خانواده برتر

سلام خانم محترم

سلام

غصه گذشته رو نخور عزیزم زندگی یعنی انتخاب تو نمیتونی همه چیز باهم داشته باشی ما هم همه هزاران راه نرفته تو زندگیمون داریم اگه ی راه انتخاب کنی بقیه رو از دست میدی به راهی که انتخاب کردی راضی باش آدم هرچیزی که به دست بیاره ی چیز دیگرو از دست میده و ما اغلب از زندگیمون راضی نیستیم دختری که شغل خوب داره دانشگاه خوب درس خونده آرزوی ازدواج تو دلش مونده و میگه ای کاش دیپلم داشتم ولی ی بچه هم واسه خودم داشتم کسی که ازدواج کرده میگه کاش نکرده بودم و درس میخوندم میبینی هیچ کس از زندگیش راضی نیست 

اگه براتون مقدوره و این امکان هس کلا محل زندگیتونو عوض کنید و برین ی شهر دیگه و با آرامش در کنار همسرتون زندگی کنید و تمام شاید ها و اگر ها و ای کاش ها رو بریزین دورو بهشون فک نکنیداگرم این امکان وجود نداره ارتباطتونو با اطرافیان محدود تر کنید و حرفاشون براتون بی ااهمیت باشه چون حرفاشون بار منفی ایی رو زندگیتون داره و همین بارهای منفی رو زندگیتون اثرای منفی رو میزارهالحمدلله ی همسر خوب و ی دختر گل دارید ب این چیزای مثبت فک کنید او اینم بدونین پیدا کردن کار رسمی خیلی سختهدر رابطه با سوال دومتونم اول کتابای راهنمایی یا دبستانو ب همراه کتاب تست تهیه کنید و ی مرور روی مطالب کنید بعد با ی مدرسه دبستان یا راهنمایی یا آموزشگاه های تقویتی صحبت کنید و بگید ک حتی حاضر هستید ی مدت مجانی برای کلاسای تقویتی ک خارج از ساعت مدرسه هس کار کنید ودر صورتی ک کارتون خوب بود بهتون حقوق بدن س چهار ماه ک اونجا کار کنید کم کم میتونید شاگرد خصوصی جذب کنید در کنارشم میتونید درستونو ادامه بدید

ممنونم از داود و عباس بابت نظراتتون
واقعیتهای دیگه ای که باید به متنم اضافه میکردم که در حق شوهرم کم لطفی نکرده باشم اینه که با کمکهای همه جوره اش تونستیم قضیه انصراف دانشگاهمو از همه (بجز مادر و پدر خودم) مخفی نگه داریم یعنی الان همه فکر میکنند که من درسم تمام شده و دلیل استعفا از کارم هم فکر میکنند بخاطر انتقالی به یه شهرستان دیگه بوده که البته دروغ نیست
با همه این اوصاف به قول شوهرم انگار نمیتونم از دوران مجردیم بیام بیرون و فکر کردن به اینده ای که نمیتونم بواسطه شرایطم عوضش کنم داره الانمو از بین میبره

وای الهی بمیرم...واقعا دلم یه جوری شد یه حالی شدم.
خب طبیعیه اولین چیزی که به ذهنم می رسه اینه که چرا خانوما باید تو ازدواج هی فداکاری کنن و از موقعیتای خیلی خوب تحصیل و کار دوری کنن که مبادا آقاشون ناراحت شه یا هرچیز دیگه ای.
ولی خب درباره زندگی به این سادگی نمی شه برای همه یه نسخه رو پیچید که اگه فلان کار رو می کردی حتما اوضاعت بهتر می شد و الان صددرصد اشتباه کردی و...
خلاصه تو اون موقع کاری رو کردی که به نظرت بهترین بوده.الان دیگه نباید حسرت بخوری.همین تدریس که تو فکرشی خوبه.آگهی بزن یا یه صفحه مجازی باز کن و اونجا اطلاع رسانی کن. به هرحال حفظ زندگی هم کار باارزشیه کار هرکسی نیست.خیلی از خانوما هم بودن که به خاطر شغل داشتن یا تحصیلات مقاطع بالا زندگی شخصیشون رو از دست دادن و شاید الانم از این تصمیموشون پشیمون باشن.به هرحال ما تو ایران زندگی می کنیم،جایی که هرچقدرم تحصیلات و جایگاه اجتماعی داشته باشی بازم تا ازدواج نکنی و بچه دار نشی کسی خوشبخت حسابت نمی کنه!همه می گن طفلک فلانی چه شغلی داره ولی یه زن نداره چه فایده؟ولی بهمانی با سیکل زندگیش با زنش خیلی خوبه پس خوشبخت تره!

عزیزم خیلی بابت ایثارهایی که کردی اعصابم خرد شد ولی بدون همسرت هیچ تقصیری نداره بلکه کوتاهی از خودت بوده الآن ازت میخوام حتما حتما حتما دانشگاه شرکت کنی نوع دانشگاه فرقی نداره ولی حتما رشته ی مورد علاقتو بخونی و یه لیسانس بگیری کار برای تو خیلی مهم نیست با یه بچه بعد این همه سال کسی از تو توقع مالی نداره. بعد از درست ببینیم چی میشه. 

خانمی من واقعیت کامل متوجه دلیل ناراحتی امروز شما نشدم؟

شما از این ناراحتی که چرا نشد شوهرت استخدام دولت بشه؟! خب عزیزم خیلیا نشدن، مگه مردم همه کار دولتی دارن؟ شما هم که میگی مشکل مادی جدیی ندارید. اینا وسواس فکریه و چون از اول فکر میکردید قراره استخدام بشه و نشده الان گیر دادید بهش! مگه این همه آدم که مشاغل دیگه ای دارن همه باید با این همه غصه زندگی کنن؟! یعنی اونا همه کارشون بی ارزشه یا خودشون بی کلاسن و فقط کارمندا خوبن؟!!....
بابا اوضاع کارمندی متاسفانه دیگه الان انقدر داغون شده میخوان بگن طرف وضعش خوب نیست میگن کارمنده...

همین طرز فکر اشتباه شما و بزرگ کردن بیش از حد استخدام دولت باعث شده وقتی خودتون رفتید سر کار اونقدر حس بدی داشتید که بی جهت استعفا دادید!!! آخه من موندم اصلا این چه استدلالیه که حالا که واسه اون جور نشد منم بیام بیرون؟ خب حالا ایشون داشته یه کار دیگه میکرده. این کجاش مشکل داشته؟ من دهها خانم رو میشناسم که خودشون کارمند دولتن و شوهرشون شغل آزاد داره. والا این طرز فکر رو من اولین باره دارم باهاش روبرو میشم اصلا!!!!!!!!

بعدم حالا اون موقع نشده ادامه تحصیل بدید، الان برید بخونید. گاهی ما آدما از چیزای کوچیک انقدر واسه خودمون غولای بی شاخ و دم میسازیم که بعد دیگه خودمونم از پسش برنمیایم. دلیل ناکامی های شما هم حداقل در موضوع کار خودتون هستید نه کس دیگه، به یه دلیل با عرض معذرت مسخره رفتی استعفا دادی الان ناراحتی چرا پیشرفت نکردم و تقصیر شوهرم بوده و فلان...
خب سر کار میرفتی و درستم کنارش شروع میکردی و اوضاع زندگیتم الان مرفه تر بود...
شما بیشتر قربانی افکار و احساسات و تصمیمات و ذهنیات اشتباه خودت شدی....
درسته که بعد ازدواج کار همسرت مطابق پیشبینی جلو نرفت اما خب بنده خدا بیکار که نمونده. بالاخره وقتی با کسی که شرایطش هنوز قطعی نیست ازدواج میکنی باید هر دو حالت خوب و بد پیش رفتن شرایط رو در نظر بگیری....

ولی جدای از ماجرای ازدواجت که حالا شوهرت جایی استخدام نشده و اینکه بار اول که کنکور دادی هزینه دانشگاه رو نداشتی، از نظر من بعدها فرصتای خوبی جلوی روت قرار گرفته که خودت هدرش دادی و دیگه نباید بابتش گله کنی. الانم دنیا به آخر نرسیده... با توجه به توضیحات فکر نمیکنم خیلی سنی داشته باشی، بشین درست رو بخون تا حس بهتری داشته باشی و دوباره دنبال کار باش...

نمیدونم چرا خیلی از ماها از بازی کردن نقش یه قربانی برای سرپوش گذاشتن روی کم کاری ها یا اشتباهات خودمون لذت میبریم. بابا به خدا همه آدمایی که الان از زندگیشون رضایت نسبی دارن اینجور نبوده که همیشه زندگی مطابق میلشون پیش رفته باشه، ولی خب وایسادن، تلاش کردن واسه تغییر، انرژی گذاشتن و صبر کردن و بعد به چیزی که میخواستن رسیدن...
اگه همه ادما قرار بود تا با ناملایمتی روبرو میشدن زانوی غم بغل بگیرن و بشینن یه کنار هیچکس به هیچ جا نمیرسید...

من خانمی رو از نزدیک میشناسم که تو شرایط خانوادگی به مراتب بدتر از شما زندگی کرده، دعوا و درگیری، بیماری شدید عصبی مادر و هر استرسی که بتونی تصور کنی و برای فرار از اون جو تو 15 سالگی ازدواج کرده و از شانس بد وارد خانواده ای شده که به معنای واقعی سالها آزارش دادن. رسما به عروس به چشم خدمتکار نگاه کردن و شوهری که درک مناسبی نداشته و پشتیبان نبوده و بعدها معتاد هم شده و دهها مشکل ریز و درشت دیگه....
اما اون خانم بلافاصله بعد ازدواج درس خوندنش رو در کنار همه سختیا و با وجود سه بار بچه دار شدن ادامه داد و با وجود مخالفت همسر کلی روش کار کرد و راضیش کرد رفت سر کار و الانم همه اون سختیا گذشته و هر کس نگاهش میکنه باورش نمیشه. شوهرش ترک کرده، خانواده شوهرش ادم شدن، بچه های موفقی داره، وضع مالی روبراه، خودش تحصیلکرده، شوهرش تبدیل شده به یه ادم شناخته شده و ... .

شاید یه نفر که الانش رو ببینه باور نکنه چیا رو از سر گذرونده اما اون موفق اومد بیرون، چون ناامید نشد، چون ایمان داشت با پشتکار میتونه شرایط رو به نفع خودش عوض کنه و من هر وقت خانمی رو میبینم که میگه به خاطر ازدواج یا مشکل خانوادگی یا هرچی نتونستم موفق بشم، وقتی یه نمونه جلوم هست که از پس دهها برابر بدتر از اونا براومده بهش میگم خودتم کم گذاشتی...

خیلی نوشتم
امیدوارم حوصله کنی بخونی
و واقعا امیدوارم نگاهت به زندگی رو تغییر بدی
من متاسفانه آدمای زیادی رو دیدم که مهمترین مانع سر راهشون افکار خودشون بوده...
امیدوارم شما روش بهتری رو انتخاب کنی...

موفق و شاد باشی

ممنون بابت تمام نظرات و هانی -- بابت وقتی که گذاشتی و نمونه خانمی که گفتی باعث شد با اینکه فکر میکنم حداقل بابت زندگی مشترکم کم نذاشتمو همیشه تمام سعیم برای حفظش بوده (هم بخاطر احساس خودم و هم اینکه جدای از این زندگی میدونم تو خونه پدرم و بدون شوهر و دخترم اینده بدتری درانتظارم هست) حس کنم باز هم انسان ضعیفی هستم
شما بگید چطور زندگی الانمو بدون خجالت سرخوردگی و مهمتر از همه از ته قلبم و با همه احساس واقعیم فریاد بزنم ؟
واقعا میخوام اینجا با تجربیات و نظراتتون یه تصمیم جدی بگیرم و باقیمونده زندگیمو درست کنم > خواهش میکنم کمکم کنید

واقعا اشتباه پشت اشتباه انجام دادی آخه تو خودت هنوز یه تصمیم مستقل نمیتونی بگیری و هنوز بچه ای چرا بچه دار شدی؟

چیز مهمی که میخام بهت بگم اینه که هیچ وقت هیچ وقت به خاطر دیگران زندگی نکن. اینجوری هیچ وقت رنگ آسایش و نمی بینی. اگه میخای واسه خوشامد مردم زندگی کنی،پس حرفاشون باید به جون بخری. دیگه گذشته ها گذشته .الان از موقعیت فعلیت استفاده کن.

سلام
ممنون که وقت گذاشتی و خوندی.
عزیزم من کوچیکتر از اونم که بخوام به شما بگم ضعیف و ... . عرض من این بود که همه آدما پتانسیلای زیادی دارن که خیلی مواقع فقط یه طرز فکر نامناسب باعث میشه اون پتانسیلها شکوفا نشه. چه بسا خیلی از ماها از جمله خود من فقط با یه تغییر در زاویه دید بتونیم خیلی بهتر از امروزمون عمل کنیم.

من واقعیت اگه جای شما بودم اطرافیان و حرفاشون و ... رو کلا از معادله فکریم میذاشتم کنار و به خودم میگفتم فلانی، خودت چی دوست داری؟ الان دلت میخواد چکار کنی که حس بهتری به خودت داشته باشی؟

شما دوست داری کار کنی و کنارش تحصیلات داشته باشی و از درس دادن به بچه ها لذت میبری، خب من یه پیشنهاد دارم براتون. برید سراغ رشته مترجمی زبان انگلیسی. در کنارش با کلاس زبان و ... هم زبانتون رو تقویت کنید، بعد دو سال که تسلط خوبی پیدا کنید و مثلا تافل رو هم بگیرید میتونید تو آموزشگاهای زبان هم پاره وقت شروع به کار کنید. کنارش میتونید تو خونه کار ترجمه کتاب هم انجام بدید و با چاپ آثارتون حس خوبی داشته باشید. درآمد خییلی بالایی نداره اما میتونه به استقلال مالی شما و کمکتون به اقتصاد خانواده و مهمتر از همه حس خودتون کمک کنه...

برای داشتن حس مفید بودن و راکد نبودن راههای زیادی هست. شما اونی که خودت دوست داری رو طی کن و به حرف مردم هم اهمیت نده، چون هر راهی رو بری مردم چیزی واسه حرف زدن پیدا میکنن. مهم اینه که شما خودت راضی باشی...

سلام-  ممنون بابت لطفت هانی --
حس میکنم شما دقیقا درک کردید که منظورم چی هست - تو گذشته و بطور کاملا غیر عامدانه قبول دارم که زندگیمون رو تلخ کردم ولی همیشه با خودم صادق بودم و تو اون لحظات با اون سطح از درک سعی کردم بهترین تصمیمو بگیرم و میدونستم که تبعاتش تا اخر عمر باهامون میمونه

ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه ست

سلام.شما در گذشته بخاطر سن کم و تجربه کم اون تصمیم هارو گرفتین و همینکه الان میدونین خودش پیشرفت بزرگیه. کنایه مردم رو اهمیت ندین چون مردم همیشه حرف میزنن.چه خوشحال و خوشبخت باشین چه نباشین.اما بی اعتنایی شما به حرفا و حفظ ظاهر شما اونارو ساکت تر میکنه.

عزیزم اینو واقعا از ته دل میگم انتخاب یه همراه خوب برای بقیه عمر خیلی خیلی مهمه.و خداروشکر شما میگی که شوهرتون آدم خوبیه فقط کارش مشخص نیس که خب بازم جای شکر داره واقعا و نیمه پر لیوان رو حتما ببین.

خواهش میکنم دوست عزیز
امیدوارم امروز با درک بالاتر و روحیه بهتر و انگیزه بیشتر تصمیماتی بگیری که در آینده ازشون شادتر باشی.

موفق باشی