سلام
طاعات همگی قبول باشه
دختری هستم ۱۹ ساله با ظاهری متوسط رو به بالا . بدلیل شرایط خانوادگی نامساعدی که داشتم احساس میکنم نه ثبات شخصیتی دارم و نه میتونم تو مسایل مختلف تصمیم گیری درستی کنم.
تا حالا هیچ دوست صمیمی نداشتم .چرا اول اشنایی یعنی در اولین برخوردها همه ازم خوششون میاد ولی به یکی دو هفته نکشیده خودشون کم کم ازم فاصله میگیرن.
واقعا دلیلشو هیچوقت نفهمیدم. بنظرتون من باید با کسی که بهم اعتنا نمیکنه چه برخوردی داشته باشم؟
بزارید تو یه مثال سوالمو مطرح کنم.. منی که تو خوابگاه زندگی میکنم وقتی که بهم توجهی نمیشه باید چه رفتارهایی از خودم نشون بدم ؟
ایا باید اونقدر بهشون محبت و مهربونی کنم تا شاید منو هم تو جمع های دوستانه خودشون راه بدن یا نه ، هیچ اعتنایی بهشون نکنم و تنهایی و تحمل منم؟
چیکار کنم لطفا راهنماییم کنید . من از روابط اجتماعی اطلاعات خییلی کمی دارم چون کسی نبوده که بهم اموزشی بده .
دوستان منو بعنوان یه ابجی راهنمایی کنید. راهکارهای درست و البته عملی بهم بدین حرف ها و شعارهای قشنگ و زیادی هست که من همشو خودم از برم یه سری راهنمایی هایی میخوام که عینی و عملی باشه.
داشتن رابطه اجتماعی ضعیف میتونه زمینه ساز خیلی از مشکلات بزرگ و کوچیک زندگی بشه و من واقعا نمیدونم که برا تقویتش کدوم راه دیگه ای رو باید امتحان کنم.
برای روشن شدن مطلب بذارین این رو هم بگم که حتی ادمای خیلی خوب هم ازم فاصله میگیرن بخدا من ادم بدی نیستم .
یعنی خیلی بد نیستم . ظاهرمم بد نیست . خیلی حواسمم به حرفامو رفتارام هست که کسی و نرنجونم ولی شاید همیشه بد قضاوت میشم شایدم اینه تقدیر من... چون شنیدم سرنوشت دختر به مادرش میره مادرمم همین مشکل منو داره.
طاعات همگی قبول باشه
دختری هستم ۱۹ ساله با ظاهری متوسط رو به بالا . بدلیل شرایط خانوادگی نامساعدی که داشتم احساس میکنم نه ثبات شخصیتی دارم و نه میتونم تو مسایل مختلف تصمیم گیری درستی کنم.
تا حالا هیچ دوست صمیمی نداشتم .چرا اول اشنایی یعنی در اولین برخوردها همه ازم خوششون میاد ولی به یکی دو هفته نکشیده خودشون کم کم ازم فاصله میگیرن.
واقعا دلیلشو هیچوقت نفهمیدم. بنظرتون من باید با کسی که بهم اعتنا نمیکنه چه برخوردی داشته باشم؟
بزارید تو یه مثال سوالمو مطرح کنم.. منی که تو خوابگاه زندگی میکنم وقتی که بهم توجهی نمیشه باید چه رفتارهایی از خودم نشون بدم ؟
ایا باید اونقدر بهشون محبت و مهربونی کنم تا شاید منو هم تو جمع های دوستانه خودشون راه بدن یا نه ، هیچ اعتنایی بهشون نکنم و تنهایی و تحمل منم؟
چیکار کنم لطفا راهنماییم کنید . من از روابط اجتماعی اطلاعات خییلی کمی دارم چون کسی نبوده که بهم اموزشی بده .
دوستان منو بعنوان یه ابجی راهنمایی کنید. راهکارهای درست و البته عملی بهم بدین حرف ها و شعارهای قشنگ و زیادی هست که من همشو خودم از برم یه سری راهنمایی هایی میخوام که عینی و عملی باشه.
داشتن رابطه اجتماعی ضعیف میتونه زمینه ساز خیلی از مشکلات بزرگ و کوچیک زندگی بشه و من واقعا نمیدونم که برا تقویتش کدوم راه دیگه ای رو باید امتحان کنم.
برای روشن شدن مطلب بذارین این رو هم بگم که حتی ادمای خیلی خوب هم ازم فاصله میگیرن بخدا من ادم بدی نیستم .
یعنی خیلی بد نیستم . ظاهرمم بد نیست . خیلی حواسمم به حرفامو رفتارام هست که کسی و نرنجونم ولی شاید همیشه بد قضاوت میشم شایدم اینه تقدیر من... چون شنیدم سرنوشت دختر به مادرش میره مادرمم همین مشکل منو داره.
مرتبط:
با کسی که در دوستی افراط میکنه چطور بایدبرخورد کرد
صمیمی بودن خواستگارم با دخترهای دیگه اعصابم رو به هم ریخته
مدیرم به شدت داره باهام صمیمی میشه و من میترسم
چرا نمی تونم دوستان صمیمی خودم رو نگه دارم ؟
دیگه نمیخوام دوست صمیمی داشته باشم
داشتن یه دوست واقعی و صمیمی برام شده عقده
22 سالمه ولی نتونستم یه دوست صمیمی برای خودم پیدا کنم
کسی که بعد از 5 سال تونستم باهاش صمیمی بشم حالا...
در برخورد های اول با کسی نمیتونم صمیمی بشم
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۱۰۸۷۲ بازدید توسط ۷۸۸۰ نفر
- سه شنبه ۸ تیر ۹۵ - ۱۶:۴۱
