خانواده برتر

سلام منم عین تو م البته الان ۳۵سالمه طلاق گرفتم جدا زندگی میکنم چون خیلی افسرده بودم نتونستم شوهرمو جذب خودم کنم رفت با یکی دیگه منو طلاق داد با اون ازدواج کرد الان تنها زندگی میکنم ب شدت خلا عاطفی دارم.....من خیلی با استعداد بودم اگه افسرده نمیشدم جایگاه خیلی خوبی پیدا میکردم تو اجتماع ولی نشد

سلام منم نظرات همرو خوندم هرچند مشکل من با بقیه فرق داره ما کلا سه تا خواهریم مادرم همیشه با اولین خواهرم دعوا و داد و بیداد داره همیشه فحش و داد و بیداد و بزن بزن منم وقتی میبینم که خواهرم مادرم و میزنه حالم به طرز وحشتناکی بد میشه طوری که احساس جنون به من دست میده و حس میکنم هر آن ممکنه سکته کنم همیشه هم هنوز دعوا شروع نشده کل تن و بدنم میلرزه و مــثل چیز میترسم و همش خواهش التماس میکنم از مادرم تا حرف نزنه و وضعیت و بد تر از این نکنه که چند خودمم اون وسط کتک میخورم مادرم اعصابش خیلی داغونه با اینکه سن زیادی نداره روزی چند تا قرص اعصاب میخوره هر جند چند ماهه اینطوری شده اونم به خاطر مرگ داییمه و قبلنم زخم خورده چون مادربزرگم مرده من خیلی رو درسم حساسم و سعی میکنم خودمو ریلکس نشون بدم اما هیچوقت اینطور نشده مامانمم همش میگه بخون دانشگاه تهران قبول شو از این جا برو اما هنوز چند سال مونده تا بخوام کنکور بدم و میخوام همه تلاشم و کنم خواهرم وقتی مادرم و میزنه احساس جنون بهم دست میده یه تابستون بود که وقتی زدش من با تمام وجودم جیغ زدم و اون رو که به دیوار تیکه داده بود محکم فشار میدادم و با تمام وجودم جیغ میزدم نزنش یا یه بارم حالم خیلی بد شد و رو زمین پهن شدم و گریه میکردم همیشه موقع دعوا مامانم منو بیرون میکنه میگه برو بیرون اما من نمیتونم تو اون وضعیت بزارمش بیشتر نگران مامنم هستم تا بابام هر چند اگه بابامم دست بزنه جنی میشم چون مامانم دیسک کمر داره خواهرم وقتی با پا میزنتش من جلوشو میگیرم طوری که من و اونم با هم دعوا میکنیم و منم نمیزارم به مامانمم نزدیک شه اصلا هر کی بهش نزدیک شه یا بخواد بزنتش من حالم وحشتناک بد میشه دختر شروری نیستم اصلا اما همیشه لبخند به لب دارم و آدم شوخ طبعی هستم و اگه جنگ جهانی شه خونمون من باز فرداش سعی میکنم خودمو شاد نشون بدم و تمرکزمو رو درسم بزارم مامانم چون اعصابش داغونه با بابام همش دعوا داره و همینم باعـ شده تا خواهر دومم اعصابش ضعیف شه و همشه سگ باشه منم آدم خیلی پر استرسی هستم اما همیشه خودمو شجاع نشون میدم یه بدیمم اینه که تقی به توقی میزنم زیر گریه و اینکه رو مامانمم زیادی حساسم و بیش از حد دوسش دارم و نمیخوام ناراحتش کنم چون خواهر دومم از بس تو خونمون جنگ بوده اعصابش داغونه با مامانم جر و بحث زیاد میکنه اما منم خودمو کنترل میکنم تا وقتی حرفای بی ربط میزنه کنترل کنم خودمو اما بعضی وقتا موفق نمیشم و جوابی مید که خیلی ناراحت و عصبی میشه مثلا یه کوچولو یه کوچولو ولوم صدام بالا بره یک دفعه خیلی عصبی میشه بابامم خوبه و من عاشقشم اما یه کوچولو خشکه من ازتون راهنمایی میخوام تا موقع دعوا چیکار کنم تا حالم بد نشه و ریلکس باشم همهسعی میکنن بهم حالی کنن اما موقع دعوا اصلا دست خودم نیست و نمیتونم خودمو کنترل کنم

بچه ها اگر هر مشکلی با خانواده دارید زیاد به حل شدن مشکل فکر نکنید.چون پدر و مادرها معمولا اشتباهات خودشون رو قبول نمیکنن.حتما حتما سعی کنید هر چه زودتر از لحاظ مالی مستقل شید.این خیلی خیلی مهمه.وقتی به استقلال مالی برسید یه درصد زیادی از مشکلات حل میشن.چون اگر خیلی هم تحت فشار باشید نهایتا میرید تنها زندگی میکنید.به عنوان یه نصیحت میگم بهتون از همون دوران دانشجویی دنبال کسب درآمد باشید.البته پرتوقع نباشید.از یه جایی شروع کنید بعد مسیرتون رو خود به خود پیدا میکنید.

یه توصیه به همتون میکنم بذارید شرایط خودمو اول بگم بعد ببینید اوضاع و وخامت ماجرا در چه حدیه

من تو یک خاتواده ای بن دنیا اومدم که پدرم معلم بود مادرم خانه دار زندگی تا ۷ سالگی خوب بود بعد برادرم به دنیا اومد و من به کل فراموش شدم اونقدر فراموش که شبها از ترس تنهایی شب ادراری گرفتم پدرم شب در میون بهم میگفت تو بمیری راحت میشیم این حرفا رو به یک بچه هشت ساله میزد میگفت امیدوارم یکروز اعدامت کنن و خودم بزنم زیر چهارپایه اعدامت پتو رو میکشیدم به سرم و بیرون نمیومدم از ترس اینکه نکنه موجودات خیالی ساخته ذهنم بیان سراغم عرق میریختم و اشک 

بهترین و زرنگ ترین دانش اموز دوره دبستان بودم که سال دوم دبستان معدلم شد۱۷ از درس زده شدم سنم که رسید به ۱۳ سال بابام مرد و مادرم شوهر کرد شوهرشم یک ادمی بود خرجی نمیداد یکسره با هم جنگ داشتن من کمبودهامو رفتم با پیداکردن دوست دختر جبران کنم که اونجا هم شکست خوردم الان ۳۲ سالمه و قرص اعصاب میخورم هروقت خلبان میبینم خصرت میخورم چون ارزوشو داشتم هیچ غروری ندارم هیچ چیزی هم برای از دست دادن ندارم روحم سالهاست که نابود شده فقط دارم اکسیژن هوا رو بی دلیل مصرف میکنم اونقدر هم مطالعه کردم تو تنهایی که حد نداره همه چی هم حالیمه مادرمم از وقتی یادمه خواستم باهاش درد و دل کنم سرشو بند کرد به یک چیز دیگه و کلا بیخیال بود میخوام یک چیزی به همتون بگم راحت بشید اکثر پدر و مادرها برای خندیدن خودشون بچه دار میشن یک ذره هم به فکر اینده اون نیستن بدتر از اون پدر و مادری هست که به فکر بچش نیست هیچ با کارهاشون و رفتارهاشون جلوی پیشرفت خود بچه رو هم میگیرن من هم کتک خوردم هم فحش های ناموسی شنیدم الانم ۱۶ سالهدسر قبر بابام نرفتم و هر لحظه واسش ارزو میکنم اون دنیا روز خوش نبینه از مادرمم دل کندم چون متوجه شدم اونم ادم سالمی نیست حالا اگه فکر میکنید از من بدتر هستید دیگه خدا به دادتون برسه برای اونایی که دانشجو هستن توصیه میکنم از شهر خودشون برن و درسشون تموم شد تو همون شهر بمونن اونایی هم که میتونن ازدواج کنن و برن خلاصه یکطوری فرار کنید برید دل به همچین ادمایی نبندید هر لحظه که با همچین خانواده ای زندگی کنید عمرتون نابود شده در مورد اینکه میگن فقط پدر و مادر عاق میکنن هم بگم من مادرمو نفرین کردم الان شوهرش باهاش نمیسازه و یکسره گریه میکنه و از زندگی بیزار شده با خودم قسم خوردم برای مرگش هم نرم شاید هم من زودتر مردم سرتون رو بدرد نیارم تو ایران حداکثر پدر و مادرها عوضی تشریف دارن و نفهم

هعی

سلام منم مامانم خیلی اذیتم کرد من عاشق یه پسر شدم که دنیام بود ۱ ماه نشد اومد خواستگاریم صیغه کردیم و ۲ ماهه عقد کردیم تو دوران عقد مامانم خیلی اذیتم کرد میرفت شماره منو به پسرا میداد تا مزاحم منو و شوهرم شن.شوهرم دید مامانم اینجوری گفت سریع عروسی کنیم بریم سرخونه زندگیمون.رفتیم سر خونه زندگیمون.شب پاتختی مامانم زنگ زد گفت سیر نشدی پاشو بیا خونمون.این کاراش منو عصبی میکرد من گریه میکردمو سر شوهرم خالی میکردم خیلی داغون بودم انقدر شوهرمو دوست داشتم که دوست نداشتم کسی بهش چیزی بگه.بعد از ۷ ماه زندگی همسرم فوت کرد واسه یه عمل اشتباه تو بیمارستان.خیلی اذیت شدم خیلی دارو انداختم خودکشی کنم ولی نشد.۲ سال شدید افسردگی گرفتم همش بیمارستان بودم .روزایه سختیه برام.الانم خونه پدرمم وقتی عروسا میان مامانم انقدر محبت میکنه شام میوه بچه هاشونو میگیره قربون صدقه میره واسشون انقدر از مادرم بیزارم نمیدونم چیکار کنم دوستم ندارم اتفاقی براش بیافته .ولی چرا منکه دخترشم چرا با من این رفتارو کرد چرا با عروساش اینجوری نیست چرا با منو عشقم اینکارو کرد.خیلی باهاش دعوا میکنم میگم تو چرا با عروسات کاری نداری ولی منو اذیت میکردی به من همبرگر میخریدی سرخ میکردی ولی به عروسات قورمه سبزی و مرغ و سالاد .حالم از این دنیا بهم میخوره .من از شکم مامانم اومدم بیرون ولی انگار بچش نبودم هنوزم افسردم حوصله کار و باشگاه و درسم ندارم از دنیا سیرم.وقتی یه مادر ندونه محبت چیه غریبه میدونه .