سلام
سلام
من نمیتونم با هم سن و سال های خودم دوست بشم . نمیدونم دلیل اینکه تا الان که سنم 22 نتونستم یه دوست صمیمی واسه خودم پیدا کنم واقعا چیه؟ با هم کلاسیام همه در حد سلام و احوالپرسی ، هم دختر هم پسر . تا حدی نمیتونم خیلی باهاشون جور بشم برم بیرون . ولی با کسانی که از من بزرگتر هستن راحت تر میتونم باهاشون ارتباط برقرار کنم .
فکر میکنم روابط عمومیم ضعیف باشه و کمی هم خجالتی هستم . ازتون میخوام که راهنماییم کنین . یه سوال دیگه داشتم اینه که من نمیتونم خوب مفهموم چیزی که تو ذهنم هست برسونم یعنی نمیتونم اونو خوب بیان کنم و ترجیح میدم که حرفی نزنم . میخوام تغییر کنم و نمیخوام اینجوری ادامه بدم .
سعی میکنم صادق باشم و حرف ها رو تکرار نکنم. با لبخند حرفاشونو گوش میدم. اصولا کم حرف هستم و احساس میکنم حرف یا مطلب خنده داری رو بیان کنم از نظر بقیه خنده دار نیست. جایی که مطلب خنده داری بیان بشه میخندم . سعی میکنم تا جایی که بتونم به بقیه کمک کنم سعی کنم احترام ها رو حفظ کنم. یه کمی هم زود رنجم . .
به نظرتون من مشکلی دارم؟ ممنون از نظراتتون
مرتبط:
با کسی که در دوستی افراط میکنه چطور بایدبرخورد کرد
صمیمی بودن خواستگارم با دخترهای دیگه اعصابم رو به هم ریخته
مدیرم به شدت داره باهام صمیمی میشه و من میترسم
چرا نمی تونم دوستان صمیمی خودم رو نگه دارم ؟
دیگه نمیخوام دوست صمیمی داشته باشم
داشتن یه دوست واقعی و صمیمی برام شده عقده
هیچ وقت نفهمیدم که چرا دیگران با من صمیمی نمیشن
کسی که بعد از 5 سال تونستم باهاش صمیمی بشم حالا...
در برخورد های اول با کسی نمیتونم صمیمی بشم
خیلی به ندرت دوست صمیمی پیدا میکنم
یه دوست صمیمی داشتیم که اونم تو زرد از آب در اومد
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۳۵۵۴ بازدید توسط ۲۶۲۳ نفر
- چهارشنبه ۲۷ بهمن ۹۵ - ۲۱:۳۰
