سـَلام به همه ی دوستان
من یه دختر 20 ساله هستـَم ، دوستای زیادیم داشتم .. یعنی همیشه با هم بودیم ... راستش از 2 یا 3 سال قبل نمیدونم یهو چی شُدم که دلم دیگه نمیخواست باهاشون مثل قبل صمیمی بشَـم .. این کارم کردم ..
انگار از تنهاییم جدا لذت می بردم .. البته دلم براشون تنگ میشد بازم میرفتم پیششون ولی خیلی کم
تا آخر اون سال تحصیلی دیگه با همشون سرد شُدم .. زنگ تفریح تنها یه گوشه می شستم .. اما غصه ای نمیخوردم .. یا ناراحت نبودم . اما دیگه دوس نداشتم با کسی زیاد صمیمی شم ..
الانم که 20 سالمه همینطور .. میرم کتابخونه با همه تقریـباً سلام و علیک دارم .. و تعریف نباشه از خودم ، خودمم نمی گیرم ، و راحت با یه نفر سر صحبتو باز می کنم .. ولی دیگه نمیخوام انگار دوس صمیمی داشته باشم ..
برای خودمم عجیبه ، مثلا تو یه جمعی اگه باشم به 5 دقیقه نمی کشم میام بیرون و میرم یه گوشه می شینم .. نمیدونم چرا ؟ انگار دیگه نمیخوام صدای کسی ، حرف کسی رو بشنوم ..
تو تنهـآییـام انگار کسی اذیتم نمی کنه ، تنها برم خرید ، پارک و... انگار یه حصاری کشیدم که به آدم ها میگم تا این حد بهم نزدیک بشین نه بیشتر ، البته تو این که کسی حداقل یه ذره شبیه خودم نبود هم دخیله ..
البته اینم بگم که یه موقع هایی واقعا دلم میخواد مثل قبل دور و ورم شلوغ باشه .. گریم می کنم اما .. میخواستم بدونم این خیلی بده ؟ تو اینده مشکل سازه برام ؟ راه درمونیم داره که واقعا جواب بده
من یه دختر 20 ساله هستـَم ، دوستای زیادیم داشتم .. یعنی همیشه با هم بودیم ... راستش از 2 یا 3 سال قبل نمیدونم یهو چی شُدم که دلم دیگه نمیخواست باهاشون مثل قبل صمیمی بشَـم .. این کارم کردم ..
انگار از تنهاییم جدا لذت می بردم .. البته دلم براشون تنگ میشد بازم میرفتم پیششون ولی خیلی کم
تا آخر اون سال تحصیلی دیگه با همشون سرد شُدم .. زنگ تفریح تنها یه گوشه می شستم .. اما غصه ای نمیخوردم .. یا ناراحت نبودم . اما دیگه دوس نداشتم با کسی زیاد صمیمی شم ..
الانم که 20 سالمه همینطور .. میرم کتابخونه با همه تقریـباً سلام و علیک دارم .. و تعریف نباشه از خودم ، خودمم نمی گیرم ، و راحت با یه نفر سر صحبتو باز می کنم .. ولی دیگه نمیخوام انگار دوس صمیمی داشته باشم ..
برای خودمم عجیبه ، مثلا تو یه جمعی اگه باشم به 5 دقیقه نمی کشم میام بیرون و میرم یه گوشه می شینم .. نمیدونم چرا ؟ انگار دیگه نمیخوام صدای کسی ، حرف کسی رو بشنوم ..
تو تنهـآییـام انگار کسی اذیتم نمی کنه ، تنها برم خرید ، پارک و... انگار یه حصاری کشیدم که به آدم ها میگم تا این حد بهم نزدیک بشین نه بیشتر ، البته تو این که کسی حداقل یه ذره شبیه خودم نبود هم دخیله ..
البته اینم بگم که یه موقع هایی واقعا دلم میخواد مثل قبل دور و ورم شلوغ باشه .. گریم می کنم اما .. میخواستم بدونم این خیلی بده ؟ تو اینده مشکل سازه برام ؟ راه درمونیم داره که واقعا جواب بده
مرتبط:
با کسی که در دوستی افراط میکنه چطور بایدبرخورد کرد
صمیمی بودن خواستگارم با دخترهای دیگه اعصابم رو به هم ریخته
مدیرم به شدت داره باهام صمیمی میشه و من میترسم
چرا نمی تونم دوستان صمیمی خودم رو نگه دارم ؟
داشتن یه دوست واقعی و صمیمی برام شده عقده
22 سالمه ولی نتونستم یه دوست صمیمی برای خودم پیدا کنم
هیچ وقت نفهمیدم که چرا دیگران با من صمیمی نمیشن
کسی که بعد از 5 سال تونستم باهاش صمیمی بشم حالا...
در برخورد های اول با کسی نمیتونم صمیمی بشم
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۶۷۴۳ بازدید توسط ۴۳۱۳ نفر
- چهارشنبه ۱۰ خرداد ۹۶ - ۲۳:۴۴
