میدونم از این قبیل پست ها زیاد بوده اما شرایطم یه کم فرق داره. دوست دارم به من هم کمک کنید.
من یه پسر بیست ساله ام. دانشجوی ترم 2 پزشکی. مثل خیلی های دیگه می خوام ازدواج کنم. دلیلش هم فقط نیاز جنسی نیست. به مشاور مراجعه کردم. میگه چون در کودکی در حین طلاق پدر و مادرم ؛ پدرم نمیذاشت مادرم رو ببینم این یه خلا عاطفی در من ایجاد کرده که به طور افراطی دنبال ارتباط با جنس مخالفم.
6 سال درسم مونده. الان کار می کنم و درس میدم و حدود 1 تومن درآمد دارم که خب معلوم نیست تا کی برقرار باشه چون بخشیش از سود یه سپردست که ممکنه به هم بخوره. سربازی هم معافم. ماشین هم دارم. حمایت مالی دیگه ای از طرف خونوادم ندارم.
پدرم که از بچگی به اون صورت خرجی ای نمیداد و الان چند ساله باهاش ارتباطی ندارم. الان با مادرم زندگی می کنم. خب ایشون و خیلیای دیگه میگن الان وقت ازدواج نیست. اولا زوده و بچه ای. دوما میگن اصلا کسی الان سال اول پزشکی بهت زن نمیده. زنتو کجا میخوای ببری. خونه نداری. کار ثابت نداری.
کسی هم نمیاد 6 سال پای تو نامزد بمونه و ... که خب تا حدی منطقیه حرفاشون. مشکل تفاوت اعتقادات من با مادرمه. من درست نقطه ی مقابل مادرم هستم. مسئله ی جنسی که تکلیفش روشنه اما وجدانم حتی راضی به دوست دختر داشتن نیست. به خصوص اگر برای ازدواج نباشه.
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)