سلام وقت تون بخیر
من یه پسر ۲۶ ساله هستم که چند وقت پیش به خاطر مسائل روحی دچار مشکل شدم ولی الآن بهتر شدم نه دارویی می خورم نه چیزی حتی پیش روانپزشک هم رفتم مدتی که سرعت بهبود رو بیشتر کرد
فقط مدّت کوتاهی قرص افسردگی و کاهش ضربان قلب یه خاطر استرس و یه سری ویتامین مصرف کردم که الآن دیگه استفاده نمیکنم.
اینم بگم که طول این مدّت کلاً بدنم یخ می زد و فشارم پایین بود.
سلام
دختری پشت کنکوری ام و سندرم روده تحریک پذیر دارم که طبق نظر پزشکم نیاز به درمان نداره وبا سبک زندگی درست حل میشه متاسفانه این استرس کنکور کار دستم داده عادت دارم حتما باید کتابخونه درس بخونم.
سلام
تا الان راجع به ترک پوستی خیلی صحبت شده به جز راه درمانش. میخواستم خانمایی که تجربه درمانش رو دارن نظر بدن.
از روش های زیر کدوم بهتره و جواب گرفتین؟
کربوکسی تراپی ، لیزر ، میکرونیدلینگ ، روغن و ... اگه کسی راه دیگه ای هم داره بگه .
مرتبط :
با ترک های پوستی روی سینه هام چه کنم ؟
تجربیات شما در درمان ترک های پوستی ناشی از کاهش وزن
در جلسه اول خواستگاری بگم که ناراحتی پوستی دارم ؟
به نام خدا
سلام. امیدوارم حال همگی خوب باشه ان شاء الله.
راستش سوالم رو با احتیاط و دو دلی زیادی دارم میپرسم چون افراد زیادی رو ندیدم که این مشکل رو داشته باشن یا حداقل بتونن درکش کنن؛
دختری حدود 22 ساله هستم، خواب به شدت سنگینی دارم. در حدی که مثل بقیه افراد در حین خواب به صورت خودآگاه بیدار نمیشم برای دستشویی رفتن. شاید این حس به مغرم منتقل میشه ولی بدنم بهش حساسیت نشون نمیده. نمیدونم. و این قضیه باعث یه اتفاق ناخوشایند میشه ... ، البته شاید 3 یا 4 بار در هفته یا بیشتر یا شاید اصلا هم رخ نده.
البته راهکار ساده ای داره. اگه بتونم با ساعتی یا ... بیدار بشم، حل میشه مشکل، ولی این هم تا حدودی با شکست مواجه میشه. حالا دو سوال از شما دارم که اگه لطف کنید نظرتون رو بگید ، خیلی خوشحالم میکنه.
1) خودتون یا کسی از اطرافیان تون تا حالا این مشکل رو داشته از بچگی تا جوانی؟، درمانی انجام دادن؟، نتیجه بخش بود؟
من خودم رشته م و مطالعاتم روانشناسی است، دوستان ما مثل هر شغل دیگری آدم با کیفیت داریم و بی کیفیت هم داریم. در حوزه روانشناسی هم کم روانشناس روان نشناس بی کیفیت نداریم که با راهکارهای غیر علمی و غیر حرفه ای به زندگی مراجعه کنندگانشان ضربات فراوان می زنن پس مواظب باشید پیش هر روانشناسی نروید.
برای انتخاب روانشناس خوب بالینی و حرفه ای باید به چند چیز توجه کرد؛
اول دانشگاه ایشون که از کجا مدرک گرفته این بسیار بسیار مهمه و نوع تخصصش
دوم تجربه ایشون و سنشونه
سوم نظر مراجعه کنندگان و رضایت آنها و شناخته شده بودنش.
همیشه برای مشکلات جدی پیش دو یا 3 روانشناس کار بلد برید و جمع نظرات آنها را در نظر بگیرید تا به تشخیص دقیق و علمی برسید! معمولاً مشورت با چند نفر حرفه ای بهتر جواب داده.
من خودم شاهد بودم تست روانشناس گفته فلان کودک بیش فعال نیست بردیمش پیش روانپزشک بدون تست تشخیص داد که بیش فعاله و گفت کجا بردین این و گفته بیش فعال نیست؟
اینکه علائمش واضح است و خدا رو شکر دارو دادن خوب خوب شد. انتخاب روانشناس حاذق را جوری در انتخابش حساس باشید که پزشک تون را با حساسیت انتخاب میکنید پس پیش هر روان نشناسی نرید!
سلام
حدود ده ساله دوستی دارم که با هم دانشگاه قبول شدیم. از ابتدا احساس تنهایی داشت دو ساله مبتلا به اسکیزوفرنی شده. دو ساله که دائم با خودش صحبت می کنه. باهاش صحبت کردم گفت قبلاً هم انجام می داده ولی جلو جمع خجالت می کشیده.
الآن راحت جلو همه با خودش حرف می زنه، چه جوری باهاش برخورد کنم؟ از شدت تنهایی نقش اطرافیانش رو بازی می کنه حتی نقش کسانی که چند سال قبل دیده. از طرف شون برای خودش پیام عاشقانه می ذاره از طرف شون با خودش جنگ می کنه. از طرف شون از خودش درخواست پول می کنه. از طرف شون به خودش تهمت می زنه.
بعد جواب همه شون رو می ده. حتی روسری می ذاره روی سرش جلو آینه میاد ادای هم کلاسی‌های دخترش رو در میاره از خودش درخواست جزوه می کنه بعد می گه جزوه م رو نمی‌دم خودت جزوه بنویس (سه سال قبل فارغ التحصیل شده).
سلام
میخواستم از شما در مورد اضطرابم و حملات پانیک کمک بگیرم
الآن بعد حدود ۲۰ سال هنوز دست از سرم بر نداشته از وقتی شروع شد که بچه بودم در حد اضطراب های بچگونه، بعد کنکور لعنتی و دانشگاه شروع حمله هام بودن، از هر چی مدرک متنفرم که به خاطرش من به این حال دچارشدم. بعد از کلی دکتر و دارو روانشناس و مشاور و کتاب و...
به زور ی لیسانس گرفتم و بعد ازدواج کردم کم به خاطر روحیه ی همسرم که شوخ و شیطون و مهربون بود و ی دوست خوب بعد ی مدّت شکنجه تنهایی به خاطر ترس هام.
و بعدش بارداری هام کاملاً تغییر کردم و به آرامش رسیدم اون قدر که نه از جمعی وحشت داشتم و نه از چیزی می‌ترسیدم بچه هام بزرگتر شدن و باز حمله‌ها شروع شدن.
ولی ایندفه شدیدتر و خسته کننده تر هر لحظه گوشی به دست با شوهرم حرف می‌زدم که بیا من الآن سکته میکنم و چقدر تو راه اورژانس و دکتر تا حالا که بچه هام مدرسه‌ای شدن، مردن هر روز خیلی دردناکِ زجر کشیدن هر روز، ترس از همه کس و همه چیز.
سلام
محسن هستم؛
حدود ۲۰ سالمه و از خوزستان. مشکل پای پرانتزیم به مرور زمان و با پیگیری نکردن های خودم، شدید شده و پاهام واقعاً شکل بدی پیدا کرده (در حد یه کابوس تصورش نکنید امّا به هر حال برای دیگران قابل تشخیص و برای خودم، غیر قابل تحمله). سه-چهار ماهه که دردهایی توی قسمت های مختلف پای راستم (زانو و پایین تر) به مشکل ظاهری اضافه شده و خیلی آزارم میده.
اعتماد به نفسم هم که هیچ وقت سطح خیلی بالایی نداشته، خیلی پایین اومده و دوست ندارم کسی من رو این طور ببینه. پارسال یه پزشک جراح گفت که هیچ راهی به جز عمل نداری امّا متأسفانه پیگیری نکردم (وضعیت مالی مون هم همچنان مثل پارسال متوسط رو به پایینه) و همین چند روز پیش، یه جراح دیگه گفت الآن بهترین موقع برای جراحیه؛ چون هنوز زانو و مینیسک پات آسیب زیادی ندیده. گفت هزینه ی عمل (به نرخ بیمارستان خصوصی) ۴۵ میلیونه.
سلام
سلام به کادر درمان، سلام به مشاغل خطرناک، سلام به بیماران کرونا
من اوایل مهر ماه امسال کرونا گرفتم و اوایل آبان ماه بهبود یافتم، کرونا من رو بی روح کرده بود و دائم توی جام بودم، مجبور بودم فقط آبمیوه و مایعات بخورم و هیچ کجا نرم، تو مدت کرونا خیلی عذاب کشیدم و پنج کیلو کم کردم. درد ویروس یک طرف و درد ندیدن دوستان طرف دیگر، رفته رفته بهبود یافتم امّا آثارش انگار نرفته.
متأسفانه باید بگم حداقل، ۲۰ درصد از چشایی، ۱۰ درصد از بویایی و ۵ درصد از بینایی خودم رو از دست دادم، میلی به غذا ندارم. من قبلاً چیپس و غذای بیرون زیاد می خوردم الآن به زور، هر وعده پنج شش قاشق می خورم، ریه هام آسیب دیده و نفسم به میزان کمی، گاهی می گیره، از طرفی دیدم به زندگی تغییر کرده، متوجه شدم سلامتی چه گنج پربها و دیدار با دوستان چه تفریح شوق آوری هست و واقعاً مادیات در برابر اینها ارزشی نداره.
حالا سوالم اینه تجربه ای داشتید از این احوالات بعد کرونا، و آیا من مجدداً بهبود پیدا می کنم؟، من پسری ۲۰ ساله هستم. با آرزوی سلامتی عموم.
سلام
من یک سال و سه ماه قبل اقدام به تزریق یه ماده خوراکی به ماهیچه گلوتئال کردم و چند بار پشت سر هم این کار رو انجام دادم که همون لحظه تا تزریق می‌کردم ناحیه‌ای که تزریق توش انجام شده بود به شدت سفت میشد و اینکه این سفتی به همراه گرمی و دردناکی تا چند روز وجود داشت و من ناحیه مورد نظر رو ماساژ دادم و التهاب رفع شد امّا اون جا یه توده سفت دردناک قرار داره.
همچنان پیش پزشکان مختلفی رفتم و ام آر آی و نوار عصب و سونوگرافی هم انجام دادم که ام آر آی و نوار عصب چیزی نشون نداد امّا سونوگرافی گفت چنتا شیء سه تا چهار میلیمتریه و علامت آبسه هم نداره امّا درد من همچنان و روز به روز داره بیشتر و بیشتر میشه و به ران هام و مچ پام هم کشیده شده و حتی مور مور میشه نمی دونم دیگه چه کار کنم.
تا حالا با چنین مشکلی مواجه شدید؟، به کدوم پزشک مراجعه کردید؟ کمکم کنید...
سلام
می خوام بدونم که کسی از اطرافیان تون بوده که توی سن ۲۰_۲۱ سالگی یا پایین‌تر دچار سرطان سینه شده باشه؟ من همین سنم و تقریباً دو ساله یه توده توی یکی از سینه هام هست و قابل لمسه.
ثابت نیست و تکون می خوره. معمولاً درد ندارم به جز دو سه روز در ماه و شاید اوقاتی که استرس دارم هم یه کم بیشتر حسش میکنم. توی خانواده مون اوقات تلخی زیاد بوده و نمی‌خواستم با این موضوع ناراحت‌تر بشن همه.
اصلاً و ابداً تصور درد کشیدن شون برام شدنی نیست. از یه طرف هم مشکل مالی هست. تا الان خودم رو زدم به بیخیالی ولی چند روزه همه ش ذهنم درگیره. آمارها رو نگاه کردم ظاهراً امکان اینکه دختری زیر ۳۰ سال به این بیماری مبتلا بشه پایین‌تر از ۷ درصده.
ولی از یه طرف هم یه جا خوندم که متأسفانه تو ایران چند ساله سن مبتلایان کاهش پیدا کرده ولی دقیق نمی دونم چند سالگی رو منظورشونه. کسی تجربه ش رو داشته یا بین اطرافیانش کسی بوده؟
مرتبط:
اطلاع رسانی در مورد سرطان سینه
سلام
مدتیه حس می کنم بدنم خوب کار نمی کنه یه جورایی زودتر از سنم بدنم داره تخریب می شه، خودم زیر ۲۵ سال و دختر هستم.
دندون هام هی پوسیده می شه و با وجود مراقبت باز خراب می شه، مشکل سندرم روده تحریک پذیر دارم و مجبورم روزی دو تا دارو برای اون بخورم و اینکه پیش روانشناس رفتم و مشکل افسردگی و اضطراب دارم متاسفانه، و در روند درمانم می خوام بدونم این چیزها طبیعیه برای یه فرد بین ۲۰ تا ۲۵ سال یا نه؟
فکر می کردم تو این سن خیلی باید با نشاط باشم ولی از لحاظ روحی و جسمی بیماری حاد نه ولی به هر حال بیماری مزمن دارم، شما که تو این سن هستید حال عمومی تون چه جوریه؟، یا تو سن من بودین چه جوری بود؟، عادیه واقعا؟، من الکی بزرگش کردم یا زود دارم پیر میشم؟