفتم تولدمه برام هیچ کار نمیکنی دوتا گلدون خرید واسه پذیراییش گفت بیا کادوت حتی ب زبون نمیاره تولدت مبارک من حسرت بی مهریاشو میخورم قبولم نمیکنه اشتباه کرده خاهرام متاهلن شوهردارن بچه دارن شوهراشون هواشونو دارن اون ب خاهرام بیشتراز من توجه میکنه صب پامیشم خونه نیست تا شب خونه خاهرامه نمیگه من تنهام بیاد ی سر ب من بزنه میگم بریم دوتایی بیرون میگه حوصله ندارم ب روش میارم اخلاق گندشو هی میگه من خیلی زحمت کشیدم ب خدا افسرده شدم نفهمه نمیفهمه نیاز دارم ب محبتش باید چیکار کنم

منم این مشکلو دارم و رنج میبرم فقط تحمل میکنم چون مادرمه 

با سلام

امان از مادر بی عاطفه امان از مادری که توی صدا و نگاش محبت نباشه امان از مادری که دخترش به خاطر جلب توجه اون هر کاری کنه و سر خورده بشه امان از مادری که جز فحش رکیک و تنبیه بدنی زبانی بلد نباشه و دخترش دانشگاه دور و ازدواج دور رو برای ندیدنش انتخاب کنه امان.....

سلام من هم یک مادر دارم که متاسفانه همین مشکل رو داره و از طرفی خودش فکر میکنه منو از همه دنیا و حتی از خواهرم بیشتر دوست داره ولی اصلا اینجوری که نیست هیچ برعکس همه دنیارو از من بیشتر دوست داره حتی دشمناش اگه برادرزاده هاش تو یه جمع یه چیزی به روش بیارن نمیگه خیطم کردن میخنده و خوش میگذرونه ولی اگه من اعتراض کنم که چرا رفتاری کردی که بهت بی احترامی کنن و دست بگیرنت میگه خیطم کردی متاسفانه مادر من با هیچکس سازش نداره و به قدری خود رای و لجباز هست که هیچ مردی کنارش آرامش نداره من حتی اختیار خودمم ندارم مثلا من یه مرد هستم با سی و شش سال سن ولی استقلال و خلوتگاه ندارم یا باید دعوا کنیم و من برم یه جا گم بشم یا اون قهر میکنه و میزاره میره بعد معلوم میشه به اون داشته خوش میگذشته و عذاب مال من بوده فقط یک رابطه یکطرفه بین من و مادرم که شدیدا دوسش دارم و منو به خودش وابسطه نگه داشته و مدام هم بهم ضربه زده تو بچگی مدام کتک خوردن بود الانم مدام آزار روحی کار به جایی کشیده فکر میکنم اینا همه نقشه هست و یه دلیلی داره شاید دارن ذهنشو کنترل میکنن شاید کار شیطانه ذهنم به هزار راه رفته چند بار خواستم خودکشی کنم ولی از عاقبتش ترسیدم خلاصه بگم خواهرمم باهاش مشکل داره پدرم خواهرش فقط برادرزاده هاش میتونن باهاش کنار بیان اونا هم چون تیغش میزنن دست میندازنش و به فکر خندیدن خودشون هستن اگه نه جواب تلفنش رو هم نمیدن بیشتر اوقات، البته خواهرشم همینطوریه یه برادرزاده دیگه داره اونم اینطوریه مادرشم همینطوری بود 

چه جالب که خیلیا این مشکل رو دارن ....مادر منم به شدت از من متنفر قطعا الان سنی دارم که میفهمم افکارم بچه گانه نیست...هرکاری کردم که راضی نگهش دارم حتی رتبه دورقمی زیر پنجاه تو کنکور اوردم ولی تهش جلوم گفت فلانی دخترش مهندسی دانشکاه ازاد دوقوز اباده خوش به حالش از بچه شانس اورده یعنی در این حد من هیچ وقت تو چشمش نبودم ...یه بار خانواده خالم یه حرف خیلی بد تو صورتم زدن و تهمت بزرگی بهم زدن اومدم بهش گفتم گفت تو دروغ میگی از اون به بعد همه خانواده اش هرجور که خواستن حتی در حضور خودش بهم توهین میکردن و این فقط با رضایت نگاه میکرد ...خیلی دلم میشکست که انقدر بی پناهم .وقتی رفتم تهران دانشگاه تنها دانشجویی بودم که حتی تو تعطیلات طولانی باید خوابگاه میموندم چون مادرم بهم میگفت برنگرد گاهی به شدت مریض میشدم و تک و تنها توی خوابگاه میموندم انقدر حسرت اونایی رو داشتم که برمیگشتن خونه الان هم که باز باهاش هم خونه ام هر لقمه غذایی که برمیدارم با نفرت نگام میکنه که مفت خوری ...متاسفانه بدجور خسیس هم هست تا وقتی سر کار بودم شرایط بهتر بود ...حقوقمو ازم میگرفت منم اصلا از خونه پول نمیگرفتم ...الان که بیکارم ازم متنفرتر هم شده از این که غذا میپزه و من سربار طور میخورم هر روز تو خونه دعواس و هی متلک میندازه ...منم هی خودمو حبس کردم تو خونه فقط درس میخونم  که بیرون نرم که نکنه پولی خرج بشه تنها چیزی که منو زنده نگه داشته اینه که بتونم با شرایط خوب بورس دکترا از یه کشور خوب بگیرم و واسه همیشه برم .نفرینش نمیکنم ایشالا خدا حفظش کنه من  خیلی دوسش دارم خیلی حتی یه وقتا ترس تموم تنمو میگیره که نکنه تا من زنده ام غم نبودش رو ببینم ...ولی هیچ وقت نفهمیدم چرا انقدر ازم متنفر یا چرا نتونسته به عنوان مادر بچه اش رو دوست داشته باشه ....خلاصه فقط باید دور شم تا راحت باشه .نمیشه محبتش رو با زور خواست .ما که نعمت محبت رو نداشتیم امیدوارم هیچ کس بی محبت و با حسرت بزرگ نشه .....

متاسفانه منم این مشکل رو دارم ولی میدونم توی عدالت خدا اینا لحاظ میشه مادر داریم تا مادر

سلام مامان منم همینجوریه ، من الان ۱۷ سالمه شاید بگین مشکلات نوجوانیه و ... ولی نیست ، من تا جایی که یادم میاد از ۵ سالگی ازش کتک میخوردم تا جایی که ول بازوهای کبود میشد بابامم میومد خونه می‌دید منو هیچی نمیگفت ، بزرگتر شدم رفتم مدرسه توی کلاس اول یه ذره هم کمکم نکرد بچه ی کلاس‌ اولی که میدونین چجوریه کلی کاردستی آزمایش...  یه بچه ی هفت ساله بودم و کلی کار و تازه باز هم دعوا بود بین منو مامانم ، گذشت شد ۹ سالم به خاطر اینکه با خودکار می‌نوشتم دعوام می‌کرد و انقد میزدم که دیگه صدام در نمیومد ، خواهرم به دنیا اومد هروقت گریه میکرد منو دعوا میکردن ، میرفتیم شمال پیش خانواده پدریم زهر مارم می‌کرد مسافرتو آنقدر که بهم .یر میداد که زیاد نخور عیبه ندو عیبه با بچه ها بازی نکن عیبه ، آخه مگه من چه گناهی کردم ، کلاس شیشم واسه تیزهوشان میخواستم بخونم دریغ از یه کتاب تست ، من حتی نمیدونستم چجوری تست بزنم ولی به هر حال قبول شدم با اون وضعیت ، وقتی قبول شدم باز بهم میگفت دختره ی احمق خنگ به درد نخور کلی نفرینم می‌کرد ولی کاری به کار خواهرم نداشت ، هر وقت اعصابش خورد بود سر من خالی می‌کرد به بهونه هر چی واسه اینکه پنجره بازه یا چه میدونم فک کنید ظرفای که خودشم می‌شوند تقصیر من میشد تهش ، هر روز مثل چی درس میخوندم آخر شب آنقدر خسته بودم نمیتونستم از جام تکون بخورم باز میگفت چرا کمکم نمیکنی سفره رو پهن کن جمع کن اتاق خواهرمو مرتب کن حالو مرتب کن ، من اینجوری بزرگ شدم، حالا هم مدرسه مون یه روز درمیون حضوری شده میگه من وقت ندارم ببرم بیارم همه وقت من برای خواهرته ، من واقعا درکش نمی‌کنم، امتحان هم دارم میگه تو درس نمیخونی در حالی که هر سال معدلم بیست بوده ، هر روز صبح پا میشم میگم امروز روز جدیده میتونم درستش کنم ولی از همون اول صبح شروع میکنه به تمرین کردن من، واقعا نمیدونم چی بگم ، من واقعا هیچ حسی نسبت به خانوادم ندارم با این دارم کنار میام که منو نمی‌خوان،  این واقعیته و هر چقدر بیشتر بهش فکر میکنم بیشتر برام اثبات میشه 

آره. 

همیشه فکر می کنن حق با اوناست. انگار همیشه ما اشتباه می کنیم. اونا خدا پیغمبرن انگار. ** **** ****** *** * **** *****؟ کی گفته پدر و مادر حق دارن گند بزنن تو زندگی بچه؟ ****** **** ***** ** ****** *** ******. ** *** *** *** * **** **.

این دوتا یه روز خوش برام نذاشتن. **** **** **** **** ** ** **** **** ***. یه خونه بخرم یا اجاره کنم و تو آرامش زندگی کنم. **** ** *** ***** *** ***** **** به تو که وقتی حالیت نیست چطوری باید بچه تربیت کنی بچه دار میشی. هیچ وقت از من تعریف نکرده. در حالی که حتی از پسر سوپرمارکتی سر کوچمون هم تعریف کرده. هیچ وقت نگفته من خوش تیپم. ولی از خیلی ها تعریف کرده. **** ** ****. این زن فقط من رو زاییده و میشوره و می پذه. به جز این کاری بلد نیست. 

سلام مادر من از مادر تو بدتره 

از وقتی بچه بودم با پسرش منو مسخره میکردن به من میگفتن خنگ زشت بی عرضه در صورتی که من باهوش و با استعداد بودم و ظاهرم زشت نبود 

خیلی ناراحت کننده و سخته خانواده آدم عوضی باشن ولی چه میشه کرد باید ادامه داد 

بعضیا مریضن و دست خودشون نیست و متاسفانه باعث آزار بقیه میشن.سعی کن آروم آروم مستقل بشی