من خودم رو آدم حسودی می دونم ولی تا به حال آرزوی بدی برای کسی نکردم یعنی سطح خیلی بالا هم نیست، ولی تو آشناها و دوستان نمی تونم با آدم‌هایی که بهتر از خودم هستن ارتباط موثر برقرار کنم یه جورایی تحمل حضورشون رو ندارم دیدن آدم‌هایی که حتی یک پله از من بالاتر هستن باعث کاهش اعتماد به نفسم می شه حس کمبود نمی دونم.
بعضی دوستانم هم بعد یه کم پیشرفت نمی تونم تحمل کنم و حس بدی می‌گیرم یه جور گارد یه حس نامرئی یه دافعه، حتی اگه بخوام هم نمی تونم چون بخل یا حسودی یا یه انرژی منفی از خودم ساطع می‌کنم، ولی این وسط یه موهبت بزرگ رو از خودم دور می‌کنم اونم نعمت وجودی دوستان فرهیخته باسواد موفق زیبا خانواده دار و ... هست
این مثل رو شنیدین میگن با دوست انسان باید به باید تا تو را عقل و فهم بیافزاید، الآن همون شده من خودم که چیزهایی که تو همنشینی با آدم‌های بهتر از خودم یاد گرفتم خیلی ارزشمند بوده برام دریغ که حسادت و احساس بد نسبت به خودم مانع صمیمیت می شه، شما چه جوری اعتماد به نفس تون رو پیش کسی که از خودتون بهتره حفظ میکنید یا سعی میکنید که حسادت نکنید یا حس بدی نداشته باشید؟
↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)