سلام به همه اعضای سایت.
امیدوارم حال تون خوب باشه. من خیلی زود رنجم. مثلا یه خطایی کردم، حالا یه آدم غریبه اومده یه چیزی گفته یا یه تیکه ای انداخته. کار اصلاً بی ارزشی هم بوده.
شاید فردای اون روز، خود اون شخصی که به من تیکه انداخته یا مسخرم کرده یا اطرافیانم یادشون نباشه چه اتفاقی افتاده ولی من به خاطر حرف هاشون تا چند روز تمرکز ندارم.
ممنون میشم کمکم کنید یا اگر تجربه ای دارید بیان کنید.
با تشکر
با سلام
من یه دختر 21 سالم که خیلی زودرنجم. من دوست دارم بقیه وقتی اشتباه می کنن بعدش بیان عذرخواهی کنن و اگه نکنن من کینه به دل می گیرم. یه مشکل دیگه هم اینکه من کم حرفم و زود قهر می کنم مثلا ممکنه موقع چت کردن طرف یه حرف ناراحت کننده بهم بزنه منم در جوابش فقط استیکر غمگین می ذارم (که بفهمه ناراحت شدم و نباید اون حرف و می زد) اگه گفت ببخشید که هیچ و الا دیگه از لجم پیام ها رو سین نمی زنم تا بدونه قهرم.
ولی متأسفانه بیشتر سرزنشم می کنن یا میگن خدا به داد همسر آینده ت برسه . یعنی واقعاً درک نمی کنن که من ناراحت شدم؟ حتما باید دعوا راه بندازم که این چه حرفی بود زدی من بهم برخورده و ...
حتی بعضی اوقات هم که میگم ناراحت شدم، میگن وا! مگه ما چی گفتیم؟! نمی خوام دقیق بگم چه مواردی میگن ولی بعضی اوقات حس می کنم زیادی تو زندگیم و حریم شخصیم دخالت می کنن و نظر میدن منم مثل بقیه رک نیستم که بگم به شما چه و قهر می کنم، همین باعث میشه که منو مقصر کنن. بهم میگن سعی کن این اخلاق قهر کردنت رو اصلاح کنی، تا یه چیزی میگیم دماغت اندازه خرطوم فیل میشه! به نظر شما واقعاً مشکل از منه؟ چه کار کنم همه چی رو زود به دل نگیرم؟
سلام
من یه دختر ۱۶ ساله م که در ظاهر اصلا لوس نیستم و خیلی هم محکمم یعنی بدترین اتفاقات زندگیم که افتادن حتی من دیدم مادرم هم گریه کرد ولی جلو هیچ کس حتی مادرم خم به ابرو نیاوردم.
امّا از اولش برای کوچکترین چیزها دلم میشکسته و الآن اینطورم امّا یکی دوبارم نبوده زیاد دلم شکسته از خیلی ها ولی هنوزم ته دلم نازکه و به ظاهر خیلی سفتم یعنی همه من و میشکنن و نمی ذارم بفهمن که من ناراحتم. همین باعث میشه که اطرافیانم نادانسته کارهایی می کنن و فکر می کنن من ناراحت نمی شم.
مشکل من اینه که زود ناراحت میشم و از اون جایی که حق دارم ناراحتیم و ابراز کنم به شکل عصبانیت این کار رو می کنم مثلا یه بار دو پست دادم ماه آذر، آقای نجفی تایید نکرد یه کم از دستش گریه کردم ولی هیچی نگفتم، اینجا بجاش مثلا وقتی خانواده م باهام حرف میزدن پرخاشگری می کردم.و کلا از این سایت بدم اومد و دوباره خودم برگشتم بعد چهار ماه.
حالا چند تا سوال دارم:
سلام به همه عزیزان
آقایی ۳۴ ساله هستم٬ گاهی زود رنجم و سریع ناراحت و عصبی می شم، اما در بیشتر زمان‌ها خندان و خوش برخورد و صبورم.
وقتی کسی رو از خودم می رنجونم تا چند روز حال خودم بد هست و احساس بدی پیدا میکنم. لطفاً نظرات تون رو با من به اشتراک بگذارید تا بتونم روی آرامش درونم بیشتر کار کنم.
مرتبط:
چطوری خودم رو خالی کنم وقتی ناراحتم؟
خیلی زود، افتضاح و وحشتناک عصبانی میشم
سلام
دوستان درباره یه مشکل قدیمی که هر از گاهی میاد سراغم ازتون مشورت میخوام، بذارید از ماجرای امروز براتون بگم؛
امروز رفته بودم بیمه تامین اجتماعی که درخواست مجدد بازرسی از محل کارم رو بدم، من تنها کارمند جایی هستم که کار میکنم و یک کارفرما، بازرس گویا 3 بار اومده و من دفتر نبودم و جلو لیست بیمه رو گرفتن، با امروز شد 3 بار که من رفتم شعبه و دنبال کارهای اداریش ...
خیلی هم ناراحت و عصبانی بودم، چون واقعا کوتاهی از طرف من صورت نگرفته بود، همون طور که گفتم تنها کارمند دفتر هستم و تمام کارهای اداری و جانبی به عهده خودم هست و این بدیهیه که در روز برای 1 ساعت یا بیشتر دفتر نباشم برای رسیدگی به اموری مثل کارهای بانکی و ...، حتی برای رفتن به سرویس بهداشتی یا حتی شستن لیوان مجبورم در رو قفل کنم برم طبقه پایین چون در یک مرکز تجاری مستقر هستیم.
من تمام کارها رو برای بازرسی مجدد انجام دادم در بخش ( واحد درآمد) و بعد رفتم اتاق بازرسی که به ایشون هم بگم تشریف بیارن برای بازرسی، اما یه آقایی که ظاهرن بازرس کل اون شعبه بود به من گفت کارگاه شما برچیده شده، یعنی دایر نیست، گفتم کی اینو گفته، گفت بازرسی که اومده نظارت کنه، گفتم یعنی چه؟!، تمام وسایل و میز و صندلی و سیستم تو دفتر هست حتی میتونید از مغازه های بغلی هم استشهاد بگیرید، حتی میتونم اجاره نامه هم بیارم ... ، خلاصه ایشون گفت فردا بیا (بماند که لحن گفتارش و خونسردیش منو حسابی کفری کرده بود).