سلام بچه ها عیدتون مبارک
چند روز پیش توی یکی از نظرات یه مطلبی رو خوندم که خیلی دلم گرفت. یه خانمی توی یه پوستی نظری نوشته بود با این موضوع که قبلا توی خوابگاه بوده و یه دختری که وضعش خوب بوده خوب میخورده و خوب میپوشیده رو در موردش گفته بود، یه جورایی که انگار اون دختر بنده خدا گناه کرده داشته زندگی خودش و میکرده.
بچه‌ها واقعا چرا ما باید اینطوری باشیم که اگه کسی بخره بپوشه بخوره باید یا فحشش بدیم یا باهاش لج کنیم یا خوش مون نیاد خوشی هاش رو ببینیم؟
حالا اون دختری که این خانم میگن مگه سلبریتی بوده که باز بیایم این جوری برخورد کنیم باهاش؟ یکی از همین مردم معمولی بوده. چطوری میتونید برای دیگران شادی رو نخواید؟ شاید اصلا اون طرف نخواسته توی چشم شما بکنه خریدهاش رو؟
خوابگاه خوابگاهه، ولی بالاخره محل زندگیش که هست. نمیتونه که افسردگی بگیره یه گوشه بشینه ،خرید نره، لباس نخره، به خانواده ش زنگ نزنه بگه که مثلا هم خوابگاهیش نبینه غصه نخوره. اون داره کار خودش و زندگی خودش رو انجام میده. چرا ما دنبال اون باشه چشم مون؟ چرا ما هم سر زندگی و کار خودمون نباشیم؟
حداقلش اینه که در مورد مردم معمولی (غیر از سلبریتی ها) ما حق نداریم در موردشون قضاوت کنیم و از شادی و خوشحالی و خوب بودن وضع شون بدمون بیاد. من وقتی نظر اون خانم رو خوندم واقعا ترسیدم از اینکه توی خوابگاه دارم زندگی میکنم.
منم لباس میخرم، منم خوراکی های خوب میخورم، منم به شوهرم زنگ میزنم، از خریدهایی که کردم واسه ش میگم و گاهی احساس میکنم دور و بری هام حسادت میکنن و حتی چشم ندارن منو ببینن؟ یعنی گناه نداشتن یکی دیگه دست منه؟
منم تا حد امکان رعایت میکنم ولی واقعیتش خیلی از ما چشم دیدن شادی دیگران رو نداریم. میدونم عزیزانم بیشتر مردم این مملکت وضع مالی خیلی خوبی ندارن ولی باور کنید دلیل نمیشه که ما اگه یکی رو میبینیم مثل اون دختری که این خانم میگفت طلبکار خودمون بدونیمش. مخصوصا دخترها که واقعا با همجنس خودشون از همه نظر هی سعی میکنن خودشون رو مقایسه کنن.
به نظر من ایراد کار از همون مقایسه هاست. به نظرم اگه آدم یاد بگیره راه خودش رو، زندگی خودشو بره دیگه این جوری غصه نمیخوره که یکی مثل اون کاربر عزیز بیاد بنویسه خدا رو شکر که از فضای مسموم خوابگاه اومدم بیرون.
حالا خیلی هم بحث خوابگاه نیست، کلا زندگی همه ما انسانها اجتماعیه و بهتره به جای اینکه خودمون رو با هم خوابگاهی و دوست و آشنا و فامیل و همسایه و دختر دایی و فلان و بهمان مقایسه کنیم سرمون توی کار خودمون باشه و خودمون رو با خودمون مقایسه کنیم. این جوری نه گناه کسی دیگه رو میشوریم و نه خودمون اذیت میشیم.
پی نوشت: این پست کاری به سلبریتی ها نداره و بحث من اونا نیستن. لطف کنید حاشیه نرید. بحث من در مورد خود ما مردم معمولیه. چرا وقتی یکی احساس میکنیم از ما بیشتر میخره، از ما بیشتر میخوره، بیشتر میپوشه بخوایم سر به تنش نباشه که حتی بعد چند سال هم خاطره های خوشی که اون برای خودش داشته برای ما بد باشه؟
ممنونم اگه نظراتی که میدید اخلاقی باشه و حرف حساب. عدالت اجتماعی اگه نیست مربوط به اقشار بالای جامعه هست و تقسیم نامساوی ثروت، ولی واقعا یکی مثل بابای من سه تا بچه داره و از راه حلالم روزی شون رو داده و منم تا حد امکان رعایت دوستام رو میکنم دیگه چیکار باید بکنم؟
واقعا باید ناراحت و غمگین بشینم یه گوشه ای و سبک زندگیم رو عوض کنم که دیگران غصه نخورن؟ آخه زندگی خوابگاهی هم نمیشه گفت خیلی موقتیه. برای چند سال زندگی آدمه و کم نیست. شاید مثلا من بخوام هر روز یه میوه خاصی بخورم که برام حکم درمانی داره یا تغذیه متفاوتی داشته باشم به خاطر مثلا میگم یه عمل جراحی که قبلا داشتم یا هر چی و خرج هم که بالاست حالا باید به خاطر اینکه هم اتاقی هام میبینن خودم رو از چیزی که میدونم حکم دارو داره برام محروم کنم که مثلا طرف نداره اونو بخوره؟ یا برم قایم شم توی سالن بخورم که بازم هزار نفر هستن میبینن. یا هر روز براشون همون میوه گرون قیمت رو بخرم که اونم واقعا در توان مالیم نیست. یکی دو روزم نیست. بحث چند سال زندگیه. به رخ کسی هم نکشیدم.
من واقعا زندگی خودم رو میکنم ولی دقیقا به مذاق هم خوابگاهی هام خوش نمیاد انگار.
مرتبط :
در اوضاع جدید اقتصادی، چه تغییری در سبک زندگی تون دادید ؟
نظرتون در مورد سبک زندگی من چیه ؟
شما درباره ی زندگی و سبک زندگی مختارید
بیش از حد به دیگران اهمیت میدم، این عادت رو زشت می دونم
بدی های دیگران رو پلی برای محبت قرار بدین
آموزش سیاست در ارتباط با دیگران
همش خودم رو با دیگران مقایسه میکنم
خواهش می کنم احترام بگذارید به انتخاب های دیگران
← فرهنگ سازی (۱۲۳ مطلب مشابه) ← روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) ← روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه)
- ۱۵۵۷ بازدید توسط ۱۲۴۰ نفر
- شنبه ۱۰ فروردين ۹۸ - ۲۳:۴۹
