خانواده برتر

به نویسنده پست

سلام..

بذار برای شما از خودم واز اونی که دوسش داشتم بگم....

من یه دختر خیلی باهوشم...خیلی...به جرات میگم خیلی بیشتر از سنم درک میکنم...خیلی...

قدرت تخیل من فوق العاده بالاس...همه بهم میگن نویسنده خوبی میشی.....

همیشه دنبال هرکاری رفتم، سعی کردم بهترین باشم وبهترین هم میشدم و همه خیلی تشویقم میکردن وحتی حسود زیاد داشتم....چه تحصیل چه ورزش و.....

حس ششم خیلی قوی دارم...

یه روز یه جایی بایه پسری اشنا شدم...عاشقش شدم خخخ...دوس داشتم اونم عاشق من بشه....بخاطر همین بعضی چیزارو الکی بهش گفتم....بعد دیدم خودمم کم کم دارم اون شخصیت مجازیم رو باور میکنم...از خودم متنفرشدم...اون پسره خیلی خوبی بود و من دوس داشتم با یکی مثل اون ازدواج کنم....ولی من نامردی کرده بودم و قدرت گفتن واقعیتو نداشتم...عذاب وجدان داشت خفم میکرد....اون حقش بود همه چیو بفهمه ولی من توان گفتنشو نداشتم وبخاطر همین هیچی نگفتم ورفتم ولی دوباره دیدم اون دنبال من بود....دست خودم نبود،یه دروغی دیگه گفتم که فراموشم کنه ولی انگار اون وابسته تر شد....کلا فهمیدم با دروغ،نمیشه این رابطه رو تموم کرد....واقعیت اینه من اونی نبودم که اون پسره فک میکرد....بهش حق میدم منو نبخشه.....بهش حق میدم منو نفرین کنه....براش دعا میکنم به اونی که خیلی خوبه برسه....چون این پسره؛ خیلی پسر خوبی بوده وهست.....حقش همون دختر ایده اله که براش گفته بودم نه من خیالباف:( البته منم بد نیستم ولی بخوبی اون نیستم....نه بهتره بگم من بدم چون با احساسات اون بازی کردم ودروغ گفتم.....

وظیفم بود بیام اینارو به کسی که دوسش داشتم بگم وبهش بگم به هرکسی اعتماد نکن....شما خیلی خوبی ومن خیلی بد:(

حالا اگه صلاح دونستین منو ببخشین ...من خیلی بچم...دعا کنین شفا پیدا کنم ...چون بدجور درگیر شخصیت مجازی خودم شدم ولی الان اون حباب ترکید وراحت شدم...من اگه این استعدادمو صرف زندگیم میکردم،الان اینقد پیشرفت میکردم که نگو....خیلی شیطون وبازیگوشم...باید برم به درسم برسم...من دانشجوم خخخخخ

ویه چیزی ...بخدا من ادم پاکی بودم واین اولین غلط زندگیم بود...لعنت به من........

دیگه خداحافظ برا همیشه....چون دیگه روی موندن ندارم....الان برین راحت به زندگیتون برسین

دل به یک حباب میبندیم و دل دل میکنیم که نترکد.....

خوشبخت بشین

اگه منو ببخشین،ازتون ممنون میشم.....نبخشین هم بهتون حق میدم....

دیگه اینبار خداحافظ برای همیشه............

. معمولا یکی دلیل ها اذیت شدن طرف مقابله و استرسی که بهش وارد میشه . هرچقدر بیشتر اذیت بشه طبیعتا موندن با طرف مقابل براش سخت تره . مثلا اگه فلانی شمارو اذیت نکنه و شادتون کنه شما طبیعتا ولش نمیکنید . اما اگه تنها کاری که میکنه اینه که شمارو ناراحت میکنه و شمارو اذیت میکنه صد در صد رفتن رو به موندن ترجیح میدید .

سلام دوستان.ببینید بزارید یه واقعیتی رو بگم  و اونم اینه که دختر و پسر  هر دو دارای عواطف هستن و  عواطف به مرور زمان به هم وابسته میشن حالا اگه این دو مدتی با هم باشن یقینا وابستگی هایی ایجاد میشه بدون شک  و این  تا اینجای کار اصلا بدکه نیست هیچی خیلی هم خوبه ولی مشکل اصلی از اونجا شروع میشه که یکی از این دو بخواد کات کنه  که طرف دیگری بدون شک تا مدتها این تو فکرشه و حتی به مرز ناراحتی و افسردگی کشیده میشه  ببینید منطقی باشید هیچ رابطه عاطفی رو با کسی شروع نکنید وقتی قصددتون  کات کردنه  انسان در درون خودش وجدان داره  فکرشو کردید چه بلایی سر اون یکی میاد؟ چرا خدا رو ناظر بر کارتون نمیبینید .یقینا جوابتون رو سریع میده تو همین دنیا .قلب انسان عوارضی نیست که هرکی بیاد و بره  قلبه  عاطفه است احساس  چرا واسه خیلی از ما بازیچه شده؟ یعنی انقدر حیوون شدیم که خودمون رو هم از یاد بردیم؟چه هیولا هایی شدیم ما .اینو همیشه یادتون باشه "کسی که تور زیر پا گذاشت و رفت مطمئن باش کمی جلوتر زیر پای کس دیگه له میشه"به این موارد توجه داشته باشید :1- وقتی قصدتون رابطه است اصلا از عواطف حرف نزنید و مسئولیت پیش وجدان خودتون برای خودتون ایجاد نکنید حداقل به خودتون دروغ نگید لطفا

2-در همون مرحله اول آشنایی به طرف بگید هدفتون چیه  حداقل از اول بهش گفتید هدفتون چیه 

3-طرف مقابلتون رو بسنجید با هرکسی وارد رابطه نشید که نابود میشید   آدم وقتی گرسنه است  هر آشغالی رو که نمیخوره

"خدا و خدا و خدا "رو درهمه حال در نظر داشته باشید که او میبینه و تلافی میکنه اگه نامردی کنید با عواطف کسی بازی کنید-کسی رو سر کار بزارید-اشک کسی رو  در بیارید   به ولله قسم نمیمیرید  تا تاوانش رو تا اینا دنیا ندید  کار خدا دقیقه انچنان محکم  و در بزنگاه تور به زمین بزنه که بفهمی تاوان چی بود