در دانشگاه چطور رفتار کنم که دچار حاشیه نشم؟

سلام... من پسری ۲۰ ساله و پشت کنکور هستم...

می‌خواستم یه راهنمایی از شما کاربران محترم داشته باشم... من امسال قراره کنکور بدم و به لطف خدا اگه قبول بشم به دانشگاه راه پیدا می‌کنم... اما چیزی که برای من مهمه چگونگی  رفتار در دانشگاهه...

می دونید خب من زیاد در مورد دانشگاه و ویژگی هاش و ... چیزی نمی دونستم و شاید بگم نمی دونم! حتی من ۳ سال پیش تازه فهمیدم که دانشگاه مختلطه و دختر و پسر تو یه کلاس درس می خونن! 

حالا در کل می‌خواستم شما کاربران عزیز که تجربه دانشگاه داشتید یا دارید تجربه می‌کنید راجع به چگونگی ارتباط با افرادی که قراره باهاشون رو به رو بشم اعم از استاد و هم رشته‌ای و ... منو راهنمایی کنید تا هم نتیجه خوبی بگیرم و هم دچار حاشیه نشم و در کل دوران خوبی داشته باشم...

این واقعاً یکی از نگرانی هامه که مبادا دچار انحراف یا حاشیه بشم چون در اطراف دیدم پسر یا دخترانی که دانشگاه رفتن ... شخصیت و رفتار قبل و بعد دانشگاه رفتن شون باهم قابل مقایسه نیست (منظورم اینه که قبل دانشگاه آدم‌های خوب و سر به زیر و با ادب و ... بودند ولی بعد دانشگاه از این رو به اون رو شدند)...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

در دانشگاه چکار کنم که نه دوستی هام بهم بخوره و نه خط قرمزهام رو بشکنم

سلام دوستان

ببخشید من یه مشکلی دارم، اونم نحوه ی برخورد با همکلاسی هام هست. چون رشته من حدودا ۷ سال طول میکشه متاسفانه یا خوشبختانه بچه ها با هم خیلی صمیمی میشن. اکثریت قریب به اتفاق همدیگه رو با اسم کوچیک صدا میزنن و ارتباط و صمیمیت زیادی بین بچه ها هست.

خصوصا هم که هر تو کلاس چند تا اکیپ هست و تو هر اکیپ هم حداقل دو مورد رل هست. بچه ها تو همون اکیپ دیگه خیلی صمیمی ترن. من نه خودم نه خانواده ام دوست نداریم که این صمیمیت بین من و همکلاسی های پسرم ایجاد بشه. اوایل با بعضی دخترها اکیپ شدیم نقطه مشترک مون همشهری بودن بود و چون بقیه رو نمیشناختیم با هم جور شدیم.

تا اینکه چند تا پسر هم وارد این اکیپ شدن، من بتدریج خودم رو کشیدم کنار، اما خیلی مسخره ام میکنن. با هم اکیپی خیلی بیرون میرن (تقریبا هفته ای ۳ بار کافی شاپ رستوران قلیون و ...)، و وقتی من نمیرم مسخره ام میکنن.

حتی آرزو به دل موندم یه بار بگم بریم بیرون بدون پسرها، اما نمیشه. پیشنهاد بیرون رفتن رو من میدم بعد اونقدر پسر دختر جمع میشن بیرون میرن که خود من که پیشنهاد از من بود نمیتونم برم، تو این مدت شاید ما کلا دو یا سه بار دخترونه رفتیم بیرون. خب ته دلم از خودم راضیم اما اون مسخره کردنه اذیتم میکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

دلیل رفتارهای گستاخانه، طلبکارانه و فاقد احترام بعضی از دانشجویان چیه؟

 سلام

من متولد اواسط دهه شصت هستم، با رزومه علمی خوب.  هفت سال سابقه تدریس در دانشگاه،  مدتی هست که جذب پیمانی دانشگاه  دولتی  شدم.

مشکل  اصلیم اینه که از امسال با ورود بچه های جدید دچار چالشی شدم که طی این سال ها بی سابقه بوده. نمیدونم چطوری بگم، قصد توهین و تعمیم دادن دانشجویان خودم به کل بچه ها ابدا نیست. اما متاسفانه رفتاری بسیار گستاخانه بی مبالات، شیطنت آمیز، طلبکارانه و غرغر گونه و فاقد احترام در طول ترم و سر کلاس ها دارند. 

طوری که انگیزه  از منی که عاشق کارم، کلاس و دانشجویان بودم و سال ها تسلط و کنترل زیادی بر کلاس درس داشتم رو گرفته و حس میکنم فرسوده شدم و نمیتونم پا به پای اون ها راه بیام! متاسفانه این رفتارها هم در دختران مشاهده میشه هم در پسران که البته در پسران به شدت بیشتر و غیر قابل کنترل تری هست. از دو سال گذسته این موضوع بود ولی کمرنگ و محسوس بود اما  امسال یعنی دو ترم اخیر به اوج خودش رسیده.

اقتدار و برخورد بد گرفته تا ملایمت و بی توجهی و حذف درس و هر ترفند آموزشی که سال ها برحسب تجربه داشتم به کار بردم ولی افاقه نکرده و روز از نو روزی از نو. دقیقا به رفتاری که میکنن افتخار میکنن!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

حدس می زنم دو قطبی باشم، از دانشگاه انصراف بدم؟

سلام دوستان واقعا نیاز به کمک تون دارم

من خیلی وقته که دچار افسردگی هستم. از بچگیم همین طوری بودم ولی خب اصلا پیگیر موضوع نشدم. حدس میزنم نوع دو قطبی داشته باشم، چون اکثر روز ها همه چیز برام پوچه ولی مثلا یه دفعه وقتی یه امتحان تو دانشگاه رو نمره بالایی میگیرم (در حالی که اغلب دانشجو ها هم نمره بالایی گرفتن و یه چیز عادیه) هیجانی میشم و خودم رو یه آدم خاص برای تغییر کره ی زمین میبینم و ...، ولی بعد از یه مدت دوباره به حالت قبلیم بر میگردم.

 یه مدت به دلایلی کاملا اتفاقی دانشگاه نرفتم و کمی تنها بودم احساس میکنم که حالم شدیدا خوب شده، یعنی دیگه هی هیجانی نمیشم، انگار از اول زندگیم تا الان من آرزوی تجربه ی همچین حسی رو داشتم، ولی الان که دوباره دانشگاه شروع شده دوباره دارم اذیت میشم.

من مهندسی برق امیر کبیر میخونم. ترم شش هستم. از طرفی چون اون لذت تنهایی رفته زیر زبونم دیگه تحمل این سه ترم برام سخت شده و از طرفی میترسم اگه انصراف بدم از بقیه جا بمونم و هی حسرت بخورم. البته من اصلا و اصلا به برق هیچ علاقه ای ندارم ولی توانایی تصمیم گیری ندارم. شما پیشنهاد بدید من چی کار کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) تجربیات پزشکی (۳۱۸ مطلب مشابه)

هر جا میرم باهام رسمی رفتار میکنن، چرا؟

سلام‌

من هیچ اطلاعات یا تعریفی از خودم نمیدم که بعدا به خودخواهی و خودشیفتگی متهم نشم . نه سن نه تحصیلات نه چیز دیگه ، فقط بگم پسر هستم و بین ۲۰ تا ۳۰ !

سوالم اینه اگه شما به یه فرد باهوش، یعنی بین باهوش و نابغه برخورد کنید، یعنی باهاش برخورد های مکرّر داشته باشید و رفت و آمد کنید، چه رفتاری باهاش دارید؟

این فرد، از خانواده کارگر و طبقه متوسط هست، مغرور نیست اصلا، و خاکی رفتار میکنه. حتی در مدرسه و دانشگاه خاص و نمونه هم تحصیل نکرده، ولی اختراعات داره، طرح هایی در دست اختراع، از نظر مالی در سطح بالایی قرار داره، از نظر فکری خلاصه قدرتمند هست، سن عقلی اش حداقل  ۱۵ سال بزرگتر از سن شناسنامه اش هست، سبک زندگی، اهداف، رویا ها، علایق و تفریحات، و نحوه انجام کارهاش به طور کل تفاوت زیادی با بیشتر افراد داره. ولی نه مغروره، نه فخر فروش، مرتب و ساده لباس میپوشه، گرم و صمیمی برخورد میکنه و در صورت نیاز بقیه، به اون ها کمک میکنه.

شاید در آینده جزو افراد شناخته شده به حساب بیاد، و بزرگترین دغدغه اش، کمک به بشریت و انجام کار های انسان دوستانه ست. البته به همون میزان هم، در مورد اهدافش به شدت مصمم و قاطع هست و گه گاه عصبانی میشه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۳ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۷۷ مطلب مشابه)

نمی خوام ترسو باشم، چرا آرامش ندارم؟

سلام 

من یه مشکلی دارم که یه وقت هایی اینقدر از خودم بدم میاد که دوس دارم خودم رو بکشم، منظورم حس تنفره.

دوستان من پسری هستم 22 ساله تقریبا لاغر اندام 63 کیلوم و 170 سانتم، مشکل من اینه که آدم ترسویی هستم، خیلی هم ترسو، و از خودم بدم میاد، از ترسم و از استرسی که همیشه دارم ، توی جمع به خصوص وقتی دختر باشه همیشه استرس دارم که نکنه پسری بهم تیکه بندازه ضایع بشم، همیشه قلبم تند میزنه و دهنم خشکه، نمیتونم صحبت کنم. 

وقتی با کسی میخوام بحث جدی کنم، یکی دو جمله میگم و بعد زبونم بند میاد، مجبورم آب دهانم رو قورت بدم، از بحث با پسرها هم میترسم و بلدم خوب جواب شون رو بدم ولی خب میترسم که بخوان انتقام بگیرن، مثلا دم دانشگاه جلو همه بخوان کتکم بزنن و خب با این وضعیت قدرت بدنی خیلی ها ازم بیشتره.

هر کی هر چی بهم میگه مثل ... میخندم، حس احمق بودن بهم دست میده، قبل از دانشگاه یا اون محیطی که چند نفر باهام کل دارن استرس دارم و ناهارم رو نمیتونم کامل تموم کنم، ترسو هستم و بابت این قضیه از خودم بدم میاد. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

دوست دختر نداشتی چون عرضه گرفتنش رو نداشتی

سلام

من یه پسر ۱۹ساله م، در ترم یک دانشگاه. یه درد خفیفی تو روحم بود که اومدم اینجا تا بلکه بعضی ها با درد و دل و بعضی دیگر با دلیل و برهان قانع کننده منو بتونند آروم کنند.

من امسال با رتبه خوب در بهترین دانشگاه ایران قبول شدم و این منو خیلی خوشحال کرد. اعتماد به نفسم بیشتر از قبل شد و خیلی چیزهای دیگه. اما من و مشکلم؛

من اول خودم رو کامل معرفی می کنم تا دقیق تجسمم کنید.

من پسری درونگرا (تا حدی خجالتی ولی اگه پاش بیفته به ندرت میتونم رو داشته باشم.)، گرایش های مذهبی دارم، ولی اخیرا سست شده و در معرض از بین رفتنه. باهوشم و آی کیو بالایی داشتم (در تست هوش)، مثبتم، یعنی فامیل ها همه منو به عنوان یه شخصیت سالم و پاک و درستکار می شناسند. همین طور هم تا حدی هست.

دیگه از خودم بگم خیلی فکورم و دائم در حال فکرم، به جزئیات خیلی اهمیت میدم متاسفانه. یه چیز کوچک و بی خود رو سعی می کنم با دلیل منطقیش کنم و به عبارتی دیگر برای همه چیز میخوام استدلال پیدا کنم. یه اخلاق بدیه مثل وسواس.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران (۴۲ مطلب مشابه)

چاقی، اعتماد به نفسم رو در مواجهه با دختر خانم ها گرفته

سلام

من یه پسر ۲۰ ساله هستم که کلی هدف واسه آینده م دارم و برای رسیدن بهشون راسخم. دانشجوی ترم ۳ حقوق تو دانشگاه آزادم. خانوادم متوسطه و با کار پاره وقتی که کنار درس و تئاتر انجام میدم حدودا ماهی ۱ میلیون تومن درآمد دارم. از اخلاقیاتم بگم. خیلی شوخم ولی لوده نیستم. یعنی وقتی فاز خنده بیاد طرف مقابلم رو تا مرز مرگ می برم!

تو روابط اجتماعیم درونگرا و مغرورم ولی وقتی تو فاز باشم با یه جمله با طرف رفیق میشم. این ها خصوصیات کلی من بود.

ولی من تو ظاهرم یه مشکلی دارم و اونم چاقی و اضافه وزنمه. با اینکه قدم ۱۹۰ هستش ولی اعتماد به نفسم رو در مواجهه با دختر خانم ها گرفته، نه اینکه خجالتی باشم ولی نمی تونم با یه خانم غریبه مکالمه ای رو شروع کنم. اگه اون خانم با من سر حرف رو باز کنه من خیلی نرمال باهاش ارتباط اجتماعی برقرار می کنم ولی نمی تونم سر صحبت رو باهاش باز کنم که این برای یه دانشجو افتضاحه. مثلا نمی تونم از یه خانم ساعت بپرسم یا مثلا تو ایستگاه اتوبوس ازش بپرسم خیلی وقته منتظرین؟، می ترسم بهم محل نذارن یا مثلا به خاطر چاقیم ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) رفتارشناسی دختران برای ازدواج (۵۵۹ مطلب مشابه) مسائل درونگراها (۳۴ مطلب مشابه)

پسرانی که رفتاری بی احساس و عقلانی دارند

با سلام خدمت شما و دوستان گرامی

سوالی دارم در مورد پسرانی که در ارتباطات شون کاملا بی احساس و عقلانی رفتار می کنند؛

برای اینکه کامل بتونم منظورم رو برسونم یک مورد که خودم میشناسم رو خدمت تون عرض می کنم، من ترم 3 ارشد یکی از رشته های گروه علوم پزشکی هستم و یک آقایی همکلاسی مونه که در عین موفق بودن و ارتباطات قوی علمی و کاری ولی با افراد حتی پسرهای کلاس خیلی صمیمی نیست، یعنی این حریم رو خودش با رفتاراش قائل شده.

یکی از دخترهای کلاس که دوران کارشناسی همکلاسیش بوده میگه که کارشناسی هم همین طور بوده. چون اهل یکی از شهرهای خراسان هستند اکثر مواقع در آزمایشگاه و کارگاه کارهای علمی میکنند و مقاله می نویسند و کلاس زبان میرن، تو این مدت فقط زمانی که تعطیلات زیاد باشه میرن شهرشون .

وقتی میخواستیم برای بهترین استادمون تولد بگیریم این رو سر کلاس با استاد مطرح کردیم، این آقا بعد کلاس به استاد تبریک گفتن و نیومدن تولد، یا اینکه وقتی با صمیمیت کمکی ازشون میخواییم یا خیلی صمیمی باهاشون صحبت میکنیم با یک لبخند و بدون هیچ واکنش متقابلی کارمون رو انجام میدن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۰۳ مطلب مشابه)

چطوری در دانشگاه جنتلمن باشم؟!

سلام

امسال میرم دانشگاه ، دوست دارم در دانشگاه جنتلمن باشم و رفتار زبان زدی تو دانشگاه داشته باشم ، نه بخاطر اینکه بقیه دختران جذبم بشن ، من از الان همسرم تعیین شده و تا این سن اهل چیزی نبودم ، امیدوارم از این به بعد هم خودم رو حفظ کنم . فقط برای اینکه دوست دارم ازم تعریف کنن بگن فلانی پسر آقا و متشخصی هست و در واقع جذب اخلاقم بشن ( چه خانوم چه آقا ) .

البته من از نظر ظاهری جذابیت خاصی ندارم ، قدم ۱۷۲ وزنم ۶۳ ، با صورت در حال بلوغ ، گر چه سعی میکنم این خلاء رو با تیپ سنگین آراسته و زیبا بپوشونم .

 

شما بفرمایید چطوری در دانشگاه میتونم شخصیتی محترم ، معتبر و قابل حساب باز کردن داشته باشم ، موارد بارز اخلاقی رو ذکر کنید .
مثل چشم پاکی - آرامش - در عین حال سنگین تر بودن با نا محرم ( نسبت به همجنس ) و ...

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل پسران جوان (۱۵۰۱ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)

یکی از دخترهای کلاس بهم پیشنهاد دوستی داد

هفته ی پیش یکی از همکلاسیام که دختر هستند به من پیشنهاد دوستی دادند

خب منم قبول نکردم (خیلی مودبانه بهش گفتم شما مشکلی ندارین، ولی من حوصله شکست عشقی، تا دیر وقت پیامک بازی کردن و نمیدونم از درس و مشق افتادنو ندارم)

اونم گفت : برو بابا از خداتم باشه

گذشت تا دیروز

دیروز ریاضی مهندسی داشتم، حدود 10 دقیقه دیر رسیدم سر کلاس

استاد هم به اندازه یه تخته کامل درس داده بود

منم گفتم بعد از یکی جزوه اشو میگیرم مینویسم. کلاس که تموم شد

مجبور شدم از همکلاسی های دختر جزوه بگیرم به خانم *** گفتم چند لحظه جزوتون بدید و اونم داد

(این خانم، دختر خوبیه و بیشتر اوقات سوالاتی که بلد نیست از من میپرسه. منم معمولاً بلدم و جوابشو میدم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۲۵۰ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه) دوستی با جنس مخالف (۱۲۶ مطلب مشابه)

دختر بازی نکردم که رفتار با خانوم ها رو یاد بگیرم

سلام
لطفا خانومها جواب بدن. من در دوران دانشگاه با دختری ارتباط داشتم (فقط یک همکلاسی صمیمی،به دور از هر گونه نشون دادن احساس و روابط عاشقانه) و الان دو ساله فارغ التحصیل شدم و در این مدت فقط 4،5 مرتبه اون هم به خاطر جزوه دادن و یا جزوه گرفتن و یا سوغاتی گرفتن از ایشون همدیگه رو دیدیم (محدوده خونه ایشون) و به خاطر خجالت من صحبتمون فقط 2 دقیقه طول میکشید! 

اما هر چند شب یک بار به هم پیام میدیم و احوال پرس هستیم! من از دوران دانشگاه به ایشون علاقه داشتم و الان میخوام ارتباطم بیشتر بشه که بهتر بشناسمش! چه کار کنم؟ کافی شاپ قرار بزارم زشت نیست؟ چون وسیله ندارم و خجالت میکشم یا اصلا به چه بهانه ای قرار بذارم؟ من دختر بازی نکردم که رفتار با خانوم ها رو یاد داشته باشم! تو رو خدا کمکم کنین!

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۵۳ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)