خانواده برتر

وااااااای از دست شما جوونا
آخه سن22 سالگی شما باید دغدغه ات اینا باشه
بابا این مقطع شما باید دغدغه ات درس و پیشرفتت باشه نه ازدواج
چقد شما عجولی!!!!!

ازدواج با همکار خوب نیست. خودم غیر همکارو ترجیح میدم. شوهر همکار باعث میشه تحت نظر ایشون باشی و طبق عادت مردها میخواد بهت کار یاد بده. مجبوری محل کار و دفتر مشترک باهاش دایر کنی و استقلال شغلی آدم خدشه دار میشه. منظور از شغل برای من داشتن یه هویت مستقل و حریمی خارج از خانواده هست. بعد یه مقدارم حوصله سر بر هست همکاری با شوهر. خاطرات محل کارتون تکراریه و حرف جالبی از سر کار ندارین واسه هم تعریف کنین. اصلا فضای خونه میشه مث فضای کار.

چقدر دغدغه های ذهنیت شبیه به من بود..بابای منم میگه به غیر دکتر نمیدمت.یا دکترای حرفه ای یا دکترای تخصصی. منم بهشون چیزی نگفتم تا الان ولی با خودم میگم خیلی وقتا یه فوق لیسانس میتونه واقعا به همون اندازه یا حتی بیشتر تو زمینه های دیگه اوکی باشه. هیچ تعصبی ندارم سر این موضوع. فقط همین که تحصیلات و شغلش وجهه اجتماعی خوب داشته باشه و درامدش بالاتر از من باشه کافیه ولی چون اهل دوستی و اینا نیستم خواستگارا از فیلتر خانواده رد میشن طبعا و اونا هم اجازه ی عبور از این فیلتر رو نمیدن.

بنظرم زمان لازم دارین    تا ببینین  نیاز،دارین به ازدواج یا بخودتون زمان بدین  نگران نباشین    و فکر کنین  من یابقیه نمیتونیم بگیم شما چه تصمیمی بگیر موفق باشین🌸🍃

خیلی جالبه. منم قرار بود هفته دیگه خواستگاری دختری برم که اونم پزشکی میخونه. یدفعه زنگ زدن و گفتن باباش میگه درساش سخته تمرکزش رو از دست میده. تا تموم نشه ازدواج نمیکنهههه

** **** *** ***** ***** *** **** *** *** **** ****** ** **** **** ****** *****

بهتون توصیه میکنم با صنف پزشکی ازدواج کنید. به دلیل شیفت های کاری و مسایل روزنره پزشکی هر مردی قابلیت درک شرایط درسی و کاری تون را نداره. بعدشم شما هنوز اول راهید و نگران سن ازدواجتون نباشید.
در ضمن بهتره که از نظر تحصیلی زن از مرد بالاتر نباشه چون مرد دوست داره حس برتر بودن بکنه ، البته شامل همه نمیشه ولی به طور کلی گفتم

وااااااااااااا

به عنوان یه مهندس وقتی صحبت های سوال کننده و نظرات دوستان رو خوندم بهم برخورد! 

منم فکر میکنم کنار اومدن با مسائل و شرایط کاری این حرفه توسط یه همکار راحتتره.
به اضافه اینکه الان شرایط جامعه متاسفانه به سمتی رفته که کمتر شغلی هست که به لحاط درامدی در ایام جوانی علی الخصوص، به درامد یه پزشک برسه و مواردی هم که هست جز مشاغل آزاده معمولا که باز از نظر تحصیلی و شان اجتماعی ممکنه سنخیت نباشه. اینم در نظر بگیرید که با کمتر بودن درامد همسرتون مشکلی دارید یا نه.
البته طبیعتا خیلی از رشته ها و دانشگاها هستن که انصافا ارشدشون هیچی از پزشکی عمومی کمتر نداره و دکتراشون هم از دکترای تخصصی. اما قطعا درامدشون قابل قیاس نیست متاسفانه

اول به اخلاقش و تفاهمی که میتونین داشته باشین فکر کنین.اگه همچین آدمی پزشک باشه که خیلی بهتره.اگه موقعیت شغلیش از شما پایینتر باشه بعدا سرد میشین بهش.کلا مرد باید از زنش بالاتر باشه تا زن احساس دلگرمی پیدا کنه.اینروزا پسرا خیلی پرتوقعتر شدن و دنبال دختر بهتر از خودشونن.نمیدونن ما دخترا با دیدن اینکه شوهرمون از خودمون کمتر باشه سرد میشیم.منکه واقعا خیلی اینطوریم.

هر چه سن میره بالا متعاقبا تعداد خواسگار ها هم کم میشود .یکم سنجیده تر عمل کنید بهتره و هر کسی رو رد نکنید .بیشتر به مدرک طرف نگاه نکنید به درکشون هم نگا کنید

سلام خواهر
پیشنهاد من قطعا به شما ازدواج و بفکر ازدواج بودن با یه پسر هم سن، هم رشته ای و ترجیحا همکلاسی هست.
شرایط کلی شما مثل سن و زیبایی و نجابت و خانواده و (از نوع بیانتون میگم) فهم و عقلتون نشون از رسیدن به حدود سن ازدواج و رسیدن وقت ازدواجتون هست.
شرایط شما خانواده ، رشته، زیبایی و...  خیلی خوبه و این خیلی خوب نیست چون هر پسری نمیتونه از پس شما بر بیاد و درحد و اندازه های شما باشه  ""اگر بخاد صرفا با پیشنهاد من مبنی بر هم سن و سال بودن و هم رشته ای بودن همخونی داشته باشه""" و این یعنی انتخاب کنندگانتون خیلی زیاد نیستن و کسایی هم که قصد انتخاب شما رو داشته باشن در حد شما نیستن و اگه هم بیان خواستگاریتون احتمالا جواب منفی میگیرن و منطقی هم هست.
از طرفی شما هم درمورد معیاراتون دو دل و مردد و غیر ثابت قدم و نا آگاه هستید و این هم کار رو برا شما سخت میکنه و ممکنه و ای بسا خواستگار های خوبی رو رد کنید که بعدا پشیمون بشید.
خواستگاداتون رو ""بدون تامل"" رد نکنید و اگه سنتی مطرح میکنن و مثلا ۴۰ درصد معیاراتون رو دارند با این دید که به ایشون قطعا جواب منفی میدید و خانواده هم اگه موافقن اونا رو بپذیرید چون از این جهت میگم که گفتید دختر نجیب و با حجب و حیایی هستین و ""شاید""   ""احتمالا"" شناختتون از جنس مخالف ""برای ازدواج"" خوب و کامل نیست و اینطوری میتونین شناختتون رو کامل تر کنین و بهش مثل خواستگاری تدارکاتی فکر کنید، ولی خواهشا تو جلسه اگه باهاش حرف زدید یجوری نشون ندید که میخواهین جواب منفی بدید، فردای اون روز ولی تماس بگیرین و بگید که نپسندیدین و برای پسرتون آرزوی خوشبختی میکنید.(ولی اگه خواستگار داشتین و تو جو جلسه بودین شاید نیاز نداشته باشین و مورد به مورد تصمیم بگیرین و بنظر من هیچ خواستگار مناسبی رو نشه که نذارین بیاد خونه)
سختگیری های خانواده تون رو هم جدی بگیرین.
با توجه به توضیحاتی هم که دادین مبنی بر نیاز به همدم عاطفی ، شما در خطر دوست پسرر هستین و تنها چیزی که موثر بوده که تو دامش نیوفتین، خانواده خوبتون بوده و نیازه که بیشتر مواظب خودتون باشید.
با توجه به سنتون احتمالا الان تو دوره فیزیوپات و اینها هستین و به زودی وارد بیمارستان و بخش میشید و این دوره مقدار خیلی زیادی حس ازدواج رو تو پسرها میکشه(بنابه دلایلی) و برعکس تو دخترها تشدیدش میکنه و از این جهت هم مواظب باش، و به پسرهای همگروهیت مثل دخترها نگاه کن چون در غیر اینصورت حس ازدواجت رو تشدید میکنه و کار بجایی میکشه که خودتم نمیفهمی که با هاشون دوست شدی و دیگه از حجب و حیات خبری نمیمونه و واقعا حیفه و همینطور بیشتر تو منجلاب دوست پسر به امید ازدواج پیش میری ولی هیچ جایی نمیرسه کارتون و عموما پسرا شدایط ازدواج ندارن و اگه داشته باشن ترجیح میدن کیس های خوبی مثل شما رو سنتی عمل کنند و خواستگاری کنن تا اگه نشد بتونن مورد بعدی رو هم سنتی عمل کنن و میدونن اگه دوست شدن باید طرفو بگیرن و اگه نخواندش نمیتونن دختر بعدیو دوباره اقدام کنن چون دخترایی مثل شما این زمونه اصلا قبول نمیکنن قبلا با کسی دوست بوده باشی و شایدهم قبول نکنن قبلا خواستگاری یکی همکلاسی رفتی باشی اما دوست بودنو که اصلا قبول نمیکنن ولی شاید خواستگاری همکلاسی رفتنو قبول کنن.
همچنین سعی کن تو این دوره و دوره های بعد خیلی تغییرات از خودت نشون ندی و همونی باشی که بودی و با کسی زیاد خودمونی و دختر خاله نشی، چون پسرا اینو به معنای چراغ سبز میدونن و اگه بدونن دختری به پسری قبلا چراغ سبز نشون داده و... نه اینکه ناامید و بد دل بشن به اون دختر اما شاید کمتر بخوانش تا یه دختر که تا حالا مثل شما با حجب و حیا (تر از بقیه- یا مثل شما به طور مطلقش) بوده.
پسرهای همکلاسی تو این سن اکثرا شرایط ازدواج ندارن و اوناشون هم که دارند معیارهاشون خیلی راحت نیست و سخت پسندن بنابراین فقط بهشون به همکلاسی بودن فکر کن و گول حرفهاشون رو نخور چون ۹۶ درصدشون قصد و شرایط ازدواج رو ندارن ۸۰ درصدشون قصد ازدواج رو ندارن و ۹۰ درصدشون شرایط ازدواج رو ندارن، پس مواظب باش باهاشون دوست نشی و مواظب با اوناشونو که با خانواده و سنتی میاند جلو از دست ندی و الکی رد نکنی و حسابی زیر و بمش بدست بیاری و با منطق و استدلال جواب مثبت و منفی بدی چون این افراد مثلا ۹۸ درصد قصد ازدواج و ۹۵ درصد شرایط ازدواج رو دارن و بنظر من این مورد رو از دست بدی واقعا کار اشتباهی کردی و گیر اون چند درصد تا ۱۰۰ نباش.(آمار ها کاملا ساختگی ذهن من بود ولی ترتیب و اهمیتشون همینطوره)
این آمار در مورد رشته های دیگه و افراد دیگه خیلی بهتره اما متاسفانه جو پزشکی اینطوریه
درمورد ترستون از سن ازدواج هم اینو بگم که سن ازدواج برا دخترهای پزشکی تا ۲۷ و حتی ۳۰ سال هم مناسب هست ولی شما یکاری نکن بمونه برا اون موقع چون مطمعنن معیارات سخت تر و سختگیر ترانه تر میشه و مورد هاتون هم کمتر میشه.

اما توصیه های من:
۱-سعی کنید ""با حفظ حجب و حیاتون"" یخورده (اما نه خیلی) بیشتر خودتون و خوبی هاتون رو نشون بدید(مثلا در ارتباط با استاد یا رزیدنت در بخش یا نمراتی که از امتحانات میگیرین) تا اگه از اون معدود افراد که قصد ازدواج رو دارن فکر ازدواج با نفری بذهنشون رسید اول نفرشون شما باشی.(مواظب باش ولی دوست نشی با هیچکدوم)
۲-سعی کنید تفریحات و برنامه های سالمی ""با خانواده"" داشته باشید که حس نیاز به ازدواج در شما بیش از این تشدید نشه که هم برا درستون بد میشه و هم ممکنه به دام دوست پسر بیوفتید.
۳-اگه جو خواستگاری رو چشیدی و پخته شدی از این نظر و نکات دیگه ای که گفتم، با خانواده صحبت کن که اگه کسی شرایطش اونی نیست که شما میخواهید اصلا باهاتون مطرح نکنن. باز به دلیلی که در مورد قبل گفتم.
۴-اینکه گفتم بفکر ازدواج با هم رشته ای باشید وحی منزل نیست و اگه پسری بود که خوشتیپ و خانواده دار و پولدار و با معرفت و با مرام و """مرد طینت و سیرت""" بود و دوستش داشتی و میدونستی برات کم نمیگذاره و تو زندگی باهاش لذت میبری و سراسر عشق داری باهاش بهش بله بگو و نمون برا یه پسر هم رشته ای اما تو انتخاب بین دو نفر با این شرایط اگه پسره پزشکیه شرایطش یه ذره ضعیف تر بود و نفر دیگه شرایطش بهتر بود بازهم امتیاز و ترجیحت پزشکه باشه.
۵-بنظر من دختری با شرایط خوبی که شما دارید بنظر من باید معیارهاشو یه ذره پایین بیاره و معیارهایی مثل اینکه طرف واقعا عاشقش باشه و مرد طینت و سیرت بودنشو (و اگه پولدار نیست) لااقل باعث افت و پایین اومدن کلاسش نشه ها و بهش افتخار بکنه و خوشکلیشو خیلی سختگیر نباشه ها و همدم واقعی و همدم عاطفیش باشه ها و اونو برا پول و خوشکلی و رشته اش فقط و فقط و تنها نخادو و شرایط دیگه(و...) رو باید دختری مثل شما مد نظر قرار بده که فهمیدن اینا به این راحتی نیست و کار و وقت میبره و اینکه یهویی و بی تامل رد میکنید باعث میشه این معیارها براتون مطرح نشه و همه رو با یه پوسته بیرونی میبینید و این میشه که کار بجایی نمیبرید.
۶-اگه کسی از پسرها سرخود ازتون خواستگاری کرد یا اینکه باهاتون خواست دوست بشه سعی کنید خیلی بهش رو ندید ولی نه اینکه کلا هم بکوبیدش و بزارین طوری فکر کنه که اگه شرایطش خوبه و احساسش فرونشست(در اوج احساس و جوگیری یهو ازتون خواستگاری نکنه و اسمش بیوفته رو شما بعد اصلا شرایطش خوب نیست) و منطقی فکر کرد و دید که از پس شما برمیاد بیاد خواستگاریتون و همچنین مواظب باشین تا وقتی نیومد خواستگاریتون موضوع رو رسانه ای نکنید حتی بعدشم تا وقتی عقد نشدید و رسمی نشد هم نگین اما اون اولش خیلی مواظب باشین و هرچی به انتها میرسه کمتر نگرانی از این موضوع داشته باش.
۷-نزار ۷ سالت تموم بشه چون دیگه برخورد و جامعه اطرافت عوض میشه و مثلا اگه بری طرح میری تو یه شهر درجه ۲ که آدم و خواستگار بدرد بخور گیرتون نمیاد و هی اعصابتون میریزه بهم و معیاراتون همینجور بالاتر میره.
۸-معیاراتون رو رو کاغذ بنویسید و از ۱تا۵ به معیاراتون نمره بدید و خواستگارایی که تا بحال داشتید و افرادی که بهشون بعنوان کسی که اگه میومد خواستگاریتون بله بهش میگفتید  رو با این معیارها نمره بدید و ببینید که هر کدوم نمره شون چند بوده و اگه پسری اومد نمره شو بدست بیارید و بقول بچه های آمار دانشکده بهداشت اگه تفاوت معناداری با نفرات قبل داشت وارد مراحل بعدی بشید و معیارهایی که شاید تو ناخودآگاهتون هست رو به آزمایش و بررسی تو ایشون بزارین و در نهایت با مشاوره با خانواده و مشاوره با مشاور ازدواج تصمیم نهایی رو بگیرین.
۹-سعی کنید احساسات پسرا رو هم خراب نکنید طرف هرچه قدر هم مرد باشه بازهم ممکنه احساساتش داغون میشه و ممکنه آهش بگیرتتون.
۱۰-شاید تکراری باشه حرفم ولی مهمه که فقط پول رو معیار قرار ندید چون پسر پولدار پولش که از خودش که نیست که غرور و مردونگیشم از خودش نیست رشته و آینده شم از خودش نیست چه بسا شما رو هم از خودش ندونه و بعدا بخاد با کسی دیگه رابطه داشته باشه حتی با اینکه شما ممکنه با کمالات باشید و چیزی کم نداشته باشین حتی اگه دختر هم پولدار باشه و تو حد هم هم باشن. با همه این احوال بازهم پسر بامرام و بامعرفت درسخون و آینده دار و مرد طینت و سیرت که خصوصیات ذاتی خودشه بهتره از این پسر پولداره. فقطم بفکر الان یا دو سال دیگه نباش که راحت باشی که اگه اینطور فکر کنی اصلا وقت ازدواجت نیست و بیشتر دوست پسر میخواهین تا ازدواج پاک و مطمعنن اینطور نیست.
۱۱-جو دانشگاهتون رو نمیدونم ولی بسیج و نهاد رهبری بعضی دانشگاه ها توی ازدواج و اینا خوب عمل میکنن و میتونید شرایط تون رو برا مورد مورد نظر و شرایط خودتون رو به اونجاها بگید(اگه مورد اعتمادن) و بعد اونها هم از پسرا ها همچنین میگیرن و اگه بهم بخورین توی چند مرحله واسطه گری میکنن و کارتون رو پیش میبرن و بنظر من اگه مورد اعتمادن از توان و واسطه گریشون استفاده کنید.

با آرزوی سلامتی براتون

باسلام.اولاکه ترس واسه چی خواهرنازم؟!!ای بابا،شماکه سنی نداری.بایدبه چیزای قشنگ فکر کنی،تابه حال خوب برسی.حال خوبم یعنی:افکارخوب و پرازامید،روزای خوب وپرازشادی،که ثمرش میشه یک زندگی خوب توام باآرامش.امابریم سراصل مطلب.ببین عزیزدلم ازدواج یه سری آمادگی میخواد،ملاک فقط سن نیست، باید ببینیم به لحاظ روحی ودرونی و همینطورآگاهی های مربوط به مسایل مرتبط باازدواج وزندگی زناشویی آمادگیشوداریم یا نه؟مثلا یکی ازاین شرایط ،آگاهی ازنیازهای فطری وبجای جنس مخالف،شناخت روحیاتشون ومواردمهم دیگه هست،که وقتی واردزندگی مشترک شدی به خاطرعدم آگاهی دچارمشکل نشید.وبعد ببینی که آیاخودت به جایی رسیدی که بتونی باعث آرامش دیگری باشی وازپس پستی وبلندیهای زندگی مشترک بربیای وشونه خالی نکنی یانه؟بعدفهم دقیق برخی ازمفاهیم مرتبط با زندگی مشترک هست.مثل عشق، دوست داشتن،صبر،گذشت.این خلاصه ای ازمرحله اول.اما مرحله بعدتعیین اهداف ومعیاربرای ازدواج.بایدباخودت روراست باشی وباتوجه به دغدغه های درونی خودت،هدفت ازازدواج ومعیارهات برای انتخاب همسررومشخص کنی.و بعدباتوجه به این اهداف ومعیارهات تصمیم بگیری.ولی یادت باشه،همه انسانهاکامل نیستندپس بعضی ازمعیارهات روبه صورت نسبی درنظربگیرواینکه اگرکسی از شماخواستگاری کردوخواستی به پیشنهادش فکرکنی سعی کن نقاط ضعفش روبه دودسته تقسیم کنی،اونایی که میتونی باهاشون کناربیای واونایی که نمیتونی.اینطوری بهترتصمیم میگیری "البته ناگفته نماندکه این دونکته آخرروکه بسیار مهم هم هست همین دو روزپیش از یکی ازکاربران فهیم همین وبلاگ آموختم.امادرموردخانواده.حتماخودت بهترازمن میدونی که مابایددرهرکاری باخانواده مشورت کنیم وبرای نظراتشون ارزش قایل باشیم،ودراین بین بااحترام وادب خواسته های خودمون روهم بااونها درمیون بزاریم،که قطعاازاین طریق به تعامل مثبت میرسیم.اماکلام آخر:اعتقاددرونی خودم که چندین باردیگه هم گفتم،وقتی داری برای خودت تعیین معیارمیکنی برای فطرت و افکارو درون پاک انسانها اولویت ویژه ای قایل شو.من اعتقاددارم که ازدواج یک اتفاق مقدسه که اگر بادرک وآگاهی ودر صورت دارابودن اهداف ومعیارهای ارزشمندصورت بگیره قطعاباعث رشدوتعالی زن وشوهر میشه واونهاروبه آرامش روحی و جسمی میرسونه.یاحق.

سلام.لطفا نیاید بگین که پزشکی بالاتره یا مهندسی...و دعوا و بحث سر این موضوع.این بحثا مال بچه دبیرستانیا و یا ترم اولیا هست.و نمیشه صرف برخورد با مثلا یه دانشجو پزشکی یا یه مهندس بگیم "همه ی پزشکیا" فلانن.یا همه ی مهندسی ها چنانن.

سلام.

به سورنا: سلام.اولا ممنون از وقتی ک گذاشتین و یه عالمه تایپ کردین.

سوال کننده ی عزیز،

خواهش میکنم عزیز دلم.احسنت به شما به خاطر افکار و درون پاکی که داری.از صمیم قلبم آرزو میکنم در تمام مراحل زندگی سرافراز و سربلند و انتخاب کننده بهترینها باشی و همیشه در مسیر موفقیت قدم برداری. یا حق.

فکر نکنم هنوز به بلوغ کافی رسیده باشی . همین که داری پزشکی میخونی و هنوز درک نمیکنی ارزش ادم به قدشون نیست کافیه  و تو معیارهای اصلیتون اوردی. حالا قدتون مگه چقدره 180 هست که نگرانی یا 162 هست و فانتزی 180  به بالا داری .

هر چقدر دختر بالای 170 هست همون قدر هم پسر بالای 180 هست دیگه ساده تر از این نمیشه به دخترها توضیح داد پس احساسات کنار بذارید و منطقی فکر کنید.

البته کلا دختری که معیار اصلیش قد باشه یا حتی مردد باشه مطلقا به درد زندگی نمیخوره همونطوری که پسری معیار اصلیش زیبایی دختر باشه.

سلام به سوال کننده
خواهش می کنم.

اگه که جزو معباراتون هست تفاوت اینقدر سنی که هیچ ولی اگه درمورد این معیارتون مرددید بنظرم هم سن رو ترجیح بدین یا حداقل روی سنیخورده بیشتر فکر کنید.
البته که منم قبول دارم که دخترهای همسن درک و فهمشون از پسرهای همسنشون بیشتره ولی این سن بنظر من موردی نیست که بنظر من شما باهاش بعنوان معیار برخورد کنید و خیلی مته به خشخشاش بزارین که سن ش باید حداقل ۴ سال بالاتر باشه چون اگه طرف سنش ۴ سال بالاتر از شما باشه احتمالا تا بحال بفکر ازدواج بوده و مورد های خوب مثل شما رو تو سن پایینترش انتخاب کرده و حالا یا ازدواج کردند یا حداقل یجورایی دلبسته شده و به مورد های دیگه خیلی فکر نمیکنه و شایدم الان بخاطر سن بالا و احتمالا موقعیت بهترش تو عرش سیر میکنه و نتونید حتی با شرایط خوبتون باهاش کنار بیایید . ضمن اینکه سن بالاتر همیشه با خودش شعور و فهم نمیاره و ای بسا بیشعوری هم میاره . همچنین تو این سن شما انتظارهای بالاتری ازش دارین در حالیکه اینطور نیست و چک که میکنید نسبت به سنش درمقابل اون پسر همسن نسبت و مقایسه میکنید همچین آش دهن سوزی هم از آب در نمیاد . همچنین بخاطر اینکه سنش بالا رفته دیگه حس ازدواج خیلی توش نیست و اگه هم بیاد ازدواج یا اجبار مثلا طرح و آزمون دستیاریش بوده یا ... و خیلی شاید از رو علاقه و اینها کارتون جلو نره و بعدا کاشف بعمل بیایی که دوستت نداره و مشکل بعدی هم که داره اینه که اون داره تخصص مثلا میخونه شما پزشکیت تمومه شما میری تخصص اون میره طرح شما میری طرح اون میاد مطب بزنه و یه چند سالی همینطور میچرخید و این میشه که اول زندگیتون خوش نمیگذره ولی اگه عاشق هم باشید میشه یکاریش کرد ولی اگه نه نمیشه.حالا اگه مهندسی چیزی هم باشه یه خوبی هایی داره و یه بدیهایی ولی در کل همین مشکلات رو داره به اضافه اینکه ممکنه درکت هم نکنه.
ضمن اینکه بنظر من شرایط دیگه ای که گفتم رو اگه یه پسر همسن یا همکلاسی(که گاها ممکنه یک یا دو سال اختلاف سن با شما داشته باشه) پر کنه میتونه تا وقتی درس میخونین درک و فهمشو هم به اندازه یه دختر هم سن و سالش بالا ببره و مشکلی نیست و ای بسا فهم و درکش بالاست ولی شما کلیشه ای فکر میکنید.
ولی اگه واقعا جزو معیاراتونه اختلاف سن ۴ سال بنظر من قابل احترامه ولی بنظر من اگه اینطوریه حتما هم لازمه که از خودتون هم بپرسید چرا؟ و جوابشو تبدیل به معیار هایی کنید که قابل ارائه و قابل بررسی تو مورد های مختلف باشه. مثلا شما اختلاف سن رو میخواهین چون اعتقاد دارین طرف باید مقتدر باشه خب اگه یه نفر هم سن هم همینطور باشه و شرایط دیگه شم خوب باشه شاید بشه باهاش کنار اومد یا شاید برا این میگید که نیاز به تکیه بهش دارین اگه اینطور باشه میتونید یه نفر که این خصوصیتو پر کنه رو درموردش فکر کنید و ای بسا جزو خانم هایی هستید که خصوصیات پدرتون رو که عالین تو خواستگارتون جستجو میکنید.
اگه هم هنوز وارد بیمارستان نشدید بهتره وارد بشید بعد تصمیم بگیرین، محیط خوب نیست ولی به فردش بستگی داره.
اما چیزی که فکر من تو خوندن پیامتون بذهنم زد که شاید خیلی تمامیت طلب هستید و این تو پزشکی معنایی نداره یعنی اینکه نمیشه شوهر یا حالا همسر رو کاملا و تنها برا خودتون میخواهین و این خیلی معنای درستی نمیده چون حرفه و شغل پزشکی یعنی اینکه خیلی نمیتونی به خانواده ات برسی و باید از کمترین و کوتاه ترین لحظات با خانواده ات باشی و استفاده کنی و اگه واقعا اینطوری هستین که تمامیت شوهر رو برا خودت و بچه هات میخواهی و نمیخواهی وقت و زندگیشو برا مردم و بیماراش هم بزاره این هم براتون مشکل سازه اگه بخواهی با یه همرشته ای زندگی کنی و شاید بهتره باشه با یه غیر همرشته ای بفکر ازدواج باشی که البته اون هم مشکلاتی داره مثل اینکه خوب درکت نمیکنه و ممکنه بخاد محدودت کنه و...
قد هم معیار الکی و محدود سازیه نمیدونم ولی بنظر بهتر درموردش بیشتر فکر کنید.
همچنین خیلی خوبه که معیار هایی مثل پول و زیبایی مورد نظرتون نیست و قابل تحسینه و تایید میکنه که نجابت و حجب و حیاتون تنها بیان و گفته نیست.
اینکه من گفتم همسن و هم رشته ای و حالا با یکی دو ترم بالا تر یا پایین تر باشه برا اینا گفتم و الکی نگفتم ولی بازهم فکر کنید و اگه خواستین باز سوال کنید من شاید باز برسم جواب بدم.

حساب هممون همینه. تا وقتی اوج جوونی و سر زندگی هستیم ، باید کار کنیم و درس بخونیم و پول در بیاریم . وقتی هفت هشت سال سعی میکنی به تنهایی عادت کنی بعد میخوای ازدواج کنی کلا حس و حالش رفته.

به سوال کننده محترم

یعنی چی دخترها نسبت به پسر های همسن شون فهم و درک شون بیشتره  شما با همه پسرهای همسنتون صحبت کردید که اینو میگید . هیچ وقت الکی قضاوت نکنید .

معیاراتونم بد نیست ولی فکر کنم  خودتونم بخاید ساده بگیرید .خانواده تون نذارن .به نظر سختگیرن

فکر کنم کاربر قدیمی اینجا بودید از حساس بودن روی قد فهمیدم !

سلام به خانم نگارنده پست

سلام خانوم محترم

ینی من که  کارمند بانکم میتونم برم خواستگاری پزشک😐  خودمم فکرشو میکنم  خندم میگیره

این سوال دقیقا مشغله ذهنی منم هست؛نه خواستگارای مهندسم به دلم میشینه نه حاضرم با پزشک ازدواج کنم کلا زن  پزشک برخلاف دید بقیه زندگی خوبی در انتظارش نیست 

سلام عزیزم من تحصیلات تو را ندارم و دانشجوی انصرافی فوق لیسانس فیزیک اتمی هستم و از چهارده سالگی تا الان که 29 سالم است نزدیک صد تا خواستگار داشتم ولی سخت گیری خودم و در مواقعی خانواده ام و ناز کردنهای بی دلیل و بی فکرانه ام باعث شد هم توقع خودم برود بالا و هم توقع فامیل و آشنایانم ، حالا اگر خودم هم بخواهم از خیلی توقعاتم چشم بپوشم بخاطر حرف فامیل نمیتوانم، تو اشتباه منو نکن و اگر کسی چه پزشک و چه غیرپزشک بود ولی سالم و پاک و البته در سطح خانوده ات بود و قبول کن و به چیزی در زندگی گیر نده، من همیشه هر خواستگاری میامد با غرور سرم رو میکرفتم بالا و جواب نه محکمی میدادم و به خودم میبالیدم و فکر میکردم چقدر مهم هستم ولی حدود یکسال است که به خودم آمدم و با شوهر کردن دخترهای کوچکتر از خودم در فامیل حسابی در هم ریختم و احساس بد حقارت به جانم افتاده و تازه متوجه شدم چه اشتباهی کردم، دختر خوب تو اشتباه منو نکن

والا واسه ما نه تاحلا کیفیتش برامون اتفاق افتاده نه کمیتش... خیلی عجیبه واقعا..

سلام