با سلام و احترام خدمت کاربران محترم
پسری هستم ۲۶ ساله و دانشجوی سال سوم پزشکی، که قبلاً لیسانس گرفتم و سربازی رفته ام، موضوعی که خیلی اذیتم می کنه بالاخص جدیداً که به خاطر کرونا خونه نشین هم شدم و بیشتر به این چیزها فکر میکنم تو تنهایی خودم، نگرانی از آینده است که همین طور سنم میره بالا و من هیچ پس اندازی ندارم و جز یک خودرو معمولی و مقدار اندکی سرمایه (5 میلیون تو بانک) و اینکه حس میکنم از همسن و سال هام که مشغول به کار هستند و درآمدی دارند و بعضی هاشون خونه دارن و ازدواج کردند عقب افتادم.
خودم تدریس می‌کردم و وابستگی مالی به خانواده ندارم ولی این روزها بیکاری حسابی دیونه ام کرده و باعث میشه پیوسته خودم رو سرزنش کنم، اعتماد به نفس زیادی هم ندارم که احتمالاً ریشه در خانواده و کودکیم داره، به خودم می گم تو الان باید تو این شرایط به یک ثبات مالی می‌رسیدی و حداقل توان اداره یک زندگی رو می‌داشتی ولی در واقعیت چنین نیست، به نظر شما این افکار چه مقدارش درست و منطقیه؟، آیا من عقب افتادم از قافله ی زندگی و همسن هام؟
اگر راهکاری دارید برای کاهش این تنش های ذهنیم ممنون میشم ارائه بدید. با تشکر
مرتبط:
پیشرفت نکردن به خاطر از این شاخه به اون شاخه پریدن
چطوری احساس نیاز به موفقیت رو در خودم تقویت کنم؟
چرا با اینکه میدونیم یه سری کارها برامون خوبه ولی انجام شون نمیدیم؟
میتونم با تلاش کردن گذشته رو جبران کنم؟
خانواده چقدر در موفقیت افراد تاثیر داره؟
چه رابطه اى بین زیبایى و موفقیت فرد در اجتماع وجود دارد؟
در عدم موفقیت ما چه کسانی مقصرند، والدین، جامعه یا خودمان؟
چند نکته ی ساده برای موفقیت در زندگی
کتاب موفقیت نامحدود در بیست و یک روز آنتونی رابیز
معرفی کتاب های روانشناسی و موفقیت
← موفقیت در زندگی (۱۲۹ مطلب مشابه) ← خودسازی در پسران (۲۳۱ مطلب مشابه) ← مسائل دانشجویان (۸ مطلب مشابه)
- ۲۲۷۳ بازدید توسط ۱۸۲۰ نفر
- يكشنبه ۲۱ ارديبهشت ۹۹ - ۱۷:۳۴
