سلام
من 19 سالمه چندین ساله بی اختیاری ادرار دارم. فقط موقع خندیدن اونم بعضی مواقع این اتفاق برام میوفته.
نمیتونم جلوی ادرارمو بگیرم و میریزه . توی چند تا سایت فقط راجع به این نوشته بود که این مشکل بیشتر توی خانمای سن دار یا بعضی از اونایی که زایمان میکنن پیش میاد.
سختمه برم دکتر .. هیشکی اینجا همچین مشکلی نداشت؟ چیکار کرد ؟ حتما باید برم دکتر؟
مرتبط:
خواب سنگینی دارم که برای دستشویی رفتن بیدار نمیشم و ...
سلام
راستش یه سوالی هست که سال ها در ذهن من هست و واقعا جوابی برای اون پیدا نکردم.
سوال اینه که واقعاً من چه شکلی ام، این سوال از وقتی برام پیش اومده که در مقابل چند نظر کاملاً متفاوت از زمین تا آسمون دیگران در مورد ظاهر و چهره ام قرار گرفتم.
از سالها قبل تا الان ،من این نظرات رو در مورد ظاهرم هر چند وقت یک بار میشنوم. مثلا همین چند وقت پیش با دوستم رفتیم بیرون برای خرید لباس، توی یکی از مغازه ها که بودیم آقا فروشنده مدام زل زده بود به من و هی نگاه میکرد،آخرش دوستم به فروشنده گفت ( با خنده رویی ) دوستم به نظرت آشنا میاد که هی نگاش میکنید ؟
بعد فروشنده گفت آخه خیلی خوشگل و خوش تیپه. ولی چند روز بعد این ماجرا رفتیم سالن فوتسال اونجا همش یکی از پسرا که تا حالا اونجا هم دیگر رو ندیده بودیم ، هی منو مسخره میکرد و میگفت خیلی زشت و بد هیکلم و همش بهم میخندید.
از این جور اتفاقات متفاوت ( از زمین تا آسمون ) در مورد چهره و ظاهرم زیاد اتفاق افتاده مخصوص تو دبیرستان و الان که تو دانشگاهم یه سری بودن که بهم میگفتن چهره ات خوبه و تعریف میکردن ولی یه عده ام بودن که مسخره ام میکردن و بهم میخندیدن.
واقعا برام مهم نیست که زشت هستم یا خوشگل . ولی کاملا گیج شدم که چرا انقدر نظرات متفاوت درباره ی چهره ام میشنوم مگه چشم آدمها با هم فرق میکنه!!!!!!
مگه همه من رو به یه چهره ثابت نمی بینند!!!!!!! پس چرا انقدر نظرات متفاوت است. میخواستم بدونم دوستان گلم در خانواده برتر آیا جواب این سوال ،که تو ذهن من هست رو میدونن. و آیا برای اونا هم همچنین اتفاقی افتاده؟؟؟؟؟؟ و کلا دلیلش چیه.؟؟؟؟
مشخصات خودم رو هم میگم شاید تو جواب هاتون موثر بود: پسر 20 ساله ای هستم . پوستم تقریبا سبزه است، چشم هام هم تقریبا درشت است ،بینی و لب و دیگر اجزای صورتم هم معمولی و نرمال است ولی ابرو هام تقریبا نازک و کشیده است طوری که بعضی ها بهم میگن مگه ابرو هاتو بر داشتی ؟؟؟؟؟؟ منم میگم نه. قدم هم خوبه ( دقیقا نمیدونم چقدره فکر کنم 180 اینا ). مو هام هم پر پشت و مشکی. و اندام تقریبا لاغری دارم.
خوش حال میشم دوستان کمکم کنند. پیشاپیش از ارسال نظراتتان تشکر میکنم.
ببخشید متن زیاد بود.
سلام
28 سالمه و مجرد و دیگه تو رابطم با خانوادم به بن بست رسیده ام. میخوام خونه جدا بگیرم و تنها زندگی کنم. اصلا به غیرش نمیتونم فکر کنم چون تا مرز خودکشی هم رفتم.
چه طوری میتونم یه جای امن و در عین حال کم خرج واس زندگی تنهای خودم پیدا کنم . تو رو خدا هر کسی هر چی میدونه بگه ....
مرتبط :
تنها موندن خیلی بهتر از بودن با کسانی باشی که حرفت رو نمی فهمند
خدایا ازت می خوام دلم و محکم کنی که بتونم تنهایی رو تحمل کنم
بر اثر تنهایی با دختری دوست شدم
دلم میخواد تنها باشم تا آخر عمر
عاشق تنهاییم و دوست دارم از خانوادم دور باشم
دوست دارم تنها باشم اما از تنهایی میترسم
تنها زندگی کردن خیلی بهتر از با خفت زندگی کردنه
دید مردم به یه دختری که تنها زندگی میکنه چیه؟
از تنهایی خودم لذت میبرم و دوست ندارم شوهر کنم
می خوام ثابت کنم تنها باشم اتفاقی نمی افته
من عاشق تنهایی هستم و نمیخوام شوهر کنم
سلام
من از برخی آقایون متأهلی که البته زمان متنابهی از تأهلشون گذشته باشه نه کسی که تازه روز اول و هفته اول و ماه اول تأهلشه سوال دارم .
مثلاً کسی که لااقل 5 سال تا 10 سال از تأهلش گذشته باشه و حتی بچه هم داشته باشه شنیدم که میگن آدم یه لقمه نون پنیری که با زن و بچش بخوره میرزه به 100 تا چلو کباب و جوجه کبابی که تو بهترین رستوران بخوره اما تنهایی.
من که فعلاً که مجردم نه تنها این حرفو درک نمیکنم بلکه برام مضحک و خنده دار هم هست که یعنی چی خوب؟ نون پنیر نون پنیره و جوجه کباب هم جوجه کبابه. به قول فلاسفه اینا تبدل ماهیت که پیدا نمیکنن که .
متأهلین این حرفو تأئید میکنن یا نه؟ واقعاً آخه یه نون پنیر چطور میتونه لذتش از 100 تا چلو کباب و جوجه کباب بیشتر بشه ؟؟؟!!!
یک سوال از خانم ها
سلام
یک سوال از خانوما ها دارم آیا عاشق شدن در آنها با پسر ها فرق دارد؟
ایا خانم ها فقط یک بار عاشق میشن ؟
تو یکی از صفحات اجتماعی داخلی یک دختر خیلی پست از شکست عشقی زده بود برام جالب شد منم ازش پرسید قضیه چیه ؟
اونم گفت عاشق پسری بوده که پسره بعد 3 سال ولش کرده . منم یک سوال ازش پرسیدم گفتم فرض ، شوهر کردی و یک روز که شوهرت رفته سر کار دوس پسرت بهت زنگ زده و میگه سلام فلانی منم ، تو چیکار میکنی ؟
انتظارم این بود که که بگه حتی جوابشو هم نمیدم ، ولی اون گفت« حاضرم به خاطرش از زنندگیم بگذرم و از شوهرم طلاق بگیرم و بهش خیانت کنم ، من مثل دختر سوسول ها نیستم هر روز عاشق یکی میشن»
سلام
پسری 26 ساله هستم با قد و هیکل و چهره متوسط به بالا. اهل دود و رفیق بازی و این چیزها نیستم. دانشجوی فوق لیسانس کامپیوتر بودم ولی چون قصد دکترا در خارج کشور دارم و وضع رشته برق بهتره، از اواسط فوق لیسانس انصراف دادم و تصمیم دارم برای کنکور ارشد امسال دوباره بخونم و کتابهاشم تهیه کردم!
همچنین بصورت پیمانی در شرکت نفت کار میکنم و حدود 1200 اینها حقوقم میشه. البته اگر فوق رو بگیرم امکان استخدام رسمی هم هست (البته این یعنی 3 سال دیگه). بنظرتون دختری حاضره با من ازدواج کنه؟!
>>> همچنین من به خانوادم نگفتم انصراف دادم چون اگر بفهمند خیلی ناراحت میشوند و شروع به سرزنش و غرغر میکنن و حتی شاید دیگه باهام نیان خواستگاری! حالا هم اگر برن خواستگاری حتما میگن پسر ما دانشجوی فوق هست! نمیدونم با این مشکل چکار کنم؟!!
همچنین میخوام بدونم بین کارمند پیمانی نفت و کسی که میخواد وارد کار بساز و
بفروشی(ساختمان سازی) بشه و از ملک کلنگی و نقلی به ارث رسیده از
مادربزرگش(به پدرش) میخواد شروع کنه، کدوم رو انتخاب میکنید؟
من
ملکی به قیمت حدود 300 میلیون از مادربزرگم به پدرم به ارث رسیده، که من
میتونم با گرفتن وام ساخت و همچنین پیش فروش کردن یکی از واحد ها، این ملک
رو تبدیل به آپارتمان 4 یا 5 طبفه کنم و بعد فروش حداقل 100 میلیون سود
کنیم که فرضا من به پدرم بگم 50 میلیونش برای من!
یه کار دیگه هم
میتونم کنم. اونم اینکه برم توی شرکت ها برنامه نویسی کار پیدا کنم و اونجا
شاید حقوقم همین حدود 1-2 میلیون باشه ولی حداقل کار مهندسی درست و حسابی
انجام بدم!
شما از بین این 3گزینه (پیمانی نفت- بساز و بفروشی-
برنامه نویسی در شرکت خصوصی) کدوم یکی رو بیشتر ترجیخ میدین و در شرایط
برابر برای پاسخ بله دادن به کدوم شغل اولویت میدید؟
لطفا راهنمایی کنید دوستان
با عرض سلام و احترام خدمت همه عزیزان.
من پسری 26 ساله هستم توی تهران زندگی میکنم. کلا فکر میکنم آرامش ندارم به آینده هم امیدوار نیستم ولی چندتا آدم دیدم که آرامش عجیبی داشتن. یکیشو مثال میزنم.
یه فامیل دوری داریم که توی شهرستان هستن چند سالی یه بار میان خونمون ما هم خونشون رفتیم. این زن و شوهر چندین ساله با هم ازدواج کردن یه بچه کوچیک هم دارن آدم های مذهبی هستن و مهمترین صفتشون از نظر من آرامش عجیبی دارن و همیشه دلشون قرصه.
وقتی میان خونمون دوست دارم یه هفته پیشمون باشن. با اینکه فامیل دور هستن ولی خیلی صمیمی هستن. انگار وجودشون برکته وقتی هم از پیشمون میرن احساس تنهایی میکنی انگار جاشون خیلی خالیه. تا یه چند روزی هم حرف خوبیهاشون هست.
اومده بودن خونمون برای همه سوغاتی اورده بودن. شوخی هاشون خیلی متین و بامزس. بچشون هم مثل خودشون بانمک و متینه. هیچوقت با تعصب حرف نمیزنن با منطق خیلی راحت آدم رو متقاعد میکنن.
وقتی در مورد دین حرف میزنن انگار حرفاشون تازگی داره دوست داری پای حرفاشون بشینی حرفاشون خیلی به دل آدم میشینه در صورتی که تو تلوزیون ، دانشگاه و جاهای دیگه از آدم های مذهبی حرف هایی میشنوم ولی به دلم نمیشینه ، البته منظورم همشون نیست.
مرده باید یه عملی میکرد که دکتر بهش گفته بود پنجاه پنجاست یعنی شاید فلج شه. وقتی باهاش حرف میزدی دلش قرص بود آرامش داشت میگفت هر چی خدا بخواد همونه. مشکلات زندگی هم قشنگ میبینن. راستش من روم نشده ازشون بپرسم چکار میکنن؟ من دوست دارم مثل اونها باشم چکار باید کنم؟
از دوستان کسی هست به این آرامش رسیده باشه؟ چکار کردید اینطوری شدید؟
با تشکر "رامین"
وقتی از وضعیت جسمی خود راضی نیستیم یعنی مرتکب گناه شدیم؟
سلام
من سه تا سوال دارم ممنون میشم از دوستان جوابم رو بدن و من رو آگاه کنن.
1 - من مدت هاست این سوال برام پیش اومده که وقتی از ظاهرمون راضی نیستیم داریم گناه میکنیم؟
2 - خدا به هر کسی هر چیزی داده در حد لیاقت و ظرفیتش بوده؟ (جوابش برام خیلی مهمه).
3 - باید چکار کنم تا از شرایط جسمیم راضی باشم؟
شاید سوالم از نظر خیلی ها بچگانه باشه من پسری 27 ساله هستم قد نسبتا کوتاهی دارم. لاغرم اندام خوبی ندارم. قیافه معمولی رو به پایینی دارم ولی تا این سن هنوز دلیل اینکه چرا بعضی از آدم ها ظاهر خیلی خوبی دارن مثلا هم قد بلند هم صورت زیبا هم اندام خوبی دارن بعد چرا خیلی از آدم ها از ظاهرشون راضی نیستن احساس کمبود میکنن از لحاظ قد قیافه و.... یه جورایی انگار بی عدالتی هست ( امیدوارم کفر نگفته باشم).
همیشه به اون آدم ها توجه بیشتری میشه ناخواسته اعتماد بنفسشون بالاتره ( چون همه دارن ازشون تعریف میکنن ). تازه بعضی وقتها خوبی هاشون رو میکوبن رو سر دیگران.
اونوقت دسته دوم کمتر بهشون توجه میشه معمولا اعتماد بنفس پایینی دارند متاسفانه اگر خودت هم گاهی اوقات یادت بره بعضی از آدم ها خیلی راحت جلوی خودت مسخرت میکنن و باعث ناراحتی آدم میشن.
حالا بدتر از همه اینها یه نفر به من یه حرفی زد خیلی داغون شدم میخوام بدونم راست گفته :
گفت خدا به هر کسی هر چیزی داده در حد لیاقتش ظرفیتش بوده. من از این حرف خیلی ناراحت شدم و از خودم هم بدم اومد پس یعنی من آدم بی جنبه ای هستم و ظرفیت نداشتم اگه اینجوری بود پس ترجیح میدادم هیچوقت تو این دنیا نباشم که این همه بدبختی بکشم؟
ببخشید اگه حرفش راسته پس این هایی که خیلی خوشگلن ( البته منظورم همه نیستن ) چرا انقدر پر ادعا هستن کسی رو تحویل نمیگیرن. با دیگران رفتار بدی دارن. یعنی این ها جنبه و لیاقت دارن؟ لطفا به این سوال حتما جواب بدین چون خیلی برام مهمه.
این روزها حس خوبی ندارم لطفا کمکم کنید فقط راستش رو بگید.
ممنون.
سلام
من دیدم تو کامنت ها یک تو همی گویا برای برخی خانوم ها پیش اومده که پاکند! و برام یه کمی عجیب بود و جالب بود که سوالی مرتبط بپرسم!
مثلا فرض کنید دختر خانوم خوشگلی رو که از دوران راهنمایی پسرها مثل مگس های سمج دنبالشن و انواع اقسام قول، وعده، دلبری، سینه چاکی و ... میکنن واسه ش ! خب این خانوم هم بالاخره گول یکی از این ها رو میخوره و به امید ازدواج حرف هاش رو باور میکنه!
خب حالا از نظر جامعه ما این دختر دیگه پاک نیست! درسته؟
اما حالا یه دختری رو فرض کنید که شاید همیشه حسرت اون دختر قبلی و پسرهایی که دنبالشن رو میخورده، اما هیچ پسری سمتش نمیومده ! و یا اگر میومده اینقدر تابلو و واضح بوده که واسه ی چی (س*س) اومده !
سلام
یه پسر بیست و پنج شیش سالم . به صورت ساده من چه مرگمه؟
خیلی احساساتیم در حدی که حرف مردم خیلی خیلی روم تاثیر میذاره هیچ وقت به روی خودم نمیارم اما از داخل داغونم می کنه حرف خانواده کلا نابودم می کنه مثلا فک کنم اگر نامزدم یه بار بهم بگه دوست دارم فک کنم خود کشی کنم :|
حس حسادتم خیلی بالاست در حدی که جز خودم تقریبا حس حسادت رو به همه همجنس های اطرافم داشتم
خیلی شکاکم طوری که مدام کارهای خواهر و نامزدم رو کنترل می کنم حتی کارهای دختر عمو و دختر دایی و اینها هم غیرتیم می کنه .
خیلی فکر و خیال می کنم به همه چیز و به همه کس فکر می کنم رفتاراشون رو حرفاشون رو بهشون طولانی مدت فکر می کنم .
خیلی خیلی خجالتیم خیلی وقتا شده یه بخاطر خجالتم یه جنسی رفته تو پاچم روی صحبت با کسی هم ندارم سر همین قضیه بدجوری رابطم با نامزدم داغونه .
سلام به دوستان عزیز
من پسری ۲۵ ساله هستم. چند سالی هست که دچار حواس پرتی و اینکه فراموشی شدم. بارها برام اتفاق افتاده که مثلاً پدرم میگه انبردست رو برام بیار من آچار فرانسه براش اوردم یعنی از این اتفاق ها زیاد پیش اومده ها.
بارها گوشیم رو جا می ذارم کلیدم رو گم میکنم. وقتی حرف میزنم یه دفعه وسطش یادم میره داشتم چی میگفتم خدایی ته خنده ست. یادمه یه بار داشتم یه جوکی رو تعریف میکردم یادم رفت بقیشو همه بیشتر به گیج بازی من میخندیدن تا به جوکه.
یا دارم یه چیزی تعریف میکنم یه کلمه‌ای می خوام بگم هر کاری میکنم یادم نمیاد. من رو باید تو گینس ثبت کنن. خیلی از وقتها شده جمع دو تا عدد دو رقمی رو نمی تونم انجام بدم.
خیلی‌ها میگن پسر عاشق شدی ولی نه عاشق شدم نه اون لحظه دارم به چیزی فکر میکنم. یکی از دوستام به شوخی میگفت تو اگه ازدواج کنی بعد یادت میره که زن داری میری با یکی دیگه ازدواج میکنی.
از دوستان کسی هست مثل من باشه؟ دلیلش چی می تونه باشه؟ راه درمانی سراغ ندارین؟
ممنون از همگی
سلام
متاسفانه برای کمک به مظلوم و نهی از منکر تو درد سر بدی افتادم.
من پسری 34 ساله هستم، از بچگی به ورزش علاقه داشتم و ورزش میکردم و همیشه از ورزش لذت میبردم. از نظر اندام هم ورزیده و تقریبا درشت هستم ( 185 قد و 95 کیلو وزن ) .
از 18 سالگی به صورت جدی ورزش بوکس رو شروع کردم و تا امروز ادامه دادم. در کنارش هم گاهی تمرینات پای ورزش کیک بوکسینگ رو انجام میدادم. الان هم صبح ها در واحد مالی یک شرکت خصوصی مشغول کار هستم و 3 روز در هفته هم غروب ها به عنوان مربی در یک باشگاه هستم. من آدم آرومی هستم و به هیچ وجه ادم خشن و عصبی نیستم. همه من رو به عنوان یه آدم مهربون میشناسن.
2 هفته قبل به خاطر حجم زیاد کار مجبور شدم ساعت 9 شب از شرکت بیام بیرون و تا برسم نزدیک خونه تقریبا ساعت 10 شب بود. تقریبا یک چهار راه با خونه فاصله داشتم، وقتی پیچیدم داخل یکی از کوچه ها دیدم دو نفر جوان 25-26 ساله سوار موتور دنبال یه دختر خانمی هستن.
هی اروم پشت سرش میرفتن و حرف هایی رو بهش میزدن. دختره هم خیلی مظلوم و ترسیده بود. کم کم هی بیشتر به من نزدیک میشدن. با خودم فکر میکردم که باید چیزی بگم یا نگم... تقریبا 10 قدم با من فاصله داشتن که دختره بنده خدا از ترس و استرس یه دفعه زد زیر گریه.
دیگه واقعا نتونستم تحمل کنم، پیش خودم گفتم اگه همسر یا خواهر خودم بود هم بی تفاوت بودم ؟ نزدیک شدم و با لحن خیلی تندی گفتم که گورشون رو گم کنن و اذیتش نکن.
اونی که ترک موتور بود پیاده شد و اومد سمتم و محکم با دست هولم داد و چند تا فحش رکیک داد. من عصبی شده بودم ولی همچنان خشمم تحت کنترلم بود. بهش گفتم اگه همین الان نرید به حضرت ابوالفضل (ع) قسم یه کاری میکنم تا اخر عمرتون دنبال ناموس کسی نیفتید.
این جمله رو که گفتم نفر دوم هم پیاده شد و با حالت حمله به سمتم اومد. دیگه احساس کردم اگه باهاشون درگیر نشم، بهم آسیب میزنن. باهاشون درگیر شدم و قبل از اینکه به خودشون بیان هر کدوم رو با چند تا مشت انداختم زمین. ضربه های محکمی بهشون زدم. اولین باری بود که خارج از باشگاه و بدون دستکش، به کسی مشت میزدم. دختر خانومی که اونجا بود اول دعوا از ترس فرار کرد. من هم به خودم اومدم دیدم که دراز کشیدن روی زمین و یکیشون به شدت از دماغش خون میومد. تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که فرار کنم. با سرعت دویدم سمت خونه...
نمیدونم چطوری اما یک هفته بعد ادرسمون رو پیدا کردن و خانوادشون اومد نزدیک خونه تهدیدم کردن که وقتی دیدن من با پلیس تماس گرفتم، رفتن. الان هم ازم شکایت کردن. یکیشون از ناحیه ی بینی آسیب دیده (شکستگی) و یکیشون هم 2 تا از دندون هاش رو از دست داده و یک دندون لق داره. ( متاسفانه بر اساس عادتی که در باشگاه داشتم، همه ی ضربه هام رو به صورتشون زدم. دستم هم سنگین هست) .
با یکی از دوستانم که حقوق خونده صحبت کردم، اصلا خوشبین نبود. گفت تو بهترین حالت اونی که شکستگی بینی داره، اگه پزشک قانونی تشخیص بده که بدون مشکل خوب میشه هم، باز یک دهم دیه رو باید پرداخت کنم. برای هر دندون هم باید مقدار زیادی دیه پرداخت کنم. ( بر اساس حرف دوستم احتمالا مجموعا برای دو نفر 30-35 میلیون دیه بشه) ....
من واقعا اینقدر پول ندارم که بدم. یعنی باید خونه ام رو بفروشم تا بتونم اینقدر پول بدم. لطفا راهنمایی کنید... آیا من میتونم اذعان کنم که کارم دفاع شخصی بوده؟ و یا دفاع از یکی دیگه؟ یا نهی از منکر؟
خواهش میکنم حتما راهنمایی کنید...
سلام دوستان
مدتی پیش با یکی از دختر های دانشگاه آشنا شدم سن هر دومون زیر 27 ساله. هدفم هم ازدواج بود. البته الان شرایط ازدواجم جور نیست یه چند سالی طول میکشه. تا جایی که خودش گفته بود چند تا خواستگار داشته. (یکی از خواستگاراشون خیلی از قبل با هم دوست بودن و یه جورایی توی آب نمک مونده بود- ازش حرف میزد و معلوم بود به هم علاقه داشتن ولی میگفت برای گذشته بوده در صورتی که اینطوری نبود!).
من برای بدست آوردنش خیلی جنگیدم و بهش علاقمند شده بودم. خیلی وقتها تا یه مسیری با هم میومدیم. خوشبختانه هیچ وقت هم ارتباط جنسی نداشتیم. خواستگار ایشون هم چندین بار ما رو با هم میبینه. تا یه روز دیدم یه پسره صدام کرد و گفت اگه میشه با هم حرف بزنیم.
خیلی پسره خوب و مودب + وضعیت مالی خوبی داشت. همین که در مورد اون دختره سوال کرد دیگه دوزاریم افتاد منم گفتم ایشون فقط همکلاسیم هستن و چیز خاصی بینمون نیست ( البته از درون خیلی ناراحت شدم. انگار دنیا رو سرم خراب شد. احساس کردم همه برنامه هام داره بهم میخوره تا جایی که تونستم خونسردی خودم رو حفظ کردم).
ولی وقتی تمام داستان زندگیش رو گفت و علاقش و اینکه کلی بدبختی کشیده و کلی صبر کرده تا خودشو به اینجا رسونده و چندین سال خودش رو به آب و آتیش زده واقعا دلم براش سوخت و بعد بهم گفت تو میخوای باهاش ازدواج کنی؟ منم گفتم نه.
چند تا سوال دیگه ازم پرسید منم گفتم هیچ چیزی نیست. گفت وقتی با دختره حرف میزنم همش مردده نه میگه آره نه میگه نه!!! بعد گفت فقط ازت یه خواهشی دارم اینکه بین خودمون بمونه. و اینکه ارتباطت رو باهاش قطع کنی من میخوام باهاش ازدواج کنم.
گفت هر کاری بخوای برات میکنم. (منم خودم رو جای اون گذاشتم دیدم حق داره).منم گفتم ناراحت نباش قول میدم. خیلی خلاصه گفتم. اینکه چند شب نتونستم بخوابم و با خودم کلنجار رفتم بماند...
حالا من چرا قبول کردم: چون برای من کنار اومدن با این مسائله راحت تره تا اون پسره. اون پسره آدم خوبی بود و شرایط ازدواج رو داره به همدیگه هم علاقه دارن پس خوشبخت میشن. اگه من باهاش ازدواج میکردم خیری نمیدیدم چون آه یه نفر همیشه پشت سرم بود.دوست ندارم مانع خوشبختی کسی بشم. دور از جوانمردی بود و ...
الان بهش گفتم مسافرتم. حالا لطفا کمکم کنید تا ارتباطم رو باهاش قطع کنم ایشون بهم زنگ میزنه چکار کنم؟ چند ماه از درسم مونده تو دانشگاه اگه دیدمش چکار کنم؟ اگه یکدفعه این کارو کنم تابلو میشه؟ خودم دوست دارم زودتر تموم شه چون عذاب وجدان میگیرم؟ اگه راهکاری دارین ممنون میشم راهنماییم کنین.