سلام.
این پست خیلی حالمو بد کرد:
سوال از مجرد هایی هست که قصد ازدواج ندارند
اکثر آدمای اینجا متعهد و تحصیل کرده هستن.اما نظراتی که تو این پست خوندم نه نشونی از تعهد داشت نه سواد.
تا وقتی که امثال ما همچین نظراتی نسبت به ازدواج دارن نباید از اونایی که هزار جور کثافت کاری و ... میکنن توقع دیگه ای داشت. حکایت ما شده حکایت اون کشیشی که قرآن رو آتیش زد و بعد مستندسازی که تو ماه عسل آورده بودنش ازش پرسید تا حالا قرآن رو خوندی و اونم گفت نه!!! همین یه نه کلی حرف توش بود.
تا کی میخوایم همه ی آدما رو با یه چوب بزنیم؟ مگه میشه همه آدما شبیه هم باشن؟ چرا ندیده باید دیگران رو قضاوت کرد؟
دختره یه مرد نه ده تا مرد دیده که نامرد بودن و بویی از مردونگی نبردن بعد میاد میگه همه ی مردا اینجورین و از همشون متنفرم. پسره یه سری دختر قرطی و کثیف تو خیابون میبینه و میاد حکم کلی راجع به دخترا میده. بعد میان میگن که به این دلیل و اون دلیل نمیخوام ازدواج کنم. دختره میگه تو خونه بابام راحتم واسه چی ازدواج کنم؟ انگار خونه شوهر چاقو گذاشتن زیر گلوش و همش دارن بهش زور میگن.
بازم از ماه عسل مثال میزنم. یه خانواده دختری رو به سرپرستی قبول کرده بودن. داستانش بماند. دختره گفت تو پرورشگاه همه چیز به ما میدادن اما هویت نداشتیم. بله هویت. ازدواج به آدم هویت میده. به آدم عزت نفس میده. حس بزرگی میده. این که یه نفر که نه پدرته نه مادرت همیشه به فکرته خیلی قشنگه. سخت نگیرین تا سخت نگذره.
آقا پسرا هم همش مینالن که کار ندارم و پول ندارم و ...با چی ازدواج کنم؟
از خودم براتون میگم. 26 سالمه. هم سن و سال خودتون. تهرانیم.خانواده فقیری داشتم. خدا شاهده یه وقتایی محتاج پول برای خریدن یه نون بودیم. همیشه درس خون بودم و شاگرد زرنگ. الان تو یکی از بهترین دانشگاه ایران دارم درس میخونم. کارشناسی و ارشدم رو هم همین دانشگاه بودم. از بچگی همه کاری کردم. از باربری تو بازار بگیر تا دست فروشی و کارگری.
هیچ وقت منتظر نبودم تا کار و پول بیاد سراغم. خودم رفتم دنبالش. الان مدیر یکی از بخشای یه شرکت بزرگم که روزی 5 میلیارد تومان تراکنش مالی واحدمه. یعنی بیشتر از یه بانک. هیچ وقت نگفتم چون فلان کار پولش کمه پس بهتره انجام ندم. حتی اگه مزد کار خیلی کمتر از زحمتم بود انجامش میدادم. مثل خیلیا که دست تو جیبشون میذارن و منتظرن یه میز با حقوق بالا بهشون بدن نبودم.
اما الان یه میز دارم با حقوق خوب. با خیلیا از جمله وزرا و نماینده های مجلس و ... نشست و برخاست دارم. خدا شاهده عین واقعیته. خیلی اینجا نظر نمیدم. اما این پست ناراحتم کرد. اینجا رو یه پناهگاه میدونم. آدمای بزرگی میشناسم که به این وبلاگ سر میزنن.
تو رو به هر چی اعتقاد دارین قسمتون میدم توقعاتتون رو کم کنین و کمی نسبت به جنس مخالف و ازدواج شناخت بیشتری پیدا کنین. مهمتر از همه خودتون رو بشناسین.
و السلام...
"بنده ی خدا"
این پست خیلی حالمو بد کرد:
سوال از مجرد هایی هست که قصد ازدواج ندارند
اکثر آدمای اینجا متعهد و تحصیل کرده هستن.اما نظراتی که تو این پست خوندم نه نشونی از تعهد داشت نه سواد.
تا وقتی که امثال ما همچین نظراتی نسبت به ازدواج دارن نباید از اونایی که هزار جور کثافت کاری و ... میکنن توقع دیگه ای داشت. حکایت ما شده حکایت اون کشیشی که قرآن رو آتیش زد و بعد مستندسازی که تو ماه عسل آورده بودنش ازش پرسید تا حالا قرآن رو خوندی و اونم گفت نه!!! همین یه نه کلی حرف توش بود.
تا کی میخوایم همه ی آدما رو با یه چوب بزنیم؟ مگه میشه همه آدما شبیه هم باشن؟ چرا ندیده باید دیگران رو قضاوت کرد؟
دختره یه مرد نه ده تا مرد دیده که نامرد بودن و بویی از مردونگی نبردن بعد میاد میگه همه ی مردا اینجورین و از همشون متنفرم. پسره یه سری دختر قرطی و کثیف تو خیابون میبینه و میاد حکم کلی راجع به دخترا میده. بعد میان میگن که به این دلیل و اون دلیل نمیخوام ازدواج کنم. دختره میگه تو خونه بابام راحتم واسه چی ازدواج کنم؟ انگار خونه شوهر چاقو گذاشتن زیر گلوش و همش دارن بهش زور میگن.
بازم از ماه عسل مثال میزنم. یه خانواده دختری رو به سرپرستی قبول کرده بودن. داستانش بماند. دختره گفت تو پرورشگاه همه چیز به ما میدادن اما هویت نداشتیم. بله هویت. ازدواج به آدم هویت میده. به آدم عزت نفس میده. حس بزرگی میده. این که یه نفر که نه پدرته نه مادرت همیشه به فکرته خیلی قشنگه. سخت نگیرین تا سخت نگذره.
آقا پسرا هم همش مینالن که کار ندارم و پول ندارم و ...با چی ازدواج کنم؟
از خودم براتون میگم. 26 سالمه. هم سن و سال خودتون. تهرانیم.خانواده فقیری داشتم. خدا شاهده یه وقتایی محتاج پول برای خریدن یه نون بودیم. همیشه درس خون بودم و شاگرد زرنگ. الان تو یکی از بهترین دانشگاه ایران دارم درس میخونم. کارشناسی و ارشدم رو هم همین دانشگاه بودم. از بچگی همه کاری کردم. از باربری تو بازار بگیر تا دست فروشی و کارگری.
هیچ وقت منتظر نبودم تا کار و پول بیاد سراغم. خودم رفتم دنبالش. الان مدیر یکی از بخشای یه شرکت بزرگم که روزی 5 میلیارد تومان تراکنش مالی واحدمه. یعنی بیشتر از یه بانک. هیچ وقت نگفتم چون فلان کار پولش کمه پس بهتره انجام ندم. حتی اگه مزد کار خیلی کمتر از زحمتم بود انجامش میدادم. مثل خیلیا که دست تو جیبشون میذارن و منتظرن یه میز با حقوق بالا بهشون بدن نبودم.
اما الان یه میز دارم با حقوق خوب. با خیلیا از جمله وزرا و نماینده های مجلس و ... نشست و برخاست دارم. خدا شاهده عین واقعیته. خیلی اینجا نظر نمیدم. اما این پست ناراحتم کرد. اینجا رو یه پناهگاه میدونم. آدمای بزرگی میشناسم که به این وبلاگ سر میزنن.
تو رو به هر چی اعتقاد دارین قسمتون میدم توقعاتتون رو کم کنین و کمی نسبت به جنس مخالف و ازدواج شناخت بیشتری پیدا کنین. مهمتر از همه خودتون رو بشناسین.
و السلام...
"بنده ی خدا"
مرتبط:
محتاط باشیم، در سرزنش و قضاوت کردن دیگران
منو به چوب جد و آبادم قضاوت کردن و گفتن خوب نیستی
تا با کفش های کسی راه نرفتی، راه رفتنش رو قضاوتش نکن
نحوه حضور دختران در تلگرام و قضاوت در مورد آن ها
نگاه ها ، قضاوت ها و نیش و کنایه های اطرافیان اذیت مون میکنه
بر چه اساسی ظاهر آدم ها رو قضاوت میکنید؟
← مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) ← مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)
- ۲۲۱۹ بازدید توسط ۱۶۹۸ نفر
- شنبه ۲۰ تیر ۹۴ - ۲۳:۰۷
