دلیل اینکه بین این همه آدم اون رو انتخاب کردین به عنوان شریک زندگی تون چی بود ؟ چه زن چه مرد فرقی نداره همه بگین.
منظورم اینه چه خصوصیات اخلاقی ظاهری شخصیتی، سبک زندگی، ویژگی های اکتسابی داشت که شما تشخیص دادین این آدم همون آدمه که می تونه شریک زندگی تون باشه؟ طی چه مدت این شناخت بوجود اومد؟
خب سلام خدمت دوستان قدیم و جدید خانواده برتری امیدوارم حال همه تون خوب باشه
راستش هدفم از زدن این صفحه اونم بعد از چند سال اوضاع موجود کشوره
از یه طرف بیماری کرونا واز طرف دیگه وضعیت اقتصادی خیلی بد جامعه وخیلی موارددیگه که باعث ناامیدی وافسردگی واسترس بین مردم شده خواستم این صفحه راه اندازی بشه تاشاید حتی یک نفر با خوندنش برای لحظه ای خنده به لباش اومد
درسته که الان تقریبا همه تلگرام یا اینستاگرام ویا واتساپ و....
دارن و هرکدوم شون هزاران کانال جوک و سرگرمی های دیگه دارن ولی فرض رو بر این گذاشتم که شاید حتی یک نفر به اون برنامه ها دسترسی نداره و فقط خانواده برتر رو میخونه من تلاشم رو میکنم که همون یه نفر لبخند به لبش بیاد
خیلی آقایان که معرفی میشن برای ازدواج، بعد آشنایی، راحت تماس می گیرن و میگن (خواهر یا خواهر زاده یا هر دختر دیگه‌ای جز موردی که معرفی شده بهشون را) اگر برای اون فرد مایل هستید ادامه بدیم.
واقعا اگر ما خانم‌ها همین رفتار رو داشته باشیم اون آقا و خانواده‌اش چه برخوردی دارند؟
و موارد خیلی زیادی اومدن که آقا بدون اینکه کلامی بخواهد صحبت کنه و در حد نگاه بلند شدن و رفتن. حتی نخواسته این همه هزینه کرده و اومده لااقل صحبت کنه.
من هم الحمدالله چهره معمولی و مناسبی دارم هم در مقاطع بالا تحصیل می کنم و هم کارمندم و این تواضع دارم که افرادی که از این جهات از خودم هم پایین‌تر هستند را به منزل راه بدم و فقط بنا را بذارم بر اینکه همین که سالم باشه و اهل زندگی خوبه. امّا نمی دونم چرا فکر می کنن از سر نیازه و خیلی مشتاقم.
سلام وقت بخیر
در کانال زیر، لیست عناوین آخرین پست ها ارسال خواهد شد.
ایتا ← https://eitaa.com/khbartar
گروه گفتگوی خانواده برتر در آیگپ: ( عدم نمایش لیست اعضاء )
https://iGap.net/join/SDKYdTcDdAOPeBMNVuMFwLSGK
از چی بگم، دلم خونه خون هست. از سال ۸۰ ماه عقرب روز نوزدهم که پا به عرصه گیتی گذاشتم. خانواده ای سه نفره که تا الآن همون سه نفره ست. شغل پدر نظامی. تا ۷ سالگی که مثل همه عشق و حال دوران بچگی و تا ۱۸ سالگی پستی بلندی ها کلاس های مختلف رفتن حالا یا از ترس والدین یا علاقه های هیجانی یا هر چی.
بین همه این ها یک امید واهی ۱۲ ساله بود که تو مخ مون کرده بودن که با درس به همه جا میرسی و هیچ چیز بدتر از این نیست که بفهمی همه اون حرف ها پوشالی بیش نبود اون هم در کشوری مثل ایران. عمرت رو با جدیت پاش بذاری. بعد بفهمی حقیقت چیز دیگه ای بود. با سختی کتاب های پلاسیده ا.پ رو بخونی و بفهمی زندگی اون چیزی نبود که بهت گفتن نه بعدش نه قبلش زندگی آرومی نخواهی داشت.
حالا هم که دو سال گذشته انگیزه ای نمونده دیگه با یک رشته دره پیتی عمر را سر می کنیم.نه توان مسکن و ازدواج و اشتغال و مایملک داریم.جامعه بیرون هم گرگ زده. پس کلا بیخیالش.می مونیم تو همین خونه پدر مادر تا آخر .تا الآن این جوری بود الانش هم می گذره همین جوری دیگه پس بیخیالش کلا. فقط بگذره دیگه کلا بی خیال همه چیز شدم مهم نیست اصلاً.
سلام وقت بخیر
من به خاطر یه مشکلی که در صورتم هست و بدنم اعتماد به نفس م رو از دست دادم و فکر می کنم این قضیه برای ازدواج مهمه. و آقایونی که بخواهند ازدواج کنند هم چین فردی رو با این توصیفات دوست ندارند و حال شون بد میشه! حتی الآن که میخواهم بنویسم خجالت می کشم، مشکلم پرمویی در نقاط مختلف بدن. موهای زائد دارم.
امّا این ها به کنار مهم ترش موی دماغ هست. که نسبت به بقیه معلومه و شاید بیشتر. که حتی در نوجوانی یه فرد آقا به من با حالات تیکه گفت اه موی دماغ داری. سوراخ بینیم بزرگ و موهای بینی هم زیاد. با اینکه با قیچی کوتاه می کنم امّا خوب کوتاه نمیشه و یا تاثیری در کم کردن نداره.
از اینکه مسخره بشم حالم بد میشه بخصوص توسط جنس مخالف. حتی برای رفتن به دکتر دندانپزشکی حالم بد میش و اضطراب می گیرم که الآن داره منو به خاطر موی بینی م مسخره می کنه. واقعاً خیلی دارم عذاب می کشم حتی امیدی به ازدواج ندارم چون مردها از خانم پرمو بدشون میاد دیگه چه برسه موی بینی. ضمنا می خواستم روش شمع انداختن بینی رو امتحان کنم که خوندم باعث مرگ یا مرض میش و...
ببخشید من پسرم، تازه نامزد کردم، بیست و شش سالمه و مذهبی هستم، نامزدم بهم میگه از لباس پوشیدنت خوشم نمیاد. میگه مثل آدم های چهل ساله لباس میپوشی و من خوشم نمیاد.
دوست دارم نامزدم شیک پوش باشه، اما من شلوار پارچه ای و پیراهن گشاد میپوشم اما اون دوست داره شلوار لی و پیراهن جذب بپوشم و به اصطلاح مدرن باشم و میگه خوشم میاد لباس اندامی بپوشی، همیشه بهم انتقاد میکنه، به نظر شما چکار کنم؟
البته من از نظر صورت و ظاهر خوبی دارم و تغییر دادن پوشش و لباسم برام سخته، من خیلی دوستش دارم و نمی‌خوام ناراحت بشه، اما اون میگه تو جوونی و باید مثل جوون های امروزی لباس بپوشی.
مرتبط:
خانمم گیر دادن که من از لباس پوشیدن شما خوشم نمیاد
عرض سلام و سلامتی دارم خدمت همه شما خوانندگان عزیز.
امیدوارم ایّام به کام تان باشه و خوش خوشحال در کنار فامیل محترم تون باشید!
نمی دونم چه جوری حرف و درد هایی که تو دلم هست رو به زبون بیارم، چون بعضی اوقات واقعاً سخته؛ خیلی سخته..!
به عنوان برادر بهتون میگم که قدر تک تک لحظه های زندگی تون رو بدونید!، همه لحظه های زندگی که الله برامون در اختیار گذاشته، واقعاً یک نعمته!، این رو الآن دارم میفهمم!، اولاً این حرف ها رو تو صفحات مجازی می دیدم، نهایتاً یک لایک می کردم. امّا الآن این رو از دل و جان حس می کنم؛ این زندگی برای خیلی ها واقعاً یک نعمته!، برای بعضی ها شایدم یک امتحان باشه، نمی دونم!!!
می دونم شما هم مشکلات خودتون رو دارید، یکی میگه من نتونستم به دختر مورد علاقه ام، پیشنهاد ازدواج بدم ...، خیلی استرس دارم، واقعاً این لحظه ها خیلی قشنگه!!!
بخندید و بهش بگید!
سلام
من یه پسر مجرد ۳۹ ساله هستم. دانشجوی دکتری دانشگاه آزادم. کار و خونه و ماشین و پول دارم. مشکلم اینه که تا حالا خواستگاری نرفتم.
نمی دونم دخترها چه خواسته هایی دارن. نمی تونم تشخیص بدم موقع آشنایی با یه دختر کدوم خواستش معقوله و کدومش نامعقول. ارتباط عاطفی یا جنسی نداشتم. اعتماد به نفسم در این زمینه خیلی کمه. البته دارم از مشاور کمک می گیرم ولی بعضی سوالات رو مشاور نمی تونه جواب بده.
با ملاکای حقیقی دخترها آشنا نیستم. متأسفانه علاقه به بچه دار شدن ندارم. حال و حوصله ش رو ندارم. نمی دونم دختری هست که نخواد مادر بشه یا براش مهم نباشه؟ توی یکی از پست های همین جا دخترها می گفتند هدف شون از ازدواج مادر شدنه.
آیا همه شون برای مادر شدن ازدواج می کنن؟برام مهم نیست که دختر زیر ۳۵ باشه یا بالای ۳۵. زیر ۳۰ باشه یا بالای ۳۰. یه همدم و هم صحبت و همراه می خوام. از دخترهای بی استعداد و باری به هر جهت خوشم نمیاد.شخصیت و سطح تحصیلی هم لول برام مهمه.زیبایش در حد معمولی باشه چون خودم هم معمولی هستم.
سلام به همه دوستان
خب این بار توی یک حس بد هستم و قراره اون رو به اشتراک بذارم ، من با رنج و سختی همه ی مشکلاتم رو حل کردم مسیر زندگیم مشخصه، اهدافم، خواسته هام، خودم رو میشناسم ، الآن دیگه بعد از کلی سختی و عذاب کشیدن احساس می کنم به جاده خوشبختی رسیدم امّا ...
چیزی رو همراهم دارم که به تنهایی همه چیز رو به شدت خراب می کنه، کمالگرایی یا بهتر بگم کمال پرستی.
از دوران کودکی همواره مقایسه شدم، همواره باید کامل و بی نقص بودم معدل 19.99 هم بد بود ، خانواده آدم رو به سمت کمال پرستی سوق میده (پرت می کنه!) ، سیستم آموزشی و مدارس آدم ها رو به کمال پرستی سوق میده، دانشگاه هم همین طور ، ازدواج و توقعات بالایی که دیگران یا خودمون از خود داریم ، سینما خصوصا هالیوود که کمال پرستی مطلقه، تمام تبلیغات ها اعم از تبلیغات تلویزیونی ، بنر های توی خیابون ، دائم از همه ی رسانه ها از شبکه های اجتماعی گرفته تا... برترین ها رو دائم در معرض ما قرار میدن ، کلاس های به اصطلاح موفقیّت که دقیقا کمالپرستی رو رواج میدن ، چیزهایی که به هیچ وجه معمولی نیستن ، حتی رشته ای که درش تحصیل کردم هم روی این قضیه تاثیر زیادی داشته.
سلام
من از عاشقی کردن عاشق بودن خسته شدم، نمی خوام عاشق باشم. تو زندگیم دو بار این حس اومد سراغم آخرش به غیر رنج و درد و سختی چیزی نصیبم نشد.
این حتما نقص منه تا عاشق نشدم ازدواج کنم اون فکر برای امروزم نیست از همون وقتی که خودم شناختم این حس و داشتم، می‌دونم یه مشکلی دارم که اگه بگم بیش از بیست بار هم پیش روانشناس و مشاور رفتم ولی نتیجه ای ندیدم .
تو زمینه های دیگه موفقم و با عقلم تصمیم می گیرم ولی می رسه به ازدواج میم تا عشق نباشه نه . ولی دیگه خسته شدم!!!
عشق فقط یه درد برزگه مثل دایره است هر رفتاری کنی باز برمی‌گردی به مرکزش. دوست دارم ازدواج کنم موردهای خوبی از همکاران و اقوام پیشنهاد میشه ولی واقعاً من نمی تونم بهشون فکر کنم.
پسرها جواب بدن
اگه یه دوست (پسر) داشته باشید که از همه نظر عالی باشه، آیا حاضرید مقدمات آشناییش با خانواده و مخصوصا خواهرتون رو فراهم کنید که داماد خانواده‌تون بشه؟، اصلاً حاضرید خواهرتون با دوست تون ازدواج کنه؟!
سلام دوستان وقت بخیر
سوال من اینه که چی میشه یه نفر این قدر به دل آدم میشینه امّا افراد دیگه با ظاهر بهتر، موقعیت و تحصیلات بهتر نه؟!
قضیه من از حدود 7 سال پیش شروع میشه وقتی که ترم های اول لیسانس بودم و عاشق یکی از پسرهای ترم بالاتر خودم شدم. ویژگی های رفتاری و طرز ارتباط مون با اساتید و داشجو ها یه جور بود. هر دو تا حدودی مغرور بودیم هر دو نفر اول ورودی مون بودیم و به اصطلاح خرخون محسوب می شدیم هر دو با جنس مخالف کاری نداشتیم مگه اینکه اون ها بیانو سوال بپرسن. همیشه دست به سینه کنار کوریدور می ایستادو بچه ها دورش جمع میشدن... تو تموم اون سال ها هیچ حرفی بین ما زده نشد فقط گاهی سلام گاهی خداحافظ امّا تا دل تون بخواد نگاه بود. گاهی اوقدر ضایع چشممون دنبال هم بود که دوستامونم فهمیده بودن امّا حرف نه.. حرف غیر درسی ابداً.
با سلام و خسته نباشید به همه عزیزان؛ مستقیم میرم سراغ سوالم.
مدتی هست با دختر خانومی در حال آشنایی هستم. وقتی شروع کردیم به شناخت بیشتر از هم من متوجه شدم ایشون علاقه ی زیادی به موسیقی و آواز دارن. و خیلی دوست دارن کلاس آواز برن.
من آدم خشک مذهبی نیستم امّا به خاطر چیزهایی که از جمع ها و گروه های موسیقی و نوع روابط و رفتار های حاکم در اون جا دیدم و میشناسم، خیلی با این موضوع موافق نیستم. البته ایشون میگن که با انتخاب محیط درست و سالم میشه اهداف را دنبال کرد.
اگه یک نگاهی به حجم تولیدات فیلم و برنامه های تلویزیون بندازین می بینم که دهه ۹۰ نسبت به دهه ۷۰ و ۸۰ چند برابر بزرگ تر شده، مثلا دهه ۷۰ کلا ۵ تا شبکه برنامه صبحگاهی فقط صبح بخیر ایران شبکه یک بود برنامه های زنده تلویزیون فقط ۴ پنج تا بود از ساعت ۱۱ شب هم تلویریون قطع می شد تا ۶ صبح روز بعد امّا الآن ۱۵ تا شبکه داریم، اکثر شبکه ها برنامه صبحگاهی دارند هر شبکه تلویزیونی حداقل ۱۰ تا مجری ثابت داره امّا دهه ۷۰ کلا ۱۰ تا مجری زنده تو تلویزیون بود.
آمار تولیدات فیلم و سریال هم خیلی زیاد شده همین ۱۰ سال پیش سال ۸۹ و ۹۰ تنها سریال طنز تاریخی قهوه تلخ بود که اکثر مردم سی دی اش را از مغازه ها می خریدند امّا الآن همزمان ۳ تا سریال طنز تاریخی مارال جیران اهوی من مارال و قبله عالم درباره شخصیت ناصر الدین شاه قاجار با بازیگران و کارگردان های های مختلف داره ساخته میشه.
یعنی تعداد بازیگران یا سلبریتی های سینما و تلویزیون هم نسبت به دهه 70 و 80 زیاد تر شده، شما سینما و تلویزیون بزرگ این دوره را بیشتر دوست دارید یا دهه ۷۰ را؟