حسادت من از زمانی شروع شد که به دانشگاه پا گذاشتم

سلام خدمت دوستان

من اصلاً آدم حسودی نبودم، ماجرای حسادت من از زمانی شروع شد که به دانشگاه پا گذاشتم، وقتی خودم رو در بین دختران ازدواج کرده در کلاس می‌دیدم واقعاً برام سخت بود و ذهنم کاملاً درگیر، تو بحث هاشون یه طوری حرف می‌زدند و بلند بلند می‌گفتند به دیوار که فلانی این مسائل برای تو زشته تو بحث ما نیا، من بودم و خودم، الآن چند ترم می گذره ولی ذهنم درگیره اون مسائله.

وقتی می‌دیدم فلان دختر همسن من با یه پسر همسن ازدواج کردند خونه آنچنانی ماشین و ...، الآن خوش و خرم برای خودشون زندگی می کنن و من هنوز که هنوزه مجردم، دریغ از یک خواستگار، چیزی کم ندارم از چهره، متین باوقار اخلاق، فقط نمی دونم چرا.

روز و شبم شده فکر ازدواج، چکار کنم، حسادت ازم دور بشه. هر چی به داشته هام فکر می‌کنم افاقه نمی کنه، امیدوارم کسی باشه ببینه با حرف هاش منو آروم کنه.

مرتبط :

حسود شدم، دلم نمیخواد کسی از من سرتر باشه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
حسادت کردن (۲ مطلب مشابه)

چکار کنم نسبت به پیشرفت اطرافیانم حسودی نکنم؟

من یه خانومم بین ۲۵-۳۵ ساله ، دارم از حسودی خفه میشم!، مثل دخترهای دیگه سر مانتو و کفش حسودی نمیکنم که بگین باز این خانوم ها حسود شدن!، خانواده ی من چیزی از بقیه کم که نداشته زیادم داشته، اما حالا بقیه دارن پیشرفت های چشم گیر میکنن، آینده شون رو میسازن، خانواده من گند زده شده به زندگی و آینده شون، غصه فضای خونه مون رو پر کرده. 

از لحاظ مالی، ضریب هوشی، زیبایی و ... بهترین هستیم، اما روز به روز بیشتر خراب میشه زندگی مون در صورتی که اقوام مون روز به روز موفق تر میشن، شاید تنها فرد خوشبخت خانواده که پیشرفت داشته منم، اما غصه ی بقیه شون امونم رو بریده، دارم از حسادت میمیرم، دلم میخواد سر تک تک اطرافیان مون رو بکنم !!!، نگین خب شما هم پیشرفت کنین، نمیشه ... افتادیم تو سرازیری دره. 

اگه میشد که جلوش رو میگرفتم اما نمیشه، ما محکوم به فنا شدیم و چون کاری از دستم بر نمیاد خودم رو سپردم به سرنوشت، ببینم چه بازی هایی قراره سرمون در بیاره، چیزی دست خودمون نیست که بتونم جلوش رو بگیریم، ضرر مالی، جانی، آبرویی و روحی پشت سر هم داره بهمون ضربه میزنه، راهی واسه این نمیخوام چون راهی نداره. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
خودسازی در دختران (۴۸۷ مطلب مشابه) حسادت کردن (۲ مطلب مشابه)