خانواده برتر

سلام
به نظر من اول تکلیفتون رو با خودتون مشخص کنید و اگر مصمم و علاقمند هستید برید جلو،نه شانسی حالا یه تیری،یه نشانی ....
چون تردید و شک سراسر متنتون هست...

شما باید با استدلال و منطق پیش برید ، لکن این روش همیشه موثر نیست و ممکن است تحت هیچ عنوان خانواده شما راضی به این ازدواج نشوند، شما باید ایشان را در عمل انجام شده قرار دهید ، در آخرین مرحله ، تاکید میکنم در آخرین مرحله ، شما محرمانه و به دور از چشم خانواده خودتان ، با خانم عقد دائم می کنید ، بعد سریعاً و بدون فوت وقت برای بارداری اقدام کنید ، چناچه همسر شما حامله شد ، آنگاه موضوع ازدواج خود را نزد خانواده خود علنی کرده و با شنیدن بارداری همسرتان ، خانواده مجبور به پذیرفتن اصل ماجرا و کوتاه آمدن خواهند شد .

شرح سوال به صورت کامل:

داستان اینطوریه که به خاطر یکسری از مسائل در دوره جوانی من با پدرم خط و نشون کشیده بودم و یک خط قرمز تعیین کرده بودیم که صحبتی درباره ازدواج نکنیم، ولی صحبت راجب سایر موارد آزاده!

کمی که گذشت و دانشگاه تمام شد و رفتم سربازی و بزرگتر شدم و وقتی برگشتم مرد شده بودم، واقعا (مررررد!) بیست و پنج سال سن داشتم، بعد از برگشتنم از یک دختر خانم زیبا خوشم اومد که همسایمون بود و حدود بیست سال سنش بود.
ولی من اینو نگفتم یعنی از علاقه ام به دختر، به پدرم نگفتم، چون به خاطر همون بحث های چند سال پیش و اون خطوط قرمز تعیین شده و قوانین وضع شده! دیگه با هم راجب این چیزا صحبت نمیکردیم و قرار بود تا آخر عمر دیگه حق نداشته باشن با من راجب این چیزا صحبت کنند!! حالا این بخشش راجب این خوط قرمز اصلا مهم نیست برای اون زمانه و با عقل اون موقع و شرایط خانوادگی اون موقع.

علاقه من به این دخترخانم اونقدر زیاد بود که وقتی میدیدمش حتی احساس میکردم بدنم ضعیف میشه ولی اون حتی به من نگاه هم نمیکرد حتی برای یک بار!
به هر حال من هم نگفتم تا یک سال بعد یکی از دوستانم که هم دوره مدرسه من بود زنگ زد و آمار این دختر رو گرفت. اوه نمیدونم اون موقع چه حالی داشتم. اولش گفت میشناسی؟ داشت تحقیق میکرد راجبش، بهش گفتم که چرا میپرسی مگه خبریه؟ گفت پسر عموم میخواد بیاد خواستگاریش و چون من دوستش بودم و همسایه دختر، اومد از من هم می پرسید. و سوالاتش که داشت انجام میشد، من یهو اشک توی چشمام جمع شد ولی هیچ چیزی به دوستم نگفتم و پشت تلفن پنهانش کردم گریه هامو.
خیلی سخت و تلخ بودم برام. واقعا داشتم خفه میشدم از گریه و به زور نگه میداشتم که نترکم اشکام نپاشه مثل یک سد بزرگ آبی که بترکه.
تحقیقاتشون تمام شد و یه مدت بعد ازدواج کردن و وقتی که من حدود 27 ساله شدم بعد از یک دوره کوتاه بعد از مراسم عروسی (کلا از عقد تا عروسی و بعدش حدود دو سال شد) شنیدم که از همسرش جدا شد! اینبار بازم ناراحت شدم چون اونقدر دوستش داشتم که شکستش توی زندگی هم برام دردناک بود.

اما یه مدت که گذشت و وقتی که توی کوچه دوباره میدیدمش داره تنهایی یا با دوستاش میره بازم همون حس قبلی رو پیدا کرده بودم که با ازدواجش قطع شده بود کاملا، و با طلاقش مجددا خود به خود شروع شد، یعنی وقتی میدیدمش دوست داشتم گریه کنم و وقتی راه میرفت انگار روی قلبم میره! و بازم طبق معمول حتی نگاهمم نمیکرد! یا از سنگینیه زیادش بوده این، یا شاید یکیو داشت یا کلا دیگه دور مرد جماعتو خط کشیده بود به هر حال دلیلش هر چی هست زیاد مهم نیست و بعدا میشه اینو پرسید.
همش با خودم توی این لحظات میگفتم ای کاش بهش میگفتم و کمی تلاش میکردم شاید من بدستش میاوردم و الان با هم بودیم.

جالب اینجاست به دلیل همون اختلافات پدرم با من در اون بازه زمانی کوتاه چند ساله سر این مسائل ، من به این دختر علاقه داشتم ولی نمیگفتم ، با پدرم خیلی خوب بودیم رفیق رفیق ولی فقط خط قرمزمون بحث راجب این مسائل بود!
چون اون دختر هم دختر همکار بابام بود اونا بعد از خدمت چند بار بهم پیشنهاد کرده بودن و میگفتن خوبه خانوادش خوبه و ... ولی امان از اینکه در دل من غوغایی برپاست اما وقتی بهم گفتن که بدون صحبت با من رفتن به خانواده دختر گفتن من کلی باهاشون دعوا کردم ولی پشت سر میگفتم عجب غلطی کردم چرا دعوا؟ اینا که حرف دل منو زده بودن!!!

من تا حالا با هیچ دختری دوست نشدم وقتی بعد از چدائیش توی کوچه میدیدمش میخواستم برم جلو بهش بگم میدونستی من قبل از ازدواجت بهت علاقه داشتم ولی حرفی نزدم؟ مثلا الان دوست بشم یا حتی فقط اینو بهش بگم و بعد برم خواستگاری یا فقط پدر و مادرمو بفرستم از اول برن صحبت کنن.
ولی هیچوقت هیچکدام رو انجام ندادم چون هرکاری میکردم مثل قبل بهش فکر کنم نمیتونستم خب ازدواج تا طلاق و بعدش، مراحل پیچیده ایه و نمیشه ساده گرفتش اونم برای من که حتی تا حالا با یک دختر دوست نشده بودم.
به هر حال این کشش و علاقه شدید وجود داشت یه مدت گذشت، و آها یکی از ترسامم پدرم بود چون میدونستم هرگز قبول نمیکنه با یک خانم مطلقه ازدواج بکنم و همچنین مادرم.
نه اینکه بگن مطلقه ها بد هستن بلکه میگفتن که بهتره با مجرد ازدواج بکنی و میگفتن اگه با مطلقه ازدواج کنی حمایتت نمیکنیم.
البته اینو نگفتن اینارو بعدا گفتن که در ادامه داستان میگم ولی میدونستم بابام خیلی سخت قبول بکنه مخصوصا اینکه خودشونم قبلا توی زمان مجردی این دختر بهش گفته بودن راجب من بدون هماهنگیم و جوابش نه بود.

به هر حال بعد از مدتی امروز دیدم که دیگه نمیتونم تحمل بکنم و دیگه واقعا سخته هر کاری میکردم این دختر فقط میومد توی ذهنم.

خلاصه امروز جرات به خرج دادم به پدرم گفتم (یعنی بازم نرفتم مستقیم به دختره بگم، گفتم حالا که میخوام بگم) برم درست و حسابی و رسمی بگم نه اینجوری، اونطوری شاید فکر میکرد کم آورده هستم و و دنبال دوستی هستم. چرا نیت خوب خودمو خراب بکنم و خودم برم مستقیما بگم؟ پس مستقیم نگفتم.

طبیعی بود که مخالفت شدید پدر و مادر همون اولی که گفتم انجام شد انگار که با پتک کوبیده شده توی کله اونها!
ولی بعدش سعی کردم نه مثل قدیم با دعوا و ... بلکه خیلی عاقلانه و منطقی سعی در راضی کردنشون داشتم!
ولی اونا آخرش بهم گفتن اگه میخوای باشه برو بیشتر فکر کن بهت میگیم ما هم تصمیممونو اما راضی نستیم. البته نه اینکه مثلا در آینده دوستمون نداشته باشن برامون هدیه نخرن و حمایت نکنن. بلکه ته دل میگفتن که راضی نیستیم و باید با دختر مجرد ازدواج بکنی. خب این شاید در آینده مسئله ساز بشه مثلا اگه به مشکلی بخورم بگن از اول بهت گفته بودیم. به هر حال من قراره به اندازه کافی تحقیق و بررسی بکنم و شناخت ایجاد بشه و همینطوری نمیخوام الکی پیش برم و فقط احساسی عمل بکنم.

ببینید لطفا خواهش میکنم جان من بحث به بیراهه نره که الان پدر و مادر چرا تاکید دارن روی مجرد و باورهاشونو چالش بکشید و جامعه و مسائل دیگه رو ربط بدید اصلا من کاری به این چیزا ندارم من فقط سوالم یه چیز دیگه هست درباره خود این دختر، چنین ازدواجی و راضی کردن پدر و مادر همین/ دوست ندارم به حواشی بپردازیم. شاید منم جای پدر و مادرم بودم اولین و بهترین پیشنهادم همین مدلی بود.

خلاصه الان خیلی خوشحالم وقتی با پدرم حرف زدم بلاخره، و وقتی درباره دختر مورد علاقه ام باهاش صحبت کردم. بعد تصمیم گرفتم سریع اومدم اینجا بنویسم از شما مشورت بگیرم.

در این مدت در اینترنت کلی مطلب راجب ازدواج پسر مجرد با زن مطلقه خوندم و کلی نکات یاد گرفتم و مشکلی نداره به طور کلی، فقط باید به یکسری چیزا دقت کرد مثل اینکه چرا جدا شدن؟ دلیل جداییشون چی بود؟ مقصر کی بود؟ کی کیو مقصر میدونه؟ از هر دو تحقیق بکنم؟ ببینم دختر اشتباهاتش رو خودشم قبول داره و مسئولیتشو میپذیرفته یا اینکه کلا میندازه گردن شوهر؟ اینکه اهدافش چیه باورهای مذهبی، اقتصادی و ... و سایر موارد با هم همخوان و هماهنگ هستیم؟ اینکه بعد از طلاق چه سبک زندگی ای رو انتخاب کرد؟
و یکسری چیزای دیگه که نوشته شده بود که بعضی ها ربطی به مطلقه هم نداره در ازدواج با مجرد هم مهمه مثلا سلامت جسمی، سابقه بیماری روانی، اعتیاد هیچ ربطی به مجرد و مطلقه نداره و در ازدواج با مجرد هم همینا همه. فقط حس اینکه خودم میتونم کنار بیام با این قضیه که فکر میکنم هیچ مشکلی ندارم باهاش الان. حتی تنفر از مرد و بدبینی در مجردها هم میتونه با بهم خوردن دوستی اتفاق بیوفته.
هر چی هم فکر میکنم انگار نه انگار الان این خانم برای من با قبل فرقی داره، هنوز برای من همونیه که از اول بود، حتی بهتر.

فقط بعد از اینکه با پدرم صحبت کردم اون چیزا رو گفتن و رفتم خونه خودم (خودم خونه دارم) و چند تا پیام توی تلگرام بهش دادم. به بابام که راضیش کنم و بعدا برم دوباره باهاش صحبت بکنم.

خب دوستان ببینید پیش میومد پدر و مادرم یه وقتایی غیرمستقیم یه آدمایی رو بهم پیشنهاد میکردن ولی من تا یک دختر رو چندین و چند بار نبینم و خودم عاشقش نشم نمیتونم حسی بهش داشته باشم بعضی ها مشکلی ندارن ولی من آدمی هستم که میخوام خودم دلم گیر کنه پیش دختر حالا شاید باقی موارد پیشنهای رو هم میدیدم و لجبازی نمیکردم و دلم گیر میکرد پیششون، ولی چون پسر بودم هر وقت میخواستم انتخاب میکردم برام مهم نبود که چی دارن بهم پیشنهاد میکنن شاید اگه به این یک موردی که بهم گفته بودم گوش کرده بودم الان با هم زن و شوهر بودیم! ولی حتما خیری درش بود.
اما الان هر چی هست دلم این همه ساله اینجاست احساس میکنم این همه سال به خاطر نداشتن این دختر عذاب میکشم و روح و جسمم در عذابه و آرام نیست و فقط با این خانم آرام میشه!

شاید به طور کلی ازدواج یک پسر مجرد با یک خانم مطلقه حالات خیلی زیادی داشته باشه، بچه این وسط هست یا نه، چند تا بچه، اختلاف سنی و خیلی از موارد دیگه ولی من که فکر میکنم خیلی از موارد ما در بهترین حالت ممکنه که در متن اصلی سوال هم توضیح دادم برخی رو.
اول اینکه هر دو خانواده به هم احترام میذارن و خانواده ها سالم هستن. و دوم اختلاف سنی مناسب. نبود بچه و ازدواج مجدد پسر بعد از جدایی و رفتن پی کارش هست.

به نظر خودم مهمترین موارد الان اول راضی کردن خانواده خودمه و دوم هم اینه که ببینم آیا دختر الان بهم جواب مثبت میده!؟ و سایر موارد که باید بررسی بشه و در مراحل شناخت ببینیم چی پیش میاد.

ببینید دوستان من همیشه میگفتم حال و حوصله مراسم عروسی و ... رو ندارم. من یک آدم بسیار پرانرژی و شاد و خوشتیپ و سرحال و دلزنده هستم، ولی کلا جشن عروسی و اینجور چیزا برام خیلی بی معنیه اما اگه این خانم بخواد من براش مراسم عروسی بگیرم هم هیچ مشکلی از این جهت نمیبینم و براش انجام میدم این کارو و با خوشحالی هم انجام میدم و بدمم نمیاد و اینطوری نیست که به زور تو عروسی شرکت کنم!

من تصمیم دارم با راهنمایی های شما بابامو و مادرمو اگه صلاح میدونید این ازدواجو راضی بکنم و بعد میخوام از خانواده اونها اجازه بگیرن که خودمون دو تایی برم با ماشین دنبالش، بریم بیرون با هم صحبت بکنیم چون دو تا آدم بزرگ و عاقل و بالغ هستیم ما؛ و در یک جلسه غیررسمی و خارج از خواستگاری اول حرف می زنیم، و بعد برم خواستگاری
یا اینکه من و مادرم و اونو مادرش بیان بریم بیرون. اگه که فقط خودمون دو تایی رو هم درست نمیدونن خانواده هامون.
به هر حال زیاد فرقی نداره، ولی باید قبل از خواستگاری یک صحبتی بکنیم. اینطوری فکر میکنم بهتره از اینکه یکسره بریم خواستگاری و رسمی نمیشه اونجوری که باید حرف دل رو زد و تاثیر گذاشت! من حرف توی دل شکست هام زیاده و سالهاست سنگینی عشقش رو در تمام وجودم احساسش می کنم ونگه داشتم. میتونید لینک مطلب رو یه جا ذخیره کنید چون اگه برم با دختر حرف بزنم بعدا نتیجه رو حتما به شما میگم همینجا که چی شد، دعا کنید خیر بشه و همه چیز خوب پیش بره. و بعد از این دوری طولانی، بهش برسم. و خداکنه خوب باشه، منو قبول کنه، و سایر موارد همه چز جور بشه به دعاهاتون نیاز دارم.

از همه شما متشکرم بابت اینکه سوالمو میخونید و جواب میدید. آقای نجفی از شما هم متشکرم مجددا.

به نویسنده پست: من خودم پسرم. داداش کاشکی این پست رو نمیزاشتی. حدود دو الی سه ماه پیش یک همچنین پستی وجود داشت رسما جنگ جهانی سوم رخ داده بود. ***** **** ******* *** ** *** ******* *** *** *** ***** **** ****** ******
حاجی اگه از من میشنوی برای ازدواج با یک همچنین مورد هایی لحظه ای تردید نکن. البته الان دخترا میگن که شما پسرا برای مال و اموال زنان مطلقه کیسه دوختین. ولی واقعیتش اینکه زنان مطلقه با تجربه هستند مثل دختر بچه ها لج نمی کنند. از لحاظ مهربانی خیلی با محبت تر از دختران مجرد. و بهتر می‌توانند زندگی مشترک رو پیش ببرند. اگه اون زن مطلقه بزرگتر از خودت باشه که دیگه بهتر. فقط مراقب باش از این صیغه های هر از چندگاهی نباشه. که رسما هرزه هست خیالیت راحت. منم اگه بخوام ازدواج کنم دوست دارم با یک همچنین مواردی ازدواج کنم.
راستی زنان مطلقه توقعاتشون خیلی منطقی تر و بهتره.
در کل برای یک عمر زندگی واقعا بهتر از دختران باکره اند.
**** ***** **** *** ***** ***** ***** ** ***** ***** **** *** **** ***** ***** **** ****** *** **** *** *** **** ******* *** ***** ** **** **** **** **** *******
این پست مخصوص دخترا ست.
خشونت کلامی از نوع دختر ونه.
***** **** ******
ارادتمند همگی پسری با نام کاربری
🦂Scorpion🦂

اول شما بگو به چه دلیل همون دفعه اول به ایشون نرسیدی؟
ایا از طرف ایشون پس زده شدی یا نه علاقه شما کامل مخفی بوده و مطرح نشده اگر این روشن کنی راهنمایی بهتر خواهی شد.

اگه اون تو رو میخواست همون بار اول بهت اوکی میداد، دوم الان که کسی اونو نمیخاد تورو میخاد، سوم اینکه بیشتر از سر ترحم میخای باهاش ازدواج کنی چون تو زندگی شکست خورده و تو میخای کاری کنی که تو زندگیش کمتر آسیب ببینه و...

خوبه که...
ان شاالله خانواده ات راضی بشن که دیگه حله داداش.
به نظرم هیچ اشکالی نداره که شما باهاش ازدواج کنی.

اگه جوابش مثبت بود، حسابی با هم آشنا بشین و توافق داشته باشید.خواستگاری هم صد درصد با خانواده برید جلو.مثلا مادرت باید با مادرش صحبت کنه. و حتما مادرت به مامانش بگه که پسرم خیلی خاطر دخترتون رو میخواد.
من خودم دخترم و میدونم که اینجوری خیلی تاثیرش بیشتره.

اینو هم در نظر داشته باشید که الان خیلی خیلی عاشقی!! و بعضی وقتا هم عشق، چشم و گوش آدم رو میبنده.بحث یه عمر زندگیه.! مواظب باشین با احساس تصمیم نگیرید.با عقل و منطق برید جلو.
ان شاالله که خیره.

اگه تو شهر کوچیک هستی کلا بیخیالش شو، چیزی ک زیاده دختره. اما تو شهر بزرگ اگه از نظر عقاید و هم کفو بودن مثل هم هستید اشکال نداره. جسارتا خانم چن سالشه شنا چن سالتونه؟

سلام برادر عزیزم

در رابطه با سئوالت باید عرض کنم که اینا همش اتیکت که تحت فشار عرفه جامعه ایجاد شده
که طرف مثلا مطلقه است طرف مجرده طرف بیوه است.....
شما هرچی دلت میگه گوش کن ...اگر از طرف خوشت اومده برو مردونه دنبالش مسئولیتش هم گردن بگیر حالا طرف چه دختر باشه چه زن باشه....هر کدوم مشکلات و توجهات خاص خودش رو می طلبه....دیگه با خوب و بدش کنار بیا....
برادرانه چندتا نصیحتت می کنم:
اول اینکه اگر با خانمی که طلاق گرفته ازدواج می کنی (حالا تو هر مرحله ای ازدواج جدا شده فرقی نداره) یه گوشت درب باشه اون یکی گوشت دروازه ...چون مردم خیلی حرف مفت میزنند تو اصلا نباید توجه کنی ....
در ضمن پیشنهاد می کنم که اصلا تو گذشته خانم سرک نکشی خیلی کلی دلیل جدایشون بپرس و به هیچ وجه از طرف دوم یعنی اون نامزد سابقش سئوال نپرس و دوباره پاشو تو زندگی این خانم باز نکن...به هر حال هیچ وقت طرف نمیاد خوبش رو بگه فقط باعث میشه ذهنیت منفی پیدا کنی...درکل توکل کن بخدا نگران چیزی نباش....
دوم اینکه سعی کن درمورد ازدواج مطالعه داشته باشی ، و جنس مونث رو خوب درک کنی و در مورد نیازهاش و نوع رفتار با اونها یاد بگیری(معمولا وقتی طلاق میگیرند تازه میرند سراغ اینجور مطالب، شما همین اولش برو که انشاءالله بتونی زندگی قشنگی داشته باشی)
سوم اینکه هم نظر بزرگان دین هم تجربه خودم میگه بیش از اندازه به کسی که دوستش داری توجه نکن ، یعنی یجوری نشه که تمام فکر و ذکرت اون بشه ...بهش احترام بذار، بهش محبت کن ، دوستش داشته باش ولی در حدی که خدا میخواد نه اینکه روزی نفهمی اونو بیشتر دوس داری یا خدا رو...
در کل خدا نمی پسنده توجه بیش از اندازه به کسی یا چیزی ، و قطعا باعث میشه از دستش بدی....
چهارم اینکه مسیر زندگیتو تو راه خدا قرار بده و الباقی رفتارهاتو با اون بسنج ، ببین هرکی یا هرچیزی مطابق با این مسیرت وارد زندگیت کن دیگه از باقی جهاتش نترس و نگران نباش خدا کریم و مهربون واست ردیف می کنه...

در مورد بیرون رفتن بنظرم قبلش به خانواده ها اطلاع بدید بعد باهمدیگه دو نفری بیرون برید و صحبت کنید...نیازی نیست مادراتون بیاد....
اگر در نهایت پدرتون راضی نشد با حفظ احترام و آرامش روی تصمیمتون پافشاری کنید معمولا آخرش کوتاه میان ، یا فوقش با ناراحتی کار شما رو راه می ندازند ، بعد از ازدواج بینند که خوشبختید خودشون رفتارشون تغییر می کنه....

با آرزوی خوشبختی و سعادت واسه شما و همه ی دوستان

سعی کن شرایطت طوری بسازی که نیاز به حمایت مالی خانوادت نداشته باشی و گرنه به هیچ صراطی مستقیم نمیشن

در ازدواج با مطلقه،رابطه جنسی هم در نظر بگیر.بارها شده دختر با همسر قبلی رابطه جنسی گرمی داشته ولی شوهر جدیدش آلت کوچکتری داشته و این تجربه تو زندگیش اثر گذاشته.این موارد شاید خنده دار باشه ولی خیلی مهم.یک مرد دوس نداره با مرد دیگه خصوصا تو این مورد مقایسه بشه.

اول که گفتی مطلقه بهتره
بعدش گفتی سنشم بالاتر باشه چه بهتر
بعدش همکه یه نگاه کوچیک به مال و اموالش انداختی
بعدم میخوای تو رابطه با تجربه باشه و همش بهت محبت کنه
یهو بگو بره پیرزن سر کوچشون رو بگیره...
اسکارپین جان شما بهتره به جای زن بری یه شوگرمامی پیدا کنی


به سوال کننده
بهترین راه حل برای قانع کردن پدر و مادر در این زمینه ها تحقیق درباره خانم و لیست کردن کمالاتشون و همچنین یه دلیل قاطع و کمخطر ارائه دادن برای طلاق قبلیشه
همچنین باید زو موضوع علاقه ایشون به بچه و مورد ظلم واقع شدنشون تو رابطه قبلی و انگیزشون برای یه زندگی مجدد جلو پدر مادرتون مانور بدید
البته پیازداغشو زیاد نکنید...
همه اینا درصورتیه که کاملا تحقیق کرده باشید و به نتیجه رسیده باشید و مطمئن باشید همسر خوبیه
من فقط راه حل رو نشون دادم

به سرشناس :

داداش چی میزنی؟؟
فازت چیه تو؟

چی میگی آخه؟ راهش اینه واقعا؟

اونجوری توی عملِ انجام شده فقط و فقط کدورت و نفرت ایجاد میشه نسبت به اون خانوم و کلی فکرای ناجور

من تا سی ثانیه دیگه سرمو میکوبم به دیوار

عجب آدمایی پیدا میشنا

سلام

داداش خوبم
ی کار اشتباهی ک کردی این بوده چرا همون موقع تو دلت نگه داشتیو نگفتی

حالا گذشته ها گذشته

ببین تو 27 سالت شده و هم سن و سالیم
پس ن من بچم ن شما
اول برو مطمئن شو بدرد زندگی مشترک میخوره یا ن!
اینو من نمیتونم بگم
خودت باید بفهمی
به هرحال هر ادمی ی سری خصوصیات و عقایدی داره دیگه درسته؟

مطمئن شو بدردت میخوره یا ن
چون اگه بی نهایت هم دوسش داشته باشی خدای نکرده ادم زندگیت نباشه و کارت ب طلاق بکشه ضربه بدی میخوری
همین امروز بچسب ب این موضوع
برو و مستقیم باهاش صحبت کن
عین صداقت رو هم رعایت کن بگو قبلش این بوده و اینا
فقط راستشو بگو
بعد ک اعتمادشو جلب کردی محکم و بدون رادربایستی بشناسش
با همسر سابقش حتما صحبت کن
دلیل طلاق ی چیزی بوده دیگه ن؟
باید بفهمی

بالاخره بیخود ک طلاق نگرفتن
باید بشناسیش
باید بفهمیش
دوست داشتنو بذار کنار و فقط بشناسش

اگه
تاکید میکنم اگه بدردت میخوره
حالا میای خوشگل با خونواده صحبت میکنیو بقیه ماجرا
اگه بدردت نمیخوره بذارش کنار

مثل من شهامت داشته باش
اگه کسیو دوس داری و احساس میکنی اوکی هست بگوووووووووو تو دلت نگه ندار
ایشالا ک هر چی خیره برات اتفاق بیفته دوست قشنگم

آخه این چه جور فتواییه دیگه؟ دیگه قشنگ ، خانواده قیدشو بزنن. عجبا!!!!
اصن نظر نمیدادی خیلی بهتر از اینی بود که گفتی.

سلام آقای نجفی.
متشکرم که وقت گذاشتید و سوالمو منتشر کردید.
خوب شد که بخش های شخصی که امکان شناسایی داشتو هم از قسمت سوالات و هم اینجا حذف کردید.
منم توی نظری که ارسال کردم قسمت های مکالماتو با پدر حذف کردم الان خوب شده. بازم ممنون.
در ضمن از کاربران هم متشکرم بابت نظراتتون که ارسال میکنید.

حالا چرا اصرار داری که جنس دست دوم و دست خورده ی نفر دیگه رو بگیری؟؟؟مگه خودت قبلا طلاق گرفتی آخه....

دخترا میگن که طلاق برای زن بده و ... بعدا نو جامعه این همه پسر دنبال طلاق گرفته هستن.
این بدبخت هم قصدش خوبه و دنبال ازدواجه، بعد شما دخترا هی مظلوم نمایی کنید.

تو اون پست هیچکس مخالف ازدواج پسر با زن مطلقه نبود
اول از همه اون خانم مطلقه بود که اومد شروع به بدگویی از دخترا کرد گفت دخترا ادا دارن و کلی از فهمیدگی و انعطاف پذیری مطلقه ها گفت در حالی که خودش به یکی از خواستگاراش که مرد مطلقه بود گیر داده بود که باید حتما خونه تو عوض کنی وسایلم کامل عوض کنی و سرویس جدید بگیری و یه سری مسائل دیگه که معلوم شد ناز و اداش کوچکترین تفاوتی با دخترا نداره اصلا هم با درک تر و منعطف تر از دخترا نیست حرف الکی میزنه پسریم که انتخاب کرده بود پولدار بود به قول خودش همش کادوی مارک دار و رستوران و سفر ترکیه و ...
خوب دخترا هم ازین سوسه اومدنش لجشون گرفت و جلوش درومدن که ثابت کنن ادعاهاش الکیه وگرنه اصلا مسئله این نبود که کسی با ازدواج پسر و زن مطلقه مشکل داشته باشه اون خانم خودش جو میداد و همچین ادعایی میکرد
ان شاالله که قبح ازدواج پسر با زن مطلقه ریخته بشه
اون وقت دخترا خیالشون راحت میشه که در صورت طلاق بازم شانس ازدواج اونم با یه پسرو دارن

به سخن حق

اسم کاربریتو عوض کن حداقل بذار سخن درست
ح

به سخن حق
اسم کاربریتو عوض کن حداقل بذار سخن درست

حیف شأن کلمه ی حق که کنار اسم تو بیاد.

به سخن حق

به این توجه کن..........................................................قرن 21

فقط یادت باشه موقع شناخت وحرف زدن احساساتو بذاری کنار وکاملا عاقلانه تصمیم بگیری،عقلت تحت الشعاع علاقت قرار نگیره،عاقلانه انتخاب کن عاشقانه زندگی کن.ایشالله اگه صلاحته جوربشه،نتیجه رو بگو ها حتما.

داداش کلید حل مشکلت مادرت مادرا چون احساسی ان و بیشترا از مردا به پسرشون علاقه دارن بیشتر دلشون رحم میاد پیشنهادم اینه که رابطتو با مادرت بهتر کنی اول یکم غمگین نشون بده غذا کم بخور و... خوب صد در صد مادرت میفهمه که مشکلی هست وقتی پرسید بگو عاشق شدم و کمکم کن برسم تنها و بابا ازیتم میکنه ( مظلوم نمایی) مادر زود دلشون به رحم میاد و کمکت میکنن.درباره کیسی هم که داری فرقی نداره مطلقس بیوس یا باکره سعی کن به عشق برسی چون یبار اتفاق میوفته به حرفای دیگران توجه نکن زن جنس نیست که دست دوم بشه اونم یه آدمه مثل تو

خدایی خودتون با کسی که یک بار ازدواج کرده و طلاق گرفته ازدواج میکنید که به این بیچاره پیشنهاد میدین؟ اون دختر اگه این پسر رو میخواست همون بار اول باهاش ازدواج میکرد نه اینکه رفته عشق و حال خودشو کرده تو زندگی شکست خورده طرف طلاقش داده، حالا این پسر قصه ما از روی ترحم، دلسوزی و...که هست میخواد با این دختر ازدواج کنه...
بازم میگم چرا جنس دست دوم؟لیاقت بهترین ها رو داره....

به سخن حق......مگه ماها کالا هستیم که جنس اول و دوم داشته باشیم؟؟؟ داری در مورد یه انسان حرف میزنی هاا اینجور باشه که طرف با اولین خودارضاییش که گناه کبیرست میشه دست دوم
.... در ضمن دختر و یا پسری که طلاق میگیره مگه کار بدی میکنه دست خودش نیس که‌. ... سازش نداشته باشن طلاق بگیرن بهتر از اینه که به همدیگه خیانت کنن ولی از رو اجبار کنار هم زندکی کنن. ....این همه طلاق رو بد جلوه ندیم ...دختر مطلقه هم چه باکره باشه چه نباشه حق زندگی کردن داره حق انتخاب دارن.....شما که میگی دختر دست خورده و مطلقه ی دیگری رو نگیر بهتره خودت بری با یه دختر مجردی ازدواج کنی که دست خورده تر از هر زن مطلقه باشه.

سلام‌.
ممنونم تا اینجا از پاسخ هاتون.
لطفا با هم دعوا نکنید، به سوال من پاسخ بدید.

وقتی خانوادت قبلا پیشنهاد ازدواج باهشو بهت دادن یعنی از نظرشون مورد خوبیه و تایید شدس فقط مشکل مطلقه بودنشه ک یکم باید زمان بدی کم کم این مسیله کمرنگ میشه الان دیگه ازدواج با زنای مطلقه عجیب نیس تو فامیل ما اکتر دخترایی ک جدا شدن با پسرای مجرد ازدواج کردن و الان دیگه عادی شده حتی موردهایی ک دختر از ازدواج اولش بچه داشته ولی با پسر مجرد ازدواج کرده یسری دردسرها داشتن ولی خوب همه ازدواج ها یه مشکلاتی داره درکل حسابی تحقیق کن همه شرایطو بسنج مطمین ک شدی یکم رو تصمیمت پافشاری کن قبول میکنن پدر مادرت برخوردشون خوب بوده یکم زبون نرمی داشته باشی راضی میشن فقط سرکشی نکن ک بابا ت سر لج نیفته

درسته قبلا خودشون پیشنهاد کرده بودن ولی میگن الان فرق داره اون موقع دختر بود الان رفته خونه شوهر برگشته خونه باباش دیگه اون دختر قدیم نیست که هنوز ازدواج نکرده بود. اینو میگن پدر و مادرم.

به هر حال نتیجه ماجرا تا اینجا این شد:
رفتم یک روز بعد از اینکه با پدرم صحبت کرده بودم پیش پدر و مادرم دوباره ببینم چی شد چون هیچ چیزی نگفت بهم نه در تلگرام جوابی داد و نه وقتی دوباره رفتم پیششون انگار نه انگار که صحبتی انجام داده بودم! زدن به کوچه چپ.

بعد وقتی من گفتم چی شد چرا برای خودتون نذاشتید اصلا هیچ جوابی بهم ندادید میخواید چیکار کنید!؟ گفتن که چرا اون موقع با ما دعوا داشتی همینو گفته بودیم بهت میگفتی چرا بدون اجازه من رفتید صحبت کردید.
چون بدون اینکه از من بپرسید و بهم بگید انگار که دارید با بچه رفتار میکنید برای خودتون صحبت کرده بودید.
منم علاقه داشتم بهش ولی چون این کارو کرده بودید دیگه بهتون نگفتم. و بعدشم که دیدم خواستگار داره به هزار و یک دلیل فکر کردم گفتنش حالا دیگه بی فایده هست.

بعد بهشون گفتم که اگه این دختر بد بود چرا خودتون بهم پیشنهاد کردید؟ اونا هم گفتن همون جوابی که اول این دیدگاه نوشتم.
بعدا بهشون گفتم (البته با صدای بلند همه حرف میزدن داد و بی داد خودشون شروع کردن گفتن که دورشو خط بکش!) بهشون گفتم که چرا به چه دلیل منطقی و قانع کننده ای میگید الان این خانم مناسب من نیست؟
گفتن که یه چیزایی شنیدیم! گفتم چی شنیدید؟ گفتن که در زندگی قبلی خود مادرش (چون با مادرم دوسته) برگشته گفت که دخترم بساز و اهل زندگی نبود مثلا دیر میومد خونه با دوستاش میرفت بیرون، شوهرش میگفت این چه وقته خونه اومدنه، اون میگفت به تو چه ربطی داره دوست دارم هر وقت میخوام بیام.
بعد میگن پسره به خانواده دختر میگفت و اونا باور نمیکردن بعد یه بار پسره در رو قفل میکنه زنشو راه نمیده، زنگ میزنه پدر و مادر زنش گفت اگه باور نمیکنید خودتون بیاید ببینید که چه وقتی اومده خونه، بعد میگه اونم کلی جار و جنجال میکنه و ... وقتی در این مخمسه گیر میکنه و یه مدت بعد هم جدا میشن از هم.
البته بخشی از این ماجرا رو میگه یکی دو بخششو خودِ مامانشم گفت و بعضی ها رو هم از مردم شنیدیم.

من همونجا قاطی کردم گفتم مردم برای خودشون غل... میکننن، مردم خودشون خیلی ها مشکل دارن ولی میان راحت قضاوت میکنن راجب دیگران دروغ میگن، حرف در میارن نظر میدن. گفتم واقعا مادرش گفت دختر من هم اهل زندگی نبود و مقصر بود خیلی؟ کدوم مادری میره راجب بچه اش پیش دیگرن بد میگه؟ حتی دوست صمیمیش که تو باشی؟
گفتم شما دارید اینها رو بهم میگید که منو منصرف کنید. بعد مامانم گفت یک بار دیدم سر کوچشون یک پسره خوش تیپ با شاستی بلند اومد و هر دو تا هم عینک دودی زده بودن انگار کسی اینارو نشناسه، دختره سوار شاسی بلند شد رفت! (اینا برای بعد از طلاقه و حال حاضر) یا میگه مامانش الان میگه به دختر میگیم بیا تو مغازه پیش ما وایسا کار کن، دختره گوش نمیکنه خیلی وقتا نمیره و الانم با دوستاش میره بیرون میگره.

منم به مادرم گفتم دارید حرف در میارید دروغ میگید، اینارو میگید که من بیخیال این خانم بشم باور نمکینم، گفتم من برم از مادرش بپرسم؟ از پدرش بپرسم؟ از خودِ دختر بپرسم همینا رو میگن؟
بعد گفتم قبلا مهم نیست برفرض که در زندگی قبلیش سازگاری نداشت و اصلا خوب نبود، الان اگه خوب باشه ملاکه، حتی یک گناهکار توبه بکنه میشه پاک پاک پس زیاد روی قبل تاکید نکنید. بعد گفتم که پس دیدید این استدلال شما درست نیست، وقتی میگید با دختر ازدواج کنم، خب اینم دختر بود توی زندگیش پس چرا نساخت و سریع طلاق گرفت؟ پس ممکنه با یه دختر ازدواج کنم اونم اینطوری بشه و باهام نسازه و طلاق بگیره! پس ببینید این منطق شما ایراد داره و نمیشه بهش بسنده کرد.

بعد یه چیزایی گفتن که ما دیدیدم و شنیدیم و ... گفتم ملاک نیست من مطمئن نیستم که بهم راست میگید.

حالا دوستان آیا این دختر ارزش جنگیدن داره؟ بهتر نیست اول برم پیش خودِ دختر و باهاش صحبت کنم، پیش مادرِ دختر و پیش دختر و بگم من شما رو دوست دارم، به مادرش بگم من دخترت رو دوست دارم ولی خانوادم موافق نیستن اول میخوام ببینم اصلا دختر شما من رو قبول میکنه، و میخوام ببینم مزخرفاتی که مردم میگن درسته یا نه و اینکه الان چطوریه و منو میذیره اصلا. اگه آره، بعدا پدر و مادرم رو راضی میکنم و از اینطرف شما هم هوای منو داشته باشید و اگه پدر و مادرم ازم حمایت نکردن شما کاری کنید رفته رفته بعدا نرم بشن، و شما هم یکم بهم آسون بگیرید و ...

ولی به نظر شما برم خودم مستقیم فقط با دختره صحبت کنم و بهش بگم؟ یا اینکه برم با پدرش صحبت کنم؟ یا با مادرش صحبت بکنم؟
اصلا این کار فایده ای داره؟ درسته؟ وقتی پدر و مادرم اینارو میگن و میگن بیخیال بشو و راضی نمیشیم؟
آیا من برم این استراتژی رو بچینم و از طرف خانواده دختر وارد بشم و اول از اونا مطمئن بشم که منو میپذیرن و بعد بیام کم کم خانوادمو راضی بیکنم و از اونها هم کمک بگیرم؟ چیکار بکنم به نظرتون؟

سلام دوست عزیزم. این بخش از حرفتونو قبول دارم که خب ممکنه خیلی از دخترا خودشون قبول نکنن که یک طلاق گرفته و حتی صیغه کرده بره با خودشون که دختر هستن ازدواج بکنن. اما وقتی خودشون در موقعیت این خانم قرار بگیرن و کسی که مثل من انقدر عاشقشونه و مجرد هم هست بیاد خواستگاریشون من رو بپذیرن.
اصلا بهترین حالشته، هم دختر طلاق گرفته خیلی دوست داره با پسر مجرد و باکره ازدواج بکنه و هم برعکسش.

ولی موضوعی که اینجا اهمیت داره اینه که این مورد برای من مهم نیست چون من این خانومو از قبل ازدواجش میخواستم و دوست داشتم و الانم این موضوع ازدواجش برای من مهم نیست شاید چون قبلا دوستش داشتم.
یعنی همین الان اگه منطقی پیش بخوام برم هرگز کسی رو که بدونم مطلقه هست رو انتخاب نمیکنم و بهش فکر هم نمیکنم نه اینکه بد باشه بلکه ترجیحا با مجرد ازدواج میکنم چون خودم حتی از یک دوستی دختر و پسر ساده هم نزدیک 30 سال محروم کردم.
ولی این خانم برای من خیلی فرق داره و ارزشمنده و متفاوته من این رو الان 8 تا 10 ساله دوستش دارم (منهای اون زمان متاهلیش که نمیتونستم دوستش داشته باشم و بهش فکر بکنم!)

و موضوع بعدی هم اینه که نه از روی ترحم و دلسوزی نیست شاید، شاید در ناخودآگاه یکم این حس باشه که فکر نمیکنم باشه، ولی همه به خاطر علاقه من هست و عشق قدیمی.
من عقده شده حتی یک بار صدای این خانم رو بشنوم همش فقط دیدمش، حتی یک بار رو در رو ببینمش. این همه سال مثل روح، مثل شبه فقط از کنارم رد شد.

یاد این شعر افتادم:
منو از این عذاب رها نمیکنی، کنارمی به من نگا نمیکنی!

و آخرین نکته اینه که اون دختر که بهم جواب نه نداده بود. مادرم با مادرش ظاهرا راجب من صحبت کرده بود. گفته بود اگه برای این پسرمون بیایم برای دخترت خواستگاری بهمون میدید دخترتونو. مامان گفته بود دخترم بچست و نه و ... (ظاهرا اصلا به دختر هم نگفته بود که اون بگه آره یا نه) بعد از چند ماه دختره خواستگار داشت!
دوستان یک تجربه هم برای شما باشه اینا حرف مفته، اگه یک دختر رو میخواید بهانه کم بودن سن و دانشگاه و .... گرفتن بدونید یا خواستگار و دوست پسر داره یا هر دلیل دیگه، دختر بالای 15 سال ممکنه سریع بره...

پس دوست عزیزم قضیه اونطوری نبود که شما فکر میکنی، صحبت دو تا مادر با هم بوده نه اینکه من برم به دختر بگم بگه منو قبول نمیکنه ما حتی یکبار هم با هم صحبت نکردیم حتی یک خواستگاری درست و حسابی نبود فقط صحبت دو تا مامان با هم من که اطلاق نداشتم و ظاهرا خودِ دختر هم اصلا در جریان ماجرا نبوده.

منم با سخن حق موافقم. الکی این بیچاره رو تو چاه نندازید.

منم با سخن حق موافقم. الکی این بیچاره رو تو چاه نندازید.

سلام. به مورد قشنگی اشاره کردی آره کوچیک بودن شهر هم یکم تاثیرگذاره. چون مثلا اگه خانم بعد از طلاقش با یکی دو نفر دوست شده باشه دیگه همه به چشم بد بهش نگاه میکنن و زن طرف هم بشه ممکنه بازم چشم خیلی ها دنبالش باشه! توی شهرهای کوچیک طلاق گرفته ها معروف میشن، یعنی همه جا نقل محافلن!
همه به هم نشونش میدن، معرفیش میکنن! آدم یاد یک گله گرگ میوفته! که میخوان مثل دَرَنده ها فقط بِدَرَن!

یکی از دوستانم میگه اگه خواستی از این روش استفاده کنی و بگی هم خودت فقط با دختر بگو باهاش دوست شو و بعد کم کم خانواده ها یعنی نظرش این بود که با مادرش صحبت نکن.
حالا کلا می‌خوام بدونم با توجه به توضیحاتی که در نظرات قبلی دادم اصلا این کارو انجام بدم؟ حالا چه خود دختر و چه مادر و ...

یکی از مشکلاتم اینه که اگه وضع مالیمم بهتر بود سرم بالاتر بود.
وضعم بد نیست خونه و کار دارم.
اما نیاز به حمایت دارم بازم تنهایی مخارج اونقدر سنگینه که نمیدونم. بنابراین اگه پدر و مادرم حالا حمایت های دیگه نه، حداقل از لحاظ مالی حمایت نکنند من زیادم سرم پیش خانواده اونا بالا نیست.
خب در ازدواج با شخص دیگر هم همینه ولی اونو اگه پدر و مادرم راضی باشم حمایت میکنن ولی این فعلا که راضی نیستن.
حالا بحث مالی هیچ چی نمی‌خوام یکبار دیگه به خاطر همین اشتباهی که قبلا کردم پا روی دلم بذارم.
به هر حال منتظر جوابای شمام.
مرسی از لطفتون.

**** **** *** *** *** ****، به نظر من از رو احساس داری عمل میکنی این دوست داشتنی که ازش حرف میزنی بعد شش ماه فروکش پیدا میکنه و بعد میبینی چه اشتباه بزرگی مرتکب شدی...به حرفایی کسی هم گوش نده، برو با چند تا مشاور خانواده و..صحبت کن ببین ازدواج با کسی که یکبار تو زندگیش شکست خورده و طلاق گرفته درسته، شاید پیش خودت بگی مقصر شوهرش بوده!!!از کجا معلومه که خود دختره مقصر نبوده، شناخت کافی از اون دختر هم نداری فقط دورا دور طرفو میشناسی...

زمانی که شما دخترا مهریه زیاد میخواین و پسرا با پول و مهریه و...میتونن شماها رو بدست بیارن، کالا محسوب میشن چرا میگن خودتون رو نفروشید؟؟چون تنها پول واستون مهمه و هر پسری با پول میتونه با شماها ازدواج کنه حالا طرف ی پیرمرد 70 ساله باشه...دروغ میگم؟نگو که پول واسه ماها مهم نیست که...

سلام

"""حالا دوستان آیا این دختر ارزش جنگیدن داره؟"""
راستش با این توصیفاتی که از خودت و اون دختره دادی ، من زیاد موافق این وصلت نیستم



برامون بگو از چیش (ویژگی) خوشت اومده ؟!!!!!

خدایی حرفای سخن حق درسته، چرا میخواااااای بری *** **** *****؟تو که همه چی تموم هستی الان همه دخترا واسه پول ازدواج میکنن توام حق داری که طرف مقابلت *** ****** * ** ****،..اگه فردا دعوایی پیش بیاد تورو با اون مقایسه میکنه از همه لحاظ، اون موقعس که غروری واست نمی مونه، له میشی..این همه دختر چرا مطلقه آخه؟؟؟؟؟؟؟برو به همون دختری که میخای بهش بگو خونه و شغل پردرآمد ندارم میتونی ی چندسالی رو بسازی اگه قبول کرد؟بخدا سریع بهت جواب رد میده....

من دختری که یه زمانی دوسش داشتم و اون رفته با یکی دیگه ازدواج کرده بعد طلاق گرفته رو نگاهم نمیکنم چه برسه برم باهاش ازدواج کنم. شما عشق جلوی چشمتو کور کرده داداش.فکر کنم شما از این مذهبیای سفت و سختین که عقلو تعطیل کردی چسبیدی به قرآن و روایات. کی گفته کسی که توبه کرده قراره از این رو به اون رو بشه و یه آدم نمونه بشه؟ اصلا از کجا معلوم از ته دل توبه کرده. تو این زمونه توبه شده لق لقه زبان برای عده ای. حرف پدر و مادرتو گوش کن و دور این زن رو خط بکش. این آدم برای شما زن بشو نیست. مگه دختر مجرد قحطه آخه؟ یکی از شرایط ازدواج هم کفو بودن. الان به نظر خودت شما هم کفوین؟

آقااااای نجفی
*** **** ***** ******
*** ******

عیدتونم مبارک🌷🌷🌷

سلام دوستان. متشکرم از همه پاسخهاتون.
درسته من عاشق این خانم هستم، ولی بی عقل هم نیستم و اینکه بخوام به هر قیمتی بهشون برسم.

ولی اینکه میگید دختر ازدواج کرده، طلاق گرفته، جنس دست دوم یا هر چیز دیگه درست نیست.

چون مگه ما نداریم خیلی از دخترایی که ازدواج نکردن ولی رابطه جنسی کامل داشتن؟ یا از روش های نامتعارف و تابو؟
خلاصه به هر شکلی، روابط متعدد و دوستی و ...؟

ممکنه شما با دختر مجرد از واج بکنید اما چنین دخترایی گیرتون بیاد که تعدادشونم کم نیست.
تازه اونجا منت و فیس و افاده های دختر مجرد سرتون مونده، اونم چه جور دختر مجردی؟

من ترجیح میدم اگه با یک طلاق گرفته ازدواج بکنم حداقل می‌دونم رابطه ای بوده و شرعی و قانونی و طلاق گرفته ولی با دختری که فقط اسمش دختره ازدواج نکنم، که کلی هم منت سرم بذارم که داریم بهت دختر میدیم! البته این فرهنگ و شعور پایین و میرسونه چون پسر مردمم از سر راه نیومده به هر حال می‌خوام اینو بگم اگه انقدر روابط جنسی اهمیت داشته، پس در ازدواج با دختر مجرد هم تضمینی نیست.

حتی باوجود پرده بکارت هم ممکنه ترمیمی باشه یا از راه های دیگه، ** ** ****** **** ******** ****** ****** *** ***** ** **** ****** ********* * ***** ** ***** ***** **** **** *** ** ****** ***** حالا این میزان در شهرستان های کوچیکتر کمتره و شهرها و روستاها، اما بازم هست.

پس این از این. جدای از این مورد میمونه یکسری موارد دیگه، خب منم جدای حرفای پدرم هیچ چیزی از این خانم نمیدونم، فقط ظاهرش رو دیدم.

ولی صرف اینکه این خانم قبلا ازدواج کرده و در چهارچوب شرع و قانون رابطه داشته باعث نمیشه از چشمم بیوفته چون اگه دید شما هم مثل من باز باشه در مجردها هم ممکنه.

هرچند ازدواج خیلی فرق داره، بلاخره این خانم نشستن سر دومین سفره عقد و پوشیدن لباس عروس و ... جذابیت بار اولشو براش نداره و پدر و مادرمم همینو گفتن که با کسی ازدواج کن که ذوق پوشیدن لباس عروسو داشته باشه.
یعنی در جواب اینکه گفتم مجردهایی داریم که معلوم نیست چه کارها کردن گفتن باشه بازم فرق داره، بلاخره اینا تا حالا سر سفره عقد ننشستن، نقش همسری بازی نکردن، و خیلی فرق داره!

ولی بازم توی کله من از این نظر نمیره من بازم دختری که با مخفی کاری کارهایی انجام داده برام قابل قبول نیست چون من مجرد هستم و با هیچ کسی دوست نشدم اونطوری احساس میکنم سرم کلاه رفته ولی این خانم رو می‌دونم که ازدواج کرده بود.

به هر حال باید ببینم بعد از طلاقش چطوریه و چه کارها کرده و ...
اما هنوز دنبال پاسخ های بیشتری از شمام و به غیر این مورد چند پاسخ منطقی که که به چه دلیل ازدواج با این خانم خوب نیست و بهتره این کارو انجام ندم.

البته حرف های پدر و مادرمم ممکنه بی راه نباشه و یکسری چیزایی که گفتن دروغ نباشه، نمیکنم هست برای منصرف کردن من اینها رو گفته باشن.

بلاخره بازم راهش چیه؟ برم با خود دختر صحبت کنم؟ با مامانش بدون هماهنگی والدینم و بعد اگه جور نبودیم هیچ و اگه جور بودیم با هم بعد خانوادمو راضی بکنم؟

آیا اصلا ارزش داره؟ این کارو انجام بدم؟ یا رها کنم بهتره؟

آقای نجفی عید رو به شما تبریک میگم ممنون میشم توی این روز یه عیدی بهم بدید!
میزان مشارکت در این پست نسبت به بقیه کمتر بود شاید زمان انتشارش فرق داشت با اینکه پست های بعدی باعث شد این دیده نشه یا شاید طولانی بود بعضی ها نخوندن.
ممنون میشم امروز این پست رو دوباره بیارید بالا مثلا خیلی از دوستان مثل حافظ رندانه و
... پاسخ ننوشتن. متشکرم از شما.

یک سوال دیگر هم دارم لطفاً نظر بالاییمو هم بخونید.

من واقعا در این سالها خیلی دوست داشتم با این خانم حداقل برای یک با صحبت بکنم!
این همه پنهان کردن عشق، نگه داشتن توی سینه ام کلی حرف رو، و ... یه جورایی احساس بد و شکست و سرخوردگی برام ایجاد کرده. شاید کنجکاوی و ...

به هر حال حتی اگه با توجه به پاسخ های شما بفهمم این خانم گزینه مناسبی نیست، یا به گفته های پدر و مادرمم اعتماد کنم. کلا بخوام قید این خانوم رو بزنم.

آیا اینکه برم با مادرش صحبت کنم و ازش بخوام که فقط یک روز یک بعد از ظهر مثلا از ساعت ۴ تا ۶ غروب به مدت ۲ ساعت با ماشین برم دنبالش و بریم بیرون و با هم حرف بزنیم توی یک جای شلوغ و عمومی مثلا وسط شهر. یه جاهایی مثل استخر داخل شهر و پارک و اینجور جاها.

اینکه حرفای دلم رو بزنم و سبک بشم، بهش بگم من این همه سال دوستت داشتم، بهش بگم چه حالی داشتم روز عروسیش، بهش بگم که من حتی الآنم دوستت دارم ولی خانواده راضی نیستن، بهش بگم که دوست داشتم صدات رو بشنوم، باهات حرف بزنم، بهش بگم که حضرت نگاه نزدیکت رو داشتم. بهش بگم ...
فکر نمیکنم درخواست زیادی باشه و این ۲ ساعت براشون مشکلی ایجاد بکنه، حتی به مادرش میگم اگه دوست داره اونم بیاد، یا اینکه خواهر کوچکش رو باهامون ببریم.

باور کنید حتی اگه نخوام با این خانم ازدواج کنم و حتی اگه مثلا هیچ چیز جور نشه مثلا خانواده ما، یا اون دختر هم با من همخوانی نداشته باشه.
می‌خوام حداقل یکبار باهاش حرف بزنم همین ۲ ساعت رو.

یاد یک شعر افتادم:

بیا یک عمر با من زندگی کن،
اگه حتی فقط یک لحظه باشه!

حالا همین دیدار حتی اگه بپذیرن، چند حالت داره، یا وقتی صداشو هم بشنوم کلا دیگه کلم هنگ کنه و دیگه قاطی کنم و نتونم فراموشش بکنم! چون منم تا حالا با هیچ دختری دوست نشدم احساسیم ممکنه دل ببندم و یا اینکه همین یکبار صحبت حداقل منو راضی می‌کنه عقده ای نشم.

چی بگم، نظر شما درباره این دیدار حتی در صورتی که نخواهیم ازدواج بکنیم چیه؟

من خود خانم رو هم خیلی وقته ندیدم توی کوچه شاید شانسی ببینم هر چند وقت یکبار ولی یه مغازه دارن مامانش اکثرا هست واسه همین بیشترین دسترسی رو به مادرش دارم تا خودش و بقیه.

یعنی اگه بخوام چنین کاری هم بکنم برم با مادرش صحبت بکنم.
بگم این اجازه رو می‌خوام از شما اگه دختروتونم راضی باشه.

البته شاید در همین دیدار بهمم که شاید بتونیم با هم زندگی بکنیم، و بعد از یک دوره آشنایی زیر نظر خانواده (باید راسیشون کنیم بعد از مطمئن شدن از اینکه دختر قبولم می‌کنه یا نه) بعد ...

متشکرم از پاسخ شما. دوست عزیز نمی‌خوام ازعقایدم دفاع کمک یا با شما مخالفت بکنم.
چون من اومدم اینجا نظر شما رو بدونم و بپرسم نه اینکه نظرات خودمو ثابت بکنم.
ولی شما بد متوجه شدی، من گفتم اگه گناهکار هم بود توبه میکرد قبول بود اگه واقعا توبه کرده باشه.
حالا این خانم ازدواج کرده و طلاق گرفته، گناه کرده؟ که توبه کنه که حالا قبول باشه یا نه؟ که توبه واقعی باشه یا از روی ریا و فریب؟ اصلا نیازی به توبه بوده؟ نه.

""" من واقعا در این سالها خیلی دوست داشتم با این خانم حداقل برای یک با صحبت بکنم! """


😳😐😐😐

آقای نجفی میشه سوال من رو دوباره بیارید بالا؟ متشکرم.

حالا ما هرچی بگیم میگی نه طرف خیلی خوبه و.. خب چرا از ما میپرسی برو باهاش ازدواج کن اینقد وقت ما رو هم نگیر

آخه من کجای حرفام گفتم طرف خیلی خوبه؟
من که همش گفتم هیچ شناختی ندارم و اگه بخواد اتفاقی هم بیوفته باید بشناسمش و شاید هم بفهمم اصلا بدرد هم نمی‌خوریم.

من فکر می کنم بیخیال این خانم بشم بهتره چون در حد من نیست! دوستان اینجا راست میگن.
حتی اگه این خانم خیلی خانم خوبی هم باشه، باز هم بهتره با یکی مثل خودش ازدواج بکنه.

من تا حالا با یکی دوست هم نشدم چرا باید با خانمی ازدواج بکنم که هیچ ذوق و تازگی ای برای ورود به خونه شوهر نداره؟ آیا بهتر نیست خودِ من که زندگی مشترک و عقد و عروسی رو تجربه نکردم، برم با یک دختری که اون هم همینطوریه ازدواج بکنم؟ چرا خودمو اصلا دارم توجیه میکنم که دختر مجرد با طلاق گرفته تفاوتی نداره؟

بحث خوبی یا بدی نیست، بحث تفاوت هست که وجود داره. تازه من باحجاب دوست دارم، ولی این خانم چندان با حجاب هم نیست، بنابراین حتی قبل از صحبت باهاش پیش بینی اختلاف سلیقه وجود داره. از طرفی خانواده هم مهمه و من خانواده ام اصلا موافق نیستن، بعدا هر اتفاقی هم بیوفته میگن ما بهت گفته بودیم!

ضمن اینکه شاید یکسری صحبت هایی هم که میکنن درباره دختر پدر و مادرم راست گفته باشن یعنی این احتمال هم هست که البته اینو باید شناخت پیدا کرد. ولی همینکه من مجردم و تجربه دوستی هم ندارم خودش راه شناخت رو هم میبنده یعنی بهتره اصلا به سمتش نرم و از همین حالا این رو برای خودم تمام شده ببینم. و این برام بهتره.

مطلقه ها هرچقدر هم خوب یا بد باشن بهتره برن با یکی مثل خودشون ازدواج بکنن. من باید روی عزت نفس خودم کار بکنم، درسته این خانم رو دوست داشتم، ولی باید بپذیرم که این الان با قبل فرق داره، من نمیتونم بگم فرق نمیکنه. اصلا بحث مسائل جنسی نیست، بحث روحیات و ذوق و تازگی و هیجان داشتن برای زندگی مشترک و ... هست که هرچقدر هم این خانم بخواد ادا در بیاره ولی اینها براش عادیه چون قبلا تجره اش کرده.

بنابراین من باید با کسی ازدواج کنم که شور وارد زندگی بکنه، هیجان داشته باشه، نشاط داشته باشه، براش همه چیز عادی نباشه، تازه مثل من که دارم نقش شوهری رو تجربه می کنم، اون هم نقش زن بودنو تجربه کنه.

هرچقدر همین الانم که دارم اینها رو می نویسم و میگم از فکر اون خانم جدا نیستم و دوستش دارم، ولی خیلی راحت بعد از این تصمیم دیگه بهش فکر نمیکنم حتی دیدمش اینبار من اونو نگاه هم نمیکنم دیگه از این به بعد. و به جاش سعی میکنم به فرصت های بهتر و مجردها فکر بکنم و خودم رو محدود به یک عشق یک طرفه تاریخ مصرف گذشته نکنم. منظور از تاریخ مصرف اینه که این عشق هرچی بود تمام شد، اون خانم ازدواج کرد.

این مسائل جدای از مسائل مقایسه با شوهر قبلی، اثرات روحی منفی ای که از طلاق قبلی ممکنه روی ذهنش مونده باشه و ... هست باز یک مرد طلاق گرفته روحیاتش زودتر بهبود پیدا می کنه و التیام میبخشه ولی خانمها احساسی تر هستن و ممکنه اثرات زندگی قبلی هنوز هم روی خلق و خوش تاثیر گذاشته باشه و باقی مانده باشه.
چرا که اون پسر بعد از طلاق این خانم سریع تونست بره ازدواج بکنه و بی خیال راحت داره زندگی میکنه ولی این خانم هنوز هم حتی در سبک زندگی خودش تغییر خاصی ایجاد نکرده و هنوز همون گشت و گذار با دوستان مجرد و دیر اومدن خونه رو در برنامه های خودش با دوستان هم جنس خودش داره. (البته طبق شنیده ها!)

من چرا لیاقت خودمو ندونم؟ این هم دختر تازه کم سن و سال و زیبا و پاکدامن که حتی هنوز تجربه دوستی با یک پسر رو هم نداشتن و برای ارتباط با جنس مخالف ذوق میکنن یا در حسرتش هستن و پرپر میزنن، مثل من که همینطوری هستم در برابر جنس مخالف آیا بهتر نیستن برای من؟ قطعا بهتر هستن.

خانواده برتر ازت متشکرم. آقای نجفی از شما هم متشکرم. تمامی دوستان مشارکت کننده از شماها هم متشکرم.

یک عشق یکطرفه فقط از روی دیدن اون هم به کَسی که هیچ سنخیتی حداقل الان با من نداره، اشتباه ترین و بی ارزشترین چیزه. و حتی اگه اولش یکم برام سخت باشه ترک و فراموش کردنش، اما قطعا به نفع من هستش. و اون ایده صحبت کردن یکبار باهاش هم ارزش نداره، این یعنی من عقده ای هستم مگه! مثلا بهش بگم بهت علاقه داشتم که چی بشه!؟ بر فرض گفتم اونم بهم بگه نه اون موقع نه الان قبولت نمیکردم و نمیکنم!

یا مثلا خانوادم یه بار به مادرش گفته بودن مادرش قبول نکرد، اونبار مادرش داشت با حسرت پیش مادرم حرف میزد و برای دخترش ناراحت بود، مادر من هم بهش گفته بود که دیدی خانم ... دخترت رو به پسر ما ندادی گفتی سن ازدواجش نرسیده، به ما دروغ گفتی خدا هم سرتون چی آورد الان خوبتون شد یعنی؟ پسر من به این خوبی رو برای دخترت انتخاب نکردی، بعد مامان دختره گفته بود دختر من هم اهل زندگی نبود و ... یعنی اگه پسر تو الان جای این پسر بود، الان دختر من اونو بدبخت کرده بود! (معنیش اینه که همون بهتر که پسر تو توی آتیش دختر من نسوخت!)

بنابراین من شان و شخصیت خودمو حفظ کنم بهتره چون اگه برم به اون خانم اینها رو بگم بعدا توی کوچه و محل اون مادرش میره با همه زنای کوچه صحبت میکنه بعدا این همه دختر مجرد توی کوچه که جزو شانس های من هم هستن همه خوشگل مشگل و ترگل برگل من اینها رو هم همه رو از دست میدم و کلا مهره سوخته میشم!

خانواده برتر به همراه تمامی دوستان باعث شدید عقل من کار بیوفته و مغزم درست کار بکنه. متشکرم از شما.

به نویسنده پست: من تو این پست
یک نظر گذاشتم که انصافا بیشترش طنز بود که باعث شد نجفی سانسورش کنه. اما نتیجه نهایی تو را که خوندم دیدم داری اشتباه میکنی.
من نمیدانم تو چند ساله. ازدواج زود هنگام می کنی یا دیر هنگام.
ببین هم وطن اگه میخوای بیخیالش بشی فقط به این دلیل که مطلقه است خوب این فکر خیلی احمقانه است تو فکر کن وقتی با این ازدواج کردی و همسر خوبی براش بودی داعم به تو می گه کاش زودتر با تو ازدواج میکردم تو ذهنیت من را در مورد پسرا تغییر دادی. پس من مجردم و اون مطلقس پس لیاقتم بیشتر از اون رو بریزید دور. اما اگر خانواده ها تون با هم هم تراز نیست و تو و اون دختر هم خیلی اختلافات فرهنگی اخلاقی و رفتاری و تحصیلی و مذهبی دارید که بیخیالش بشو. در غیر این صورت حداقل یک بار شانستو یا به کمک خانواده ها یا خودت تنهایی توی خیابان امتحان کن.
توی پیام آخرت حرف خنده داری زدی گفتی اون دیگه هیچ شور و شوقی نداره چون قبلا ازدواج کرده و همه چیز را تجربه کرده اما من حتی دوست دخترم نداشتم خوب تو که این حرف رو میزنی چرا با خودت نمیگی که من میتونم اون رو دوباره سر ذوق بیارم باعث بشم خاطرات تلخ گذشته اش فراموش براش بشه.
امید را توی زندگی اون بیاورم
که هر. از چند گاهی بهم بگه از خدا ممنونم که تو را سر راهم گذاشت. تو باعث شدی همه چیز را فراموش کنم ذهنیتم نسبت به مردان تغییر کنه. تو من را به زندگی بر گردوندی. میگی مذهبی هستی اتفاقا ازدواج با مطلقه ها
ثوابشون بیشتر از دختران مجرد است. چون باعث می شی که هوسران های جامعه براش دندون تیز نکنند. تو میتونی باعث فراموشی اون از گذشتش بشی. فقط یادت نره اگه تصمیمت برای ازدواج با اون قطعیه ازش دلیل طلاقش رو بپرس. بعدم ببین خودتم رفتارت مثل شوهر قبلیش
هست یا نه. در نهایت همه چیز با خودت. فقط به خاطر مجرد بودن خودت و مطلقه بودن اون بیخیالش نشو. چون خیلی احمقانه است.
ارادتمند همگی پسری با نام کاربری
🦂 Scorpion 🦂

به نظرم که برو باهاش حرف بزن و حتی دوست بشو که هم بشناسیش و اگر خوب بود ازدواج هم اینکه از دور همه قشنگن و شما چون برات دست نیافتنی بود اینطور جذبش شدی و الانم کنار نکش وگرنه همیشه به یادشی راستی انقدرم احساسی نباش لطفاو اگر با اون دوست شدی هم با احساساتش بازی نکن

ممنونم از پاسخهاتون

به Scorpion
نه ازدواج زودهنگامه نه دیر. من نزدیک سی سالمه.
خب شاید در این مدت اونقدر صحبت کردن پدر و مادرم و بقیه و اینها رو گفتن روی ذهنم تاثیرگذاشتن درباره شور و شوق و ... به هر حال مهم نیست.

به پ مثل پری
هم از شما و هم scorpion سوالم اینه من جدیدا خیلی کم توی کوچه میبینمش یعنی احتمال دیدنش خیلی برم کمه چون ممکنه اون لحظه ای که اون رد میشه من یه موقع دیگه رد میشم اینطوری باید 24 ساعت توی کوچه پرسه بزنم!
ولی یک مغازه دارن. که خودش بعضی وقتا اونجاست با مامانش بعضی وقتا تنها و بعضی وقتا هم فقط مامان.
صبح ها فقط مامانش هست.
حالا نظر شما اینه که من برم به خود دختر پیشنهاد دوستی بدم؟ یا برم با مادرش صحبت بکنم و قضیه رو بگم و اجازه بگیرم اگه دخترش راضی هست برم باهاش صحبت بکنم؟ مثلا یک بار بریم بیرون با هم حرف بزنیم.
یا اینکه همون منتظر بمونم ببینم دیگه چه زمانی توی کوچه میبینمش اتفاقی، و بعد بهش بگم؟
اگه بخوام منتظر شانس و اتفاق نمونم و دیگه بیش از این انتظار نکشم تا شانسی توی کوچه ببینمش. مادرش رو زیاد میبینم و می تونم برم مغازشون با مادرش صحبت بکنم؟ به نظر شما چه کاری انجام بدم؟
اصلا قضیه رو هم مثلا به مادرش بگم. بگم که من قبل از اومدن اینجا با خانوادم صحبت کردم اونها مخالفن. ولی قصد دارم اونها رو راضی بکنم به کمک شما. اما قبلش باید از این مطمئن بشم که اصلا مورد پذیرش دخترتون قرار میگیرم یا نمیگیرم. برای همین اومدم پیش شما و اول با شما و دخترتون صحبت بکنم. بعد خانواده ام رو راضی بکنم.
سوالم اینه فقط صحبت با خودِ دختر؟ یا صحبت با مادر دختر؟

به Scorpion
البته شما یه مقدار دلسوزانه نوشتید، ازدواج از روی دلسوزی اشتباهه. ولی اینکه میگی بهش محبت کنم یا اینکه حتی شاید باعث بشم دیدش به زندگی تغییر بکنه و اونقدر ازم خوشش بیاد که منو خیلی زیاد دوست داشته باشه و این حرفارو بهم بزنه و... اون یک بحث دیگست.

به پ مثل پری
آره حداقل تلاشمو انجام میدم. اینطوری چه بهم نه بگه، چه حرف بزنیم و همو بشناسیم با هم جور نباشیم. در نهایت حداقل پشیمان نمیشم. مثل همین الان که پشیمانم چرا اون موقع بهش نگفته بوم و همیشه یک چیز دست نیافتنی و جذاب برام بوده و شاید یک سرزنش درونی در من هست و عقده شده که از علاقه ام بهش نفگته بودم. اینطوری حداقل بهش میگم و رها میشم. و بعدا دیگه پشیمان نمیشم و میتونم خودمو توجیه کنم که ما حرف زدیم و دیگاهامون مثلا از زمین تا آسمان با هم اختلاف داشت و مناسب هم نبودیم و بعد میتونم با این تفکر (اگه واقعا اینطوری باشه) برم سراغ یک شخص دیگر. شاید هم با هم خیلی جور بودیم و اونقدر اوکی بود همه چیز که بتونیم حتی بهترین زوج دنیا بشیم. به هر حال از نظر شما اینطور برداشت کردم که بهترین کار اینه که حتما تلاشمو انجام بدم و حداقل برای یک بار باهاش حرف بزنم یا اگه بشه مدتی دوست باشیم.

Scorpion get over here:
من نمیدانم کجای حرف من رو نفهمیدی. که میگی اون حرف های عاشقانه بحث دیگری دارد. دیگه چه بحثی؟ من نمی گم از روی دلسوزی ازدواج کن دقت کن ببین چی میگم میگم که اگه شرایط ازدواج رو هم از لحاظ مالی و هم خانوادگی و هم رفتاری (منظور مسوولیت پذیری و عاقل بودنته)
رو داری و این خانم را هم دوست داری باهاش ازدواج کن. متوجه شدی یا نه. بعدم با این حرف آخری که زدی که میگی زیاد نمی بینی اونو ناچارا باید از خانواده ات مخصوصا مادرت کمک بگیری.
اگر هم توانایی برقراری ارتباط موثر را بلدی خودت برو مغازش با خودش نه مادرش حرف بزن ولی
پیشنهادم أین که اول خانواده خودت رو راضی کن و بوسیله مادرت خواسته خودت رو با دختره و خانواده اش در میان بگذار. بازم میگم فقط به این دلیل که اون مطلقس و تو مجردی بیخیالش نشو.
ارادتمند همگی پسری با نام کاربری
🦂 Scorpion🦂

فقط اینو بگم اگه واقعا منصرف شدی ایول داری.....

سوال کننده عزیز از اینکه تصمیم نهایی رو گرفتید خوشحالم.

با تصمیمت موافقم که دیگه نمیخوای با ایشون ازدواج کنی ولی با یه سری از حرفات کاملا مخالفم


من اتفاقا تو سن پایین جدا شدم و اگر زندگی جدیدی رو بخوام شروع کنم خیلی سر زنده تر و زیبا تر اغاز خواهم کرد چون تجربیاتم و اگاهیم بیشتر شده .البته که در ازدواج قبلیم خیلی سختی کشیدم واز ناپختگی ها و بی تعهدی ها و بد اخلاقی ها و مشکل روانی ای که همسر سابقم داشت خیلی ازار دیدم و باعث شده حتی ذره ای علاقه تو دلم بهش نداشته باشم
با تمام این اوصاف هیچ گاه و هیچ گاه نشده همه مردها رو مثل هم ومثل همسر سابقم ببینم


خوبه که همه بدونن که توی بعضی جدایی ها یه خانوم خیلی تلاش میکنه زندگیش خراب نشه ولی نشدنیه و اون زندگی محکوم به طلاقه .اینو گفتم که بدونید موارد با هم فرق دارند شاید خانومی که شما بهش علاقه مند شده بودید خو دشم خیلی مقصر بوده ولی یادمون باشه به همه زنان مطلقه تعمیم ندیم

موفق و خوشبخت باشید

سلام
ممنونم از شما. البته هرچه گفتم احتمالات بود من هنوز هیچ تصمیم قطعی ای نگرفتم. و حتی باهاشون یکبار هم حرف نزدنم. و هیچوقت درباره کل صحبت نکردم.
اول تصمیم گرفته بودم که بیخیال بشم ولی کاربران و مثل پری و اسکورپیون باعث شدن دوباره فکر بکنم و چند تا سوال ازشون پرسیدم.
حالا شما که توی موقعیت فعلی اون خانم بودی و تجربه اش کردی ، کدام یک از روش هایی که از کاربران دیگر سوال کردم رو مناسب تر میدونی؟
میتونی همه نظراتی که نوشتم و سوالمو بخونی و منو راهنمایی کنی؟ فکر کنم شما بهتر بتونی راهنمایی کنی. البته بازم منتظر نظرات سایر دوستان هم هستم.
از همه شما ممنونم بابت وقتی که میذارید و جوابایی که میدید.
و یک نکته، البته فقط مسأله عشق نیست. هر دو حالت نباید باشه، یعنی از شخص قبلی نباید نفرت داشت نه باید عشقی بهش داشت.
چون هر دو حالت باشه، یعنی فکر خانم هنوز درگیر شخص قبلیه.
چه نفرت، چه عشق فرقی نداره.
حالا این مهم نیست، میتونید به سوالاتم پاسخ بدید الان چیکار کنم؟
چند تا نظر بالاتر از و مثل پری و scorpion سوال کردم.

البته نمی‌دونم باید چیکار کنم، یعنی همون بهتره بیخیال شم؟ هرچی باشه مناسب من نیست؟
یا نه؟
البته از اینم میترسم الان با شخص دیگری رابطه داشته باشه مثلا دوستی و ... منم این هفت خوان رستمو بگذرونم و آخرشم ضایع بشم هیچ چی به هیچ چی!

سوال کننده عزیز خوشحال میشم بتونم راهنمایی تون کنم
توی ازدواج موفق رضایت خانواده ها خیلی مهمه و از طرفیدلایل همه طلاق ها مثل هم نیست .شما هنوز با اون خانم صحبت نکردید .دلیل جداییشونو نمیدونید .چقدر از زمان جداییش میگذره؟ اگه تازگی ها جدا شده زوده که پذیرای ازدواج بعدی باشه و باید یکی دو سالی بگذره.
به نظرم شناختتون از این خانوم کمه .
راهنمایی هایی اقایscorpionو پری خیلی منطقی بود
به نظر من به مادرشون بگید و اجازه اشنایی برای ازدواج و نه دوستی رو از مادرشون بگیرید .
و توی اشنایی هم احساساتی نشید و سعی کنید عاقلانه تصمیم بگیرید

اخر حرفاتون گفته بودید که میترسم با شخص دیگه ای اشنا بشم و بعد از هفت خان رستم ضایع شم .خیلی بد بین نباشید ;دختران مجرد خیلی خوب هم داریم ولی باید توی انتخاب خیلی دقت کنید و عجله نکنید .
کلا توی ازدواج با هر کسی چه مطلقه و چه مجرد خیلی دقت کنید بحث یه عمر زندگیه.

سلام
چه خبره اینجا
سوال کننده عزیز مشخصه خیلی تنهایین که متوسل شدین به این وبلاگ کاش خواهرتون بودم و کنارتون و اون دخترو زیر نظر میگرفتم تا بتونم درست راهنماییتون کنم
دوروبر من همه مدل ازدواج بوده ...
تو این مورد به خصوص شما بهتره اول بدون سروصدا چون کسیو ندارین (که دلسوزانه درکتون کنه )خودتون تلفنی ولی نه با شماره ای که همه دارن یه خطی که دست همه نیست با اون دختر یه صحبت کوتاه داشته باشین و بدون این که بگین موضوع از چه قراره مثلا ازش بخواین که اگه ممکنه میخواین حضوری ببینیدشون و راجع به یه مساله مهم باهاشون صحبت کنین چون عاقل و بالغه و تقریبا با این طلاق مستقله ... بعد یه قرار حضوری خارج از شهر (اگه شهرتون کوچیکه) ولی یه جای موجه قرار بگذارید لازم هم نیست خودتون برید دنبالش چون دوتایی سوار ماشین یه آشنا شما رو ببینه خب ممکنه حرف و حدیث پیش بیاد ... این طور که معلومه اهل آبرو هم هستین... حالا نزدیک شهر یه جایی فرهنگی مثل کتابخونه یا پارک یا..... بعدخیلی مودبانه اول سوال کنین کسی تو زندگیشون هست یانه ؟ و اگه نه بود دوباره بپرسین که نظرتون راجع به ازدواج چیه ؟و عذرخواهی کنین از اینکه تو همچین شرایطی ایشون و قرار دادین و مختصر هم شرایط حساس خودتون وبگید و ازش بخواین درکتون کنه بعد اگه دیدین تمایل داره میتونید حرف دلتون رو بگید و چون عاقل هستین که این طور به نظر میاد و مجرد خب موقعیتتون رو درک میکنم و میخوام شما هم آبروی اون خانوم رو درک کنین... بعد از شنیدن و هم صحیتی با خانوم میتونین بهتر تصمیم بگیرین لازم هم نیست همون اول خیلی آتشین بگین عاشقت بودم جون شما نمیدونین اون خانوم چقد ظرفیت داره ..این عشق رو بعد از مطرح کردن علاقه اولیه و قرار گرفتن تو پروسه ازدواج کم کم بهش منتقل کنید..اینها نظر منه و شما خودتون باید طبق شرایط تصمیم بگیرید ... در آخر هم واسه آرامش دلتون سرسری نگذرین به دلتون بگید باشه به خاطرت یه قدمی برمیدارم... چون مسائل حل نشده عاطفی تا آخر عمر معمولا مثل خوره تو مغزه ادم میمونه ... اگه خودتون مهدی پاکدل بودین و طرفتون شبنم قلی خانی و ماجرا میشد مثل سریال اولین شب آرامش دیگه درک کردن شما که کاری نداره... متاسفانه چون شخصیت جفتتون رو نمیدونم در همین حد میتونستم راهنماییتون کنم.ان شااله که به زودی به آرامش برسید.

دوست عزیز به نظر میرسه شما خیلی دو دلی
یه ضرب المثل داریم که میگه هیچ گاه روزه شک دار نگیر

توی انتخاب برای ازدواج هیچ وقت با دودلی تصمیم نگیر .هر وقت دیدی واقعا مطمینی تصمیم قاطع بگیر و وقتی تصمیمت قطعی شد دیگه اجازه نده کسی روی تصمیمت اثر بزاره
موفق باشید

ممنونم از جوابای شما.
ولی من چطوری باهاش تماس بگیرم گفتید تماس بگیر !؟
من اتفاقی هرچند وقت یکبار توی کوچه میدیدمش اونم الان خیلی وقته ندیدم. چطوری ببینمش؟
خودشو که تقریبا اصلا نمیبینم.
اصلا راهی نیست بخوام بهش چیزی بگم. فقط میشه رفت مغازشون اونم نمی‌دونم شاید بدش بیاد توی محیط کارش رفتم این حرفارو بزنم چون مغازشونم مربوط به خانم هاست و مغازه بقالی ها هم میبینن من برم.
تازه ممکنه خودش نباشه چون اکثرا مغازه هم نمیره، مامانش هست.
اونوقتایی که خودشم هست مامانشم هست، شهرمونم کوچیکه اگه یه جایی منتظرش وایسم همه عالم و آدم منو میشناسن متوجه میشن با این سن سر خیابون وایسادم برام خیلی زشته.
من سوالم از شما این بود که به دلیل اینکه فقط به مادرش دسترسی دارم، برم از مامانش اجازه صحبت با دخترشو بگیرم.
یا اینکه وایسم ببینم تا کی دیگه شانسی و اتفاقی توی کوچه ببینمش! که اونم معلوم نیست یک روز، یک ماه، یک سال دیگه اتفاق میوفته یا نه.

یعنی برم از مامانش اجازه بگیرم برای صحبت با دخترش؟
مثلا شمارمو بدم مامانش بگم دخترتون بهم پیام بده قرار بذاریم یکبار بریم بیرون با هم حرف بزنیم؟
چون واقعا فقط به مادرش دسترسی دارم.
خودشو شانسی چند ماه یکبار شاید ببینم.

یک ایده به ذهنم خورد!
هرطور مینونم مادرم رو راضی بکنم بگم بره با مامانش صحبت بکنه! به مامانم دروغ بگم! بگم که من اصلا نمیخوام باهاش ازدواج بکنم فقط یکبار بهشون بگو من برم باهاش صحبت بکنم! بعد اگه اونم از من خوشش اومد من الکی میگم که با هم اوکی نبودیم.
بعدا توی اون دیدار اگه ما از هم خوشمون اومد با هم ارتباطی برای آشنایی شروع میکنیم! بدور از آگاهی خانواده، مثلا مادرم فکر میکنه همون یکبار حرف زدیم تمام شد رفت و دیگه درارتباط نیستیم! ولی در واقع هستیم!
بعدا اگه یکم آشنا شدیم کم کم سعی کنیم خانواده هامونو هم راضی بکنیم! به نظر شما این ایده خوبیه؟
چون اینطوری به جای اینکه خودم برم با مادر دختر صحبت بکنم مادرم راحت قرار رو میذاره، و اگه دختره اصلا راضی نیست، کلا همونجا به مادرم میگه، اگرم قبول کرد یکبار صحبت میکنیم و این استراتژی رو پیدا میکنیم!

از طلاقش بیش از یک سال میگذره فکر کنم نزدیک دو سال شده

سوال کننده ای هستم که خواستین نظرمو بهتون بگم بیشتر فک میکنم این موضوع متاسفانه ی مشکل فرهنگی در جامعه ماست نه تنها خانواده شما مگه چه عیبی داره با شخص مورد علاقت ازدواج کنی حالا مطلقه بودن یا نبودنش میتونی تفاوتی در احساس شما داشته باشه؟ بازم میگم مشکل فرهنگیه وگرنه اگه واقعا اون خانم مناسب شماست و میتونه به پیشرفت و خوشبختی شما و زندگیتون کمک کنن چه عیبی داره خیلی هم خوبه و اینکه اگه شرایط مالی شما مناسب باشه و اون خانم هم واقعا شما رو بخوان پدر و مادرتونم به هر حال ادمن احساس دارن اگه خوبی ها و کمالات اون خانم و عشق شما را ببینن ایشالا که بشه ولی بازم هر چی خیره هم برای شما هم اون خانوم پیش بیاد.

سلام
خواسته بودید نظرمو بگم. من پست شما رو خوندم و چند تا نکته به ذهنم رسید که شایدم جدید نباشن و مثلا کاربرای دیگه هم گفته باشن اما به هر حال نظرمه. نظر شخصیم.
نکته اول اینکه به هیچ وجه مطلقه بودن و مجرد بودنو در نظر نگیرید. اگه واقعا عشقتون عشقه و ظاهرا اینطور نشون میده امیدوارم باطنا هم همینطور باشه پس مطلقه بودنش رو نکته منفی در نظر نگیرید. اما
یه چیزایی هست که از اول باید با خودتون حلش کنید.
یکی اینکه مطمئن بشید واقعا مطلقه بودنش مساله نیست براتون و چشم عقلتون کور نشده. یعنی با چشم باز به این مساله نگاه کنید. چنانچه هر جا دودلی یا تردیدی حس کردید شک نکنید که دیگه این وصلت به درد نمیخوره. اما اگر هیچوقت هیچوقت مطلقه بودنش هیچ نگرانی واستون ایجاد نمیکنه پس دیگه باید امیدوار باشیم که واقعا با همه وجود و با همه شرایط میخوایدش

دوم اینکه: این نکته دوم کاملا برداشت شخصیم از روی تجربمه. ببینید همه ما ادما وقتی به چیزی که مخیوایم نرسیدیم و هنوز برامون دربسته ست و به اصطلاح احساس میکنیم رمزگشاییش نکردیم( به همچین استنباطی دارم من) خلاصه تا وقتی که از نزدیک حسش نکردیم و از دور برای خودمون ازش یه چیزی ساختیم که دوست داشتیم بهش نزدیک بشیم و به دلایلی نشده. دقیقا تا موقعی که اینجوریه عمیقا احساس میکنیم این با بقیه فرق داره ولی واقعیت اینه که نباید اجازه بدیم احساسات به عقل چیره بشن. باید مطمئن بشید عشق شما به ایشون به خاطر این مساله ای که گفتم نیست. اگه اینجوریه پس بیخیالش بشید. مثلا من خودم یه ادمی هستش که میدونم هیچی نیست از نظر اخلاقی و حتی شخصیتشم قبول ندار اما همیشه به عنوان یه چیز سربسته یه چیزی که احساس میکنم عقده ش توی دلم موند در نظر دارمش و گاهی دلم براش تنگ میشه و حتی شده گریه میکنم اما از یه طرف مطمئنم یعنی مطمئنم اگه به این ادم میرسیدم اصلا باهاش موفقیتی نداشتم(من دخترم- خودمم خوب میشناسم- در مورد این یکی مطمئنم که باهاش به موفقیتی نمیرسیدم هیچ وقتم نمیرسیدم ولی نمیدونم چطور بگم یه جورایی دلم از لحاظ این ادم شکسته. انگاری هیچ کس دیگه ای به چشمم نمیاد ولی در عین حال میدونم و واقفم که این ادم به درد من نمیخوره) خوب شما اگه یه حالتی مثل من دارید پس شک نکنید خیلی هم مهم نیست این عشق. اما اگه اینطور فکر نمیکنید و دربسته بودن اون طرف و نگفتن خودتون و جور نشدن زمینه ی اشنایی براتون مثل یه گره یه عقده یا یه چیزی نیست که حس میکنید هنوز چیزایی داره که نتونستید پیداشون کنید اگه یه همچین حسایی دارید بهش پس بدونید که زیادم مهم نیست.

مساله سوم
چنانچه از دو مورد قبلی مطمئنید
مطمئن باشیدکه با دروغ گفتن و دور زدن مادر و پدر و خانواده تون به جایی نمیرسید و یه عمر حسرت به دل میمونید. پس برای اینکه شرمنده دل خودتون نشید و لقمه رو دور نزنید از اونور گردن بیارید برسونید به دهنتون ، حتما حتما صادقانه و محکم در درجه اول خانواده خودتونو (اعم از پدر و مادر) راضی بکنید و بعد هم مستقیم و محکم و استوار برید جلو. حتی شده بعد گرفتن رضایت خانواده رفتید مغازش برید اما مهم اینه که مستقیم برید و بگید و خانوادتون هم بخوان. نارضایتی خانواده ها در چنین مواردی معمولا به عشق آسیب میزنه. حتی اگه رابطه و وصلتی سر بگیره فرجامی نداره اگه فرجامیم داشته باشه توش دلخوشی یی نیست. پس نذارید اینطور بشه و این عشق رو اگه ازش مطمئنید نذارید بهش آفت وارد بشه. عشقی که آفتی از جانب کسی بهش تزریق بشه دیگه عشق نمیشه. عشقم بشه یه جوریه . عشق طبیعی نیست. حداقل دل خودتون خون میشه. نذارید اینطور بشه. صادقانه رفتار کنید.
اول از همه با خودتون صادق باشید. ببینید چرا این یکی فراموش نمیشه و با همه اونا فرق داره. ببینید چرا این یکی که رفته ازدواجم کرده شما نگفتید به درک که رفت. گور پدرش که رفت. ولی به بقیه گفتید.
ببینید چرا با وجود مطلقه بودنش بازم براتون مهمه. ببینید یه رمزگشایی ساده ست که مثل یه عقده به دلتون مونده یا نه. واقعا خواستنیه براتون و احساسات و لایه های درونی وجودتون باهاش گره خورده.
دوم با خانواه خودتون صادق باشید. صداقت با خانواده در این مورد از آفتی که به عشق و روح و روان خودتون ممکنه برسه جلوگیری میکنه و باعث میشه راحتتر و ماندگارتر به هدفتون برسید.باعث میشه لقمه رو دور نزنید از اونور بیارید بذارید توی دهنتون. باعث میشه روزه شک دار نگیرید.
سوم با طرفتون صادق باشید.
. چهارم بخواید از طرف که اونم با شما صادق باشه و
پنجم صادقانه ازش تحقیق و بررسی مفصل کنید و بعد تصمیم نهایی رو بگیرید.
امیدوارم موفق باشید و اگه واقعا مناسب همید به همدیگه برسید.
ضمنا راضی کردن خانواده با زور جواب نمیده. سعی کنید از ضررهای احتمالی ای که به رابطه خوتون با خانواده تون ممکنه برسه به خاطر این شرایط جلوگیری کنید و منطقی و با استدلال راضیشون کنید.
اگرم راضی نشدن خوب وقتی ببینن شما ثابت قدمید و غیر ایشون به کسی رضایت نمیدید مطمئنا بعد مدتی کوتاه میان. مگر اینکه حتی پژمرده شدن شما از دوری اون براشون مهم نباشه که بعیده. بالاخره خانواده پسر ببینن پسر واقعا ثابت قدمه راضی میشن. اما زور رو وارد کار نکنید. زور به درد نمیخوره. خودش سیب کرم خورده ست.
ضمنا اینم یادتون باشه که اگه به هر دلیلی نشد خودتون رو از ازدواج با افراد مناسبتر دیگه ای محروم نکنید. آرزوی موفقیت

ضمنا اطراف خودم یکی دو مورد دیدم. طرف مرد مجرد بود عاشق خانم مطلقه ای از فامیل بود قبلترها و بعدش که دختر یه دور ازدواج کرد و طلاق گرفت این اومد گرفتش و خوشبخت هم شدن اتفاقا.
دو مورد دیدم . دقیقا اطراف خودم. بعد طلاق دختر درخواست دادن و الانم خوشبختن.
خوب شمام ببینین شرایطتون دو طرف چجوریه. ربطی به مطلقه و مجرد بودن نداره . این در صورتی نکته منفیه که طرف بچه داشته باشه و مشکلاتی توی زندگیش باشه ولی اگه یه دختر مطلقه ایه حالا دلایل منطقی هم برای طلاقش داره و اونم شما رو دوست داره پس مشکلی ایجاد نمیکنه.

سلام
من این پست و خوندم با نظر عشق آبکی موافقم خیلی منطقی و دوستانه است ... ولی خود عشق آبکی چیزی از خودش گفت که قلبم و لرزوند ... منم دخترم با این تفاوت که شما طرفتون رو اینطوری شناختین نمیدونم رو چه حسابی ... ولی میخواستم دردو دل کنم باهاتون چون من شخصیت طرف مقابلم رو طور دیگه ای شناختم کاملا برعکس شما خوب و مودب و نجیب ... اما در مورد خودم فک کنم ایشون راجع به من اینطوری فک کنن مثل شما... کاش بهم اجازه میداد حرفامو بشنوه تا خدایی نکرده همچین قضاوتی رو از من نداشته باشه ... چون به حدی برام قابل احترام و دوست داشتنیه که شاید خودشم ندونه... چون حس میکنم واکنش تندی که تا حالا بی اختیار از خودم نشون دادم براشون سوتفاهم بشه ... اما قلبم اونقدر براشون مهرو محبت ذخیره کرده که اگه اجازه نده تقدیمش کنم واقعا به معنای واقعیه کلمه میمیره... شاید هم خودش متن منو بخونه که امیدوارم بخونه... من منتظرم که از قهر بیرون بیاد چون من اون چیزی نیستم که به نظر میاد امیدوارم اینو درک کنه همون طور که با همه ی تلخی هایی که ازش دیدم و برچسب های بدی که ازش شنیدم اما باعث نشد که باورم عوض شه... شمام عزیزم (عشق آبکی ) اگه با طرف مقابلت بدون صحبت به این نتیجه رسیدی ازت خواهش میکنم بهش فرصت حرف زدن بده. دنیا کوچیک تر از اونه که حرفای نگفته با دفن شدنه عجولانه واسه آدماش سیاه بشه... من با اینکه دخترم اما دوبار سعی کردم باهاش صحبت کنم خیلی هم از دستش عصبانی بودم اما چون فکر میکردم مثل خودم زود فراموش میکنه و به دل نمیگیره انتظار این همه سردی رو نداشتم ... هنوز هم منتظرم اجازه بده حرفامو بشنوه ... و این انتظار کشنده است ... امیدوارم قلبش مثل همیشه سرشار از محبت بشه و تلخی ها رو فراموش کنه. و بهم ثابت کنه که اگه احتمالا از دور براش جذاب بودم حالا که میخوام بهش نزدیک شم مثل بقیه ادا درنیاره و پس نزنه چون اگه اینکارو کنه بهم ثابت میکنه که واسه همیشه خودمو از همه دور نگه دارم... من تازه از رنج های کودکیم خلاص شده بودم و داشتم به شخص جدیدی دل میبستم اما میترسم دوباره اون کابوس ها به سراغم بیاد... منظورم از رنج ها رنج عشق و دوست داشتن نیست که همیشه واسه همه سو تفاهم بوده رنج کودکی به معنای واقعیه کلمه کودکی ...

عشق آبکیه عزیز لطفا اسمت رو از عشق آبکی تغییر بده چون دلم میگیره ... فقط خدا میدونه به خاطره حفظ همچین محبتی چقد سختی کشیدم فقط هم به خاطره حسادت و بدخواهیه یه زن ... اگه خودش میدونست که تا حالا واسه حفظ شان و احترامش همیشه با بقیه جنگیدم و اجازه ندادم کسی جلو روی من بهشون توهین کنه بهتر درکم میکرد ... من اون چیزی نیستم که از رو ظاهر قضاوتم میکنن... تنها توقعم همینه که همون طور که حرفای بقیه نذاشته قضاوتش کنم ... ایشون هم منو از روی چیزایی که به ظاهر دیدن قضاوت نکنن... اگه ایشون اتفاقی این متن رو خوندن خواستم بهشون بگم که من منتظره اجازشون هستم تا اگه قلبی ازشون شکستم عذرخواهی کنم ... من دیدم که ایشون تو محل کارشون قرآن دارن پس این طوری ازشون خواهش میکنم که این فرصت رو از من نگیرن تا خداوند هم هیچگاه فرصتها رو از ایشون نگیرند این یعنی که به قرانی که تو سینشون هست قسم دادم .... مرسی

معلومه تمام نظرات و سوالم رو کاملا خوندی و پاسخ نوشتی.
خیلی بهم محبت کردی، ممنونم از وقتی که برای گذاشتی مهربون.

نمی‌خوام توجیه کنم شما به خوبی تمامی جوانب رو سنجیدی.
اما مورد شما با من فرق داره.
شما با اینکه می‌دونستی مورد مناسبی نیست و اگر میرسیدید به هم، بازم نتیجه خوب نمیشد، باز هم اون حس در شما وجود داره.

اما من هیچ شناختی نداشتم، هیچ صحبتی با دختر انجام ندادم، شناخت در حد همسایگی و اینکه خانواده خوب و با آبرویی هستن.
به هر حال من نه صدای دختر رو شنیده بودم نه هرگز باهاش معاشرتی داشتم که بشناسمش.

وقتی که جدا شد از همسرش اون اوایل به خودم میگفتم شاید خواست خدا بود، اگه الان من جای اون پسر بودم من جدا شده بودم. ولی کمی که گذشت من به خودم گفتم چه ربطی داره؟ شاید اگه من باهاش می‌بودم جدا نمی شدیم و خیلی هم با هم جور بودیم. و مشکلی هم نداشتیم.

به هر حال چه اون موقع چه الان من نمی‌شناسم شخصیتشو. اینکه شما میگید از عشقم مطمئن بشم نمی‌دونم چطور باید مطمئن باشم چون من فکر میکنم واقعیه حسم.
چون این همه دختر رو گفتم به جهنم که نشد، هرگز دوباره به ذهنم نیومدن، اگه میدیدمشون هم سرد سرد سرد بودم، ولی این با اینکه طلاق گرفت، زمانی برای یکی دیگه بود، هنوز وقتی دیدمش قلبم تند میتپید، انگار حرکتمم کند میشد، حسرت داشتم. دوست داشتم هربار برم باهاش حرف بزنم صداشو بشنوم.

راهی وجود نداره من بدونم چقدر بدرد هم میخوریم، تنها چیزی که در اون میبینم اینه که مثلا از لحاظ ظاهری اون سبک پوششی که من مدنظر هست رو معمولا نداره، البته الان مدنیه ندیدمش.

واسه همین در جواب صحبت های شما اینکه اکه از خودم و عشقم مطمئنم و می‌دونم که برام خوبه، پا پیش بذارم من باید حتما باهاش صحبت بکنم ببینم چطوری فکر میکنه، چطوری حرف میزنه، از زندگی چی میخواد، نسبت به من چی فکر میکنه، نظرش نسبت به مردان چیه، دیدگاه های اقتصادی سیاسی و ... با هم میخوره یا نه.

پس من در مرحله اول فقط می‌دونم یک عشق قدیمیه برای من که نسبت به بقیه عشقا، سرد نشد و همیشه باقی ماند برام.

اما درست میگید خانواده ها مهمه، منم نمیتونم به هر قیمتی بهش برسم چون رهایی از خانواده بهای سنگینی داره چون من هم اونقدر وضعم خوب نیست از لحاظ مالی هم نیاز به حمایت خانواده دارم و کلا خانواده هم اهمیت داره برام. نه فقط از لحاظ مالی، پس فردا قراره عروس خانواده مون بشه.

خیلی ممنونم که سوالمو کامل خوندید، هیچ کسی به این قسمت سوالم دقت نکرد که الان خودم به مادرش بگم یا با خانواده، و شما دقت کردید و اینو گفتید.

یعنی نظر شما اینه اول خانواده خودمو راضی بکنم؟ آخه من تلاش کردم دعوا نمی‌خواستم بکنم ولی اونا اونقدر بد و با داد و بیداد باهام صحبت کردن و مخالفت کردن که منم داد زدم.
به خودشونو گقتم، گفتم چرا به جای حرف منطقی زور میگید.
میگید طلاق گرفتست، منم میگم برام مهم نیست، بعد اونا چیزایی که شنیده بودن درباره اش رو گفتن و گفتن به این دلایل...

و می‌دونم برای من هم فکر نمیکنم طلاق گرفته بودنش مهم باشه، چون اگه هم مهم بشه من میتونم اینو بسنحم، چون در اون مدتی که با هم قراره آشنا بشیم من باید ببینم چقدر این قضیه برام مهمه و در موردش کنجکاوی میکنم.
اینم چیزی نیست که من از الان نظر قطعی درباره اش بدم. ولی الان می‌دونم که برام مهم نیست.

درباره رمز گشایی نکردن یا معمای حل نشده این عشق فقط اینو بگم که شاید حرف شما درست باشه، شاید فقط پیش رفتن و چند روز صحبت منو آروم کنه و اینکه خودم منطقا بفهمم بدرد هم نمیخوریم، یا شاید بعد از کمی شناخت دیدم که اونطوری هم که فکر میکردم برای من نیست.

ولی اینا جنبه های منفیشه، ممکنه خیلی هم عاشقانه و قشنگ بشه همه چیز در کنار منطق و عقل.

ولی یعنی شما قبول نداری که من برم خودم بدون هماهنگی خانوادم با مامانش صحبت بکنم؟ از علاقه ام به مادر دختر بگم؟
یا به مامانم بگه و اون روش پیچوندن مامان رو پیاده سازی بکنم؟
اصلا نمی‌دونم چرا انقدر سختی کردم، مگه می‌خوام منو بخورن؟ به سر من زده برم با مامان دختر اول حرف بزنم، اصلا شاید گفت از کشور رفته! شاید گفت رفته دانشگاه راه دور! شاید گفت دوباره ازدواج کرده! شاید گفت به دختر من فهمیدم اصلا منو قبول نمیکنه!
من نرم اینه، میگم به این دلایل من دیگه نرم به خانوادم هی برای راضی کردن. این همه دلیل وجود داره، بذار خانوادم بدونن دیگه یه بحثی شد منم پذیرفتن و دیگه نمیخوامش و ساکت شدم.

ولی خودم برم با مامان دختر صحبت بکنم اول ببینم اصلا کجاست چی شده؟ چون الان چند مدنیه اصلا ندیدمش.
از علاقه ام بگم به مامانش و ...

نمی‌دونم چرا انقدر این ترس لعنتیم متنعم میشه، چرا میترسم برم توی مغازشون با مامانش صحبت بکنم. مثلا میترسم ضایعم کنه بگه آقا چرا اصلا اومدی اینجا! هرچند که فکر نمیکنم این اتفاق بیوقته، چون باباهامون همکارن، مامانا با هم دوستنو و همسایه ایم.
قطعا وقتی با مامان دختر صحبت بکنم هم از اینکه با خود دختر باشه بهتره.
اینطوری مامانش میگه حتما جدیه ولی اونطوری شاید دختره فکر کنه قصدم خوب نیست و ... هرچند اونم که بچه نیست.
به هر حال من اصلا دختر رو نمیبینم یه مدتها که اگه بخوامم، بتونم بهش بگم.
شخصی که هر روز در دسترسم و میبینمش مامانشه، که اونم توی کوچه نمیتونم جلوی مامانش رو بگیرم و باهاش حرف بزنم ضایع هست. شاید باباش ببینه. شاید همسایه ها و ...

ولی توی مغازه (لباس زنانه) بلاخره میتونم با مامانش بدور از نگاه همسایه ها و ... بگم. فقط مشکل اینه که مغازه های کناری همون مغازه هم چند تا همسایه هامون هستن، من برم اونا ببینن به همدیگه میگن این چرا رفت اینجا!

نمی‌دونم خسته شدم توی این روزا انقدر به این موضوع فکر کردم.
یک ایده دیگه به ذهنم خورد، که برم مثل مرد خودم تنهایی زنگ خونشونو بزنم، باباهه بیاد صاف و صادق با باباهه صحبت بکنم!

ولی اونم معلوم نیست باباهه چه واکنشی نشون بده بگه چرا تنهایی اومدی دم خونه! البته من باباش رو هم گاهی بیرون میبینم یعنی اگه قرار به صحبت با باباش باشه، بازم نیاز نیست پاشم برم دم خونه احتمالا ببینم حالا معلوم نیست کی.

خلاصه چند تا مسأله برام هست.
ظاهراً این عشق پردردسریه واسه من. خانواده ها یکطرف.
و سایر مواردی که منو محدود کرده یکطرف دیگه.
کار برام سخت شده، هرچقدر هم می‌خوام با دلم کنار بیام نمیشه.
میترسم
میترسم از اینکه رهاش کنم، ولی حسرتش روی دلم بمونه، بعدا به خودم بگم چرا نرفتم، شاید اصلا بدردم نخوره و برام خوب نباشه. ولی اگه نرم، همش فکر میکنم چی بود و یک رویای پوشالی میمونه.
ولی اگه پیش برم و ببینم اصلا مناسب هم نیستیم، این دیگه حسرتی به دل من نمی‌ذاره.

واقعا موندم کدام روش رو انتخاب بکنم.
خیلی میترسم اگه خودم بخوام تنهایی برم با مادرش بحرفم.
خودشو هم که نمیبینم مدنیه.
باباها هم که کمتر احساسی هستن ممکنه خیلی جدی برخورد کنه باهام اگه با باباش حرف بزنم.

ممنون میشم اگه راهنمایی کنید.

نمیتونم ننویسم باید دردودل کنم تا حالم خوب شه از دیشب تا حالا نخوابیدم ... واسه همینم الان بهشون زنگ زدم و قرار گذاشتم که ببینمشون ... عشق آبکیه عزیز شمام واسه آرامشت اینکارو انجام بده ... واسه همینه که دارم واسه پزشکی میخونم چون طاقت دل شکسته ندارم ...(قلب شکسته یعنی مرگ ) دلم نمیخواد محبت کسی تو دل من یا طرف مقابلم شکسته شه.. من اگه موفق شدم که میشم ان شااله واسه عشق آبکی هم تعریف میکنم شاید واست تلنگر شه لطفا لطفا اسمت رو تغییر بده تنه آدم و میلرزونه اما ازت ممنونم که باعثه تلنگر واسه من شدی... تو دیدارم بهش میگم تو خانواده برتر چقد از دوریش غصه خوردم چون از کاربرای قدیمیه اینجاست و هنوزم فعاله... عاشقه اینه که با نظراتش بتونه گره ای از مشکلات جوونا باز کنه...

شما اصلا قطعیت ندارید.خودتون توی پیام جمعبندی مجردبودنتو به عنوان یه مزیت عنوان کردید!! من پیشگو نیستم ولی اگه همچین دیدی دارید و یه آدم طلاق گرفته رو یه آدم لزوما شکست خورده و از خودتون پایینتر میدونید به مشکل می خورید.
بعدم هیچ حرفی با اون نزدین!!!! و فقط از طرف خودتون بریدین و دوختین اصلا رو چه حساب فکر میکنید اون به شما جواب مثبت می ده؟
بعدم مادرتونو چی فرض کردین؟ :/ شما بگید فقططط میخوام یه بار حرف بزنم اونم باورش می شه آره؟
بعدم چیزایی که فرمودید پشت سر خانوم می گن عیب محسوب نمی شه.با دوستاش می رفته بیرون گناه کرده؟
عجبا.

درباره این قسمت نظر شما:
(شما اصلا قطعیت ندارید.خودتون توی پیام جمعبندی مجردبودنتو به عنوان یه مزیت عنوان کردید!! من پیشگو نیستم ولی اگه همچین دیدی دارید و یه آدم طلاق گرفته رو یه آدم لزوما شکست خورده و از خودتون پایینتر میدونید به مشکل می خورید.)

نه. نه. برداشت بد نکنید من هیچ تفاوتی بین خودم و ایشون نمیبینم. ایشون فقط یک ازدواج و طلاق داشته همین. الان اینو امتیاز منفی برای اون و یک امتیاز مثبت برای خودم نمیدونم و خودمو بالاتر از ایشون نمیدونم اصلا.

با دوستانش میرفته بیرون ساعت 11 شب 12 شب میومد خونه! (چیزی که میگن) شوهرش میگفت که آخه این چه وقته خونه اومدنه؟ میگفت به تو چه ربطی داره دوست دارم هر وقتی که دوست دارم بیام خونه!
داستان کاملش رو توضیح دادم در متن سوال و نظرات. میتونید بخونید ناقص متوجه شدید.

لطفا شما سوال و مشکلتون رو در یک سوال جدید بفرستید تا بحث درباره مسئله شما با این پست قاطی نشه.

سلام
«به هر حال من نه صدای دختر رو شنیده بودم نه هرگز باهاش معاشرتی داشتم که بشناسمش.»

پس چجوری عاشقش شدین؟ اونم عشق انقدر پایداری که میگین؟؟؟؟؟

اول اینو مشخص کنین تا هر چی به ذهنم میادو براتون بنویسم در اسرع وقت.
لطفا اول جواب اون سوالمو بدید. الان این واسه من مجهوله و کار منو در راهنمایی کردن سخت کرده.

برادر من ، شما اخلاق پدر ومادرت و همچنین قلق های اونها را از همه بهتر میدونی !! و فقط اینا بگم که پدرت حق داره !! نمیگم اون خانم بدهستش یا ...! اما حق داره چون برات آرزو داره ! دوست داره با یه دختر ازدواج کنی نه مطلقه ! دوست داره بعد حرفی پشت سرت نباشه (بگن رفت یه مطلقه گرفت ، مثلا یا مشکل داشت یا خانم مطلقه مخشو زده و...) باید روی این موضوعها فکر کنی ! پدرت خیرت را میخواد و راضی نبودنش هم به همین خاطره ! پس یه خورده بهش حق بده . نمیگم از اون خانم بگذر ویا هر چیز دیگه ، فقط میگم بهشون حق بده و هیچ کس اندازه خود شما اخلاق پدرمادرت را نمیدونه و خودت بهتر از همه میتونی فکر کنی که چطور راضیشون کنی !! البته بازم منظورم این نیست که مشورت نکن ویا نظر کاربران محترم را نادیده بگیر ! ولی درکل خودشما بهتر میدوند ! انشاا... هرچی خیره براتون اتفاق بیفته!!!

سلام. ممنونم از پیگیری شما.
با دیدنش عاشق شدم.
همیشه میدیدمش از کنارم رد میشد.
ولی این اواخر کم میبینمش.

اقا پسر گل
خانواده خیلی مهمه .تا میتونی نظر خانواده ات بالاخص مادرتو جلب کن و بعد از مادرت بخواه با مادرش صحبت کنه تا با دختر خانومش اشنا بشی به قصد ازدواج و اگه توی اشنایی هم دیدی واقعا با تو هم خونی نداره واقعا واقعا نزار احساسات بهت غلبه کنه
با مادرت صحبت کن و همین حرفایی که اینجا نوشتی بر ای مادرت بگو و احترام و ادب رو هم در مقابل مادر و پدرت بیشتر کن تا حرفت اثر کنه .
اگه بدون در نظر گرفتن خانواده ات سرِخود بری خواستگاری کنی مادر و پدرت ناراحت میشن و کارت سخت تر میشه .
امیدوارم خوشبخت شی

«یعنی نظر شما اینه اول خانواده خودمو راضی بکنم؟ آخه من تلاش کردم دعوا نمی‌خواستم بکنم ولی اونا اونقدر بد و با داد و بیداد باهام صحبت کردن و مخالفت کردن که منم داد زدم.
به خودشونو گقتم، گفتم چرا به جای حرف منطقی زور میگید.
میگید طلاق گرفتست، منم میگم برام مهم نیست، بعد اونا چیزایی که شنیده بودن درباره اش رو گفتن و گفتن به این دلایل...
»

سلام
ببینید آخه من نوعی که اون دلایل رو نشنیدم که قضاوت کنم. شایدم خانوادتون پر بیراه نگن. معلوم نیست. باید خیلی عاقلانه پیش برید. گاهی میبینید یه شرایطی به صلاح شما نیست. خانواده هم که بد شما رو نمیخواد. باید اینم در نظر بگیرین. اما یه وقتاییم هست که خانواده ممکنه اشتباه کنن و این یک در هزار پیش میاد. یا نهایتا یک در صد. معمولا خانواده ها اشتباه نمیکنن توی تشخیص دختر مورد نظر. اما خوب یه مساله ایم هست. عشق پسرشون رو در نظر نمیگیرن و نمیدونن توی دل پسرشون چه خبره. اما فقط عاقلانه و روی حساب شرایط میگن. من خودم اگر سرپرست یا بزرگتر پسری باشم و بدونم عاشق دختری هست دلش رو هم در کنارش در نظر میگیرم اما سعی میکنم منطقی هم بهش بگم که دختر خوب هم کم نیست و یه کاری کنم که چشم و گوشش رو بازتر کنه.
حالا واقعیتش من نمیدونم شرایط شما چطوریه و خانوادتون چطور خانواده ای هستن. یکی هست کلا خانوادش سختگیرن به درز دیوار گیر میدن یکی هست نه. منطقین و روی حساب میگن. البته شایدم نه سختگیرن و نه منطقی و از خانواده های نرمال جامعه هستن اما به هر حال باید شناخت تا بشه بهتر نظر داد. اما من کلا نظرم اینه که بدون خانواده مشکل پیش میاد. سعی کنید بدون دعوا و درگیری و بی احترامیراضیشون کنید اما سعیم کنید دختر مورد نظرو بشناسید. باور کنید آدما از دور قشنگن اکثرشون وارد زندگی و زیر یه سقف که میشی باهاشون تازه میفهمی که چه موجوداتی هستن. میسازی و میسوزی. البته گاهی به عشق هم می ارزه و آدم ممکنه حتی از کسی که اخلاق گندیم داره به خاطر عاشق بودن لذت هم ببره و بدشم نیاد و پشیمونم نشه. اما من خودم باشم شخصیت طرف خیلی برام مهمه و سعی میکنم بشناسمش و اون قیافه از راه دورش رو که شما دیدید و عاشق شدید صرفا در نظر نمیگیرم. کاری که درست در مورد خودم کردم. طرف خوشگل بود پولدار بود عاشقش شده بودم اما محلش نذاشتم و ردش کردم هرچند واسم همچنان دست نیافتنی مونده و ناکاک موندم. خخخ. اما واقعا تشخیص دادم که ازدواج با این ادم واسه من سمه و نابود میشم. شما هم سعی کنید اول بفهمید اصلا این چیزی که اسمشو گذاشتید عشق واقعا عشقه. اصلا این ادم ارزش اصرار ورزیدن در مقابل نادلی خانواده رو داره واقعا؟؟؟؟ اگه داره بسم الله و سعی کنید رضایت خانواده رم بگیرید اگه نه دیگه چه اصراریه. دختر خوب هم کم نیست.
در کل من نمیشناسم خانواده و شرایط شما رو. شاید اگر فردی بودم توی خانواده و بستگان شما میتونستم با قطعیت مثلا بگم ایستادن در مقابل خانواده ارزش داره . به به چه دختریه و خانواده شما ناحساب میگن. شایدم نه. میگفتم بابا حق مطلقا با خانواده ست. باید از نزدیک کسی در جریان باشه که بتونه با قطعیت نظر بده.

ضمنا عرض کردم گاهیم خانواده اشتباه میکنن. من خودم برای برادرم میدونستیم دختری که نامزدشه دختر خوبی نیست و ب درد نمیخوره. خیلی بهش گفتیم ولی قبول نکرد . خدا میدونه ما عاقبت رو میدیدیم ولی اون نمیدید و مرغش یه پا پیدا کرد هبود. اخرشم خودش ضرر کرد. دختره سوء استفاده های مالیشو کرد و رفت. بعدا خودش فهمید برادرم ولی دیگه چه فایده. پس توی این مورد خانواده ما اشتباه نکردیم. خیر برادرمو میخواستیم و منطقی هم بودیم ولی وقتی قانع نشد گفتیم پس بذار فوقش ضرر مالی میکنه دیگه یا روحیه خودش میشکنه. وقتی میخواد ما دیگه نمیتونیم کاری کنیم. اینه که خودش ضررشو کرد. توی این مورد خانواده پسر که ما بودیم واقعا حق داشتن و بعدا هم ب پسر ثابت شد
حالا برعکس یه خانواده ای بودن که پسرشون من رو میخواست و اونها حالا به هر دلیلی یکی دیگه رو واسش میخواستن. خدا میدونه که من پسرشونو میتونستم خوشبخت کنم. چون عاشقش بودم و میتونستم خوشبختش کنم و اراده و توانایی و لیاقت و همه چیشو داشتم. تعریف از خودم نباشه اما اگه میرفتم با پسرشون زندگیمیکردم مطمئنم با تمام وجودم سنگ تموم میذاشتم براش. کاری که شاید برای هیچ پسر دیگه ای نتونم بکنم. نمیدونم. البته اونقدرم عاقل هستم که اگه شرایط خوب دیگه ای پیش بیاد زندگی کنم با فرد دیگه ای و از اون آدمای ضعیف نیستم که با یه عشق خودشونو میبازن و معتقدم ادم نباید به خاطر یه مورد چشمشو به روی این همه ادم خوب توی دنیای به این بزرگی ببنده ولی خوب به هر حال توی اون موقعیت پسرشون انتخاب درستی کرد هبود ولی مادرش با ندونم کاری کارو خراب کرد. الان چند سال گذشته پسرشون ازدواج ناموفقی انجام داد و الانم پشیمونن. به قول خودشون دختر فلانی(من) مناسبترین مورد بودم و در حق پسرشون ظلم کردن و پشیمونن و هر جا میشینن میگن.
خوب اینم یه مورد برعکس که خانواده پسر اشتباه کردن.
حالا شما خودتون باید ببینید چی درسته چی غلط. خانواده تون اشتباه میکننن یا نه حق دارن. مثل خانواده من و مورد داداشمن یا مثل خانواده طرف من و مورد خودم. کدوم یکیشه؟؟؟ اینو شما باید بدونید. ببینید انقدر مطمئن هستید از انتخابتون که بایستید و اصرار کنید یا نه ارزششو شاید نداشته باشه. ببینید اون دلایل چیه.

البته اینم بگم معمولا پسرا دوست دارن با دختر مجرد ازدواج کنن کسی که مال خود خودشون باشه از اول. اکثرا بددلن نسبت به اینکه مطلقه بگیرن. من نمیگم مطلقه عیبه. گاهیم بعضیا با مطلقه ازدواج کردن خوشبختم شدن چون دلشون باهاش بوده و نتونستن کس دیگه ایو به جاش راه بدن به دلشون اما خوب پسر هم دیدم میگه خدا هم بیاد روی زمین من دختر باکره میخوام. چه میدونم اینم یه عقیده ایه. یه دیدگاهیه. طرف فرهنگش فکرش اینطوریه.
شما باید با خودتون از این لحاظم روراست باشید. فردا حسرت یه سری چیزای دیگه به دلتون نمونه. البته عقلانیش اینه که آدم در انتخاب شخصیتها و ادما این مسائلو در نظر نگیره. چون گاهی هست یکی سه تا شوهرم کرده ولی نفر چهارمم دوستش داره. اون نفر چهارم دوستش داشته. هزار تا دخترمجردم براش بیارن میگه همینو میخوام. اگه یکی انقدر ثابت قدم باشه دیگه اون مسائل اهمیتی پیدا نمیکنه. میبینید؟ در هر صورت برمیگرده به خود شما و شرایط شما و اون دلایل خانواده که براتون گفتن و شرایط اون دختر. هیچکدوم ما نمیتونیم قطعی نظر بدیم چون توی زندگیتون نیستیم از نزدیک و اونا رو هم نمیشناسیم.

«راهی وجود نداره من بدونم چقدر بدرد هم میخوریم، تنها چیزی که در اون میبینم اینه که مثلا از لحاظ ظاهری اون سبک پوششی که من مدنظر هست رو معمولا نداره، البته الان مدنیه ندیدمش».
پوشش مهم نیست . حیا و عفته که مهمه. پوشش دیگه جوونای این زمونه هستیم همه مون. دیگه بعضیامون مد روز میپوشیم و این چیزا حالیمون نیست. این فکرتونو عوض کنین لطفا. عفت و حیا و نجابت دختر رو در نظر بگیرین. به خدا پوشش خیلی مهم نیست.

«واسه همین در جواب صحبت های شما اینکه اکه از خودم و عشقم مطمئنم و می‌دونم که برام خوبه، پا پیش بذارم من باید حتما باهاش صحبت بکنم ببینم چطوری فکر میکنه، چطوری حرف میزنه، از زندگی چی میخواد، نسبت به من چی فکر میکنه، نظرش نسبت به مردان چیه، دیدگاه های اقتصادی سیاسی و ... با هم میخوره یا نه.»
آره خوب اینا رو باید در نظر بگیرید.

«پس من در مرحله اول فقط می‌دونم یک عشق قدیمیه برای من که نسبت به بقیه عشقا، سرد نشد و همیشه باقی ماند برام.»
گاهی باقی موندن عشق مال دست نیافتنی بودنشه. دقت کنید که همونطور که قبلنم گفتم اونطوری نباشه.
«اما درست میگید خانواده ها مهمه، منم نمیتونم به هر قیمتی بهش برسم چون رهایی از خانواده بهای سنگینی داره چون من هم اونقدر وضعم خوب نیست از لحاظ مالی هم نیاز به حمایت خانواده دارم و کلا خانواده هم اهمیت داره برام. نه فقط از لحاظ مالی، پس فردا قراره عروس خانواده مون بشه.»
یه همسایه داشتمی شبیه شما. یکی نه دو تا مورد سراغ دارم. آخرش هر دو مورد به طلاق انجام شد. آخر سر خانواده واسه پسره یکی دیگه رو گرفتن.فقط پنج شیش ماه ازدواج کردن و رفتن زیر یه سقف ولی انقدر مشکلات خانوادگیشون حل نشده باقی موند که اخرشم جداشون کردن. الان پسره سر و مر و گنده رفته یه زن دیگه براش گرفتن میاد و میره میبینیمش همیشه تو کوچه ولی از دختره خبر نداریم دیگه که جدا شد.
«خیلی ممنونم که سوالمو کامل خوندید، هیچ کسی به این قسمت سوالم دقت نکرد که الان خودم به مادرش بگم یا با خانواده، و شما دقت کردید و اینو گفتید.»
لطفا اول سعی کنید با زبون منطق و احترام راضیشون کنید تا از کانال خانواده برید جلو
«یعنی نظر شما اینه اول خانواده خودمو راضی بکنم؟ آخه من تلاش کردم دعوا نمی‌خواستم بکنم ولی اونا اونقدر بد و با داد و بیداد باهام صحبت کردن و مخالفت کردن که منم داد زدم.
به خودشونو گقتم، گفتم چرا به جای حرف منطقی زور میگید.
میگید طلاق گرفتست، منم میگم برام مهم نیست، بعد اونا چیزایی که شنیده بودن درباره اش رو گفتن و گفتن به این دلایل...»
این دلایل رو من نمیدونم چیه که نظر قطعی بدم به عنوان یه کسی که از دور میشنوه دارم میگم.
«و می‌دونم برای من هم فکر نمیکنم طلاق گرفته بودنش مهم باشه، چون اگه هم مهم بشه من میتونم اینو بسنحم، چون در اون مدتی که با هم قراره آشنا بشیم من باید ببینم چقدر این قضیه برام مهمه و در موردش کنجکاوی میکنم.
اینم چیزی نیست که من از الان نظر قطعی درباره اش بدم. ولی الان می‌دونم که برام مهم نیست.»
خوب بله قطعا باید آشنا بشید تا از نزدیک بشناسید و اونوقت تصمیم نهاییو بگیرید>

«درباره رمز گشایی نکردن یا معمای حل نشده این عشق فقط اینو بگم که شاید حرف شما درست باشه، شاید فقط پیش رفتن و چند روز صحبت منو آروم کنه و اینکه خودم منطقا بفهمم بدرد هم نمیخوریم، یا شاید بعد از کمی شناخت دیدم که اونطوری هم که فکر میکردم برای من نیست.»
بله تا نشناسیدشون هیچ چیز قطعی نیست. حرفتون منطقیه.
«ولی اینا جنبه های منفیشه، ممکنه خیلی هم عاشقانه و قشنگ بشه همه چیز در کنار منطق و عقل.»
تا نشناسید نمیشه گفت به هر حال
«ولی یعنی شما قبول نداری که من برم خودم بدون هماهنگی خانوادم با مامانش صحبت بکنم؟ از علاقه ام به مادر دختر بگم؟»
پای مامانش رو بدون رضایت خانواده تون بخواید بکشید وسط اشتباهه کاملا. این یعنی درگیر کردن خانوادش و سخت کردن شرایط بدون حساب و کتاب و کار بی حساب و کتابم خوب نیست. حالا به خودش بخواید بریدبگید و دوست بشید یا مثلا اشنا بشید که یه چیزی میشه تو مایه های این همه دختر پسر که از اول خودشون اشنا میشن و بعد حالا یه طوری میشه اما اینکه بخواید از اول برید به مادر طرف بگید دیگه میشه قضیه ی یه جور خواستگاری بدون رضایت از خانواده و شرایطو بد میکنه. حتی ممکنه یهو درگیر ازدواج بدون شناخت هم بشید که واسه خودتونم خوب نیست.
«یا به مامانم بگه و اون روش پیچوندن مامان رو پیاده سازی بکنم؟»
جان؟ این دیگه چه روشیه؟ پیچوندن مادرتون؟
«اصلا نمی‌دونم چرا انقدر سختی کردم، مگه می‌خوام منو بخورن؟ به سر من زده برم با مامان دختر اول حرف بزنم، اصلا شاید گفت از کشور رفته! شاید گفت رفته دانشگاه راه دور! شاید گفت دوباره ازدواج کرده! شاید گفت به دختر من فهمیدم اصلا منو قبول نمیکنه!»
نمیدونم واللا. من شرایط خانواده شما و شموقعیت شما روی توی اون محل و در چشم اون خانواده که نمیدونم. ولی خوب خودم باشم نمیکنم این کارو. نهایتش خیلی گیر باشم اول خود دخترو میشناسم و چند جمله ای باش حرف میزنم. اخه اصلا شاید دختره لال بود حرفم نتونست بزنه برای چی من برم ندیده نشناخته به مادرش بگم اونم در صورتی که میدونم خانوادم دلایلی دارن و ناراضین به طور مطلق و این ممکنه مشکل ایجاد کنه
«من نرم اینه، میگم به این دلایل من دیگه نرم به خانوادم هی برای راضی کردن. این همه دلیل وجود داره، بذار خانوادم بدونن دیگه یه بحثی شد منم پذیرفتن و دیگه نمیخوامش و ساکت شدم.»
نه اتفاقا. این اصلا کار درستی نیست. مضراتیم داره. اول از همه اینکه اونا فکر میکنن همه چی حل شده وشمام پذیرفتید ولی شما در عوض رفتید پای مادر طرفو کشیدید وسط بدون اینکه اونا بدونن. خوب این خیلی بده. خوب نیست. به مشکلاتی منجر میشه و یا ممکنه بشه.
حالت دوم اینکه شما واقعا پشیمون میشید و میگید حالا که اینا راضی نیستن پس ولش کن منم به درک دیگه اصلا نخواستم و بعد واقعا میرید توی کنج تنهاییتون و افسرده میشید و بعدا همه چیو و کلا بیزار شدنتون از ازدواجو از چشم خونواده میبینید در صورتی که اونا فکر میکنن شما فعلا پذیرفتید و قبول کردید و بعدا به خیال خودشون یه مورد دیگه براتون جور میکنن. خوب اینم خطرناکه و همش ضرره.
شما باید شفاف و قاطعانه و مودب و منطقی و البته با کسب شناخت خانواده رو راضی کنید. این از همه مهمتره. اگه دیدید خودتون منطقی هستید و شناخت دارید و دختره و خانواده رو کامل میشناسید و واقعا شرایط خوبیه ولی خانواده شما(ببخشیدا دور از جون حالیشون نیست و خانواده نسنجیده و ناجوری هستن که ایشاالله اینطوری نیست) اونوقته که خودتون میتونید دلو بزنید به دریا. نه همینجوری.
یکیو میشناسم طرف استاد دانشگاه بود ادم خیلی خوبی بود خیلی شریف بود دوست منو میخواست. دوست من از خانواده معمولی. پدر معتاد. مادر مطلقه. زندگی با زن بابا.توی محل ناجور. خلاصه خانواده طرف میگفتن این کیه دیگه. استاده قبول نکرد گفت من این دخترو میشناسم ازش مطمئنم و همینو میخوام. الانم دارن با هم زندگی میکنن و خوب و خوشن. البته مشکلاتیم هست که از طرف خانواده پسر هست و دختره هم تا میتونه از شوهر میکنه برای خانوادش و بریز و بپاش زیاد داره و به اصطلاح خودش میگه دکترو بیچاره کردم ولی هچنان دوستش داره دیگه و هنوز ک هنوزه با هم خوشن. این مورد ارزش اصرار داشته فکر کنم. چون خانواده دختر در عین حال که خود دختر خوبه و عاشق دوماده هستش خودشونم زیاد مزاحم نمیشن. مثلا پدرشون با اینکه معتاده ولی خیلی ادم پاک و خوبیه. یا از محله بدین ولی واقعا فقط اسم محلشون بده خودشون خانواده درستین و برادر و خواهراشم خیلی مودب و محترمن. در کل مشکلی ندارن.فقط دیگه خانواده پسر ناراحتن که عروس باکلاس و مثل خودشون گیرشون نیومده و یه حسرت واسه مادر پسره مونده فقط. همین. وگرنه پسر راضی دختر راضی دیگه ادم ناراضی...
حالا پسره نیازی به حمایت خانواده نداره. این یک. دختره دختر خوبیه این دو. خانواده دختر خوبن. این سه. فقط فقیرن. خانواده پسر خیلی ناجور و مغرور و پست و مسخره چی و مزخرف هستن و استاده میگه خانوادم ادمای نالایقین که با مال و منالشون عالم و ادمو مسخره میکنن .خوب اینجا پسر حق داشته دیگه واقعا. راستم میگه مادرشو که میبینی میفهمی بابا خیلی دیگه بی منطق و نسنجیده حرف میزنه.برعکس دختره دوست ما خیلی مظلوم و خوش قلبه و همیشه میگه من چون پدرم معتاده قدر این زندگیو میفهمم.
اما مورد برعکس دیدم . طرف همین همسایه مون پسرشون زیاد اصرار میکرد اخرش گفتن به درک . رفت با خاناوده ناجوری که دخترشونم از خودشون تاجورتر بود وصلت کرد خانواده هم یه ماشین دااشتن و یه تیکه زمین دادن گفتن برو که رفتی. رفت بعد چند ماه با دخالتهای خانواده و با فهم خودش که دیگه فهمید دختره ناجوره و خانواده نجورین جدا شد ازش و طلاقش داد و انقدر خانواده هم حمایتش نکرده بودن بدتر سرد شد و نهایتا خواهر پسره همون دختریو که خودش از اول در نظر داشت از دوستاش برای پسره گرفت و الانم خوب و خوش داره زندگیشو میکنه. اون دختره رو هم مثل یه دستمال بی ارزش از زندگی پسرشون اخرش انداختن بیرون و حق هم داشتن.
«ولی خودم برم با مامان دختر صحبت بکنم اول ببینم اصلا کجاست چی شده؟ چون الان چند مدنیه اصلا ندیدمش.
از علاقه ام بگم به مامانش و ...»
اصلا مگه مادر طرفو انقدر میشناسید و انقدر براتون راحته این کار. حتما یه اشناییتی چیزی دارید با هم. من که بازم میگم من خودم باشم بدون شناخت نمیرم همچی کاری کنم. پای مادر طرفو بکشم وسط
«نمی‌دونم چرا انقدر این ترس لعنتیم متنعم میشه، چرا میترسم برم توی مغازشون با مامانش صحبت بکنم. مثلا میترسم ضایعم کنه بگه آقا چرا اصلا اومدی اینجا! هرچند که فکر نمیکنم این اتفاق بیوقته، چون باباهامون همکارن، مامانا با هم دوستنو و همسایه ایم.»
حتما یه دلایلی دارن خانواده شما. وقتی باباها همکار و مامانا هم همسایه و دوست. و ناراضین و دلیل میارن خوب شاید یه چیزایی میدونن. نمیدونم واللا چرا میگن نامناسبه این مورد.
«قطعا وقتی با مامان دختر صحبت بکنم هم از اینکه با خود دختر باشه بهتره.
اینطوری مامانش میگه حتما جدیه ولی اونطوری شاید دختره فکر کنه قصدم خوب نیست و ... هرچند اونم که بچه نیست.»
در کل باید شرایط خودتون و خانواده تون و طرز فکرشونو بسنجید. من که نمیدونم حق با شماست یا خانواده.
«به هر حال من اصلا دختر رو نمیبینم یه مدتها که اگه بخوامم، بتونم بهش بگم.
شخصی که هر روز در دسترسم و میبینمش مامانشه، که اونم توی کوچه نمیتونم جلوی مامانش رو بگیرم و باهاش حرف بزنم ضایع هست. شاید باباش ببینه. شاید همسایه ها و ...
ولی توی مغازه (لباس زنانه) بلاخره میتونم با مامانش بدور از نگاه همسایه ها و ... بگم. فقط مشکل اینه که مغازه های کناری همون مغازه هم چند تا همسایه هامون هستن، من برم اونا ببینن به همدیگه میگن این چرا رفت اینجا!»
یه جوری هستش. نمیدونم واللا. همه چیو کامل بالاتر توضیح دادم و من در کل از بستگان شما که نیستم اخه چطور میتونم قضاوت کنم و قطعا بگم اینطور یا اونطور.
«نمی‌دونم خسته شدم توی این روزا انقدر به این موضوع فکر کردم.
یک ایده دیگه به ذهنم خورد، که برم مثل مرد خودم تنهایی زنگ خونشونو بزنم، باباهه بیاد صاف و صادق با باباهه صحبت بکنم!»
خیلی جالبه ها نه فکر کنم واقعا عاشقید.
«ولی اونم معلوم نیست باباهه چه واکنشی نشون بده بگه چرا تنهایی اومدی دم خونه! البته من باباش رو هم گاهی بیرون میبینم یعنی اگه قرار به صحبت با باباش باشه، بازم نیاز نیست پاشم برم دم خونه احتمالا ببینم حالا معلوم نیست کی.»
صد در صد میگه اون بابای جنابعالی که همکارمه یا مادر مکرمه که دوست منزل هستش چرا تشریف نیاوردن. اونوقت یا مجبوری من و من کنی بگی بعدا میان که بعد پاشی خانواده رو ناراضی ببری اونجاو قیافه های درهمشونو ببینن و خودتون دیگه تصور کنین بعدشو
یا مجبورین همونجا بگین خوب ناراضین نمیان. یا میگه برو راضیشون کن با بزرگترت بیا یا میگه باشه اگه انقدر میخوایش دخترت میدیم ولی دیگه پایه کینه و کدورتای دو تا خانواده و دخالتها از اینجا دیگه شروع بشه. دیگه تصمیم با خودتون
«خلاصه چند تا مسأله برام هست.
ظاهراً این عشق پردردسریه واسه من. خانواده ها یکطرف.
و سایر مواردی که منو محدود کرده یکطرف دیگه.
کار برام سخت شده، هرچقدر هم می‌خوام با دلم کنار بیام نمیشه.»
یه خواهری کسی رو بندازین وسط. یکی که پادرمیونی کنه و بگه پاشین بریم واسش خواستگاری این دختر. تنهایی نمیتونین چند تا همکار و همدست توی راضی کردنشون لازمه. به جای این کارا اول دنبال یه چند تا همدست خوب و مناسب بگردین. این معادله شما کاتالیزور میخواد که کار رو سریع کنه و پرونده رو بندازه به جریان
«میترسم
میترسم از اینکه رهاش کنم، ولی حسرتش روی دلم بمونه، بعدا به خودم بگم چرا نرفتم، شاید اصلا بدردم نخوره و برام خوب نباشه. ولی اگه نرم، همش فکر میکنم چی بود و یک رویای پوشالی میمونه.
ولی اگه پیش برم و ببینم اصلا مناسب هم نیستیم، این دیگه حسرتی به دل من نمی‌ذاره.»
این مساله رو. دقیقا همین مساله رو به خانواده بگین. اگه روانشناسای خوبی باشن حتی شده صد در صد مطمئن باشن که مضره براتون ولی بازم میذارن خواستگاری و اشنایی رو تجربه کنین. دقیقا همین چند جمله رو بهشون بگین. بگین که دارین یه کاری میکنین که حسرت بمونه روی دلم. یه جوری این مساله رو بهشون بفهمونین.

«واقعا موندم کدام روش رو انتخاب بکنم.
خیلی میترسم اگه خودم بخوام تنهایی برم با مادرش بحرفم.
خودشو هم که نمیبینم مدنیه.
باباها هم که کمتر احساسی هستن ممکنه خیلی جدی برخورد کنه باهام اگه با باباش حرف بزنم.»
باباشو که انتخاب کنین اصلا صد درصد جدی میشه. شک نکنین. باباهه فوری میاد وسط ماجرا. باباها که شوخی ندارن. اونم بابای دختر. اگه باباش خیلی ادم بزرگمنشیه و توی محله کدخداییه واس خودش خود باباهه رم میتونین بندازین وسط. نمیدنم اینم یه نظریه. من که باباشو نمیشناسم.
«ممنون میشم اگه راهنمایی کنید.»
خواهرانه راهنماییت کردم خداوکیلی. شمام برای من دعا کن. یه نیت خیری دارم. از خدا بخواه کمکم کنه. عاشقانه نیست. یه نیت دیگه هست واسه ی کسی دیگه. خدایا خودت کمک کن.

سلام. واقعا نمی‌دونم که با چه زبونی از شما تشکر کنم واقعا ممنونم.

ببینید پدر و مادر من نمی‌دونم بهم راست گفتن یا دروغ گفتن در مورد اون، من هیچ معیاری برای سنجش این قضیه ندارم.
چندان هم به حرفای پدر و مادرم اعتماد ندارم راسیتش.
ولی کاملا هم نمی‌دونم نادیده بگیرم و ممکنه یه چیزایی راست بگن و واقعا بزنم خودمو بدبخت کنم و روزی هزار بار آروزی اتمام.

خانواده رو باید بیخیال بشم، الان برم کلی راضیشون بکنم که آخرش معلوم نیست دختر چی بگه. که اصلا فکر نکنم راضی هم بشن. ولی اگه از دختر مطمئن باشم حداقل می‌دونم اون منو قبول داره و نم دارم برای کی تلاش میکنم.

ولی کلا فکر میکنم فقط یک روش درست برام باقی مونده، که انجامش هم خیلی سخته. درست که نه. من تا حالا دوست نشدم و این کارو هم قبول ندارم. منظورم کم خطرترین ولی سخت ترین.

روش اینه:
همینطور منتظر بمونم تا ببینم کی میشه دوباره توی کوچه به صورت اتفاقی مثل قبل ببینمش. نه اینکه برم سر کوچه هر روز تا غروب وایسم! بلکه همینطور هربار که میرم بیرون برای نانوایی و ... اگه توی مسیر اتفاقی دیدمش بخش بگم و یک مدت با هم آشنا شیم.

ولی خیلی سخته چون معلوم نیست کی ببینمش، و اینکه شاید شش ماه دیگه دیدمش اما توی این شش ماه یکی دیگه مخشو بزنه و بعد با اون باشه، و یا شاید بعد از چند ماه بهم بگه من نمیخوامت و از قبل از گفتنت هم از خیلی وقت پیشا شخص دیگری رو میخواستم.

فقط شاید بتونم را کلمات دروغینی مثل (قسمتم نبود و ...) خودمو با این روش راضی کنم.

چون واقعا نه خواهری دارم برام پادرمیانی بکنه، نه خانواده من راضی بشو هستن. ولی اگه من و دختر بگیم همو دوست داریم و میخوایم اونوقت خانواده یه جور دیگه فکر میکنن، ولی الان که هیچ چی نیست میخوان از سر من بندازم بیرون این شخص رو.

ولی کار خیلی سختیه الان این همه مدت اصلا ندیدمش. خب چیکار کنم هیچ راهی به ذهنم نمی‌رسه. عشق سختیه واقعا.

یا یک راه حل دیگش اینه که یه جوری خودمو راضی کنم و بیخیال بشم برای همیشه!!

بازم متشکرم از شما.

سلام
در کل صلاح و مصلحت با خودتون. از دست ما هم یه دعایی برمیاد که از خدا خواستیم براتون ولی اگه خودتونم به قصد اشنایی رفتید جلو یه جوری رفتار کنید که نه سیخ بسوزه و نه کباب و خلاصه شری دردسری مشکلی این وسط دامنتونو نگیره. به هر حال توی دوستی دختر پسری هم حلوا خیرات نمیکنن علاوه بر اون شما نمیدوید طرف چرا طلاق گرفته اصلا و اینم مهمه. باید بدونید دیگه.
ضمنا این که میگید شاید مثلا شیش ماه نبینمش ولی یهو بعد شش ماه دیدنش بگه با کسی هستم راستشو بخواید دخترای امروزی (من خودم همجنسامن ولی خوب میشناسم دیگه و توی این جامعه هستم) حدود خیلی خوش بینانه نگاه کنیم 70 و 75 درصدشون معمولا شیش ماه بدون دوست پسر یا چت و دوست تلگرامی و این حرفا واسشون خیلی زمان زیادیه. یعنی مطمئن باش یک ماه هم بدون دوست و رفاقت نمیمونن. این چیزیه که من از همجنسای خودم توی جامعه ی امروزی دیدم و ازش مطمئنم. درصد بالایی از دخترا اینطورین.
به هر حال امیدوارم اقدامی که انجام میدید به صلاحتون باشه و خانواده رو بتونید دو طرفتون با هم راضی کنید.
دیگه چیزی به ذهنم نمیرسه واقعا

سارای مهربون سلام
منو ببخش عزیزم. من تازه همین الان نظر شما رو دیدم. چون معمولا نظرات دیگه رو خیلی با دقت نمیخونم. الان نظر شما رو دیدم. عذرخواهی میکنم و از همین الان اسممو به عشق ناب تغییر دادم.
در مورد شمام امیدوارم واستون اتفاقای خوب بیفته و هر چی به صلاحتونه و خیر هستش پیش بیاد براتون با اون آقایی که دوستش دارید ولی واقعیتش من طرفمو امتحان کردم و فهمیدم شخصیت کثیفی داره اینه که ازش متنفر شدم. دیگه عشقی در کار نیست که بخواد با صحبتی درست بشه. من قبل از اینکه به مرحبه اشناییت دوطرفه برسه خودم چکش کردم و همه چیو فهمیدم. مورد من با شما کاملا فرق داره. من بی دلیل ازش قطع امید نکردم.

بازم یکم باهاش صحبت کردم. خیلی روی بحث مالی تاکید داره با اینکه میگه جداییش ربطی به این قضیه نداشته.
به هر حال میگه عاقلانه و منطقیه، و شما وضع مالیتون زیاد خوب نیست. یعنی یه جورایی گفت فعلا با کلیت شما مشکلی ندارم، ازشون پرسیدم که از من بدتون میومد یا میاد؟ گفت نه. ولی گفت فعلا با هم در رابطه نباشیم و تمرکزت رو بر روی بهتر کردن شرایط مالی خودت بذار! و خودمون هم تا آماده شدن شرایط باید آمادگی پیدا بکنیم!
خب هرچند اینطوری کار برام سخته. همون اول رفت خونه به مادرش هم قضیه من رو گفت. منم گفتم خوب کاری کردی که به مادرت گفتی، چون قصد من اصلا دوستی نبوده. منم به پدر و مادرم گفته بودم. بهتر شد به مادرت گفتی. گفتم اصلا اگه دوست داری تمامی پیام های تلگرام رو که براتون فرستادم بده مامانتون هم بخونه.

من میگم شاید تاکیدش روی بحث مالی از پرتوقعی نیست، بلکه اون داره خیلی منطقی و رک میگه که این قضیه برای من مهمه.
خب خیلی از دخترا هستن میگن این چیزا مهم نیست و فقط عشق و فلان و بسیار ولی در عمل چیز دیگری هستن و پول براشون خیلی مهمه. خب این خانم خیلی صادقانه داره بهم میگه که پول براش یکی از ملاک های مهمه.
فقط مانتو جلو باز میپوشته! 😶 البته این نشانه بدیش نیست ولی من دوست داشتم همسرم باحجاب تر باشه یکم. یعنی اگه همین مانتو هم بود فقط جلوباز نمیپوشید خوب بود.
حالا به نظر شما این قضیه اونقدر مهم هست که من بخوام به این فکر بکنم؟ چیکار کنم از همین الان با همین پوشش بپذیرمش و به این قضیه فکر نکنم، یا اینکه کمی بعد از من خوشش اومد بهش بگم میشه اینطوری نپوشی؟ همین مانتو رو بپوش فقط دکمه های جلوشو ببند؟ یا یک نوع مانتوی دیگه بپوش.
اگه شما دخترای محترم از پسری خوشتون بیاد، پسر محترمانه اینطوری درخواست کنه حرفشو گوش میکنید؟
راستی دیشب انقدر خوشحال بودم که باهاش صحبت کردم. صداش خیلی قشنگ بود و صورتشم خیلی قشنگ. واقعا از همه نظر خیلی بهتر از اون چیزی بود که گذری میدیدمش، چون اینطوری متمرکزتر دیدمش.

سلام بر عاشق شجاع
واقعاً راست میگن عشق از آن مردان شجاع است👌
تبریک میگم که بالاخره دلو به دریا زدی رفتی جلو و حداقل حرفات تو دلت نموند.
ببخشید اگه خیلی رک نظرمو درمورد معشوقه تون میگم😅

منم کاملاً حس میکنم این خانم فعلاً شرایط یه آشنایی و رابطه ی جدید نداره.از برخوردش با شما کاملاً مشخصه.هیچ دختر منطقی و رکی هم تو ب بسم الله نمیگه من پول برام خیلی مهمه😐😐

به نظرم ایشون شخصیت خوش گذرون و راحت طلب و خودخواهی داره.
حالا نمیدونم از اول اینجوری بوده که ازدواج اولشون به بن بست خورده یا بخاطر شکستی که تو ازدواجشون داشتن و آسیب هایی که دیدن همچین شخصیتی پیدا کردن.
چون آشنا بودید بهتر بود خانواده ایشون در جریان نباشن تا با خیال راحت بتونید رفتار و اخلاق ایشونو سبک سنگین کنید.ولی حالا کاریه که شده

به نظرم شما یه مدت همینجوری باهاشون در ارتباط باشید ببینید برخوردشون بهتر میشه یا نه.یعنی به شما و شرایط و احساستون اهمیت میدن یا نه فقط خودشه و خودش

اگه شرایط اقتصادیتون هم روبراه شد بهش لو ندید.درسته پول تو زندگی مهمه و همه ی دخترا براشون مسائل مادی اهمیت داره.ولی تاکید ایشون خیلی زیاده از حد بود اونم تو مکالمه ی اول😐😐
خیلی ریز و تیز برید جلو ببینید چی میشه
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد😀

موفق باشی عاشق دلخسته

به مشکات

سلام. متشکرم از شما.
بعد از یکم پیام که توی تلگرام براش ارسال کردم بهم پیام داد که ما مناسب هم نیستیم، گفت نظر مامانمم همینه!
بعد من سوال پرسیدم که چرا مناسب هم نیستیم؟ گفت که مناسب هم نیستیم و دیگه چیزی نگفت!
گفتم که اگه مشکل خانواده ها هستن که من راضی میکنم خانواده ام رو، مشکل پوله؟ من پولدار میشم!
فعلا دیگه چیزی نگفته!

جالبه من فکر میکردم صداشو بشنوم و از نزدیک ببینمش شاید آرومتر بشم. آره اولش شاید اینطوری شده بود.
ولی الان که فعلا تا اینجا مکالماتمون به اینجا کشید و شاید در این عشق ناکام بمونم، بیشتر ناراحتم که...! 🙄
چون قبلا صداشو نشنیده بودم، ولی حالا صدای قشنگشو شنیدم! ولی لبخند زیباشو هم از نزدیک دیدم. الان من چه خاکی تو سرم بریزم؟ 🥺 شما دخترا بهتر میدونید، لطفا بهم بگید چیکار بکنم؟ دارم دیوونه میشم بی قرارم 😶

داداش گلم من یه پیشنهاد بهت میدم
شما برو یه نفرو به صورت شرعی صیغه کن باهاش رابطه داشته باش وقتی خالی شدی بشین درمورد این خانم فکر کن
ببین از چی این خانم خوشت اومده؟
بعدا میتونی مانتو جلو بازشو تحمل کنی؟میتونی غیرتتو بذاری کنار؟میتونی نگاه هارو کنارش تحمل کنی؟بخاطر اخلاقش میخوای یا فقط چشمتو گرفته؟بخاطر مرامش میخوایش یا چشمتو گرفته؟
به خدا میدونم بدجور داغونی
میدونم شاید حتی بعد از رابطت هم از سرت در نره
ولی به خدا منطقی فکر کنی منطقی ازدواج کنی خیلی بهتره یه عمر راحت زندگی میکنی
حتما میخوایش؟ازش بپرس شرایط مالی که میگه چطوریه چقدره؟بگو دلیلش رو بهت بگه تا حداقل اگر میخوای تمومش کنی راحت باشی...اینطوری دلیل بهت نگه و بره تا اخر عمرت زجر میکشی...

اینطور که معلومه خانوادتون اشتباه نمیکردن. میگفتن نه این دختر به دردت نمیخوره. واقعا انگاری یه چیزایی میدونستن

سلام
شاید خواسته ناز کنه تا میزان علاقتونو بسنجه
شاید هنوز نتونسته با طلاقش و شکست زندگی قبلیش کنار بیاد و درگیرشونه و حوصله تعهد و تاهل دوباره رو نداره
شاید از شما خوشش نمیاد.
شاید خوشش میاد ولی مامانش وقتی فهمیده خانوادتون ناراضین منصرفش کرده.
شاید چون آشنایید و احتمالاً از توان مالیتون مطلع هست پشیمون شده(در حد آرزوهاش نیستید)
شاید...
به نظرم اگه انقدر بهش علاقه دارید دوباره پیگیرش باشید و عقب نکشید.ممکنه اگه از این همه عشق و علاقه ی شما نسبت به خودش باخبر بشه خیلی از تردیدهاش از بین بره و دلش قرصتر بشه(مار گزیده از ریسمون سیاه و سفید میترسه)اطمینانشو جلب کنید‌.


مانتو جلو بازم خیلی مسئله ی سطحی و بی اهمیتیه.نمیخواید که یهو چادریش کنید.همون مانتوی جلو باز میتونه به جای تیشرت با یه زیر مانتویی بلندتر بپوشه.البته اگه نسبت به حجاب و غیرت مردونه و اینجور حساسیتا گاردی نداشته باشه وگرنه ...

ممنونم از نظرات همه دوستان که کمک میکنید.
خب اینکه از چی این خانم خوشم اومده رو نمیدونم در درجه اول از خودش، از ظاهرش و ... این دختر برای من با همه آدمهایی که توی این نزدیک سی سال دیدم انگار فرق داشت.
البته من الان چیز زیادی ازش نمیدونم، من نمیخوام به هر قیمتی که شده باهاش ازدواج کنم، برای منِ بی تجربه که تجربه عشقی خاصی هم ندارم شاید سخت باید الان عاقلانه فکر کردن ولی دارم سعی میکنم انجام بدم و اگه واقعا بفهمم مناسب هم نیستیم شاید خودم بزارمش کنار.

به مشکات
چقدر نظرات شما جالب و دقیقه

درباره نظر قبلی شما:
من نمیدونم ولی با توجه به چیزایی که بابا اینا گفته بودن و حرفایی که راجب جداییشون زده میشد و حرفایی که شما زندید و نتیجه گیری ای که کردید، بله؛ احتمال میده این خانم از اونایی باشه که اهل سختی کشیدن و بساز بودن نباشه، یعنی از شوهر انتظار رفع نیازها رو داره و خودشم بتونه راحب گشت و گذار و زندگی کنه. (البته منظورم نیست که بد هست) اینم مطمئن نیستم شاید الان تغییر کرده ولی ممکنه یکم لوس باشه. و چندان اهل جمع و جور کردن شوهر و رسیدن به زندگیش نباشه (شاید) هم الان عاقلتر و باتجربه تر شده!

درباره نظر دوم شما:
شاید خواسته ناز کنه تا میزان علاقتونو بسنجه (احتمالش هست)
شاید هنوز نتونسته با طلاقش و شکست زندگی قبلیش کنار بیاد و درگیرشونه و حوصله تعهد و تاهل دوباره رو نداره (فکر کنم این درست باشه چون گفت من آمادگیشو ندارم)
شاید از شما خوشش نمیاد. (ازش سوال کردم از من بدت میاد گفت نه من از هیچ کی بدم نمیاد! راستشو بگم نه)
شاید خوشش میاد ولی مامانش وقتی فهمیده خانوادتون ناراضین منصرفش کرده. (قطعا مامانش تاثیرگذار بوده چون اگه در اون حد از من بدش میومد شماره بهم نمیداد و فرصت، ولی ظاهرا اگه یه مقدار دو دل هم بوده، بعد از صحبت با مادرش نظرش بیشتر برگشته؛ چون احتمالا مادرش بهش گفته مناسب هم نیستید ولی من دلیلشو نفهمیدم) فقط بهش گفتم من میخوام با مامانتون با اجازه شما یک بار صحبت کنم جواب نداد بهم.
شاید چون آشنایید و احتمالاً از توان مالیتون مطلع هست پشیمون شده(در حد آرزوهاش نیستید) (بله احتمال این هست) ولی من بهش گفتم چقدر درآمد از نظر شما خوبه من شاید اونقدر داشته باشم شاید ندونید، شاید بتونم به زودی به همون میزان درآمد برسم، فعلا جوابی نداده!
به نظرم اگه انقدر بهش علاقه دارید دوباره پیگیرش باشید و عقب نکشید. (آره منم میخوام این کارو بکنم ولی فعلا دست کشیدم و میخوام ببینم چی میگه) دیگه یه مدت پیام نمیدم، نمیخوام عصبانیش کنم و بلاک کنه!
شاید هم چون مامانش ما رو میشناسه و میدونه که من پسری هستم سختی زیاد کشیدم و الانم تنهایی زندگی میکنم و مستقل هستم برای خودم و میدونه که با روحیات دخترش، دختری نیست که بتونه منو جمع و جور بکنه و منم پسری نیستم که اونقدر پول برای آسایش و راحتی های اون داشته باشم، گفته نه؛ مامانش شاید قلبا من رو دوست داشته باشه و هم خوشحال باشه هم ناراحت که فکر میکنه این به صلاح ماست.

به بهلول دیوانه
بحث خالی شدن نیست عزیز. صحبت یک روز دو روز نیست که، چند ساله علاقه مندم بهش. بلاخره هورمون ها توی عاشقی تاثیردارن ولی فقط که این نیست. با تمام وجودم احساسش میکنم.

آره بهلول جان چیزی که برام یکم دردناک بوود این بود که هر چی میگم دلیلتون چیه شاید اشتباه بکنید بهم جواب ندادن. یعنی میگه مامانم میگه مناسب نیستیم، منم فکر میکنم اصلا مناسب هم نیستیم، بابامم اگه بفهمه میگه مناسب هم نیستید! گفتم به خاطر اینکه خانواده من راضی نیستن؟ من راضی شون میکنم اگه نشدن باشه من پس میکشم. به خاطر پول؟ به خاطر چی؟ من اینارو میتونم حل بکنم. ولی چیزی نگفت دیگه!

منم یک پیام دادم آخرش گفتم باشه اگه میخواید پیام ندم دیگه هیچ پیامی نمیدم، فقط به عنوان آخرین پیام میخوام یک پیام براتون بفرستم و یه چیزای دیگری که تو دلمه رو بهتون بگم. ولی فعلا نفرستادم، فکر میکنم بی فایدست الان میخوام یکم فرصت فکر بدم بهشون.

لطفا بیخیالش بشید. فکر کنم پدر و مادر شما راست گفتن و حق باهاشون بود واقعا. دختره بساز نیست اخلاقیات گند هم کم نداره اینطور که معلومه. همه چیز که ظاهر نیست واللا از این مانتو جلوبازا زیاده

نچ نباید فازو میبردی تو احساسات چون درکت نمیکنه و سنگه
بگو باشه هیچی نمیگم ولی اگر نگید براچی جوابتون اینه نمیتونم از تو فکر دربیام و عذاب میکشم بخاطر همین بگید چرا جوابتون منفیه بعد من پیام نمیدم


چه دختر بی ادبیه
میدونم دلت گیره و سخته.واقعا سخته ولی منکه از بیرون دارم نگاه میکنم این خانم بدرد زندگی نمیخوره.رفتار محترمانه ای نداره.تو فکر طرف مقابل نیست...
بنظرم بهترین چیز الان اینه بفهمی چرا جوابش منفیه
اگر من بودم که اگر تا نمیفهمیدم چرا نه میگه ول نمیکردم و هی ازش بیشتر متنفر میشدم چون تو فکر عذاب دادن طرف مقابل نیست...ولی خب تو دلت گیره و اینم واقعا مشکل بزرگیه
نمیدونم...فقط برات دعا میکنم

سلام آقای نجفی تازه ارسال کردم
******** ** ****** ** ***** * ** **** *** **** *****

ای بابا😐زیادی رمانتیکش کردی که

من وقتی نظرات شمارو تواین پست میخوندم خیلی خوشم اومد.با اینکه دلبسته بودید ولی خیلی منطقی داشتید همه ی جوانب بررسی میکردید.
چی شد یهو؟
اه چیه بابا این این عشق کلاً تنظیمات آدمو بهم میریزه😑

ببینید شما باید به این خانوم حق میدادید که بهتون نه بگه.همه ی آدما انقدر قوی نیستن که بعد یه شکست بتونن زود خودشونو جمع و جور کنن.بعضیا ممکنه تا چند سال هم سردرگم باشن‌.نباید اون لایق زندگی نیستی و پسرا به خاطر ظاهرت جذبت میشن ... میگفتی یه کم زیاده روی کردی.شایدم اصلاً انقدری که فکر میکنیم پرتوقع نباشه.
حالا با این همه بد گویی ازش شما دوباره دلت میخواد بگرده؟؟اگه حدساتون درمورد اخلاقش درست باشه میتونید همیشه باهاش کنار بیاید(البته هر کسی یه ایرادی داره دیگه)مثلاً اگه دو سه سال از ازدواجتون بگذره این اخلاقش اذیتتون نمی کنه.
به نظرم شما دوباره برگردید رو ریل منطقتون و معیاراتونو یه بار دیگه مرور کنید و ببینید ایشون معیارای اصلیتونو داره؟؟تا اگه خدا زد پس کلشو برگشت😅بدونید باید چکار کنید.
اگه برنگشتم که...چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم😕
حداقل شما تلاش خودتو کردی.انشاالله که خیر

ولی حالا این پیامو براش ارسال کردم. اما چطوری الان با دل خودم باید کنار بیام؟ خیلی نازه! من چطور فراموشش کنم و بدون اون زندگی کنم! خدااااااااااااا 🥺

سلام
ممنونم. آره یکم زیاده روی کردم ولی چون اون همه بخش گفتم دلیل بگو اونم برای خودش نذاشت منم یکم عصبانی شدم.
ولی آخر پیامم باز داشتم نازش میدادم!
نمی‌دونم چرا الان احساس میکنم حتی از بی اعصابیشم خوشم اومده!
نمی‌خوام غیرمنطقی باشم ولی کلا این دست نیافتنی بودنش و حس تلاشی که برای من برای بدست آوردنش ایجاد کرده برام جالب شده.
من دوست ندارم یکی راحت بهم بگه باشه!
و دوست دارم به این عشق چندین ساله ام برسم.
درباره اینکه منطمئن هستم یا نه انصافا من چیز زیادی نمی‌دونم ازش جز همین ظاهر و با بی اعصابیش 😊
البته اونم روز اول خیلی مهربونه باهام حرف زد و چه خنده های ملایم و قشنگی هم که داشت.
اما بعد از صحبت با مامانش شاید اینطوری شد یهو.
به هر حال من نمیخوام راحت بیخیالش بشم حتی اگه خودش برنگشت و جوابی نداد، من هر چند وقت یکبار بهش پیام میدم مثلا حالشو میپرسم، میگم ببخشید مزاحم شدم فقط میخواستم حالتو بپرسم، خوبی؟
یا روز تولدش و بهش تبریک میگم همون اول بسم الله تاریخ تولدش و پرسیده بودم که بدونه برام مهمه.
و زمانی بیخیال میشم که مطمئن بشم بدردم نمیخوره الان که چیزی نگفتم همینکه گفته پول برام مهمه من نمیتونم نتیجه پرتوقعی بگیرم. یا اهل زندگی نبودن.
چون چه بسیارند دخترایی که میگن پول برامون مهم نیست و شعار عاشقی میدن ولی در عمل بسیار پول پرست هستند و حتی با شوهر راه نمیان و کوتاه بیا نیستن از خرج عروسی تا ...
ولی خب، شاید همون اول بسم الله مطرح کردن این موضوع جالب نبود و حس معامله به آدم دست داد.
البته برای منم پیش اومده یهو یه حرفی از دهنم بپره شاید بیچاره از دهنش پرید بعدا خودش فکر کرد گفت چرا انقدر زود اینو گفتم.
ولی بعداً دوباره توی پیام ها خیلی کلی گفت، شما چرا فکر میکنید آمادگی ازدواج رو دارید؟
من میگم برم تلاشمو برای بدست آوردن پول بیشتر بکنم اگه دیدم بیشتر از یک ماه جواب نداد بازم بهش پیام میدم هرچند وقت برای احوال پرسی.
یکم تلاش میکنم آنقدر راحت پا پس نمی‌کشم، حتی یه روز بدون اطلاع خودش میرم با مامانش صحبت میکنم ببینم بهش چی گفته من بلاخره نفهمیدم چرا میگن مناسب هم نیستیم.
شایدم الان داره من رو با گزینه های دیگرش سبک سنگین می‌کنه و چهار روز دیگه بفهمه که من ارزش بیشتری دارم از بقیه.
شاید باید فرصت بیشتری داشته باشه و فاصله اش از ازدواج قبلی بیشتر بشه.
شاید تا الان کسی هم نیومده سراغش، و من اومدم به فکر وادارش کردم بلاخره نمیشه فکر نکنه و اهمیت نده میشه مگه حرفام این همه حرف و وویس و آواز تاثیر نذاره؟
کم کم فکر می‌کنه شاید تغییر کرد.

به مشکات
یه پیام دیگه هم در جواب به شما نوشتم لطفا، پیام بالاییمو هم بخونید.
نمیدونم یک شاید دیگه هم اینه که شاید مثل خیلی ها افتاده توی چرخه معیوب با این پسر و اون پسر میچرخه و اونقدر سرش شلوغه و فعلا سرش به سنگ نخورده که اصلا بهم هیچ اهمیتی نمیده.
چه میدونم هزار شاید دیگه هم میشه طراحی کرد که همه فقط حدس و گمانه.

مشکات خانم به نظر شما من باید چیکار بکنم؟به نظرتون از همین حالا بیخیالش بشم و پا بذارم رو دلم؟ من نمیخوام به هر قیمتی که شده بهش برسم حتی اگه مناسب من نباشه. ولی توی این مرحله پس کشیدن برام سخته چون هنوز از هیچ چیزی مطمئن نیستم، فقط ظاهر و لباسشو دیدم، دیگه چیزی نمیدونم که. اخلاقاشم روز اول خوب و مهربون و بعدش تغییر کرد. نمیتونم انقدر سریع نتیجه گیری بکنم.

ولی خب به نظر نمیرسه زیاد دختر سنتی ای باشه و بلاخره میخوره یکم از این امروزی ها باشه و اگه اینطوری باشه زیاد با من هماهنگ نیست شاید. ولی بازم نمیدونم باید بشناسمش بعد نظر بدم. ولی دلم بدجوری پیشش گیره. اصلا اینطوری کرد باز دست نیافتنی شد برام، الان حتی از این اخلاقاشم خوشم اومد جالبه 🥺

شایدم یهو دیدم رفت چهار روز دیگه بدون اینکه حتی روح منم خبر داشته باشه با یکی دیگه ازدواج کرد 😭😭😭

ببخشید سه تا نظر بالاتر نوشتم ولی هی دوباره یه چیزی به ذهنم میرسه میام مینویسم این چهارمین نظرمه.

با توجه به چیزایی که پدر مادرم گفتن، با توجه به اینکه باید اونا رو راضی بکنم، و توقعیات احتمالی دختر و ... گاهی به این فکر میکنم که بیخیال بشم و شماره اش رو پاک بکنم و از الان سعی کنم فراموشش بکنم و به همین بسنده کنم که از علاقه ام بهش گفتم و تمام. یعنی دیگه من وسوسه نشم پیام بدم. اونم که شمارمو داره احتمالا اگه بخواد خودش بهم پیام میده. یعنی اینطوری خودمو مجبور کنم به فراموش کردنش!

ولی این تمام برای من کار آسونی نیست، خیلی سخته. و از طرفی هم اینطوری فکر میکنم که از کجا معلوم همین خانم مورد مناسبی برای من نباشه و من بیخودی بخوام پا پس بکشم؟ یعنی بعدا بازم شاید پشیمون بشم که خیلی راحت با چهار تا حرف پا پس کشیدم و تلاش بیشتری انجام ندادم. و اونا هم شاید بگن این بیخودی حرف میزد، این همه عشق و علاقه و خواستن چند ساله با چهار کلمه حرف پا پس کشید و نجنگید؟!

خب من دلم بدجوری آشوبه و الان راسیتش فقط به کمک خدا و کمک و راهنمایی های شما نیاز دارم. شخصی رو هم ندارم در دنیای واقعی برم باهاش مشورت بکنم چون دوره و زمونه ی بدیه با هر کسی مشورت بکنی اون عوض درک کردنت بیشتر ممکنه ازت سوژه بگیره، مسخره بکنه، یا زدحال بزنه بهت بیشتر. واسه همین ممنون میشم بهم کمک بکنید. متشکرم. واقعا موندم رفتار درست چیه الان/

اول این پست خوندم فکر کردم یک پسر ۱۸ ساله نوشته
ببین داداش شما که بچه نیستی ۳۰ سااااالته.
چرا خودتو میخوای بدبخت کنی....
من اصلا به مطلقه و مجرد بودن این خانم کار ندارم. دختر مطلقه من دیدم که تا حالا دو بار طلاق گرفته بود بنده خدا توی زندگیش شانس نیاورده بود شوهر اولش دست بزن داشت شوهر دومش معتاد بود. ولی خانم خوب و با اخلاقی بود که خیلی از دخترهای مجرد امروزی بهتر بود...

داداش من خودم پسرم و هم جنس خودمو خوب میشناسم میدونم شما عاشق چی این خانم شدی خودت میگی تا حالا باهاش صحبت هم نکرده بودی صداش هم نشنیده بودی اخلاق رفتارش هم نمیدونستی پس یک گزینه باقی مونده که اونم ظاهر و قیافست . حالا شما شاید در جواب من بگی نه من عاشقش شدم و خیلی وقته دوستش دارم که حرفت قبوله. ولی شما فقط عاشق ظاهرش شدی..
شما اگه از اول همه ی کامنتهای خودتو بخونی جواب خودتو میتونی از کامنتهای خودت دربیاری دیگه نیاز نیست نظر من یا بقیه رو بدونی .‌
خودت میگی مادر دختره به مادرت گفته تقصیر دخترم بودم وقتی خودت میگی دختره همش با دوستاشه یا دیر وقت میمومد خونه. به نظر شما این زن زندگیه شما خودت از سر کار بیای خسته کوفته ببینی خانمت خونه نیست و زنگ بزنی ببینی با دوستاشه و دیروقت میرسه و تو شب خوابیدی و خانمت بیرون چه حسی بهت دست.. میده. اینجور که نوشتی دختره اول بسم الله گفت پول برام مهمه ..وقتی نه حرفی نه چیزی بحث پولو میکشه وسط خودت دیگه تا تهش بخون...

بازم شاید شما بگی نه من عاشقشم دوستش دارم..شما یک لحضه تصور کن از سر کار اومدی خسته کوفته اعصابت خورد ببینی خانمت نیست بهش زنگ بزنی کجایی عزیزم اونم بگه من با دوستام بیرون هستم شما هم در جوابش بگی عیب نداره عزیزم چون شما خوشگلی و نازی من عاشقتم عیب نداره هروقت خواستی بیا خونه پول هم کم داشتی بگو من برات کارت به کارت کنم. شما ببین همین جواب میتونی بهش بدی که هروقت دیر اومد خونه که خوبه به نظرم ازدواج کن باهاش....
زندگی همش اینجوری نیست همش که همه چی بر وفق مراد باشه توی زندگی مشترک بالاخره پستی بلندی های زیادی هست و فقط شما با یک همدم خوب میتونی این مشکلات پشت سر بزاری و ببین این خانم همون همدم واقعی که بتونه تو مشکلات کنارت باشه هست یا نه!!!!
این عشق عاشقی همش مال روزهای اوله بعدش تکراری میشه شما فکر بعد ازدواج همش باهم خوبید این عشق عاشقی همش تو قصه ها و فیلمهاس..
شما میخوای دو روز دیگه بچه دار باشی به نظرت بچه ات زیر دست همچین خانمی چه جوری میخواد بزرگ بشه و پرورش پیدا کنه..

به نظر من خوب کاری کردی این جواب آخری فرستادی دیگه هم جوابشو نده میدونم سخته چون چند سال عاشقش بودی ولی مرد برای روزهای سخته ...
امیدوارم توی زندگیت اون کسی که واقعا میتونی باهاش خوشبخت باشه و به آرامشت برسونه سرراهت قرار بگیره...

به سوال کننده: من خودم پسرم.
مگه من به تو نگفتم که از طریق خانواده اقدام کن. اصلا خوب کرد
که اینطوری باهات برخورد کرد.چرا را گوش نمیدی؟
ارادتمند همگی پسری با نام کاربری
🦂 Scorpion🦂

من به نظرم شما احتمالا یه دختری و داری ملتو سر کار میزاری با پیامات به خصوص از حرفای آخرتون و هندی بازیاتون به هیچ وجه شبیهه رفتار یه پسر حدودا سی ساله نبود...اگرم راست گفتید و یه پسر اخساساتی هستید به نظرم داداش گلم از خیر این دختر بگذر، ولش کن خودتو راحت کن ....چون تا حالا دوس دختر نداشتی فک میکنی الان این یه فرشتست و کسی مثل این نیست چون بی تجربه ای...و اینم بدون این حست عشق نیست آخه مگه کسی میتونه بدون اینکه با یکی حرف زده باشه فقط از رو ظاهرش عاشقش بشه، عشق مگه الکیه

به میلاد ۷۱
ممنونم از پاسخ عاقلانه و خوبت، حرفات منو به فکر واداشت. ولی من بعد از اون پیام بازم براش پیام فرستادم!
ولی دیگه فازو از احساس آوردم بیرون گفتم که باشه اگه نمیخوای ازدواج بکنی، پس همینطوری با هم توی تلگرام حرف بزنیم درباره مسائل مختلف، اصلا دیگه بحث ازدواجو پیش نمیکشم بیخیال! فعلا فقط خوند جواب نداد.
ولی نظرت رو چندین و چند بار دیگه میخونم و سعی میکنم عاقلانه باشم. خب عشق آدمو بچه میکنه انگار یکم.
میلاد جان آره درست میگی قطعا اگه اینطور زنی باشه برای پسری مثل من که اصلا مناسب نیست. من نمی تونم با چنین خانمی زندگی بکنم واقعا اگه منطقی و عاقلانه نگاه بکنم. من خودم اذان غروب میزنه خونه ام!!!
به هر حال اینا شاید درباره گذشته اش باشه، من که نمیتونم با توجه به گذشته آدمها تصمیم بگیرم باید بشناسم.

به سیمین
خانم محترم چی میگید شما؟ کی گفته سر کاریه من این همه وقت بذارم مردمو سر کار بذارم چی بشه آخه.
نه خانم محترم من یک پسر هستم و هر چی نوشتم حقیقت هستش و از شما راهنمایی میخوام. مرسی.
هر چیزی گفتم حقیقه، قدم به قدم، کلمه به کلمه، همش حقیقته.
فقط سن خودمو دختر رو اشتباهی نوشتم. من از سربازی اومدم حدود بیست و سه بودم و دختر هم چند سال کوچکتر از سنی هست که نوشتم براش اونم چون نمیدونستم تقریبی نوشتم حالا اون مهم نیستش.
آره شاید آدم بی تجربه ای هستم اینطوری فکر میکنم یکم.
ولی اینم در نظر بگیرید که این همه دختر دیدم اونا چرا به دلم ننشستن؟ خب من صدای این خانومو هم که بلاخره شنیدم! قبلا نشنیده بودم الان شنیدم بازم بیشتر ازش خوشم اومد، صداش قشنگ و آرامش بخشه.

کامنت میلاد 71 خیلی خوب بود

داداش خوبم اصلا به حرفات نمیخوره 30 سالت باشه شایدم چونکه عاشقی اینطوری کامنت میذاری کلا سر در گمی !!!

اصلاازچیه این دختر خانوم خو شت اومده ؟؟؟بشیییین خوووب فکر کن ببین معیارات برای ازدواج چیه و اون خانوم اینارو داره یا نه ؟؟؟؟

واااای از دست شما 😤 این اسمش عشق یکطرفس و هیچ سودی جز اذیت کردن خودت نداره.

دیگه بنظر من این دختر به درد شما نمیخوره اون یک شوهر پووولدار میخاد تو که نداری برو دنبال یک دختر قانع تر بعدشم الکی خودتو قانع نکن که اره حق داشته همونجا توی برخورد اول بگه پول برام مهمه و اینا...پول درسته مهمه ولی نه اینکه همون دیدار اول بگی این خانوم دیگه خییلی زیادی پول براش مهمه


انتظار برگشتن هم نداشته باش اصلا و ابدا .
لطفا فراموشش کن و ارامشو بع خودت و پدر و مادرت برگردون

دادا من یکیو تو اقوام دورمون میخواستم هم خوشگله هم باباش باهام رفیقه و استاده و متشخصه و هم مادرش نمونس
ولی خودش فاز روشن فکری برمیداشت و موهاشو تو اینستا میریخت بیرون و تو کلاس موسیقیش یکم روابطش ازاد بود با پسرا و استادش
مثل ادامس تفش کردم بیرون و دیگه یه درصدم واسم مهم نیست از نظر ازدواج
با اینکه از کوچیکیم که دیده بودمش میخواستمش
الانم اصن میبینمش هیچ حسی ندارم بهش
بعد تو دختره فیلم قلیون کشیدن میذاره و تا دیروقت با دوستاش دنبال عشق و حاله و چ سینشو نشون هر خری داده و کل ملت تو پیجش دارن میبیننش خودتم که میدونی طلاق قبلیش مرد بدی نبوده و دختره رک و پوست کنده بهت گفته پول واسم مهمه و پدرمادرتم باهاش مخالفن و اخلاقشم از نزدیک نمیشناسی بعد نشستی میگی اگر برگشت من میخوامش؟؟؟به خودشم گفتی؟
به خدا حالت خوش نیست
برو یه زن سنگین و رنگین و خوش اخلاق و شوهری پیدا کن تا اخر عمرت عشق کن با زندگیت

حالی که الان شما دارید گیر کردید بین دل و عقلتون
خودتون هم میدونید این انتخاب برای ازدواج اشتباهه ولی به خاطر دلتون پافشاری میکنید
هرکس دیگه یکی از این نشانه ها رو که گفتید میدید ، دیگه به این خانم فکر نمیکرد
ولی شما چون دلتون گیره حتی نقطه ضعف این خانم رو هم مثبت فرض میکنید
الان هرکی هرچی به شما بگه، تاثیرش فقط تا چند ساعت یا یکی دوروزه و بعد اون دوباره دلتون میره سراغ اون خانم، چون عقل نمیتونه دل رو راضی کنه
ولی واقعا به عاقبت زندگی تون فکر کنید، دیدم چنین عاشق هایی که الان مجبورند چه زندگی هایی رو به دوش بکشند
یکیش یه نفر از اقواممون هست که الان حتی جلو فامیل، زنش میزنه درگوشش اونم از ترس نمیتونه هیچی بگه.

به سوال کننده :


من همه ی حرفاتو از اول تا اینجا خوندم
نمیخواستم نظر بدم ولی چون گفتی خواهر نداری و احساس کردم خیلی سردرگمی تصمیم گرفتم اون چیزایی که به ذهنم میاد بهت بگم، شاید برات مفید باشه

اول اینکه من احساس میکنم هر وقت وارد فاز عاشقی میشی و از عشق و علاقه ت به اون دختر میگی عکس العمل تندی نشون میده
یه بار گفت من گوشم از این حرفا پره
یه بارم گفت داری پشیمونم میکنی از اینکه شماره مو بهت دادم

به نظرم میاد که اصلا از اینکه بری تو فاز عاشقی خوشش نمیاد و فکر میکنه میخوای با حرفات مخشو بزنی
شاید بهتر بود بهش نمیگفتی دختر خوشگل خوش صدای....
اینجوری فکر میکنه تو که هیچ مراوده ای باهاش نداشتی و اخلاقشو نمیشناسی، پس فقط عاشق ظواهرش شدی که اینقد آتیشت تنده

پس بهت پیشنهاد میکنم حداقل تا یک ماه بهش هیچ نوع پیامی ندی، چون اگه بخوای با همین فرمون جلو بری صد درصد بلاکت میکنه


ضمن اینکه وقتی به یکی پیام میدی و اون هیچ جوابی نمیده، اگر بازم بهش پیام بدی به مرور از چشمش میفتی


میدونم چه احساسی داری و برات سخته که بهش پیام ندی، اما اگر همین رویه رو ادامه بدی شک ندارم که کاملا از چشمش میفتی

من وقتی پیامتو خوندم اگه جای اون دختر بودم فکر میکردم فقط عاشق ظاهرم شدی، مخصوصا که روی خوشگل و خوش صدا بودن تاکید کردی

اونم که گفته گوشم از این حرفا پره
از کجا میدونی خیلی از پسرای دیگه هم این حرفا رو بهش نگفته باشن؟؟

به نظرم اون پیامی که بهش دادی خصوصا اون آخرش که براش شعر گفته بودی هم زیاد مناسب نبود.

منطق میگه از هیچ نظر با هم تناسب ندارین، نه به خاطر مطلقه بودنش، بلکه از نظر اخلاقی و اعتقادی و...
اما میتونم درکت کنم که عشق اصلا منطق حالیش نمیشه و آدم وقتی عاشق میشه اونقدر بی قرار میشه که همش برای دلایل منطقی که عقل نشون آدم میده، یه توجیه میتراشه

من تجربه شو داشتم، واقعا عاشق شدن یه عذابه، مخصوصا وقتی یه طرفه باشه

کاشکی تو عاشق من میشدی




چرامن خواستگار ندارم



دختر خوبیما؟




برعکس معشوقتم



خدا کند که بیایی

سلام
آقا تبریک میگم شما عاشق یه داف اورجینال شدید😐

ببینید من تا الان ایشونو با یکی دوتا از دوستان خوش گذرون خودم و خواهرم مقایسه میکردم ولی حتی اونا هم اهل قلیونو..نیستن.یه لول پایینتر از معشوقه شما هستن.با این وجود همین دوستان هم آدمای مسئولیت پذیری نیستن که شما انتظار داری خانومتون کم کاریه مادرتونو هم جبران کنه.حتی دیدم طرف با دوتا بچه هنوز نتونسته در حد یه تازه عروس زندگیشو جمع کنه.فقط همسرانی که واقعاً عاشق و اسیر شون باشن میتونن تحملشون کنن.


چرا فکر میکنید که این خانوم با دو خط پیام شما متحول میشه و عادت و علاقشو کنار میذاره؟؟اگه قرار بود کنار بذاره که قبلاً این کارو میکرد که زندگیش به بن بست نخوره.
شما باید این خانومو همینطوری که هست بپذیری.

اینکه میگید شاید پول انقدر هم براش مهم نیست و از دهنش پریده و...
اتفاقاً همین حرفای یهویی دقیقاً حرف دلمونه.وقتی این خانوم با وجود اینکه از علاقه ی چند ساله ی شما حتی بعد از ازدواج و طلاقش باخبر شده ولی بازم حاضر نیست باهاتون آشنا بشه نشون میده که پول خیلی خیلی براش مهمه(واقعبین باشید)

ما نمیتونیم بگیم این خانوم برای شما مناسب هست یا نه.خودتون باید معیاراتونو بررسی کنید و به نتیجه برسید.مثل اینکه ظاهر برای شما خیلی اهمیت داره شاید هیچ وقت نتونید موردی پیدا کنید که از لحاظ ظاهری مثل این خانوم باشه و با این حال بقیه ی معیاراتونو هم داشته باشه.
ولی خداییش ظاهر دیگه انقدرا هم اهمییت نداره که همه چیزو فداش میکنی.



حالا اگه نتونستی این خانومو فراموش کنی و همچنان خواهانش هستی اینو یادت باشه که برای هیچ مدل دختری(چه احساسی و چه منطقی)پسری که از خودش ضعف نشون میده هیچ جذابیتی نداره.پیام آخرت یه ضعفی توش داشت که اگه بخوای اینجوری ادامه بدی فقط خودتو سرکار گذاشتی(اینجوری نمیتونی مخشو بزنی😅)

موفق باشید

آخ آخ آخ.واقعا داری اشتباه میکنید .
این ارتباط رو تمومش کنید .به نظرم این دختر ,دختر مناسبی برای ازدواج نیست.
به حرف مادرو پدرتون گوش کنید
شما الان تحت تاثیر عشق و احساسات هستید و نکات منفی این خانومو نمیبینید.
به نظرمن شمایی که تا حالا با هیچ دختری دوست نبودید نباید بزارید این خوبی وامتیازی که دارید فدای زیبایی این خانومی که سابقه اش داره میگه نمیتونه مناسب زندگی باشه بکنید.از توصیفاتی که تو اینستاگرام ازش گفتی این خانوم با ظاهرش شیطونم درس میده

حتی باهاش دوست هم نباشید یهو دیدی میوفتی توی وضعیتی که دیگه نمیتونی دل و احساساتو خلاص کنی .چشم عقلتو باز کن.حیفه پسری مثل شما که تونسته تاسی سالگی دوستی با جنس مخالف نداشته

سلام
فقط یه چیزی بهت بگم
شما و این خانوم بارتون بار نمیشه...
نه معیارای اخلاقی
نه ظاهری
نه مادی
فقط نتیجش میشه یه طلاق دوم بر اون خانوم و یه عمر تنفر از زنا برا شما!
باور کن یه من آرایش و اندام رو هر زنی میتونه انجام بده ..اینا هنر نیست!
زنی که این کارو میکنه با زبون بی زبونی داره میگه منو نگا کنید و این یعنی خلا! عقده توجه!
من هم جنس خودمو میشناسم و هم افکار شما رو جناب... اون چیزی که شمارو در نهایت ارضا میکنه در همه زنا یکسانه!
در مورد ظار هم حداقل یکی رو انتخاب کن که روت بشه بگی زنمه نه ....!!!
بس کنید این ظاهربینی رو ... دور روز دیگه همین شما تحمل این حجم از بدپوشی و آرایش و قر و فر رو ندارید!
اینا واقعیته!
زن ها مردها رو با آرایش گول میزنن و مرد ها هم با زبونشون زن ها رو!
جالبه او خانوم گفته که من حوصله شنیدن این حرفارو ندارم یعنی دیگه گول نمیخوره اما شما نه!
بخودت بیا...اینا برا دوستی کافیه ولی برا زندگی نه!

با عذرخواهی از نویسنده..


واقعاااااا تا حالا من ندیدم یک پسر اینقدر آویزون باشه..🤦‍♂️🤦‍♂️🤦‍♂️🤦‍♂️🤦‍♂️🤦‍♂️🤦‍♂️🤦‍♂️
ببخشید داداش شما پی گیر بودن و آویزون بودن اشتباه گرفتی 😑😑😑😑

و به راستی غرور بهترین نعمت خداست.....

داداش یک نصیحت حالا اینجا گفتی من و بقیه کاربرا نمیشناسیمت....
ولی پیش هیچ کس دیگه نگوووو
دیگه هم خودتو اذیت نکن و دیگه بهش فکر نکن ...

یاعلی

امان از بی تجربگی یه پسر
نشستی باهاش کلکل بچگانه کردی
اگر پیام داد فحش بارونتم کرد باید هیچی جوابش نمیدادی
حالا خداراشکر که دیگه یکم با تجربه تر شدی

واقعا من نمیدونم پسری یا دختری که این پشت نوشتی ....
اگه دختری که این پست نوشتی و خواستی پسرهارو ضعیف جلوه بدی که بدون به هدفت نرسیدی ...

چون من تا حالا نه توی دوستام و آشناها یا غریبه همچین پسری ندیدم...😑😑😑😑😑