سلام
میخواستم یه مشکلی رو مطرح کنم که شاید برای خیلی ها خنده دار باشه.
من۲۰ سالمه،معتقدم این سن یعنی یاد گرفتن و عمل کردن، اما نه چیزی بلدم نه به چیزهایی که توی ذهنمه عمل میکنم. یا جرات و جسارتش رو ندارم یا آموزشی ندیدم، رک بگم ...
گاهی حس میکنم حرف زدن هم بلد نیستم، نمیدونم کی و کجا چی بگم ... چه جور از بقیه تشکر کنم ... چطور خشمم رو بروز بدم ... چطور توی موقعیت های جدید رفتار کنم ... من فردا روز که ازدواج کردم بلد نباشم حرف بزنم با خانواده همسرم و درست رفتار کنم یا مثلا اگه یه تفریح رفتیم بلد نباشم خوش بگذرونم در کنارشون ٬ بهم نمیخندن؟! خودم احساس بدی بهم دست نمیده ؟
من نمیدونم چی رو باید یاد بگیرم و از کی! خونواده که درگیری های خودش رو داره ... مثلا خونواده ی ما همه عصبی اند و من کوچکترین مشکلی برام پیش بیاد نمیتونم روشون حساب کنم و ازشون کمک بگیرم و از همه مهم تر زندگی یاد بگیرم .
من یه جوون تنهام که یا باید خودش مشکلاتش رو با تجربه ی نداشته ش (!) حل کنه یا پی شکست رو به تنش بماله و ریسک کنه . منی که از بچگی نه توی مدرسه آموزش های لازم رو دیدم نه وارد جامعه شدم به تنهایی و نه از خانواده الگو برداری کردم ... چیکار کنم که الان در ۲۰ سالگی به درد جامعه جامعه و خونواده که هیچ، بدرد خودم بخورم ... ؟
احساس خوبی به خودم داشته باشم و حداقل از پس نیازها و چالش های زندگی شخصی خودم بر بیام.!؟ شاید این یه آرمان دست نیافتنی به نظر بیاد تا زمانی که من بلد نیستم با همکلاسی ها ، همسایه ها و ... حتی حرف بزنم و ارتباط خوب و موثری برقرار کنم .
مرتبط:
در برقراری ازتباط با دیگران ضعیفم، دوست دارم اجتماعی تر باشم
ارتباطم با دیگران ختم به دوستی نمیشه
نمی تونم در محیط دانشجویی با دیگران ارتباط برقرار کنم
چه جوری اعتماد به نفسمون رو زیاد کنیم؟
چطور اعتماد به نفس خود را بالا ببریم
← درد دل های دختران و پسران (۲۰۹ مطلب مشابه) ← روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) ← روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه) ← جهت اطلاع پدران و مادران (۱۵۸ مطلب مشابه)
- ۹۶۸ بازدید توسط ۷۱۸ نفر
- يكشنبه ۵ اسفند ۹۷ - ۱۵:۰۰
