------ زندگی چیست؟
------ کسی میتونه این زندگی رو تو چند جمله توضیح بده؟
------ زندگی درچه چیزی خلاصه شده؟
------ عشق چیست؟
------ عشق رو چطور؟ میتونید درچند جمله خلاصه کنید؟
------ من هم از زندگی متنفرم و هم از عشق! برام بگید که شما دوستان زندگی و عشق رو چطور میبینید؟
به نظر من اگه از این نظر به ادما نگاه کنیم همه چیز خیلی کثیف به نظر میاد این یه نیازه حتی ما خانمها اگ خوب باشه اونی ک میخواییم برا همسرمون هر کاری میکنیم این فقط یه نیاز دوطرفس و مشکل اینجاست ک مردها نمیتونن به همه چیز با هم فکر کنن و در کنار هم فقط یه خطر و دنبال میکنن ولی خانم ها هم زمان به همه چیز فکر میکنن رابطه جنسی کار خونه بچه ها محبت مالی و...
من هم زنم اگه شوهرم خوب رابطه رو برقرار کنه هر کاری براش میکنم فقط یه مشکلی هم من خیلی بیشتر به رابطه نیاز دارم و میتونم بگم هر روز ولی همسرم نه حتی هفته ای یه بار هم براش زیاده و حتی همون هم نمیتونه منو راضی کنه و بعد اون از هر چیزی فرار میکنه بغل کردن نوازش بوسیدم محبت و نمیدونم بخاطر لجبازی نمیتونه محبت کنه کلمات محبت آمیز به زبون بیاره نوازش کنه یا نمیدونه که زن نیاز داره من کتاب هم زیاد میخونم و سعی میکنم براش توضیح بدم ولی فقط یه مدت کوتاه رعایت میکنه اونم نه خیلی نمیدونم چکار کنم هر سری خیلی افسرده و سر خورده میشم دلم میخواد به نیاز من هم پاسخ بده لطفا جوابم رو بدین؟
سلام
من دختری 25 ساله و مجرد هستم مانتویی ولی پوشیده تو یه شهر بزرگ زندگی میکنم که تقریبا این نوع پوشش خیلی مومن بنظر میاد یه رشته ی مهندسی تحصیل کردم و امسال برای ارشد دانشگاه سراسری قبول شدم تا اینجای مسئله خوبه ولی متاسفانه همه به من میگن حجب و حیات زیاده بده دختر اینقدر با حجب و حیا باشه با اقایون صحبت میکنم خیلی محترمانه و با اصول شوخی و غیره ندارم ولی بد خلقی هم نمیکنم ولی ناخوداگاه تو چشم اقایون خیره نمیشم این واقعا برام سواله اقایون این برخورد منو رو چه حسابی میذارن یعنی واقعا این حجب و حیا و سنگینی براشون مهم نیست و دخترایی که اینطور نیستن رو برای زندگی انتخاب میکنن.
من زنى ٢٧ ساله هستم ، سالهاست ازدواج کردم و دو تا بچه دارم ، از نظر وضع ظاهرى و خانوادگى در سطح بسیار بالایی هستم ، طوریکه با وجود دو تا بچه هنوز هم خیلى از خواستگاراى قدیمیم با دیدن من و خانوادم مستقیم یا غیر مستقیم اظهار ناراحتى میکنن که چرا من عروس اونا نشدم ! من یه مشکل خیلى بزرگ پیدا کردم تو رو خدا کمکم کنید مدتهاست اعصاب داغونه ؛ همسرم جوان و تحصیلکرده هست ، من خیلى به ظاهرم ، بهداشتم و وظایف خانه داریم اهمیت میدم اما الان ٤ سال هست که بعد از هر بار نزدیکى شوهرم یا به شدت عصبانى میشه یا دنبال دعواست بالاخره یه چیزى رو بهونه میکنه یه دعواى درست و حسابى با من میکنه و بعد با حالت قهر میره میگیره میخوابه ، من هر بار اونقدر به خودم میرسم که خودش از سر و وضعم هیجان زده میشه یا در لحظه ..... اظهار رضایت از رابطه میکنه اما ٥ دقیقه بعد شروع میکنه ، این رفتارش باعث شده با وجود اینکه گرم مزاج بودم به شدت میلم رو به رابطه از دست دادم بهم احساس بى ارزشى دست میده
دوستم 23 سالشه یه خواستگار خوب براش اومده و ادم مناسبیه اما دوستم مبتلا به یه بیماری ( در حد تومور مغزی ) که فعلا درمان نشده به نظرتون چی کار کنه خودش با خواستگارش بگه ؟ یا اینکه اصلا بی خیالش شه ؟
خانوما دوست دارن شوهرشون چه شغلی داشته باشه ؟ مثلا ورزشکار ؟ مغازه دار؟ اداری ؟ آزاد؟ آخوند ؟ نظامی ؟ آیا نفس شغل برای خانمها مهمه ؟ که مثلا فردا بگن شوهرش فلان شغل را دارد ؟ یا مثلا خانوم بگه که من مثلا نمیتونم با یه آخوند عمامه به سر بیرون برم . یا مثلا دوست ندارم شغل همسرم نظامی باشه و.....؟
مرتبط با شغل خواستگار :
خواستگارم همونی هست که می خواستم اما با شغلش مشکل دارم
دختران چقدر روی پرستیژ شغلی خواستگاراشون فکر میکنن؟
خواستگار 30 ساله م استقلال شغلی نداره
یه خواستگار عالی دارم ولی شغل ثابتی نداره
چه گونه باید به جنس مخالف نگاه کرد؟ من نمی تونم سرم را بیارم بالا و یک نگاه بندازم به طرف واقعا برام مشکل ساز شده فکر می کنم یک نوع بی احترامی تلقی می شه؟ من چی کار کنم؟ چگونه به جنس مخالفم نگاه کنم که هم خودم بتونم هم بی اخترامی به طرف مقابل نشه؟
یک عمر تماشای دری خون آلود / یاد آوری حادثه ای سرخ و کبود
کم کم به علی بال پریدن میداد / ای تیغ نیازی به حضور تو نبود . . .
شهادت مولای متقیان علی (ع) تسلیت باد
خیر، برکت، خرسندی، سلامت، خوشبختی و سعادت دنیا و آخرت، توشه شب قدرتان باد.
اللهم عجل لولیک الفرج
*ارام*
یه دختر و پسر با اختلاف سنی مناسب برای ازدواج باهمدیگه ، هردو از همه لحاظ انسانهای نرمالی هستن و کفویت های لازم برای ازدواج باهمدیگه رو دارن و از بچگی به هم علاقه دارن ولی به خاطر حجب و حیایی که دارن به خودشون اجازه ایجاد حداقل روابط(حتی صحبت کردن) رو نمیدن. پس از علاقه دوطرفه که بینشون وجود داره بی خبرن!!
سلام
واقعا نمیدونم سوالمو چطور مطرح کنم اول میخوام از خودم بگم من دختری هستم که تو یه خانواده نسبتا مذهبی بدنیا اومدم خدا رو شکر با خانوادم هیچ مشکلی ندارم 21 سالمه از نظر مالی هم متوسط هستیم محجبه هستم و دانشجو و تا حالا با هیچ پسری ارتباط نداشتم گه گاهی نماز میخونم ولی متاسفانه بدون حضور قلب .
راستیتش بعضی مواقع بوجود خدا شک میکنم بنظرم ما موجوداتیم هستیم که بعد مردن از بین میریم البته ممکنه خالقیم وجود داشته باشه اصلا وقتی در مورد این جهان یا جهان دیگه ای فکر میکنم کاملا میشه گفت تا مرز دیوانگی پیش میرم وقتیم این موضوع رو با کسی در میان میذارم انگار با یک زامبی طرفند و خودشون علامه دهر هستند انچنان ارشادم میکنند که انگار تا حالا هیچی به گوشم نرسیده در صورتی همشون رو از حفظم نمیدونم چیکار کنم و مشکلمو به کی بگم خودم میخوام بوجود خدا پی ببرم ولی نمیدونم چطور ؟؟؟
کلا آدمی هم هستم که کمتر مرتکب گناه میشم همیشه تو ذهنم سواله هست که کی رفته اون دنیا برگشته که این همه اطلاع دقیقی میدن یا اصلا خدای به این بزرگی امکان داره بنده هاشو تو جهنم اذیت کنه انقدر سوال تو ذهنم هست که زندگیمو مختل کرده کلا همیشه سست و بی اراده هستم طوریکه نه دوست دارم زندگی کنم نه بمیرم کلا زندگیم رو هواست خودمم نمیدونم چمه خواهشا مثل بقیه اطرافیانم باهام رفتار نکنید و کمکم کنید.
سلام
خانمی 36 ساله هستم دارای 4 فرزند* 18 سال قبل با پسری از فامیل کاملا سنتی ازدواج کرده ام البته یک سال قبل از ازدواج به دلیل مذهبی بودن خانواده ها توسط واسطه ای (فامیل مشترک) از علاقه همسرم آگاه شدم و چون من هم به او علاقه داشتم به او پیغام دادم که تا بعد از کنکور موضوع خواستگاری را مطرح نکنند بعد از پایان تحصیلات و با وجود رتبه ی بالای من و چون نامزد بودیم از من خواستند که در انتخاب رشته مطابق میل او رفتار کنم و متاسفانه به علت علاقه ی شدیدم به او طبق میل ایشان رفتار کردم و پذیرفته نشدم .
در مدت این 18 سال هم باز هم به خاطر علاقه ام از تمام خواسته هام گذشتم و در تمام مراحل زندگی پشتیبان او بوده ام. و اما مشکل من این است بعد ازگذشت 18 سال و با داشتن 4 فرزند نمونه و درسخوان و بسیار مذهبی ، همسرم هر وقت از ازدواج مجدد سخن به میان میاد یا در مورد کسی که ازدواج مجدد داشته حرفی پیش میاد یا کسی توی فامیل طلاق میگیره شوهرم به من میگه اگه زن خوبی بودی الان من یه زن دیگه داشتم یا ببین برام جور نمیکنی بعد که من ناراحت میشم میگه شوخی کردم البته ایشون از نظر جنسی گرم هستند ولی من نرمال هستم و همیشه از نظر جنسی همدیگر رو ارضاء می کنیم .
من با توجه به شناختی که از او دارم میدونم شوخی نمی کنه درست همین یک سال پیش تو حرم امام رضا از من خواست اجازه بدم با یکی از فامیل نزدیک من و خودش که 10 سال از او بزرگتر بود ازدواج کنه البته می خواست که من راضی بشم ولی حکمش رو پرسیده بود چون اون شخص از نزدیکان درجه یک من بود اجازه من لازم نبود .
حالا بعد یک سال با وجود عشق زیادم نسبت به او دلم صاف نمیشه بعضی وقت ها میگم چون دوستش دارم براش یکی پیدا کنم شاید اونم محبش رو با یه دوستت دارم ساده به زبون بیاره و خودش دنبال یکی نره ولی میترسم تحمل یه زن دیگه رو تو زندگیم نداشته باشم و زندگیم از هم بپاشه.
چند وقت پیش قسمش دادم گفتم واقعا از ته دل این حرفا رو میزنی گفت نه بابا شوخی کردم ولی میدونم که مشکل مالی بهش این اجازه رو نمیده لطفا آقایون جواب بدن این جواب یه کسیه که حتی حلقه عقد و نامزدی و تمام پس اندازش رو دو دستی تقدیم عشقش میکنه .
آقای نجفی منی که به قول شما قلب عاطفی همسرم رو تسخیر کردم حالا با این شوهر چه کار کنم ؟ البته اون اصلا به من خیانت نکرده و من اولین عشق زندگیش بودم ولی شاید آخرینش نباشم . یک ماه پیش به مناسبت سالگرد عقدمون یه ایمیل براش زدم که اشکم رو جاری کرد بعد از یک هفته یه ایمیل در یک جمله فرستاد که ببخشید مشکلات زندگی درگیرم کرده در صورتیکه این آقا برای حل مشکلات دیگران تمام وقتش رو میگذاره. ممنون از جوابتون ببخشید سرتون رو درد آوردم.
سلام
دختری 21 ساله و مجرد هستم تقریبا مذهبی و محجبه .من توی جو تقریبا منشنج بزرگ شدم به همین دلیل زود رنج و عصبی هستم نمیخوام خودمو توجیه کنم ولی این رفتارام متاثر از سختیای دوران بچگیمه
مشکلی که دارم اینه که مدتیست که خیلی بد اخلاق و تند خو شدم سر کوچکترین مسئله ای داد و بیداد میکمنم تحمل شنیدن نظرات مخالف نظر خودم رو ندارم خیلی سعی میکنم به اعصاب خودم مسلط باشم مثلا موقع عصبانیت ذکر بگم یا اینکه اون محیط رو ترک کنم یا نفس عمیق بکشم یا اینکه به اون موضوع فکر نکنم ولی هیچ کدوم از اینا تاثیری نداشته خواهش میکنم راهنماییم کنید.
مرتبط:
چطوری خودم رو خالی کنم وقتی ناراحتم؟
خیلی زود، افتضاح و وحشتناک عصبانی میشم
این بده که من دختر زود رنجی ام و زود عصبانی میشم؟
سلام بر دوستان
من دختری هستم که با توجه به تک دختر بودنم،از کودکی با برادرانم همبازی بوده و چون کلا در فامیل تعداد پسرها بیشتر از دخترها بوده،ناخودآگاه من در صحبت کردن و ارتباط برقرار کردن با آقایون نسبت به دختران هم سنم راحت تر هستم و کمتر خجالت میکشم.
حتی این محیط رشد نسبتا مردانه باعث شده که علاقه مندی های من بیشتر به دنیای مردان باشد،به طوری که در یک مهمانی یا جلسه و... من به شرکت در بحثهای آقایان تمایل بیشتری دارم و به محیط های کاملا زنانه و بحثهای آنان علاقه خیلی زیادی ندارم و لذا با هر دختری نمیتوانم ارتباط برقرار کنم و بیشتر در جمع بزرگترها شرکت میکنم.تا قبل از نامزدیم چون عمده فامیل ما زیاد معتقد نیستند،من اونجا مشکلی نداشتم حتی مرا خجالتی و مذهبی و مثبت و خانم میدونن.
در دانشگاهم با توجه به اینکه رشته فنی عمران خوندم،اکثر همکلاسی هایم پسر بودند،ما کاری با آنها نداشتیم و چون همکلاسی های دخترم از نظر سلیقه و تفکری مثل من بودند،دوستان صمیمی برای هم شدیم،البته آنجا هم چون کمی نسبت به بقیه رویم بازتر بود برای صحبت با پسران، بنابراین به پیشنهاد دوستان نماینده دختران بودم و تقریبا مشکلی نبود.اما الان که با یکی از همکلاسی هایم نامزدم کردم. او و خانواده اش مذهبی هستند و دختران در خانواده آنان جلوی غریبه ها زیاد حرف و اظهار نظر نمیکنند. از لحاظ پوششی در مهمانی هم چادر میپوشند و.....چند روز پیش به پسر دایی نامزدم بر اساس سوالی که از تخصصش داشتم،پیام دادم و خب پرسش و پاسخ منجر به رد و بدل شدن چند پیام شد ( با محتوای کاملا رسمی ). نامزدم به من میگوید در خانواده آنها این کار قشنگی نیست و باید زنگ میزدم. چون هنوز تو را کامل نمیشناسند، این حرکات (صحبت کردن زیاد با مردان، سر زبان داشتن و حاضرجوابی کردن، پیام دادن،....) باعث میشود تو را دختری جلف و سبک بدانند.
البته این توضیح را بدهم من دختری کاملا محجبه ام (البته مانتویی ساده) و تقریبا موبادی آداب،در خانواده و فامیل خودم به دختری خانم و محجبه و مثبت و کم رو!!!!!!!معروفم و حال برایم خیلی سخت هست که در فامیل همسرم دختری جلف و سبک جلوه کنم.نامزدم میگوید تو خوب هستی چون بقیه کم رو هستند،تو رودار جلوه میکنی، ولی باید جلوی مذهبی ها و غریبه ها بیشتر کنترل کنی.
من انسانی پرانرژی هستم که واقعا سکوت در یک مهمانی و جمع برایم سخت هست و دوست دارم صحبت کنم و به جمع شادی و شور بدهم.گاهی خاطرات و اتفاقات بامزه تعریف کنم و یا پیشنهاد بازی های گروهی بدهم. صحبت با مردان را به خاطر علاقه مندی مشترکمان دوست دارم. آیا من حجاب رفتاری ندارم؟ آیا من سبکم؟ آیا چون دختران فامیل همسرم ساکتند من هم ساکت باشم؟ میشه بگید سنگین و با وقار بودن دقیقا یعنی چی؟ با مردان غریبه دقیقا باید چه طور برخورد کرد؟ ملموس توضیح بدبد لطفا .
من واقعا نمیخوام سبک باشم. آیا این علاقه من به هم صحبتی با مردان، نشانه بیمار دلی من است؟
محمد علوی :
یکی از آسیب هائی که برای فیلم های پورنو ذکر می شود (که البته به نظر میرسد درست باشد) این است که تماشای اینگونه فیلم ها توقعات را افزایش میدهد. یعنی فرضاً همانطور که همه افراد نابغه نیستند؛ همه افراد حسین رضازاده نیستند؛ همه افراد آرنولد نیستند و ... همه افراد نیز یک آدمی که به لحاظ جنسی خیلی فعال باشد که مثلاً یک رابطه اش بیش از یک ساعت طول بکشد و اندام های جنسی فوق العاده داشته باشند نیستند. در نتیجه مرد و زنی که فیلم پورنو ببیند اولاً وقتی خودشان را نسبت به بازیگر فیلم می بینند، و می بینند که خودشان توانایی شان فرضاً یک دهم توانایی بازیگر هم نیست؛ احساس سرافکندگی و شرمندگی می کنند. و ثانیاً وقتی می بینند شریک جنسی شان نیز میزان توانایی اش خیلی پایین تر از آن بازیگر است نسبت به او نیز متوقع می شوند و انتظار دارند که شریکشان مانند بازیگر فیلم پورنو باشد و از آنجائیکه این شریک نیز مانند خودش یک فرد عادی است؛ ممکن است حتی از او متنفر نیز شود.
حال سوال بنده این است که چرا این بوجود آمدن توقع فقط در این زمینه است!؟ چرا مثلاً هیچ مردی وقتی می بیند حسین رضا زاده وزنه ۲۶۰ کیلویی را بالای سر می برد اما خودش یک وزنه ۵۰ کیلویی را نیز نمی تواند بالای سر ببرد احساس سرافکندکی و ضعف نمی کند؛ و همسر او نیز نسبت به همسرش این توقع برایش ایجاد نمی شود که مانند رضازاده باشد؛ اما در مسأله جنسی این امر بوجود می آید؟؟!!
یا فرضاً چرا وقتی در تلوزیون یک نابغه ریاضی را نشان میدهند که می تواند مثلاً دو عدد ۷ ۸ رقمی را در چدن ثانیه ذهنی ضرب کند؛ نه کسی احساس سرافکندگی می کند نه کسی برایش این توقع بوجود می آید که مانند این نابغه باشد؛ اما در مسأله جنسی اینطور است!؟
همچنین است سایر مثالها.
سلام و عرض خسته نباشید
من و همسرم چند ماهی میشه که عقد کردیم خیلی هم با هم خوبیم جوری که کل فامیل ما رو زوج عاشق صدا میزنن
فقط ی مشکلی که هست من توی دوران پریودیم خیلی حساس میشم جوری که همیشه با همسرم بحث دارم که اون بهم توجه نمیکنه و دوسم نداره
همسرم هم در طی دوران پریودی من اصلا نزدیکم نمیشه چون به گفته خودش حس بدی بهش دست میده و چندشش میشه
حالا میخواستم ازتون درخواست کمک کنم
ما چه کاری باید انجام بدیم؟؟
سپاس از وقتی که به من دادید