سلام
من پسری کمال گرا هستم، با اهداف بلند و همسری خوب و شایسته را در راه کمال می خواهم بگیرم ان شاء الله، همیشه و همه جا می گفتم در اسرع وقت می خواهم ازدواج کنم،(یعنی سریعا پس از دیپلم) و همیشه در دفترهای یادداشتم یا یادداشت های موبایلم ملاک های همسر آینده م رو می نویسم گاهی اوقات نامه فرضی برایش می نویسم،گاهی باهاش درد و دل می کنم و گاهی اوقات خودم را می بینم که پادشاه شدم و او ملکه محبوب من است، خلاصه در همه حال به فکر همسر آینده فرضی ام هستم و خیلی دوسش دارم با اینکه نمی دونم اون خانم خوشبخت که خواهد بود!
در مورد خودم بگم که باهوش و با استعداد با رتبه حدود صد در کنکور، خوش قیافه، خوش قد و خوش هیکل، در خانواده تحصیل کرده، پدر مادرم هر دو لیسانس دارند و پدرم معلم است. به خاطر استعداد بالایی که دارم زیاد مورد تشویق قرار گرفتم و دوستان گاهی جملات اغراق آمیزی در مورد بنده به کار می برند.خلاصه خدا به من کم نداده از هر چیز.
اما اصل سوال و اشکال؛
چرا در هر جایی که صحبت از ازدواج می کنم صحبت از خوش اشتهایی و امثالهم می کنند یا مرموزانه می خندند، واقعا چرا؟، الان ۱۸ سالمه و امسال کنکور دادم ...
مرتبط:
تیکه و کنایه از هر فردی شنیدم همون فرد ازم زده جلو
چطور نسبت به رفتار بد دیگران بی خیال باشم؟
بلد نیستم جواب کسانی رو که تیکه میندازن بدم
چطوری جواب متلک های خاله ام رو بدم که بی احترامی نشه؟
با افرادی که بی دلیل از ما بدشون میاد چه برخوردی بکنیم ؟
برای حاضر جواب شدن چیکار میشه کرد؟
بهترین عکس العمل در موقعی که کسی جلو چند نفر خیطت میکنه چیه ؟
مشکلم اینه که در لحظه، واکنش مناسب رو پیدا نمی کنم
از هر چی حسادت و فضولیه حالم به هم می خوره
با حسادت ها و توهین های فامیل چه کنیم ؟
جواب آدم های پر روی فامیل رو چه جوری بدیم ؟
وقتی کسی مسخره مون می کنه باید چکار کنیم ؟
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)
- ۲۵۴۱ بازدید توسط ۱۹۹۵ نفر
- دوشنبه ۱۱ شهریور ۹۸ - ۱۱:۳۹
