سلام دختر 18 ساله ام .
از بچگی نسبت به همه ی اعضای فامیل با خدا تر بودم و رابطه ی خوبی باهاش داشتم و واقعا دوسش داشتم.. اما نمیدونم چرا خدا انقد از من بدش میاد؟
همیشه میگفتن هر چی از خدا بخوای بهت میده اما من دبستان بودم هر چی دعا و قرآن و اینا بلد بودم خوندم که یه اتفاقی نیفته ولی خیلی شیک در بدترین حالت افتاد.
یا چند وقت بعدش زندگی داشت پیش میرفت تصمیم گرفتم نماز بخونم 4 سال بود نمیخوندم نماز خوندم همین که از اتاق زدم بیرون زنگ زدن و گفتن یه اتفاق خیلی بد افتاده.
یا چند ماه پیش یه سری مطالب درباره خود ارضایی خوندم همش میگفتم مگه میشه و چه چیز مزخرفیه و از این چیزا تا اینکه چند روز بعدش خونه تنها بودم افتاد تو ذهنم که انجام بدم فقط بلند شدم نماز خوندم و کلی التماس کردم به خدا که تنهام نذار و هوامو داشته باش من ضعیفم نذار شکست بخورم در برابر نفسم و این چیزا ... .
انقد واسم کابوس شده بود که هر شب خواب میدیدم دارم انجام میدم با ترس میپریدم و فقط خدا رو شکر میکردم که خواب بود. همش میخواستم خدا کمکم کنه اما آخر یه شب انجامش دادم.
خب مگه نمیگن شما یه قدم برید سمت خدا اون صد قدم میاد؟؟؟ خب پس کو؟
یا همین امروز پا شدم نماز خوندم گفتم خدایا همین آرامشی که با نماز خوندن میگیرم برام کلی ارزش داره و مرسی به خاطرش و اینا ولی بعدش یه اتفاقی افتاد اصن فاجعه کلا نمیدونم چرا هر وقت نماز میخونم یه اتفاق بد میفته .
خب خدا که انقد از من بدش میاد من چرا همش برم دنبالش ؟ تصمیم گرفتم من زندگیه خودمو بکنم اونم خدایی خودشو چند سال بعد که دیدمش دلیلشو میپرسم.
اینم بگم رفتیم مشهد تو هتل موندیم قرار شد فرداش بریم حرم من همون شب 15 روز زود تر از موعد پریود شدم نشد یه رکعت نمازم تو مشهد بخونم. یعنی انقد ازم بدش میاد؟
خب چرا ؟ مگه چکار کردم ؟ از نه سالگی نماز میخوندم و روزه میگرفتم و چادر میزدم .
از بچگی نسبت به همه ی اعضای فامیل با خدا تر بودم و رابطه ی خوبی باهاش داشتم و واقعا دوسش داشتم.. اما نمیدونم چرا خدا انقد از من بدش میاد؟
همیشه میگفتن هر چی از خدا بخوای بهت میده اما من دبستان بودم هر چی دعا و قرآن و اینا بلد بودم خوندم که یه اتفاقی نیفته ولی خیلی شیک در بدترین حالت افتاد.
یا چند وقت بعدش زندگی داشت پیش میرفت تصمیم گرفتم نماز بخونم 4 سال بود نمیخوندم نماز خوندم همین که از اتاق زدم بیرون زنگ زدن و گفتن یه اتفاق خیلی بد افتاده.
یا چند ماه پیش یه سری مطالب درباره خود ارضایی خوندم همش میگفتم مگه میشه و چه چیز مزخرفیه و از این چیزا تا اینکه چند روز بعدش خونه تنها بودم افتاد تو ذهنم که انجام بدم فقط بلند شدم نماز خوندم و کلی التماس کردم به خدا که تنهام نذار و هوامو داشته باش من ضعیفم نذار شکست بخورم در برابر نفسم و این چیزا ... .
انقد واسم کابوس شده بود که هر شب خواب میدیدم دارم انجام میدم با ترس میپریدم و فقط خدا رو شکر میکردم که خواب بود. همش میخواستم خدا کمکم کنه اما آخر یه شب انجامش دادم.
خب مگه نمیگن شما یه قدم برید سمت خدا اون صد قدم میاد؟؟؟ خب پس کو؟
یا همین امروز پا شدم نماز خوندم گفتم خدایا همین آرامشی که با نماز خوندن میگیرم برام کلی ارزش داره و مرسی به خاطرش و اینا ولی بعدش یه اتفاقی افتاد اصن فاجعه کلا نمیدونم چرا هر وقت نماز میخونم یه اتفاق بد میفته .
خب خدا که انقد از من بدش میاد من چرا همش برم دنبالش ؟ تصمیم گرفتم من زندگیه خودمو بکنم اونم خدایی خودشو چند سال بعد که دیدمش دلیلشو میپرسم.
اینم بگم رفتیم مشهد تو هتل موندیم قرار شد فرداش بریم حرم من همون شب 15 روز زود تر از موعد پریود شدم نشد یه رکعت نمازم تو مشهد بخونم. یعنی انقد ازم بدش میاد؟
خب چرا ؟ مگه چکار کردم ؟ از نه سالگی نماز میخوندم و روزه میگرفتم و چادر میزدم .
مرتبط :
چه جوری میتونم در نماز تداوم داشته باشم؟
یه جوری قانعم کنید که نماز بخونم
میترسم نماز بخونم توقعم از خدا بالا بره
یه راهکار و یا یه انگیزه قوی میخوام که بتونم نمازخوان بشم
فلسفه نماز از زبان استاد رائفی پور
چطور نفرتم رو از نماز نابود کنم ؟
چرا نماز و روزه روی من تاثیر نداره ؟
← مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) ← نماز خواندن (۷۷ مطلب مشابه)
- ۸۶۶۹ بازدید توسط ۵۷۷۶ نفر
- جمعه ۲۰ فروردين ۹۵ - ۱۷:۲۳
