چه کار کنم این قدر حسود نباشم؟

سلام به همه دوستان عزیزم

 طبیعی هست که همه ی ما ها یکسری خصلت های خوب و پسندیده داریم و یکسری خصلت های بد .

من یه دختر ۲۱ ساله هستم که تا حالا پدر و مادرم تا حد توان شون تا جایی که توانستن برام هرچیزی فراهم کردن و من یه برادر بزرگ تر از خودم دارم که دو سال عقد هستن و به خاطر دانشجو بودنشون اجازه کار ندارن و پدرم خرج برادر و  عروس مون رو میدن . ولی واقعاً بین و من برادرم تبعیض می ذارن .البته خودم هم می‌دونم خیلی رو عروس مون حساس شدم .هر مناسبتی طلا و این ها امّا خب من چی .منم دخترم خب به هر حال آدم تا یه جایی ناراحت میشه .

البته من هیچ رفتار و عکس العملی از خودم نشون نمیدم امّا این قدر تو ذهنم خودخوری کردم که واقعاً از درون عصبیم .

می دونید من واقعاً بهشون غبطه می خورم ، چیکار کنم که این حس زشت رو دیگه نداشته باشم چون فقط خودم هم که دارم اذیت میشم .

حسادت من از زمانی شروع شد که به دانشگاه پا گذاشتم

سلام خدمت دوستان

من اصلاً آدم حسودی نبودم، ماجرای حسادت من از زمانی شروع شد که به دانشگاه پا گذاشتم، وقتی خودم رو در بین دختران ازدواج کرده در کلاس می‌دیدم واقعاً برام سخت بود و ذهنم کاملاً درگیر، تو بحث هاشون یه طوری حرف می‌زدند و بلند بلند می‌گفتند به دیوار که فلانی این مسائل برای تو زشته تو بحث ما نیا، من بودم و خودم، الآن چند ترم می گذره ولی ذهنم درگیره اون مسائله.

وقتی می‌دیدم فلان دختر همسن من با یه پسر همسن ازدواج کردند خونه آنچنانی ماشین و ...، الآن خوش و خرم برای خودشون زندگی می کنن و من هنوز که هنوزه مجردم، دریغ از یک خواستگار، چیزی کم ندارم از چهره، متین باوقار اخلاق، فقط نمی دونم چرا.

روز و شبم شده فکر ازدواج، چکار کنم، حسادت ازم دور بشه. هر چی به داشته هام فکر می‌کنم افاقه نمی کنه، امیدوارم کسی باشه ببینه با حرف هاش منو آروم کنه.

مرتبط :

حسود شدم، دلم نمیخواد کسی از من سرتر باشه

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
حسادت کردن (۲ مطلب مشابه)

دارم دیوونه میشم، نمیدونم چرا انقدر حسودم

سلام

بنده دختری ۱۹ ساله هستم... مشکلم از حدود یه ماه و نیم که وارد دانشگاه شدم شروع میشه.. اول یه بیو گرافی از خودم میدم... ؛

بنده تو یه شهر خیلی کوچیک زندگی میکنم..به همین دلیل تا یادم میاد هیچ وقت اینجوری نبوده که بخوام با دوستام بیرون برم و... همیشه تو خونه بودم چون شهرمون واقعا جایی برای رفتن نداره.

به همین دلیل خیلی کم تو اجتماع قرار گرفتم... کلا منزوی هم هستم یه خورده.. اعتماد به نفسمم خیلی کمه. مخصوصا از وقتی وارد دانشگاه شدم بدترم شده.. با این که همه میگن چهره ی خوبی دارم. ولی جدیدا از دیدن چهره ی خودم تو آینه وحشت دارم... کلا تو ذاتم خجالتی بودنم هست.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۱۲ مطلب مشابه) روابط اجتماعی دختران (۲۴۹ مطلب مشابه) نوع رفتار در دانشگاه (۱۲۱ مطلب مشابه)