باسلام
خانواده دختری را برام انتخاب کردن که چهار ماه از من کوچیکتره ، طبق تحقیقات بنده همه ی شرایط من رو داره فقط من یکبار برای چند لحظه در منزلشان با لباس منزل دیدم .
اون لحظه زیاد به دلم نبود حالا بنظرتون خوب نیست ؟؟؟؟
سلام
پسری هستم ۱۷ساله
هم کار میکنم هم درس میخونم از کلاس دوم ابتدایی کار میکردم
هفت ماهی هست عاشق یه دختر شدم
باور کنید هوس نیست. ایشون هم از من یه سال کوچیک تره، تو این هفت ماه دایم با هم حرف میزدیم. شاید خیلیاتون بگید که سنم کمه و عشقت الکیه ولی بخدا اینجوری نیست
حدود یه ماه پیش خانوادش میفهمن و مجبور میشیم با نامه با هم حرف بزنیم.
بعد یه مدت اوضاع خوب شد ولی این دفه خانواده من فهمیدن. منم نتونستم صبر کنم و رفتم یه گوشی خریدم چون گوشیمو گرفته بودن.
حالا دوباره خانواده دختر خانوم فهمیدن و هیچ راهی نیست که با هم حرف بزنیم
تصمیم گرفتم که با پدرش حرف بزنم که ازش برا خاستگاری اجازه بگیرم.
اینم بگم که ما دو نفر تو دو شهر مختلفیم.
ایشون هم از همه لحاظ عالین چه حجاب چه درس و...
ترو خدا نگید که باید فراموشش کنی و این حرفا
فقط میخواستم بدونم اگه به پدرش بگم قبول میکنه؟؟؟؟
اگه به خانوادم بگم که برید خاستگاری قبول میکنن؟؟؟
در ضمن من میخوام فقط نامزد کنیم که حرف زدنمون مشکلی نداشته باشه
لطفا راهنماییم کنید که باید چکار کنم
اصلا هم نمیتونم که یه روز و بدون حرف زدن باهاش سر کنم
موندم چکار کنم
لطف کنید جواب بدید ولی نگید که فراموشش کن چون نه میخوام نه میتونم
سلام
به شیما علاقه دارم ولی از ازدواج و مسائل پیرامون این ازدواج ترس زیادی دارم..
1 - این دختر اگه رفت دانشگاه و اونجا علاقه مند شد چی و میخوام بره دانشگاه بینش بازشه
2 - مادرش 13 سال حبس محکومه ولی قطعی نیس البته ولی 8 سال رو شاخشه ..بعد از تموم شدن زندان مادرش چیکار کنم با حرف مردم نه از لحاظ تامین هزینه..
3 - خانوادهم به دید یه فاحشه بهش نگاه میکنن ولی پاکه نزدیک 2 ساله با خانواده سر این موضوع مشکل دارم...
از همون اوایل باید میفرستادمش بهزسیتی همون جا خرجش رو میدادم ...خب و حرف اخر بهش بگم علاقه دارم یا بزارم بعد کنکور با حرف مردم چیکار کنم ؟
دوستان نظر دهنده راست میگن بهش وابسته شدم خیلی هم زیاد راستی میخواستم قستمی از سهام شرکتم رو به نامش کنم ایا این کار درستیه...این هم ادرس شرکته برای کسایی دست از تهمت بردارن www.daghighco.ir
سلام دوستان
من یه پسر 25 ساله هستم که خدا رو شکر دو سه ماهی هست میرم سر کار، لیسانس از یه دانشگاه معتبر و سربازیمم رفتم. اما خیلی دو دلم برای ازدواج .
با وجود اینکه خیلی هم از لحاظ عاطفی هم از لحاظ جنسی و هم از لحاظ شخصیتی به مقوله ازدواج نیاز دارم ولی میترسم ازدواج کنم.
اخه هم خیلی روابط دوستی و نامشروع زیاد شده هم میگن دخترا پرتوقع شدند و زیر فشار زندگی کم میاری.
من حقوقم 900 تومنه الان ولی کارم طوریه که شرایط پیشرفت داره و با پیشرفت زیاد ترم میشه، ولی بیشتریا که باهاشون مشورت میکنم میگن باید یه کار دوم راه بندازی و دخترای الان پوستتو میکنن.
به همین دلیل میگم حالا که اینجوریه اصلا بذار یه دختر معلم یا شاغل بگیرم ولی مطمئن نیستم که دختر شاغل ویژگی هایی که میخوامو داشته باشه. بچه ها چیکار کنم از این دو دلی خارج بشم؟ دخترا بگند توقعاتشون چقده؟
مثلا چقد حقوق باید شوهرشون داشته باشه؟
کمکم کنید ممنون.
مرتبط:
با کارهای روزمزدی و پروژه ای میشه زندگی کرد؟
چطوری یه کار خوب با درآمد مناسب پیدا کنم ؟
حداقل درآمد لازم برای شروع یک زندگی معمولی
حداقل درآمد خواستگار برای تشکیل زندگی مشترک مستقل
شان اجتماعی شغل مهمه یا درآمدش ؟
چطوری یه کاسبی ساده، بدون هزینه و با درآمد قابل قبول داشته باشیم ؟
برای انتخاب شغل علاقه مهمتر هست یا درآمد ؟
دختران چقدر روی پرستیژ شغلی خواستگاراشون فکر میکنن؟
در مورد حل مشکل بیکاری چه کارهایی میشه کرد ؟
بیایید علل بیکاری رو به چالش بکشیم
سلام
راستش یک سوالی داشتم از ذختر خانم های سایت
اگر یک پسر همه چیز تموم که از نظر شما کاملا همونیه که می خواین ( از تیپ و قیافه و تحصیلات , شغل و درامد و خانواده و طرز فکر و اخلاق و رفتار و ...) ولی از شما کوچیکتر باشه و به خاستگاری شما بیاد آیا قبول می کنید ؟
اگر آره تا چند سال کوچیکتر مشکلی ندارید و از چند سال بیشتر کوچیک باشه قبول نمی کنید و چرا
( لطفا دوستانی که نظر می دهند سنشون رو هم بنویسند )
با تشکر
فرستاده شده در ۲۰ دی ۹۳، ۱۳:۴۸:۵۰
سلام
پسری هستم 19 ساله. دوران نوجوونی رو با پیچ و خم های شدیدش طی کردم و خدا رو شکر می کنم که توی خونواده مذهبی بودم
از همون نوجوونی نسبت به بقیه منطقی تر صحبت می کردم و این با بزرگتر شدنم و شروع به نوشتن کردنم روشن تر شد. خیلی پر حرف نیستم ولی نظراتم رو ابراز می کنم.
مادرم میگه من نقطه صفر مرزی هستم. (خیال بد نکنید.سالمم به خدا بابا) یعنی گاهی در خلوت دارم می نویسم و سخت مشغول کارای خودمم گاهی هم در جمع غرق میشم.من رو وقتی بچه ها میریزن سرم باید ببینید. تماشاییه
به دلایل زیادی تصمیم گرفتم توی نوزده سالگی ازدواج کنم.البته پخته شدن حرفام و اعلام اون به پدر و مادرم 1 سال طول کشید
من به خاطر وظیفه و مسائل دیگه تصمیم گرفتم از بهترین دبیرستان برم حوزه قم دور از خونواده.
اما مشکل شروعش اینجاست. من برادر بزرگ تری دارم که تصمیم به ازدواج گرفته و الان خانواده دنبال کاراشن چون 3 سال بزرگتره. در حالی که کار منو 6 ماهه دارن طول میدن.از لحاظ هزینه مشکلی نداریم.اما خانواده می گن الان خودشون رو مشغول دو نفر نمی کنند. واقعا توی 6 ماه کار به اندازه 2 هفته پیش رفت.حتی دو نفر معرفی شدند و هر کدوم رو به خاطر محل زندگیشون رد کردند.این 6 ماه برام از 19 سال زندگیم سخت تر گذشته.نمی دونم چی بهشون بگم.
هیچ کاری نمی کنند.
می گن منتظریم یه نفر خوب پیدا کنیم.
تحمل این فشار روانی برای اولین بار داره از پا درمیارتم
چی کار باید بکنم تا پدر مادرم واقعا جدی کار رو پیگیری کنند.
من نمیتونم تا 4 ماه صبرکنم. سن کسی بهم نمیخوره.چی برم بگم؟ آخه چطوری فرد مورد نظر رو پیدا کنم؟گیج شدم
دختری که بپذیره و پدرش اجازه بده اوایل دبیرستان ازدواج کنه چطوری پیدا میشه.من از شهرم دورم.دستم به جایی نمیرسه
لطفا دوستان عزیز راهنمایی کنید
فرستاده شده در ۲۰ دی ۹۳، ۱۲:۰۲:۵۹
سلام
بیست ساله هستم و در ارتباط با جنس مخالفم دچار مشکل هستم.
هیچ وقت از دختری درخواست دوستی نکردم و هر شروع ارتباطی از جانب اونها بوده.
اما بعد از مدتی سریع ازشون خسته شدم و برام بی اهمیت شدن(رابطه جنسی نداشتم).
میترسم این نوع رفتار در آینده برای تشکیل خانواده مشکل پیش بیاره .
لطفا راهنماییم کنید
سلام
من 24 سالمه تعریف از خودم نباشه خوش قیافه و خوش تیپم ولی مشکلی دارم که حل نمیشه راستش مادرم تا الان دخترای زیادی نشونم داده ولی هیچکدوم اونی که میخوام از لحاظ ظاهری نیستن و من خیلی ناراحتم از دوستان عزیز میخوام که کمکم کنین اومدم باهاتون مشورت کنم راهی نشونم بدید.
فرستاده شده در ۱۹ دی ۹۳، ۱۹:۳۰:۴۳
سلام
من یک سوالی داشتم از دختر خانم های محترم سایت
فرض کنید 2 تا خواستگار برای شما می یاد که از همه ی شرایط یکسانند ( خانواده , تحصیلات, قیافه , افکار و ... ) اما یکی از شما 10-12 سال بزرگتره ولی یکی 3-4 سال .
اما اونی که 10-12 سال بزرگتره چون مدت بیشتری از مورد دوم در بازار کار بوده هم درآمد خیلی بالاتری داره هم سطح زندگی بالاتری ( پول , ماشین , شاید خونه , پس انداز بالا , و درامد خیلی بالاتر ) اما مورد دوم چون تازه وارد بازار کار شده نه کارش ثابته نه پس اندازی داره نه ماشین و ... و حقوقش هم طبق قانون کاره ( زیر 1 تومن ) حال شما کدوم رو انتخاب می کنید ...
با تشکر
سلام
حالا که بیشتر شما پزشکی میخونید از شما مخصوصا آقایون پزشک میپرسم چرا بیشتر از شاید 90 درصد شما با پزشکا ازدواج میکنید ؟ من خودم به پزشکی خیلی علاقه دارم ولی نتونستم بخونم مهندسی خوندم اما خیلی خیلی دوست دارم با یه پزشک ازدواج کنم البته اول آدم خوبی باشه بعد پزشک .
به نظر من یه خانم خونه دار برا یه پزشک بهتره چون به خونه و بچه اش بهتر میرسه با توجه به مشغله زیاد کار پزشکی.
دخترهای تحصیل کرده و خانه دار و خوب زیادی وجود دارند که نتونستن کاری پیدا کنن بهش بیشتر فکر کنید ؟
یه سوال داشتم از شما دوستان عزیز
من یه پسری هستم که 25 سالمه ولی یه چیز فکرمو مشغول کرده واسه ازدواج ، اینکه من اصلا هیچ جای بدنم مو نداره یعنی هم ریش کم پشت و جاهای بدنم بدون مو هست به نظر شما ایا دخترا اینجور شوهری رو میپسندن؟
از اونجایی که خوندم اونها دوست دارن شوهرشون بدنش پر مو و مخصوصا سینهاشون پر پشت باشه . ایا این واسه یه مرد زشت نیست ؟ ایا به مشکل واسه ازدواج نمیخورم؟
دختر خانم ها لطفا نظراشونو بگن راهنماییم کنید لطفا که از نگرانی در بیام و در اخر ببخشید این جور سوالیو پرسیدم چون خیلی وقته فکرمو مشغول کرده ممنون
با سلام به همه عزیزان سایت
یه سوالی هست خیلی وقته ذهنمو مشغول کرده
من الان حدود 27 سالمه تو یه شرکت برگی مشغول کارم که بیشتر خانوادها رفتو امد دارن و من باهاشون به طور مستقیم ارتباط دارم من همیشه با هر کدوم از خونوادها برخورد داشتم بیشتر خانمهاشون هرگز نمیتونستم به طور مستقیم باهاشون یعنی چه جوری بگم چشم تو چشم یعنی راحت حرف بزنم و همیشه خودمو تو رابطه کاریم سنگین میگرفتم ولی الان میخوام ازدواج کنم مشکلی که هست همیشه همکارام میگن با این طرز برخوردت همه فکر میکنن تو از خود راضی هستی .
ولی من اینجوری نیستم هرگز کبر و غرور نداشتم ولی با جنس مخالفم نتونستم هرگز زاحت باشم مخصوصا دختر همیشه سر به زیر بودم اونها میگن با این برخوردت نمیتونی دل کسیو برا ازدواج به دست بیاری راحت تر باش بگو بخند کن و.....ولی من نمیتونم در عین حال با همه مهربون برخورد میکنم ایا به نظر شما خانها و دختر خانم های سایت این برخود من بده یا اشتباش ایا حرف اونها درسته من برخوردمو عوض کنم راهنماییم کنید تو رو خدا موندم
سلام
راستش این درباره اتفاقات زندگیمه ، شاید خیلی از هم سن و سالای خودم که در رابطه هستن رو از این کار منصرف کنم.
اردیبهشت امسال بود ، عروسی دختر عموم بود. من 19 سالمه
تو عروسی دختر عموم دل باختم ، بعد از کلی تحقیق و آمار در آوردن متوجه شدم ایشون کی هستن.
با مادرم صحبت کردم ، نظرشون رو فهمیدم ، مامانم راضی بوده
منم خدا رو شکر با این که 19 سالمه هم دارم مهندسی میخونم و هم واردات گوشی دارم و تونستم گلیم خودمو از اب بیرون بکشم.
عرض میکردم.
از دختر عموم که پرسیدم متوجه شدم ایشون خواهر زاده آقا داماد هستن.
اول خود دختر عموم باهاش حرف زد.
چند جلسه صحبت کردیم خصوصی .بدون اطلاع کسی و با حضور دختر عموی عزیزم
بعدش وقتی به توافق رسیدیم ، تصمیم گرفتیم حدود دو ماه با هم در ارتباط باشیم. البته نه دوستی
تا آذر امسال ، و متوجه شدیم خیلی با هم تناسب داریم از نظر فکری
راستی یادم رفت ایشون 18 سالشونه
ترجیح دادیم از حالت مخفی در بیاد این ارتباط سالم ، تاکید میکنم سالم !!!!
و از مادرم خواستم با مادرشون حرف بزنن و جلسه خاستگاری رو داشتیم.
و بعد از صحبت های دو طرف و موافقت خانواده ها ، عقد کردیم.
خواستم به تمامی آقا پسرا و دختر خانم های عزیز بگم:
دختر خانم ها : اگه کسی شما رو بخواد ، باهاتون دوستی نمیکنه ، اگه ترس از دست دادنه ، خیلی خب ، خانواده رو بفرستن جلو و غیر این درست نیس و اگه میگن موقعیت نیس ، اوکی ، وایسن تا موقعیت جور شه ، تو این مدت دوستی ممنوع!!!
آقا پسرا ، هیچوقت به کسی که براتون عزیزه دروغ نگین ، دلشو نشکنین ، وقتی رابطه از من به ما تبدیل میشه ، باید از خودتون ، خواسته هاتون بگذرین، خواسته های عشقتون ، خواسته های شماست ، نه چیز دیگه ، و خواهش آخر ، با روحیه و آبروی هیچ دختری بازی نکنین. دل یه دختر ،دنیای اونه
مرسی از هم که وقت گذاشتن رو خوندن این متن رو
دوست دارم نظر همه شماها رو در باره راهی که من و نامزدم انتخاب کردیم رو بدونم ، ممنون
وقت بخیر
با سلام خدمت دوستان
من یه پسر سی ساله هستم، که به خاطر یک اشتباه مقداری از صورتم سوخت، خودم باهاش مشکلی ندارم.
ولی فکر کنم واسه ازدواج به مشکل بر بخورم،میخواستم بدونم، نظر دوستان و خانمها در، رابطه با ازدواج با چنین فردی چیه ؟
متشکر از همتون
سلام
نظرتون راجع به این چیه که مثلا دختر و پسر بعد از تحقیقات خانوادگی و مراسمات خواستگاری ، مدتی با هم و با خانواده های همدیگه رفت و آمد داشته باشن تا با خلقیات هم آشنا بشن؟
و اگه دیدن رفتاراشون بهم نمیخوره محترمانه بهم میزنن. این جوری بهتر نیست تا اینکه خیلی از مسائل رو تو دوران عقد بفهمن و نتونن کاری کنن؟ مثلا همین ولخرجی
مرتبط با کسب شناخت قبل از ازدواج:
مخالفت والدین با دوران شناخت طولانی مدت قبل از ازدواج
برای شناخت، یک جلسه خواستگاری بهتره از چند سال دوستی است