سلام
از وقتی که با این وبلاگ آشنا شدم حدود یک ماه می گذره، وقتی بیشتر در بحث ها عمیق می شم ازدواج و رفاه برجسته تره، هدفم از گذاشتن این پست اینه؛
معیارهایی که برای تشکیل زندگی مشترک در نظر دارین چقدر در دوام زندگی تاثیر داره؟
مثل ظاهر خوب ،شغل با درآمد بالا،تحصیلات ،اصالت ،مذهب یا ...
سلام
به نظر من فاصله زیاد بین سن بلوغ تا ازدواج باعث خیلی از مشکلات جوان ها شده
تو این زمان جوان ها دو دسته اند:
۱-جوانانی که سعی می کنن از راه‌های غیر شرعی و غیر انسانی نیازشون رو بر طرف کنن و اول جوانی درگیر هزار مشکل میشن مثل روابط جنسی و عاطفی خارج از شرع، شکست های عشقی، توهمات ذهنی، عشق های یک طرفه، و هزار گناه و آسیب دیگه ...
۲-جوانانی که پشتوانه معنوی و اعتقادی قوی دارن و خودشون رو حفظ می کنن تا زمان ازدواج، ولی خب این دسته هم همیشه ته قلب شون احساس تنهایی و خلاء عاطفی می کنن و خب فشار جنسی هم که جای خود داره و روح این عزیزان هم یه موقع هایی خسته میشه (شوخی نیست، جنگ با نفس و شیطان از جهاد با کفار سخت تره)
بعید می دونم کسی از این دو دسته خارج باشه
اگه کسی حالت سومه بگه!
سلام
هدفم از ارسال این پست پیداکردن جوابی منطقی برای سؤالی هست که مدت ها توی سرم میچرخه.
سراغ خانواده نرفتم چون اولا یکم شرم و حیا مانع از عنوان کردن این چنین مسائلی میشه و ثانیا حس می کنم تا بخوام این موضوع رو بیان کنم مورد قضاوت قرار می گیرم. به خاطر همین اولین گام اومدم پیش خوانندگان وبلاگ خانواده برتر
امّا سوالم:
من مدت هاست (از حدود سال 92) این ایده رو برای ازدواج داشتم ولی این موضوع رو مطرح نمی کردم تا اینکه همین چند دقیقه پیش یه متن خوندم از کتاب مدیریت خانواده پایه دوازدهم که دقیقا همون فکری بود که من توی ذهنم بود. متن اینه:
برای اینکه انسان سالم باشه باید به نیازش پاسخ بده و اگه نمی تونه باید جلوی تحریک را بگیره. الآن تحریک جنسی و عاطفی بینهایت زیاد شده، در ابتدای بلوغ فرد، هیچکس به ازدواج اون راضی نیست حتی خانواده خودش؛ بهش میگن بچه برو هر وقت به ثبات شخصیتی رسیدی بیا.
الآن میانگین سن ازدواج پسر ۲۷ و سن بلوغ ۱۲ شده، برای دختران هم میانگین سن ازدواج ۲۲ و سن بلوغ ۱۰ شده؛ ۱۵ سال فاصله!
ازدواج باید تو سن بلوغ انجام بشه و هر خانواده باید خرج فرزند خودش را بده و رفت و آمد و کنار هم بودن و رابطه جنسی بچه‌ها باید عادی باشه. تو این سن شخصیت نوجوان‌ها کنار همسرشان و با نظارت خانواده‌ها به درستی شکل می گیره، تغییر براشون راحته، به هم انس می گیرن، به خاطر رفع درست نیازها تمرکز و انگیزه بهتری برای کار و درس دارن و احتمال پیشرفت بیشتره.
امّا بعد ۱۵ سال سرکوب و گناه و مشکل روحی و درگیری ذهنی با یکی مثل خودش ازدواج می کنه باز هم باید با هم بسازن، که البته الآن سخت شده چون یک شخصیت مشکل دار به ثبات رسیده، به راحتی تغییر نمی کنه، از خودگذشتگی براش سخته، توقعش بالا رفته.
تنها اتفاقی که می تونست باعث بشه کمی از زرق و برق‌های عروسی و تجملات و عرف غلط کم بکنه کرونا بود؛
در نتیجه بدی‌های کرونا به کنار، ولی خوبی‌های زیادی هم داشت که یکی از خوبی‌های اون در بحث ازدواج این بود که تالارها تعطیل و عروسی‌ها در فضای باز گرفته می شه، اون هم با مهمان‌های بسیار کم، فقط عمه و خاله و دوستان دعوت میشن و کلاً شاید همه مهمون ها به ۵۰ نفر هم نرسه، امسال شاهد افزایش خواستگاری و عروسی هم هستیم.
لذا تا تنور داغه بچسبونید که همین امسال باید سال عروسی باشه، خود من یک پسر بیست و هشت ساله هستم قبل این واقعاً میخواستم ازدواج کنم ولی از این رسم و رسومات و مخارج وحشت داشتم، الآن دیگه می خوام امسال از این فرصت استفاده کنم.
از طرفی با وام ۵۰ میلیونی واقعاً همه مشکلات حل شده. من خودم یه کم پس انداز دارم وام ۵۰ میلیونی من و خانومم با هم جهیزیه و عروسی و یه پراید می خریم و زندگی مون رو شروع می‌کنیم.
فقط باید یک خانم خوب هم پیدا کنیم که به امید خدا ازدواج کنیم. من فکر میکنم در دهه گذشته امسال آسان‌ترین سال برای ازدواجه، باور کنید مطلب کمدی و طنز نیست همه ش حقیقیه امسال ازدواج بکنید.
اولین موضوعی که میخوام بگم اینه که فکر میکنم دخترانی که میگن عروسی بگیریم، ولی عروسی ساده چندان نمی شه به نظرشون دل بست چون همین ساده بعد از اینکه در فرآیند قرار می‌گیریم تبدیل می شه به همونی که برای همه هست.
در ضمن با توجه به اخلاق‌های بدی که وجود داره و مقایسه و چشم و هم چشمی‌ها، فکر نمی‌کنم اون هایی که میگن عروسی ساده بعداً برای همین سادگی هم به شوهر کنایه نزنند چون بگن عروسی خلوت بود غریب بودیم و...
یا اصلاً ساده گیر‌ی چطوری؟ آیا دختری که اساساً میگه عروسی بگیریم چون دوستانش رو می بینه حسرت می خوره و چشم و هم چشمی می کنه، حاضره بدون گریم خاص عروس که چند میلیونه با یه آرایش خونگی ساده بره عروس بشه؟
چون هیچ آرایشگری ارزون نمی گیره؛ عروس با لباس عروس ببینه هیچ فرقی نمی کنه همون پول ذو می گیره. من پنج تا خواهرم عروسی کردن؛ آرایشگر ارزونش تازه پونصد تومن ارزونتر گرفت. لباس هم همینه. پس اصلاً نمی‌خوام بگم که دختران اینجا مقصرن یا نه. قصدم اینه به پسران بگم که فریب عروسی ساده نخورید.
این همه آدم فقیر چطور ازدواج میکنند؟، الان توی خانواده برتر اکثرا میگن آدم باید درآمد چهار پنج میلیونی در ماه داشته باشه، یا کار آزاد با سرمایه میلیاردی داشته باشه تا دختر و خانواده اش رضایت بدند تا بتونه ازدواج کنه، اما الان تو اکثر شهرستان ها میبینیم بعضی از مردها کلا با 20 میلیون سرمایه و کار کارگری روزمزدی که هر روز هم نیست میرند خواستگاری و خانواده دختر هم قبول شان میکنند.
تازه خانه هم یا اجاره ای هست یا هم یک طبقه بالای خانواده شوهر. پس چطور این افراد برای ازدواج پذیرفته میشن؟
با سلام به همگی
یک واقعیتی که هست اینه که برای ازدواج الان وضعیت اقتصادی خوب نیست و پسرها و دخترها برای شروع زندگی مشکلات اقتصادی دارند، بهتر نیست هر دو به جای آرمان ها و تخیلات غیر واقعی و به جای اینکه خانم ها آقایون رو بی عرضه و آقایون خانم ها رو پول پرست بدونند و لج و لج بازی بکنند، یک مقدار واقع گرا باشیم؟، و با موضوع منطقی رفتار کنیم؟
به عنوان مثال برای ازدواج راحت آقایون از جهیزیه لوکس خانم چشم پوشی کنند و به یک جهیزیه بسیار معمولی راضی بشن تا فشار به دختر خانم نیاد و دختر خانم هم از داشتن شرایط سختی مثل خونه و ماشین داشتن اونم سال اول زندگی چشم پوشی کنند و با هم زندگی شون رو بسازن؟
بنده مذکرم
سلام
مدتی هست که بسیار نا امید شدم. اینها دلایل نا امید شدن من هستند. اگه شما موافق یا مخالف نظر من هستید لطفا بفرمایید.
ازدواج هر روز سخت تر و سخت تر میشه
از یک طرف به خاطر تورم، هزینه ها بسیار سنگین و غیر قابل پرداخت میشن. از طرف دیگه شغل ها اشباع تر میشن و شغل های خصوصی هم بدتر از بردگی هستند. شغل های دولتی هم بسیار کم اند و شغل های آزاد هم دیگه مثل قبل درآمدزا نیستند.
وضعیت فرهنگی جامعه هم روز به روز در حال سقوطه. بعضی ها دنبال سر هم کلاه گذاشتن و زیر آب زنی از هم هستند.
دیگه الان بعضی از جوانان ایرانی تنها راه نجات خودشون را از این وضعیت مهاجرت می دونن که اون هم بسیار سخت شده، چون هم کشورهای خارج متقاضیان زیادی دارند و هم ارزش پول ایران به شدت در حال افت کردنه به طوری که شما حداقل باید 250 میلیون تومان را برای تبدیلش به ارز باید کنار بذارید!
با عرض سلام خدمت همه متخصصان نیاز جنسی!
تو رو خدا به جای اینکه بیاییم بگیم این سرد مزاجه یا گرم مزاجه و ...، و این کار شهوت رو کم میکنه و ...، شما ماشاء الله بازدید کننده این جا هستید، بیایید این عرف به شدت افتضاح جامعه مون رو در مورد زود بودن ازدواج در سن پایین بشکنید.
باید عزیزم پسر و دختر گلم به این سن که رسیدی ازدواج کنی، باشه گلم، ببخشیدا که اینو گفتم عزیزم اما این عرف جامعه ما هست ...!
والا یه چیزی بگم خیال همه رو راحت کنم، البته به نظر من نگاه نیاز جنسی داشتن چه برای پسر و چه برای دختر مثل این میمونه که تشنه باشی والسلام، اگر تو تونستی به یه آدم تشنه بگی چند سال دیگه صبر کن عزیز دلم بعد برات آب میارم!، تو رو قرآن الکی از نظر بنده حقیر نگذرید تمنا میکنم.
حداقل یه کاری کنید از خانواده خودتون شروع کنید چه میدونم ...، آخه چرا از ۱۸ سالگی منه جوون تا الان که ۲۱ سالمه باید برام مثل جهنم بگذره ...،افسرده ...، شب ها قبل خواب از فشار جنسی و نیاز عاطفی، زوج های جوون رو تو خیابون میبینی بخوای همون جا از حسادت بمیری (درکم میکنید)...، گریه کنی قطعا سخته .
اگه ازدواج زودخوب نیست شاید ازدواج دیر از زودش هم بدتره، به نظر من هر کسی هر زمانی احساس نیاز به ازدواج کرد باید ازدواج کنه حالا چه پانزده سالش باشه چه بیست و پنج و ...، یادمه انگار همین دیروز بود که بچه دبیرستانی بودیم و وقتی یکی حرف ازدواج و با ما میزد می‌گفتیم اوووه کو تا ازدواج!
بعد رفتیم دانشگاه و چند تا مقطع خوندیم الان راحت شدم بیست و هشت سال!، و کلی حس بد از ازدواج نکردن، کلی فشار و ...
به نظر من این اشتباهه که وقتی یکی می‌شنوه فلانی توی فلان سن ازدواج کرد بهش بگن اون بچه ست کوچیکه و ...
به نظر من ضررهای ازدواج دیر اگه بیشتر نباشه کمتر از ازدواج بود هم نیست، با این تفاوت که در ازدواج زودتر سازگاری ها بیشتره، خیلی ها داخل دانواده برتر میان به جوون های ۱۸ تا ۲۳ میگن بچه ای و حالا خیلی وقت داری و ...
در صورتی که شاید خودشون هم از اون دست آدم هایی هستن که هر لحظه آه و داد و فقان دارن از اینکه سن شون رفت بالا و ازدواج نکردن.
ببینید وقتی مثلا یه پسر بیست و سه ساله بیاد با یک دختر هجده نوزده ساله ازدواج کنه خانواده ها هم حمایت بکنن و اینا تصمیم بگیرن زندگی رو با هم بسازن بیشتر و بهتر قبول میکنن.
همین دخترها هر چقدر سن شون بالاتر می‌ره سختگیری بیشتر و توقعات و کلاس بیشتر و پسرها هم همین طور هستن اتفاقا.
سلام به رفیق های جان
خوبه که امروز یه پست داشته باشیم با موضوع برکت توی زندگی زوجی و بی برکتی توی زندگی مجردی، و البته من خودم یه پسر ۲۹ ساله ام، پسران به نظرتون وقت این نرسیده که خودمون رو به کوچه علی چپ نزنیم و منتظر اون زمان نشیم که کار و بارمون همگی درست بشه، یه شغل دهن پر کن، یه ماشین، یه خونه و یه پرستیژ بالا که وقتی میریم به خواستگاری حرف برای گفتن باشه و ...؟
دیگه بس نیست اینقدر نشسته باشیم شرایطی داشته باشیم که همه کسانی که برامون قمپز در کردن حال شون رو بگیریم و بعد بریم زن بگیریم؟، آهای پسرها دیگه نمیشه انکار کرد این که هم سن و سال هامون که زن گرفتن و رفتن سر زندگی شون هنوز هر چی باشه سر و سامون گرفتن و مرد شدن، تا کی قراره وقتی خانواده هر چیزی رو به ازدواج ما ربط میدن خودمون رو سفت و محکم بگیریم و بگیم ما زن نمیخوایم؟، هااان؟، ولی از درون له بشیم و توی خودمون مچاله بشیم و خودمون رو با اوضاع اقتصادی قانع کنیم؟
دختران هم از یه طرف دیگه میبینند هم سن و سالی هاشون که چندین سال پیش ازدواج کردن الان توی همین اوضاع اقتصادی خدا به زندگی شون برکت داده و ...، دیگه بس نیست منتظر یه شاهزاده بودن که بیاد و تلافی همه چیز رو در بیاره و هر چی رو که زوج های پیشین دارند رو الان یک جا بدست بیارید؟
قصدم اصلا انتقاد نیست، فقط خواستم بگم که به برکت خدا اعتماد کنیم
آهای پسران، بیاید اینجوری فکر کنیم که وقتی یه دختر میاد توی زندگی مون خدا رزق و روزیش رو هم همراهش میفرسته و خونه پدرش نگه نمیداره، پسران بیاید خودمون رو با این وضعیت اقتصادی و ... توجیه نکنیم و عوضش به این فکر کنیم که کنار کار و استعداد و تحصیلات و ... یه دختر کم داریم توی زندگی مون تا که برکت پاش باز بشه توی روزهامون.
با اینکه دوست ندارم بگم ولی باید اعتراف کنم که برکت توی قدم همه دخترها هست، فقط باید جرات داشته باشیم و بریم خواستگاری، دخترها هم یه کم منطقی فکر کنند و ...
یا علی
مرتبط با ازدواج آسان و در سن پایین:
چطور والدینم رو راضی به ازدواج در سن 22 سالگی بکنم؟
چرا خانواده ها نمیذارن دوستی دختر و پسر شرعی و عرفی بشه؟
اگه دختران و پسران در سنین پایین عقد کنن چه مشکلاتی داره ؟
به کسانی که ادعا میکنن ازدواج باید تو سنین پایین باشه
بچه ها رو چطور باید تربیت کرد که در سن پایین آماده ازدواج باشن ؟
عقد کنیم و تا زمان ایجاد شرایط ازدواج ، موافقید ؟
آیا حاضرید ازدواج آسان بکنید ؟
از کجا میشه فهمید یه خواستگار جنم کار کردن داره یا نه ؟
کاش عقاید مردم جامعه طوری بود که بچه هاشون زود ازدواج کنن
ائمه تاکید کردن به ازدواج آسان اما انگار گوش ما بدهکار نیست!
به نصیحت های والدین، جامعه و دوستان گوش نکنید، هر چه زودتر ازدواج کنید!
سلام
دوستان من امروز می خوام موضوعی رو به بحث بذارم درباره نقش صدا و سیما در ترویج ازدواج. به نظر شما صدا و سیما چقدر در زمینه ترویج ازدواج تاثیر گذاره؟، به نظرتون چقدر در کم شدن ازدواج تاثیر گذاره؟، البته می خوام در این پست به موضوع ترویج زندگی لاکچری که صدا و سیما باعث و بانیش بوده نپردازیم چون به نظر من تو پست های دیگه و سایت های دیگه به اندازه کافی بهش پرداخته شده.
من می خوام به سایر شرایطی که صدا و سیما موثر بوده و یا ضد ازدواج اقدام کرده بپردازیم. مثلا من دو مورد رو میگم؛
آیا شما فکر می کنید ترویج ازدواج یعنی سخنرانی هایی که یه آخوند بیاد حدیث بگه و همه جوون ها از فردا تشویق بشن برن ازدواج کنن؟!، یا مثلا شما تو سریال ها وقتی می بینین دختر و پسر ازدواج کردن و از فرداش دختره لباسش تو خونه جلو شوهر یه پیرهن مردانه سه ایکس لارجه با یه دامن بلند که سه نفر توش جا میشن آیا تشویق می شید برین زن بگیرین؟
(لباس خونه تمام دختران و زنان در صدا و سیما یه پیرهن مردانه سه ایکس لارجه)، آیا شما وقتی می بینین تو صدا و سیما نشون میده زن در خونه جلوی شوهرش هیچ آرایشی نداره واقعا به فکر ازدواج میافتید؟
مرتبط با ازدواج آسان و در سن پایین:
چطور والدینم رو راضی به ازدواج در سن 22 سالگی بکنم؟
چرا خانواده ها نمیذارن دوستی دختر و پسر شرعی و عرفی بشه؟
اگه دختران و پسران در سنین پایین عقد کنن چه مشکلاتی داره ؟
به کسانی که ادعا میکنن ازدواج باید تو سنین پایین باشه
بچه ها رو چطور باید تربیت کرد که در سن پایین آماده ازدواج باشن ؟
عقد کنیم و تا زمان ایجاد شرایط ازدواج ، موافقید ؟
آیا حاضرید ازدواج آسان بکنید ؟
از کجا میشه فهمید یه خواستگار جنم کار کردن داره یا نه ؟
کاش عقاید مردم جامعه طوری بود که بچه هاشون زود ازدواج کنن
ائمه تاکید کردن به ازدواج آسان اما انگار گوش ما بدهکار نیست!
به نصیحت های والدین، جامعه و دوستان گوش نکنید، هر چه زودتر ازدواج کنید!
سلام خدمت همه ی دوستان گلم
یه چند وقتی می خواستم در مورد ازدواج باهاتون یه کم درد و دل کنم و یه سری تجربیاتم رو باهاتون در میون بذارم.
خیلی از پسرها مثل من مجردیم و شرایط ازدواج نداریم، بخاطر همین هم جرات خواستگاری رفتن نداریم...، یه عده هم که طرف شون رو پیدا کردند منتها یا دست شون خالیه یا خواستگارشون دستش خالیه، با این اوضاع و احوال موندن چیکار کنند... ،یه عده از دخترها هم سن شون رفته بالا یا خواستگار رد می کنند یا کلا خواستگار ندارند... حالا تکلیف چیه؟
من به عنوان یه جوون سی ساله این حرف ها رو دارم میزنم، به عنوان کسی که سرد و گرم روزگار رو چشیده، بالا و پایینش رو دیده، هم پول رو دیده هم بی پولی رو، هم عزت و احترام دیده هم خفت و خواری، هم گناه کرده هم پاک بوده... خلاصه یکی مثل خودتون ...
تقریبا 21 سالم بود که تصمیم به ازدواج گرفتم، اون موقع شرایط کامل ازدواج و داشتم، چه مالی چه کاری چه روحی... ،سربازیم رو رفته بودم، دانشجو بودم، کارم رو داشتم، وضع مالی مون هم خیلی خوب بود، لنگ خونه و ماشین و این جور چیزها هم نبودم...، خلاصه یکی رو نشون کردیم رفتیم دنبال کارهاش و یه چند سال هم با هم بودیم، ولی به دلایل اینکه شغل دولتی ندارم، یا درسم رو تموم نکردم، یا سن مون کمه ...، خلاصه خانواده دختر قبول نمی کردند ما با هم ازدواج کنیم، هر چند همدیگه رو خیلی می خواستیم.