خانواده برتر

اگر از گفتن حقیقت میترسی

میتونی چیز خاصی در موردش نگی رتبت رو نگو

اما دروغ نگو

بگو اونی که میخواستم قبول نشدم و برنامه های دیگه ای برای زندگیم دارم

نگو فلان دوستت قبول شد یا این حرفا

من نمیفهمم چرا انقد سخت میکنین همه چیزو!!!

تو الان نگران حرف بقیه ای واقعا؟

اگر واقعا هدفت بخوای کل دنیا هم هر روز بگن نمیتونی بازم موفق میشی

خونوادت اگر بفمن واقعا داری تلاش میکنی قطعا حمایتت میکنن

اونام خوشحالیتو میخوان حرفاشون فقط چن روز اوله..اصلا بهش فک‌نکن با اعتماد ب نفس برو جلو

موفق باشی

همه سوالای این سایت برمیگرده به اینکه آدما عزت نفس ندارن و واسه خودشون احترام قائل نیستن . نمیدونم چرا فک میکنید باید همه چیز رو برا همه توضیح بدین و همه رو متقاعد کنید برای زندگیتون !!! این یه امر شخصیه که فقط به خودت ربط داره. شما به جای دغدغه کنکور باید دغدغه نداشتن عزت نفس داشته باشی. با احترام به همه و لبخند و مهربونی، باید طوری باشی که کسی اجازه نده تو رو به خاطر مسائل شخصیت معذب کنه و عذابت بده. این بستگی به خودت داره. 

سوال کننده هستم

راستش نگرانیه من در مورد حرف فامیل ها یا دوستان و اشنایان نیست ؛ منظور من پدر و مادرم بودن. 

خب اونا فکر میکنن من امادگی کامل دارم چون نه هیچ وقت میرفتم مهمونی نه مشغول گوشی و اینترنت بودم ؛ همیشه تو اتاقم بودم و میون کتابام. 

برای همین کنکورم که خراب بشه واقعا نمیدونم چی بگم!؟ بگم خوب نخوندم!؟ 

سوال کننده هستم 

یه مورد دیگه که اشاره کردین این بود که من از این میترسم که بهم بگم نمیتونی! نه من واقعا با این موضوع مشکل ندارم ؛ بازم تلاش میکنم برای سال اینده حتی اگه عالم و ادم بگن نمیشه! موضوع اصلا این نیست. 

موضوع اینه که من نمیتونم زل زل دو چشای پدر مادرم نگاه کنم بگم رتبم شخصیه! خب این برای من امکان نداره. 

واقعا نمیدونم چیکار کنم 

سوال کننده 

این موضوع باعث شده من استرس وحشتناکی رو تحمل کنم ؛ کل وضع معدم بهم ریخته دچار مشکلات پوستی شدم و حالم واقعا بده. 

میدونمالان میگین من یه ادم ترسوی   لوسم که بخاطر کنکور دارم به صورت جدی به از بین بردن خودم فکر میکنم اما واقعا نتیجه ی کنکورم بد بشه خونوادم زندگیمو جهنم میکنن . من واقعا خسته شدم سال چهارمیه که کنکور میدم و اصلا اینطور  نیست که بتونم یه رشته ی دیگه رو انتخاب کنم . 

روز به روز دارم غمگین تر و ناامید تر میشم و حس میکنم این ناامیدی باعث شده از خدا هم دور بشم ؛ خدا هم دوستم نداره! مگه میشه بنده ای رو دوست داشته باشه که میخواد قتل النفس کنه :(

اینهمه عذاب کشیدن نداره !!!

رک و راست بگو رتبه م این شده - تمام شد رفت

یه مشاور تحصیلی پیدا کن - قشنگ بررسی کن ببین مسئله چیه که تا بحال نتیجه نگرفتی . حلش کن 

در ثانی سعی کن هدف واقع بینانه برای خودت بچینی که فشار مضاعف مافوق توانت تحمل نکنی

ثالثا بخش های دیگه ای برای زندگی ت تعریف کن و همه چیزو به کنکور گره نزن  - این فقط توانتو می گیره . خصوصا ادم وقتی پشت کنکور می مونه این شکلیه

بعدشم لازم نیست کاری بکنی برای اثبات خودت - همون درستو بخون 

کنکور الان برای شما مسئله ی خیلی گنده س 

بعد ها نگاه کنی می بینی تو پروسه ی زندگیت مث یه نقطه بوده 

مهم هستا - ولی کلی ازین مهما پیش رو خواهی داشت 

از الان یاد بگیر چطور باید مدیریت کنی 

برنامه ریزی - پرتلاش بودن - غلبه به خستگی و یاس  اینا رو از همین الان سعی کن یاد بگیری - نه فقط تست شیمی فیزیک بزنی 

من واقعا باور نمی کنم بعد از دیدن سرنوشت ما دهه شصتی ها هنوزم هستن افرادی که دانشگاه و کنکور براشون انقدر مسئله ی بغرنج و مهمی باشه !؟!؟

عزیزم وضعیت جامعه رو می بینی یا نه ؟

فکر یه مهارت باش - چه بسا بتونی از اون طریق به مراتب موفق تر باشی . چرا عمرتو حروم می کنی برای یه آزمون تکراری - که لابد هر سال هم با استراتژی تکراری توش شرکت می کنی که نتیجه قبلی رو می گیری 

آهان با توضیحاتی که دادی ظاهرا مسئله چیز دیگه ایه.  بیشتر باید توضیح بدی که نسبت پدر و مادرتون با درس شما چیه، مثلا آیا اونا شما رو مجبور کردن رشته خاصی بخونید ؟؟؟ مثلا گفتن حتما باید پزشکی قبول بشی ؟ 

بعد مگه میشه آدم یک سال نه مهمونی بره نه بره تو اینترنت و ... ؟ مگه داریم چنین چیزی ؟ به نظر من مشکل شما خیلی عمیق تر از این حرفاس و اونم برمیگرده به سبک زندگی و یه سری مسائل دیگه که خیلی مبهمه. 

دوست خوبم ببین دو حالت داره ، یا شما خواسته ی خودت بوده که یکسال اینجوری زندگی کنی یا خواسته ی خانوادت. اگه خونوادت ازت خواستن یکسال حبس بشی توی خونه و جایی نری ، خب این مشکل خیلی بزرگتر از اینه که برای کنکور بهشون چی بگی. و اگه احیانا خودت خواستی بازم احساس میکنم شما مشکلات جدی تری داری گل من. ازت خواهش میکنم مشکلتو ریشه ای بررسی کن. این مشکلات ریشه ای اثرش تا سالیان سال هست ولی سر کنکور مگه چی میخواد بشه ؟ تهش اینه که نتیجه میاد و قبول نشدی و شما سکوت میکنی در بدترین حالت ممکن اونا غیر از یه دعوای چند روزه مگه کار خاص دیگه ای میکنن ؟ شما اطلاعاتی که دادی خیلی کمه برا قضاوت درست.

مثلا اگه قبول نشی خونوادت چه واکنشی نشون میدن؟ فرضا که اونا حس کردن شما خیلی خیلی آماده ای و میری کنکور میترکونی اول میشی بعد میبینن قبول نشدی. بعدش چه اتفاقی قراره بیفته که شما اینقد میترسی و معده و روده و مهم تر از اون روح و روانت به هم ریخته ؟؟؟ میتونی نقاط ابهامی که بهش اشاره کردم رو توضیح بدی ؟

سوال کننده هستم 

به مهرسا سپیداری

سلام مهرسا خانوم مورد اول اینکه من خودم خیلی به داروسازی علاقه دارم اما اینطوری نیست که بگی اونا مجبورم نمیکنن!! چرا اتفاقا یه اجبار قوی تو این قضیه هست تا این حد که گفتن اگه امسال قبول نشم میفرستنم انگلیس و من اینرو اصلاااااا نمیخوام یعنی یه جورایی تبعید میشم!

در مورد اینکه گفتم یکسال نه میرفتم مهمونی نه اینترنت باید بگم که واقعیته متاسفانه. من الان دو ساله که گوشیم تو انباریه و اگه کار ضروری داشته باشم از گوشی مادرم استفاده میکنم که باور کنین بازم با چشم غره های مادرم مواجه میشم که کمتر از گوشی استفاده کن!!!! در این یکسال  فقط یکبار رفتم پارک میدونین چرا؟؟ چون از نظر پدرم یه دانش اموز کنکوری که بره مهمونی و ... یعنی درس نمیخونه و منم نمیرفتم تا دعوا درست  نشه ؛ اینکه همیشه تو اتاقم و میون کتابام بودم باعث شده فکر کنن من کاملا امادگی دارم و نمیتونم بگم نخوندم! یا مثلا همین یکی دو روز پیش پدرم کفت برو یه ازمون جامع بزن و نتیجشم بگو و منم گفتم خیلی خوب بوده!! خب بعد کنکور نمیگن چرا دروغ میگفتی؟؟ همه ی اعتبار و شخصیتم پیششون زیر سوال میره. من تا الان بهشون دروغ گفتم چون واقعا میترسم از اینکه بهم بگن دروغگو ، بگن حیف نونی که میخوری، از کتک ها و خیلی چیزای دیگه. 

بله شاید دعوا ها فوقش دو هفته باشه اما خونواده ی اینطورین که اگه الان از نظرشون من دروغگو باشم تا اخر عمرم بهم همین نسبت رو میدن و سرکوفت میشنوم حتی اگه بهترین دانشگاه هم قبول شم بازم تا یه چیزی بشه میگن یادته اون سال دروغ گفتی!!! 

مثلا من الان که ۲۱ سالمه هم وقتی بحثی چیزی میشه بازم دارم سرکوفتای دوران ۱۴ سالگیمو میشنوم باورتون میشه؟؟ 

بری انگلیس بنظرم به نفعته !

این فاصله ی جغرافیایی باعث میشه بزرگ بشی

مهاجرت واقعا واقعا واقعا واقعا سخته - ولی بنظرم برای شما می تونه دستاورد خیلی بزرگی داشته باشه 

اونم با این شرایط کنترل خانواده ت  رو شما و ترس شما از حتی چشم غره ی اونا  و باقی چیزایی که نوشتی

دختر خوب اونجا بودی دیگه برای کنکور اینهمه تلاش واهی نمی کردی - همین تلاشو می ذاشتی هر ترم درساتو پاس می کردی

عزیزم من چیزایی که به ذهنم میرسه میگم ولی شما سعی کن تو این شرایط فقط به فکر کنکورت باشی و ذهنتو از همه این حرفا خالی کنی. چون بین کنکور تا اومدن نتیجه ها چند ماه طول میکشه، اون چند ماه به اندازه کافی فرصت داری به این چیزا فکر کنی.

اول اینکه اگه بابات اینقد پول داره که وقتی کنکور قبول نشی شمارو تبعید کنه انگلیس، پس اصولا باید بتونی بری دانشگاه آزاد. الانم مثل قدیما نیس که دانشگاه آزاد کنکورش جدا باشه. شما موقع انتخاب رشته دانشگاه آزادو بزن مطمئن باش داروسازی دانشگاه آزاد قبول میشی.

دوم فوقش به خونوادت بگو سر کنکور بدجور دل درد گرفتم ، ولی همه تلاشم رو کردم دیگه نتیجه ها بیاد ببینیم چی میشه.

سوم ، از شر گیر دادن واسه مهمونی و پارک و اینترنت هم که تا یه ماه دیگه خلاص میشی پس فعلا به این فکر نکن، دیگه کنکورتو دادی ازین بهونه ها ندارن میتونی راحت بری مهمونی.

چهارم، دوست گلم شما هم همین رفتارارو باهاشون داشته باش ولی طبیعیه چون شما کوچولوتری نمیتونی مثل اونا با خودشون حرف بزنی ولی میتونی با نرمش و با چاشنی یه لبخند و به عنوان شیطنت های بچه گانه خیلی حرفارو بزنی. نذار رابطه ات با خونوادت اینقد خشک باشه که نتونی شوخی کنی. خودمو مثال بزنم، مثلا وقتی اندازه شما بودم مامانم گیر میداد که کمدتو مرتب کن. منم دوس نداشتم و حس میکردم در کمدم بسته اس چیکار به بقیه داره کمد من. منم سر شوخی یه هفته هر دفعه مامانم از بیرون میومد وسیله هاشو یه جا میذاشت هی بهش میگفتم عه مامان چرا اینو اینجا گذاشتی، چرا جوراباتو میذاری کنار راهرو، چرا کیفتو تو کمد نذاشتی ، چرا ال نکردی بل نکردی... یه هفته اینقد به شوخی و خنده اینارو گفتم که مامانم دیگه این گیر دادنا از سرشون افتاد. شمام اگه اونا چیزی رو به روت میارن، تو هم باید هی به روشون بیاری. اول اینکه نذار بفهمن دروغ گفتی، بعدم اگه فهمیدن بگو فلان روز که شما دروغ گفتین من حس کردم این زیاد کار بدی نیس... بعدم هی کارای بدشونو به روشون بیار. اگرم جلو بقیه گفتن تو هم جلو بقیه بگو دروغ گفتن بهتر از کتک زدن به یه دختر مظلومه. :))) خلاصه تا میتونی رفتاراشونو با خنده و شوخی به خودشون برگردون.

پنجم هم اینکه اصلااااا نباید بترسی ازشون. ترسیدن باعث میشه ناخودآگاه یه طوری رفتار کنی که اونا بیشتر بترسوننت. یه وقتایی باید سرتو بدی بالا با اعتماد بنفس بگی "نه" ، بگی " نمیخوام" ... بسته به فضای خودتون . اگه بچه لوسی هستی میتونی با حالت بچه گونه بگی که یه کم شوخی همراهش باشه... 

بعدم شاید ماجرای تبعید خودش یه اهرم واسه ترسوندن شما باشه، من از تو بزرگترم و زیاد دیدم ازین چیزا اگه بخوام بگم طولانی میشه. ولی اگه جدیه قضیه، گفتن میفرستیمت انگلیس، تو هم با چاشنی خنده بگو اونوقت من دیگه برنمیگردم شماها پیر میشین کی میخواد بهتون رسیدگی کنه؟  

باید زبون دار باشی همه حرفاتو بزنی ، ولی در قالب شوخی و خنده. این دیواری که بین تو و خونوادت هست بشکن. بعدم تقریبا مطمئنم که قضیه تبعید اونم بدون رضایت شما فقط یه اهرم فشاره برا اینکه تو رو مجبور کنن درس بخونی. خخخ

راستی هروقت دیدی مامانت گوشی دستشه با خنده بهش بگو اگه شما اینقد که گوشی دستتونه به جاش درس خونده بودین الان یه چیزی شده بودین. من ازین اهرم یه مدت استفاده کردم جواب گرفتم خخخ .  راجه به هرچی که اونا تو فشارت قرار میدن تو هم تو فشارشون قرار بده. درسته که شما کوچولوتری ولی میتونی با شوخی و خنده این حرفارو بزنی ، مطمئن باش که دو بار بگی براشون گرون تموم میشه رفتارشونو عوض میکنن یا کمتر به تو گیر میدن یا یه ذره خودشونو ببخشید جمع میکنن و اظهار ناتوانی میکنن یا میگن این فضولیا به تو نیومده، تو هم در جواب میگی ینی اینکه به کسی بگی به جا گوشی دست گرفتن درس بخون فضولیه ؟؟!!!... تو باید آزاد باشی و هرکی تو رو مجبور به کاری میکنه خودشو باید تو محدودیت قرار بدی. 

بعد مگه خودشون چی خوندن ؟ بعید میدونم آدمای تحصیل کرده اینطوری با بچه شون رفتار کنن. حالا میخوان آرزوهاشونو که بهش نرسیدن سر بچه شون خالی کنن.

فعلا به هیچی فکر نکن فقط ذهنتو متمرکز کن روی کنکور و نه به نتیجه کنکور فکر کن نه به این حرفا . اون روزی هم که داری میری کنکور بدی الکی بگو دلپیچه و تهوع دارم بعد سر کنکور بشین با انرژی و حال خوب همه تستارو بخون ببین کدومارو بلدی. 

سوال کننده به الی خانوم عزیز 

سلام الی خانوم راستش مهاجرت درسته خوبه و میتونه من رو بزرگ و پخته کنه اما خودم خونوادمو میشناسن اونا تا سال ها بهم میگن که تو فلان سال بهمون دروغ گفتی و فریبمون دادی و کلا نسبت بهم شکاک و بدبین میشن و این میتونه جنبه های دیگه ی زندگیمو هم تحت تاثیر قرار بده یعنی در مورد یه سری موضاعات دیگه هم بهم مشکوک بشن!!!

 به مهرسا خانوم عزیز 

بله بین ما دیواری هست که شکسته نشده و نمیشه و منم ازشون میترسم نه بخاطر خشونت ها بلکه بخاطر همون موضوعی که به الی خانم گفتم یعنی میترسم این اسم فریبکار و حقه باز روم بمونه و جایگاهم تو خانواده به کل از بین بره . 

جو خونواده ی ما شوخی برنمیداره و پدرمم بگه میفرستم یعنی میفرستم برای همین من دنبال یه توجیهی هستم که هم بتونم یه سال دیگه کنکور بدم هم شخصیتم زیر سوال نره و هم ایران بمونم . 

در مورد دل درد و اینا هم راستش من سال چهارم کنکورمه و یه سال بهشون گفتم که سر جلسه مریض شدم نتونستم کنکور بدم و... الان بازم نمیتونم همین توجیه رو بیارم ( خدا شاهده بخاطر ترسم اینا رو میگفتم و خودم عذاب وجدان میگرفتم)

و پدر و مادرمم هر دو پزشک هستن !!! میگن بخاطر خودته و.... 

راستی از ته ته دلم ممنونم که وقت میزارین و جوابمو میدین :) یه دنیا ازتون ممنونم که راهنماییم میکنین چون من با هیچ کس حتی یه کلمه نمیتونم درد و دل کنم و بعضی وقتا انقد حرف نزدم صدام میگیره

پول داری!

استفاده کن و سطح خودتو بکش بالا واقعیت کنکور سخته

اونی که پول داره میره چند ترمی کشورای دیگه میخونه بعد انتقالی میگیره برمیگرده

قدر زندگیتم بدون

دارندگی و برازندگی

سعی کن اولین کنکورتو خوب بدی در غیر این صورت سال های بعد به احتمال خیلی زیاد ، بدتر نشه رتبت بهتر نمیشه( تجربه شخصی من و همکلاسیام)

به سوال کننده:

خواهش میکنم عزیزم کار خاصی نکردم. راستی من اون موقع که کامنت گذاشتم تو ذهنم بود 18 سالته چون همیشه از کنکور لیسانس ، 18 سالگی تو ذهنمه. ببین من فقط یک سال از تو بزرگترم. تو 21 من 22. ولی حس میکنم شما نقشی که در برابر خونوادت داری، خیلی کمتر از یه دختر 21 ساله است. حالا به پیشنهاد دانشگاه آزاد هم فکر کن ، الان واسه بازار کار دانشگاه آزاد و سراسری فرقی باهم ندارن و فقط معدل لیسانست مهمه .

دوست گلم، با توجه به چیزایی که گفتی حس میکنم خونوادت مثل یه بچه باشما رفتار میکنن. آخه ینی چی که به زور می فرستنت انگلیس !! مگه شهر هرته ؟ به نظرم حتما با فامیلاتون مطرح کن مثل خاله و دایی یا مامان بزرگ اگه داری به اونا بگو چه رفتارای خشنی باهات میشه. خشونت همیشه کتک خوردن نیس ، همین ترسی که واسه شما ایجاد کردن خودش یه نوع خشونته. حتما فامیل و بقیه رو در جریان رفتاراشون بذار شاید اونا مامان و باباتو متوجه اشتباهشون بکنن. شما نباید زیر بار ظلم بری و باید خودت واسه زندگیت تصمیم بگیری. به نظر من نوع رابطه ی خونوادت با شما خیلی خیلی بدتر از مسئله ی کنکوره. عزیزم این حرفارو باور نکن اونا اصلا نمیتونن بدون خواسته ی خودت بفرستنت انگلیس. اصلا میخوان به زور و با ضرب و شتم شمارو از گیت فرودگاه رد کنن ؟ خب میگی من نمیرم. بعدش میخوان چیکار کنن، مثلا راهت نمیدن تو خونه و میگن تو کوچه بخواب ؟ فکر نکنم اینجوری باشه. خیلی ریلکس حواستو بده به کنکور ، بعدم اگه قبول شدی که هیچی، اگه قبول نشدی بگو قبول نشدم. به همین سادگی. بگو دلیلشو نمیدونم چون با این شرایطی که شما توصیف کردی هر دلیلی برای کارت بیاری بدتر میشه و بیشتر باهاش میکوبوننت. شما بگو دلیلشو نمیدونم. هیشکی هم نمیتونه به زور کسی رو بفرسته یه کشور دیگه . این مصداقِ بارز انسان آزاریه. 

ببین حتما بیا اینجا خبرشو بده که آخر سر چیکار کردی. مام به یادت هستیم واست دعا میکنیم.

کنکور سال بعد مگه نظام قدیم داره باز؟

به خانم نویسنده ی پست

منم مثل شما

منتهی من سال سومم هست که کنکور میدم و سال 97 اولین کنکورم بود

آخرین نسل نظام قدیم

احساس تنهایی میکنم و اینکه همه بار زندگی روی دوش امثال من زیاده که باباشون پولدار نیست و نمیتونه کمکشون کنه

من پول درآوردن را هم بلدم منتهی پول ندارم و سرمایه ندارم وگرنه بار خودم تا 27 سالگی میبستم میرفتم خارج

پول درآوردن توی کشوری مثل ایران راحته در عین اینکه روز به روز وضع بدتر میشه

باید بلد باشیم پول را کجا و چطور  استفاده کنیم

واقعا زور هست

البته تفاوت من و شما اینه خانواده ام مشکل ندارند پشت کنکور بشیم اما امثال دیگه مجبور میشم دانشگاه پیام نور واحد پاس کنم و بعد تطبیق بدم و کار هم میکنم و کنکور سال بعد هم هست 

سرم شلوغه

امسال داشت خوب پیش میرفت کتابخونه تعطیل شد نابود شدم .

تو خونه نمیتونم . دلمرده میشم و فکر میکنم خیلی و ذهنم درگیر میشه

میخوای با دوستات بری بیرون همه شون از دوست دختر و این مسائل میگند و رل دارند 

تازه بدتر روحیه آدمو میریزند بهم

البته فامیل توقع دارم از من چون درس هام تا راهنمایی و اول دبیرستان خوب بود و جزء بهترین های شهر بودم اما بد افت کردم . مخصوصا دو سال آخر

بعد از کنکور هم زنگ میزنند خونمون !! یعنی واقعا ضد حال بوده این دوسال 

خاله و عمه و  عمو و ... هم توقع رتبه زیر 1000 از من دارند 

البته توقع خودم رتبه زیر 3000 هست اما نمیخونم 

میخوام بخونم روحیه ام داغونه

چند وقت هست از لحاظ عاطفی هم یکم نیاز به جنس مخالف اذیت میکنه 

بعد از ی جایی آدم واقعا آب و روغن قاتی میکنه

مخصوصا وقتی فشار مالی هم باشه 

سربازی هم هست تازه و بخاطر مجبورم بروم پیام نو تا عقب بیفته و کلا تمرکز ندارم

دوست دارم سرم را بزنم به دیوار 

سوال کننده به AMIN OM

سلام والا راستش اینکه یکی بره یه کشور دیگه درس بخونه و پیشرفت کنه خوبه اما نه برای شرایط من ؛ همونطوری که در جواب دوستان گفتم  در صورتی من رو از اینجا میفرستن که کنکورم خراب شه و اگه کنکورم خراب بشه که یعنی من این مدت دروغ میگفتم و درس نمیخوندم  و ... 

به مهرسا خانوم خیلی عزیز :) 

این همه استرس و قبول نشدن منو ضعیف کرده ؛ این همه عذاب وجدانی که من دارم باعث ترس و مظلومیتم شده. 

درسته نمیتونن من رو به زور از گیت فرودگاه رد کنن یا نمیگن تو کوچه بخواب اما واقعا اذیت میشم بخاطر این مدت فریبکاری و ظاهرسازی ؛ اگه قبول نشم چه اینجا بمونم چه برسم تبعاتش تا سال ها دامنو میگیره و به کوچک ترین حرف و حرکتم بدبین میشن. 

حقیقتا من هیچی بلد نیستم واسه کنکور یعنی هییییجی فقط یه زبان در حد سی چهل درصد متاسفانه ؛ یه کارنامه پر از درصد کم رو چیکار کنم!؟ بگم شخصیه!؟ بگم نمیدونم چرا!؟ 

به راه حلی که به ذهنم میرسه اینه که فقط این چند روز عمومی هارو بخونم و بگم گزینه های اختصاصی رو جابجا زدم یعنی یه گزینه ی سوال ریاضی رو اشتباه پر کردم و تا اخر رفته و متوجه نشدم بخاطر استرس زیاد! به نظرتون قابل باوره؟؟؟

هیچ چیز دیگه ای به ذهنم نمیرسه 

قرار بود تعویق بیفته که نشد و دارن باهامون بازی میکنن انقد شل کن سفت کن درمیارن ؛ از وقتی خبر عدم تعویق رو شنیدم حالم از قبل هم بدتر شده 

بازم یه عااااالمه ممنونم که وقت گزاشتیییین خدا هرچی میخواین بهتون بده ایشالا :)

به مژده

مژده خانوم واقعا راست میگین کاش همون سال اول هرچی قبول میشدم میرفتم 

نه سال دیگه نظام قدیم نیست اگه عمری باقی باشه میخوام نظام جدید بخونم

سوال کننده به پسر اریایی 

سلام بله درکتون میکنم؛ فامیل های ما هم بعد از کنکور فورا زنگ میزنن چی شد!!! 

منم روحیم داغونه با یه عالمه بی برنامگی و برنامه ریزیه غلط رسیدم به اینجایی که واقعا نمیدونم چیکار کنم!! 

خوش به حالتون که خونوادتون بهتون فشار نمیارن من همه ی ابرو و شخصیتم درخطره 

اوووه رتبه ی ۳۰۰۰ که خوبه من دعا میکنم ۱۰۰۰۰ شم به خدا!!! 

هیچ توجیهی به ذهنم نمیرسه 

شما راه حلی ندارین که من نتیجه ی  بدمو به بدشانسی یا بی دقتی ربط بدم و متوجه نشدن نخوندم؟؟!! 

منم دوست دارم سرمو بکوبم تو دیوار! درسته دغدغه ی سربازی و اینا ندارم اما من هم چند ساله تو خونم و شاید تو همه ی این چهار به اندازه ی انگشتای یه دستمم مهمونی و عروسی نرفته باشم ؛ از همه چی محروم شدم و روانم فرسوده شده .تازه هی بهم میگن سنت رفته بالا!! 

دوست دارم این کنکور به خیر بگذره یکم استراحت کنم و دوباره شروع کنم بدون دعوا و جر و بحث

 عذاب وجدانت بی معنیه. شما کاری نکردی که بخوای عذاب وجدان داشته باشی. اون آدمایی که تو رو مجبور کردن پنهان کاری کنی و استرس بگیری باید عذاب وجدان داشته باشن نه شما.  شما تلاشتو برای موفقیت تو مسیری که خودت دوست داری بکن دیگه برات مهم نباشه کی بهت بدبینه و کی خوشبینه. کسی که باید فکر بدبین نشدن باشه مامان و بابای محترمت هستن نه تو. عزیزم اونا باید نگران باشن که دخترمون یه موقع به ما بدبین نشه با این استرسایی که براش درست کردیم. متأسفانه شما خیلی منفعل عمل میکنی تو رابطه ات. باید خودتو قوی کنی ، خیلی خودتو کوچیک و ضعیف می بینی. خودتو ضعیف تر از چیزی که هستی می بینی. اگه برا خودت ارزش قائلی حداقل اینو بدون که خیلی از نگرانی هات برعکسه. یعنی مامان و بابات باید نگران باشن بابت رفتارشون نه شما. اونا باید عذاب وجدان داشته باشن نه شما. تو اگه تو شرایط عادی بودی هیچ وقت پنهان کاری نمیکردی . اونا به شما این پنهان کاریو تحمیل کردن.

الان بین درسای عمومی که خودت نوشتی ، وقتتو بذار روی درسایی که ضریبشون بیشتره . مثلا اگه یه درسی ضریبش چهاره ، یه درس دیگه 1 ، شما وقتتو بذار روی اون درسی که ضریبش چهاره چون هر تستی از اون بزنی مثل اینه که چهار تا تست از درس با ضریب 1 زدی.

بعد اینکه بگی یه دونه اختصاصی شمارش اشتباه شد تا آخر اشتباه زدم معلومه دروغ میگی، چون هرکس این اشتباهو کنه مثلا ده شماره که بیاد جلو بالاخره متوجه میشه و برمیگرده اصلاح میکنه. امکان نداره تا آخر این اتفاق بیفته. بعد هم من این همه راه حل دادم شما چسبیدی به این شخصیه که اول گفتم . دیگه فکر کنم زیادی حرف زدم خودت باید راهتو پیدا کنی.

به نظر من فعلا به هیچی فکر نکن، بعد هم با اعتمادبنفس کامل راستشو بگو. اگه اونا نسبت به تو بدبین بشن، تو صد برابر نسبت به اونا بدبین میشی و پدر و مادر باید نگران این موضوع باشن نه شما. ترس به خودت راه نده. خیلی هم بدبین شدن نهایتا میتونی یه جلسه بری مشاوره بگی خونوادم بدبینن .....

راستی خانومی ، اینکه بعد از چهار سال فقط سی چهل درصد زبان بتونی بزنی هم هرجوری فکرشو بکنی منطقی نیست. عزیزم اگه واقعا نمیخوای درس بخونی خودتو اسیر کنکور نکن. واضح بهشون بگو من نمیخوام درس بخونم. چون محاله یه نفر به درس علاقه داشته باشه و توی کنکور چهارم فقط یک درس زبان اونم سی درصد بتونه بزنه. شما بشین ببین هدفت اصلا از زندگی چیه بعد باتوجه به هدفی که داری یه برنامه واسه زندگیت بریز. البته بعد از کنکور. من حس میکنم خیلی حرف زدم دیگه. موفق باشی. بای.

یه چیز دیگه: نوشتی بعد از چهار سال ، فقط زبان سی درصد بلدی بعد نوشتی یک سال هیچ کاری نکردی و به خاطر کنکور تو خونه حبس بودی که درس بخونی ، بعد هم نوشتی علاقه داری به رشتت و خواست خودتم بوده هرچند خواست خونوادتم هست. ببین فرض میکنم که حرفات همش راسته و باور میکنم. و فرض میکنم به خاطر بی برنامگی و استرس و ... نتونستی درس بخونی . شما خودت این حرفارو بذار کنار هم . خیلی واضحه که یه مشکل اساسی این وسط وجود داره که یا خودتم نمیدونی چیه یا میدونی و نگفتی. چون حداقل مثلا باید بتونی درسی مثل زیست شناسی و شیمی که ضریب هردو تاش چهاره حداقل یه چیزی بزنی. برا همین تنها توصیه ی خیلی جدی ای که واست دارم اینه که بعد از کنکورت حتما بری پیش مشاور. وگرنه یه زمانی به خودت میای که میبینی دیر شده. شما اگه آبکی ترین رشته و مامایی و ... رو سال اول میزدی الان سه سالشو خونده بودی. اینکه خودتو پشت دیوار کنکور حبس کردی به امید اینکه از این دیوار بالا بری ، بعد میگی حتی نمیتونی پاتو یه کوچولو بیاری بالا، ببخشید راحت می پرسم به نظر خودت چقد یه شخص نرمال اینجوریه؟ حتما یه مشکلی این وسط وجود داره. مشکی بزرگتر از استرس و برنامه ریزی نداشتن...  

میدونی با خوندن تمام نظرات یه سری نکات به ذهنم رسید 

*ببین با توجه به همه این شرایط چرا انقدر می ترسی که بفرستنت خارج؟!من نمیگم پدر مادرت ادمای بدجنسی آن یا چی ولی درست نیست هر کی که کنکور داره بره بمیره!اره موبایل آدمو از درس دور میکنه قبول ولی دلیل نمیشه نذارن یکی دوسال یه پارک ساده بدی یا بعضی وقتا تلویزیون نگاه کنی یا هوایی تازه کنی.من این کارشونو کاملا رد میکنم(ختم جلسه خخ)

رفتن به انگلیس رو به عنوان یه فرصت جدید ببین.یه زندگی تازه.این همه سال تحت کنترل بودی حالا آزاد میشی.الان با این مشکلات و وضعیت اقتصادی آرزوی خیلی هاس جای تو بودن.بری خارج همه چی گل و بلبل نیست کاملا قبول دارم ولی خیلی چیزا رو به دست میاری.تجربه زندگی جدید،یه نفس راحت از شر وضعیت حاکم و نظام اموزشی،آزادی.

*خیلی از پدرمادرای ایرانی همینن.اره بچه ما باید پزشک بشه داروساز بشه فلان بشه.این از فقر فرهنگی نشات میگیره اما فقر اقتصادی هم نباید نادیده گرفت.خانواده های ایرانی خیلی هاشون دیدگاه چهل پنجاه سال پیش رو دارن که هر کی اون موقع یه لیسانس داشت خود خدا بود همه جا استخدامش میکردن احترام داشت نونش تو روغن بود.خیلی هاشون میخوان بچه شون آینده تضمین شده داشته باشه به بی پولی نیفته اما پدر مادر شما...

چون احتمالا قراره تبعید!بشی انگلیس(جای خوبیه برای تبعید)یه اصطلاح انگلیسی برای موقعیت تو استفاده میشه:

tiger parents 

یعنی والدینی سختگیر و تقاضا گر که بچه هاشونو به زور واردار به رسیدن به درجات عالیه تحصیلی میکنن.با اعمال اتوریته،زور،آزار روانی و...

پدر مادر شما ادمای مرفهی آن.البته من صد درصد قبول دارم آدم نباید بچه شو لوس بار بیاره ولی والدین تو میتونستن در رشته ای که واقعا بهش علاقه داری و طبعا احتمال موفقیتت بیشتره کمکت کنن تا قبول بشی و بعد اگر نیاز به کمک داشتی ساپورت مالی ت کنن و بعدا بهشون برگردونی هر چند کسی که تو این شرایط با این وضع اقتصادی و نرخ یورو و دلار بچه شو می فرسته خارج به عنوان تبعید!نباید پس نگرفتن چند میلیون تومن براش خیلی سنگین باشه

به نظر من یکی از بدترین کارهایی که آدم در حق خودش میکنه فراموش کردن ارزوهاشه کشتن ارزوهاشه. که حتی در فضای مجازی جرات نکنه بگه نه من این رشته رو دوست ندارم فلان چیز رو دوست داشتم.مشابه موقعیت شما برای یکی از اشناهامون افتاد چند سال پیش‌.پدر مادر هر دو فوق تخصص، دارای سمت،پولدار هم از طرف شغل خودشون هم از طرف ارث ومیراثی که بهشون رسیده بود.یه پسر داشتن.پسره کامپیوتر دوست داشت .پدر مادرش نذاشتن .فقط برای اینکه این نفرین که از پدر مادر فوق تخصص جز بچه پزشک نباید به وجود بیاد.فرستادنش خارج پزشکی بخونه.دیگه نمیدونم چی به سرش اومد

*درسته ابدا با کار پدر مادرت موافق نیستم ولی نمیتونم موقعیت خودت رو هم بفهمم.قصدم سرزنش نیست ابدا امیدوارم زودتر کنکورتو بدی و از شر این اوضاع راحت بشی ولی به نظر خودت عجیب نیست کسی چهار سال کنکور بده (سالهای دبیرستان هم حساب نکردم)بعد بیاد بگه از بین تموم دروس شاید سی چهل درصد زبان جواب بدم؟!!شما که خودت میگی هیچ تفریحی نداشتم از صبح تا شب تو اتاق بودم بین کتابام؛خب اون موقع دقیقا چی کار میکردی؟الان دانش آموز با وضع درسی نه چندان خوب وضع مالی نه چندان خوب فکر کنم بیست سی درصد هر درس رو بتونه بزنه.چه برسه به شما که چهار سال درس خوندی و تجربه داری و اوضاع مالی خوبی دارین پدر مادرت از هیچ کلاس و دبیر و کتابی دریغ نکردن.

*ببین مهم اینه که الان هر چی بوده تموم شده.اخر مرداد کنکوره دیگه؟ده روز دیگه راحت میشی.انتظار معجزه و رتبه خوب یا حتی متوسط آوردن نداشته باش.در بدترین حالت همون انگلیس پیش روته. هر حرفی که اینجا به کاربرا میزنی در جواب اینکه چرا کنکور خوب ندادی به پدر مادرت هم همینو بگو.حتی اگه بدترین برخورد رو کردن دعوات کردن بهت گفتن دروغگو اینم میگذره.تو خودت تعیین میکنی که چی هستی نه بقیه.گیرم پدر مادرت

و یه چیز دیگه تقاضای عاجزانه ازت میکنم که دیگه به کنکور سال بعد فکر نکن.هر کاری میخواستی بکنی تو همین چهار سال میکردی.سال بعد برات نریختن.تازه سال بعد همش نظام جدیده که برات تازگی داره

از تغییر نترس.تو ایران برات ریختن که میخوای بمونی؟ آب راکد می گنده.

نمیدونم درس خوندن تو یه هفته ده روز فایده ای به حالت داره یا نه ولی خودت قضیه رو تموم شده بدون.الان حدود بیست سالته.حدود یک چهارم عمرت رو درگیر کنکور بودی.نباید بیشتر از این خودتو درگیر کنی.باز خداروشکر یه تبعید گاهی برات هست به نام انگلیس در حالیکه بیشتر جوونای این مملکت تو وطن خودشون تبعید شدن.

گرچه اگر از ایران بری رشته تحصیلی ت از قبل تعیین شده و باید خیلی زحمت بکشی برای خوندن و تقویت زبان و فهمیدن و غیره ولی بذار از اینجا بهت بگم.تو اونجا اگه فهمیدی علاقه دیگه ای داری تو یه محیط امن دنبالش کن.اگر شده پاره وقت به عنوان یه شاگرد دون پایه تو شیرینی فروشی کار کن اگه به شیرینی پزی علاقه داری.به عنوان یه پیشخدمت ساده تو یه کافی شاپ یا رستوران کار کن اگه به آشپزی علاقه داری و موارد مشابه

دیگه حرفی ندارم