اصلا شبیه هم کلاسی هام نیستم، نمی تونم باهاشون ارتباط بگیرم

سلام دوستان

من یه دانشجوی ترم دوم هستم، میدونم الان دانشگاه به خاطر کرونا تعطیل شده ولی راستش من اصلا از هم کلاسی هام خوشم نمیاد، اصلا شبیه شون نیستم خیلی فرق دارم باهاشون، چند بار سعی کردم با چند نفر دوست بشم ولی ازم فاصله گرفتن، همه اکثرا دخترانی هستند که خیلی تیپ میزنن و خیلی سر زبون دارن و با مثل خودشون می‌گردن.

تو کل کلاس سه دختر باحجاب و آروم هست که هر چقدر سعی کردم بهشون نزدیک بشم نشد نخواستن اون ها، متاسفانه تو همه کلاس های عملی افتادم با یه دختری که خیلی پروئه همه ش منو تحقیر میکنه، میگه تو هیچی بلد نیستی و ... .

چند بار جلو استاد آبروم رو برد و ضایع م کرد، اصلا خوشم نمیاد حتی یه لحظه هم ببینمش چه برسه چهار سال باهاش باشم، تحملش برام جهنمه، فک نکنید در برابرش خیلی بی زبونم نه در کل یه جوری در برابرش رفتار کردم که پاش رو از گلیمش فراتر نذاره، ولی کلا چشم دیدنش رو ندارم، رنج تنهایی و این جور چیزها خیلی اذییتم میکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم

سلام 

من یه دختر ۱۷ ساله م با روابط اجتماعی بد!، می دونم ضایع می نویسم ولی چه کنم تو بیان حرفم افتضاحم، از وقتی یادمه در مواجهه با غریبه ها خیلی ساکت و کم حرف می شدم، در حدی که حتی دلم نمی خواد برم سوپری با فروشنده حرف بزنم فقط اگه دسترسی نداشته باشم به چیزی که می خوام با دست بهش اشاره می کنم، دوستان محدودی داشتم کلا یه مدلیم که انگار توی جمع های فامیلی یا کلاس مدرسه وجود خارجی و نقشی ندارم!

یادمه دوران راهنمایی چون ریاضیم خوب بود سرگروه ریاضی شدم ولی جز دوست صمیمیم کسی نبود که بخواد هم گروهم باشه، دلیلش هم این نبود که منفوری چیزی بودم بهترین توصیفش اینه که انگار نامریی ام!

اینجوری نیست که آدم ضد حال یا خشکی باشم، البته طبق نظر بقیه، فقط در رابطه با کسانی که حتی یه ذره غریبه هستند مجسمه میشم. 

توی دوران دبیرستان سعی کردم دوستان بیشتری جمع کنم و تا حدودی موفق هم شدم، ولی احساس پوچی دارم، انگار وقتی تعداد دوستانت بیشتر میشه، دوستی هات سطحی تر میشه، کلا تکلیفم هم زیاد با خودم روشن نیست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

چطور باید مشکل ضعف داشتن در مقابل جنس مخالف رو حل کنم

سلام

دختری ۲۰ ساله هستم، یک ساله وارد دانشگاه شدم ظاهر متوسط دارم محجبه هستم و خیلی روی پوشش و شیک پوشی حساسم و به خودم میرسم از هر لحاظ ظاهری آدم‌ شوخ، مودب و خونگرمی هستم‌.

روابط اجتماعی خوب و دوستان زیادی دارم، خیلی فعالم و همیشه دنبال پیشرفت و موفقیتم، اما نمیدونم چرا در ارتباط به جنس مخالف همه ی این ها برعکس میشه؟، یعنی در نگاه اول در ارتباط با جنس مخالف از من خوشش میاد اما بعدِ یه مدت که میگذره از من فاصله میگیرن، در واقع خودم هم همیشه چه واقعی چه مجازی دستپاچه شدم و نمیدونستم چه جوری باید حرف بزنم و رفتار کنم.

اما چون زیاد تو زندگیم‌ جنس مخالف نبوده انگار در مقابل شون ضعف نشون میدم، حتی یه وقت هایی هم خواستم شوخ باشم و خودم رو گرم نشون بدم اما در نهایت فاصله گرفتن، مشکل واقعا چیه؟، چه جوری باید این مشکل ضعف در مقابل جنس مخالف رو حل کنم و چه جوری اون ها رو جذب کنم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۲ مطلب مشابه)

اگه یه خانم در جامعه مورد آزار کلامی قرار گرفت چه کار باید بکنه؟

با سلام

سوالم در مورد تیکه هایی هست که آقایون تو خیابون به خانم ها میگن. کلا این تیکه های کلامی به سه دسته تقسیم میشن:

۱. بعضی اوقات یکی از خصوصیات ظاهری یا مهارتی خانم ها رو مسخره میکنند. مثلا قد بلند دختر یا عینک یا رانندگی خانم رو مسخره میکنند و فکر میکنند خیلی هم بامزه هستند.

این دسته از تیکه ها، درسته که باعث میشه اعتماد به نفس خانم ها پایین بیاد ولی بازم قابل تحمله تره نسبت به دو دسته دیگه.

۲. دسته دیگه زیبا بودن اون خانم رو بیان میکنند. مثلا میگند خوشگله یا چه جذاب. که این دسته هم درسته که پشتش مقاصد جنسی پنهان شده و باعث ناراحتی خانم ها میشه ولی به اندازه دسته سوم خانم رو اذیت نمیکنه.

۳. دسته آخر اون عباراتیه که به وضوح کلمات و جملات جنسی به کار می برند. اینها واقعا خیلی غصه ایجاد میکنه برا یه خانم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)

با پسر مورد علاقه دوستم ارتباط دارم، بهش بگم؟

سلام و عرض ادب خدمت دوستان خانواده برتر

راستش من توی موقعیتی گیر کردم که واقعا نمیتونم با دوستانم در موردش مشورت کنم چون قطعا منو سرزنش میکنند و بهترین گزینه رو مطرح کردن سوال در این سایت دونستم که همه بی طرف هستند و موضوع رو بهتر می سنجند.

دختری 19 ساله و دانشجو هستم، موضوع از این قراره که دوست صمیمی من در مورد علاقه ش به یکی از پسرهای دانشگاه شون (هم کلاسی) برام گفت و پیج اینستاگرامش رو به من نشون داد . در واقع با هم دوست نیستند و اون پسر هم رفتار خاصی مقابل دوستم نداشته به گفته خودش.

من خودم دانشجوی تهرانم ولی دوستم شهر خودمونه. چند ماه پیش  تولد دوستم بود تو کافی شاپ و چند نفر از همکلاسی هاش از جمله اون آقا اومده بودند و من از همون روز که عکسش رو دیدم ازش خوشم اومده بود ولی به روی خودم نیاوردم.

خلاصه بگم توی کافی شاپ که بودیم از تفریحات مون، ورزش و ... صحبت میکردیم و اون آقا هم همراهی میکرد و فردا شبش تو اینستاگرام منو فالو کرد. از اون روز گه گاهی سر مناسبت های مختلف بهم پیام میدیم و تو این مدت ایشون دو بار اومدن تهران و با گروه کوهنوردی که من عضوش هستم و بهشون پیشنهاد کرده بودم رفتیم کوهنوردی.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)

هدف از آزارهای کلامی و لمسی خانم ها در جامعه چیه؟

با سلام

یه موضوعی هست که چند وقته ذهن منو مشغول کرده. مسلما آدم های زیادی هستن که بیرون از خانه دچار مزاحمت میشن. مثل تیکه پرانی یا لمس قسمت هایی از بدن یا نگاه های زشت. اصلا هم ربطی به ظاهر و حجاب و این جور چیزها نداره. البته تا حدودی کم میکنه ولی متوقف نمیکنه.

الان برای من سوال شده که اولا هدف از این کارا چیه؟، آیا به خاطر اینه که از خانم خوش شون اومده یا میخوان مسخره اش کنن یا مرضی چیزی دارن؟

دوما در چنین مواقعی یه دختر باید چیکار کنه؟، باید بدون توجه بگذره یا دعوا کنه یا با نگاه بهش بفهمونه؟، مخصوصا دوست دارم نظر پسرها رو در این مورد بدونم چون هم جنس خودشون رو بهتر میشناسن بالاخره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)

تو خانواده نسبتا سخت گیر بزرگ شدم، سال دیگه میرم دانشگاه

دختری 18 ساله هستم که تو خانواده نسبتا سخت گیر بزرگ شدم

موقعی حول 9 سن داشتم یکی از دخترهای فامیل مون که هم سن من بود دزدیده شد و بعد از مدتی جنازش تو یه حومه شهر پیدا شد، این باعث ترس خانواده ام شد، طوری که تا سر کوچه هم تنها نمیذاشتن برم، کوچیکتر که بودم راحت تر بود این وضعیت واسه م، تا اول دوم راهنمایی هم مشکلی نداشتم ولی بعدش بیشتر تو اجتماع قرار گرفتم و اوضاع بد شد.

هر کلاسی میرفتم پدر مادرم تا در کلاس می اومدن، اجازه رفت و آمد با هیچ دوستی رو نداشتم، این باعث میشد تو جمع همسالان خیلی مسخره بشم، منم از همه فاصله گرفتم طوری که هیچ دوستی ندارم، از پارسال یکی دو بار اون به دلیل شرایط اجباری مسیر کلاس یا مدرسه رو خودم تنهایی رفتم و برگشتم، ولی احساس ترس زیادی داشتم، مثلا حس میکردم همه پسرها نگاه من میکنن، یا دنبال منن.

پاییز امسال وارد دانشگاه میشم و میخوام تو این مدت این عادت رو ترک کنم، ممنون میشم از کمک تون 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)

چرا وقتی از کسی خوش مون میاد، همه جا یه اثری ازش می بینیم؟!

سلام و عرض ادب خدمت تمام کاربران خانواده برتر 

یه چند روزی میشه عضو این وبلاگ شدم، اما قبل از عضویت همیشه نظرات کاربران رو میخوندم خیلی خوشم می اومد، بالاخره تصمیم گرفتم خودم عضو بشم و نظرات مون رو رد و بدل کنیم.

خودمو معرفی کنم، دختر هستم زیر ۲۰ سال، نام کاربری ام دخمل ماهشهری. چرا وقتی ما از یکی خوش مون میاد اسمش رو هم بلد باشیم، هر جا بریم حالا تو یه سایتی دقیقا یه اسمی مثل اسمش پیدا میشه، یا کتاب میخونیم مولف کتاب یا تلویزیون میبینیم اسم بازیگره است، اصلا هر کاری میکنیم فراموشش کنیم باز اسمش یه پیدا میشه ای بابا!!!

یا مثلا یکی از دوستام اسمش زهرا بود، میگفت هر جا اسمم باشه اسم نامزدم هم هست!، خب حالا این اتفاق ها واسه شما هم افتاده؟، دلیل این ها چیه، تجربه ای داشتین دریغ نکنین حتما نظرتون رو بذارین.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه)

در مقابل کم محلی های بی دلیل همکار آقا، چه برخوردی باید کرد؟

من یه دختر جوون در سن ازدواجم که چند وقت پیش با یه پسری از همکارها در ارتباط بودیم. ارتباط صرفا همکاری و کاری بود. البته گاهی هم با هم حرف میزدیم راجع به موضوعات مختلف. بعضی وقت ها هم از همدیگه کمک میگرفتیم راجع به مسائل غیر کاری و روزمره و به خاطر همین پیش می اومد در طول روز تلفنی با هم حرف بزنیم. 

دوستی دختر و پسر بین مون نبود. کلا دوستی نبود. همکاری بود. مثل دو تا همکار همجنس که سر کار با هم ارتباط کاری دارن و بیرون کار و توی خونه هم به همدیگه زنگی میزنن یا احوالی میپرسن یا مشورتی میگیرن بعضی وقت ها. 

اوایل مثل سایر همکارها محترمانه و مهربون بود (منظورم اینه که نه بی احترامی بود نه بی محلی). بعد یه مدت دیدم که نسبت بهم کم محلی میکرد و واکنش نشون میداد. یعنی از رفتار طبیعی و همیشگی خودش به سمت واکنش های تقریبا میشه گفت منفی افول پیدا کرد. 

مثلا اگه کاری به من ربط داشت توی محل کار و به من گره میخورد و باید به اون لینک داده میشد سعی میکرد مثلا دیر جواب بده یا کاری کنه که من دوباره بهش مراجعه کنم یا دوباره ازش خواهش کنم که انجامش بده. یا مثلا تلفن کاری پیش میومد وصل میکردم به اتاق اون (کارمون یه جوری بود که مستقیما بعضی درخواست ها از اتاق من باید تلفن زده میشد و وصل میشد به اتاق اون) با یه حالت خیلی سرد میگفت یه ربع دیگه بگید که یادم بیافته، الان یه پرونده دیگه زیر دستمه. 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)

چهره ام نشون میده که آدم ساده ای هستم

سلام میکنم خدمت دوستان عزیز وبلاگ

من دختری هستم زیر ۲۵ سال، سوال یا مشکل من اینه که نمیدونم بگم خوشبختانه یا متاسفانه چهره مهربونی دارم نه اینکه خودم این طور فکر کنم، اکثرا بهم میگن که چهره ت معصوم و مهربون و ناز هستش، البته از نظر ظاهری از نظر اطرافیان قیافه خوبی دارم. 

اما مشکلم اینه که مهربون بودن چهره م این جور نشون بده که آدم ساده ای هستم و باعث سوء استفاده دیگران بشه! واقعا این مساله آزارم میده طوری که وقتی کسی طرفم میاد از جنس مخالف فکر میکنم میخواد فریبم بده. 

یه مشکل دیگه که مزید بر علت شده اینه که پوستم خیلی سفید و گونه هام اغلب حالت سرخ و گلگون داره و گاهی که خجالت می کشم یا استرسی میشم این سرخی بیشتر میشه. البته تا الان خدا رو شکر کسی آزارم نداده و از نظر اخلاقی سعی میکنم سنگین برخورد کنم، مخصوصا در برابر جنس مخالف و کلا آدم درونگرایی هستم(شایدم همین درونگرا بودن و اجتماعی نبودنم باعث این مساله شده).

اما همین که کسی به این فکر هم بکنه که با یه آدم ساده طرفه اذیتم میکنه بعضیا میگن آرایش کن یا مثلا ابروهات رو فلان مدل بردار، اما خیلی اهل آرایش نیستم و خودم هم دوست ندارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

نظرتون راجع به دختری که بیش از اندازه مهربون باشه چیه؟

سلام دوستان

میدونم که آدم نباید خودش را به خاطر کسی عوض کنه و در نهایت باید خودت باشی، اما برای ایجاد و شکل گیری رابطه ای مثل ازدواج این سوال برام پیش اومده.

شما نظرتون راجع به دختری که بیش از اندازه مهربون باشه چیه؟، اصلا جنبه تعریف نداره شاید حتی خوب نباشه برای همین به هیچ وجه حمل بر خودستایی قرار ندید، خدا را شکر من را هم که نمیشناسید. ببینید شاید این بیش از اندازه مهربون بودن باعث شده خیلی وقت ها خودم اذیت بشم.

من ارشد هستم و درسم دیگه تمام شده، شاید نسبت به رشته ای که دارم این روحیات تقریبا اشتباه باشه اما خب روحیه من به این شکله.

اگه نیازمندی توی خیابون ببینم و کمکش نکنم اون شب خوابم نمیبره، شاید اون مسیر رو برگردم تا پیداش کنم و یه چیزی بهش بدم و اگه پیداش نکنم تا مدت ها حالم به معنای واقعی بده و عذاب وجدان دارم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)

مشکل من از کجاست که همیشه آدم فرعی تو جمع حساب میشم؟

سلام

خانومی  ... 2 ساله هستم در حال حاضر دانشجو ام، دوران مدرسه مشکلات ارتباطی داشتم با هیچ کس تقریبا رابطه دوستانه نداشتم و اکثر اوقات مورد قلدری یا تمسخر جمعی کلاس بودم حتی تا اواخر دبیرستانم به همین منوال گذشته. 

بعد از دانشگاه بیشتر روی خودم کار کردم، اعتماد به نفسم رو کمی ترمیم کردم، اما بازم مشکلاتم سر جاشه، اما این بار به شکل دیگه! مشکلم اینه که حالا این اندک دوستانی که دارم انگار تمایلی به رابطه صمیمانه تر با من ندارن، نمیدونم مشکل از کجاست من واقعا به یه دوست واقعی و صمیمی احتیاج دارم که بتونم بهش اعتماد کنم یا با هم حداقل بتونیم تفریح و گردش خارج از دانشگاه بریم! 

ولی اصلا همچین کسی رو پیدا نمیکنم! بیش از صد بار پیشنهاد دادم بهشون بریم فلان جا فلان کافه، بریم سینما اما هیچکس هیچ وقتی برای من نداره. حتی پیشنهاد دادم بیاید عکاسی حرفه ای میکنم عکس بگیریم گفتم بالاخره هم فانه هم اینکه همه پول میدن ازشون عکس بگیرن، باورتون میشه گفتن حال نداریم حوصله نداریم، دوربینت رو وردار بیا دانشگاه! 

احساس میکنم هیچ ارزشی برام قائل نمیشن، وقتی بیکار بودن تنها بودن یا کسی نبود یا کاری داشتن اون وقت من هستم! قبلا فقط ناراحت بودم چرا دوستی ندارم اما الان ناراحتیم خیلی بیشتره، خودخوری میکنم که چرا این ها اینجوری میکنن! من آدم موجهی هستم هم رفتارم مناسبه هم ظاهرم مناسبه هم از نظر هوشی و درسی خوبم، واقعا هیچ چیزی به نظرم نمیرسه که بگم دافعه ایجاد میکنه و باعث میشه بقیه دوست نداشته باشن با من وقت بگذرونن.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه)

می ترسم اگه با برادر رضاعیم گرم بگیرم جلوه بدی داشته باشه

سلام به خانواده برتری ها

من یه دختر نوزده ساله م. موضوع این هستش که از بچگی با دو تا دختر عمه م که نوزده و بیست دو ساله هستن و خواهرن و پسر عمه م که اونم بیست و دو ساله ست و پسر ی عمه ی دیگه م هست هم بازی بودیم. 

بقیه نوه ها از ما یا خیلی کوچیکترن یا خیلی بزرگترن، از وقتی به سن دبیرستان رسیدیم پسر عمه م دیگه زیاد طرف ما نمی اومد. تو خانواده هم دوست و هم سنی نداره و تو جمع های خانوادگی اکثرا تنهاست. با ما هم در حد سلام احوال پرسی حرف میزنه و نه بیشتر. میدونین پسر خیلی نجیب و چشم پاکیه و برادر منم محسوب میشه در اصل محرم رضاعی هستیم. 

تو اجتماع که نه ولی تو محیط خانواده خیلی تنهاست. راستش دلم میخواد یه کم بهش نزدیک بشم،  ازش بخوام مثلا وقتی ما بیرون میریم مثلا پارکی جایی گاها اگه دوست داشت بیاد، فیلم باهامون ببینه یا حرف بزنه و از این قبیل مسائل. اما نمیدونم کار درستی هست یا نه با اینکه محرم رضاعی هستیم ولی برادر واقعیم که نیست میترسم جلوه بدی تو فامیل پیدا کنه و کسی فکر نابه جایی بکنه.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) روش های اجتماعی تر آقایان (۱۰۵ مطلب مشابه)

در جمع، چیزی به ذهنم نمیرسه که بخوام در موردش حرف بزنم

سلام دوستان

من دختر ۲۴ ساله ای هستم که به صورت وحشتناکی کم حرف و ساکتم، این موضوع خیلی توی زندگیم تاثیر بدی گذاشته، اصلا خجالتی نیستم ولی کلا کم حرف هستم حتی توی خونه و در مقابل پدر و مادرم هم حرفی برای گفتن ندارم و کسی که یه مدت پیشم بشینه از اینکه فقط خودش حرف بزنه و من فقط در حد جملات کوتاه جواب بدم خسته میشه حتی مامانم و نزدیکانم.

بهم همیشه میگن که تو چرا انقدر ساکتی، من اصلا مشکل افسردگی یا خجالتی بودن و این مسائل رو ندارم ولی اصلا چیزی به ذهنم نمیرسه که بخوام در موردش حرف بزنم، یا مثلا چند بار تصمیم گرفتم برای تقویت صحبت کردنم وقایع روزانه رو برای دوستام تعریف کنم ولی اونقدر بد تعریف می کردم و بی روح و بدون هیجان که اصلا خودم حوصله‌م سر میرفت و نمیتونستم وقایع رو با هیجان بسط بدم.

واقعا نمیدونم چکار کنم، چه کتابی بخونم، چیکار کنم که این مشکلم درست بشه چون توی روابط دوستانه، کاری و حتی خانوادگیم خیلی تاثیر گذاره.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)

کسی رو جزو دوستان قابل اعتماد و صمیمی حسابش میکردم اما ...

سلام

راستش امروز موضوعی برام پیش اومد که قلبم رو به شدت رنجورند، اومدم اینجا که با کاربرهای خانواده برتر درد دل کنم و راهنمایی بخوام.

دوستی داشتم که جزو دوستان قابل اعتماد و صمیمی حسابش میکردم، اوقات زیادی با هم بودیم و از رازهای مهم من خبر داره، اما امروز متوجه شدم در حضور جمعی از من بدگویی کرده، یه جورایی زیر آب منو زده. اصلا حالم خوب نیست. حس میکنم مورد سوء استفاده قرار گفتم. هیچ حس همراهی و همدلی و دوستی و محبت واقعی نداشته تا به حال. من فکر می کردم واقعا رفیقمه.

نمیدونم چرا بعضی از مردم این طوری هستن، به بقیه تیکه می اندازن یا زیر آب شون رو میزنن که چی رو ثابت کنن؟، که خودشون رو بهتر جلوه بدن؟، که جلب توجه کنن؟، که کارهایی که خودشون میکنن پنهان کنن؟، حس عذاب وجدان دارم. از اعتمادی که به این آدم کردم. حس میکنم شاید مشکل از منه. واقعا دلگیرم. چند روز دیگه میبینمش و نمیدونم واکنشم چی باشه.

واقعا نمیتونم درکش کنم. این اتفاق رو، آین آدم رو. آبروی منو جلوی هفت هشت نفر برده. مثلا خواسته زرنگی کنه؟، خیلی دوست دارم علت این کارش رو بدونم. واقعا چرا؟، چه بدی ای من به تو کرده بودم؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
روابط اجتماعی دختران (۲۶۴ مطلب مشابه) تقویت روابط اجتماعی (۸۶ مطلب مشابه)