خانواده برتر

قبلنا پسر شر و شیطون دوست داشتم الان پسر شر و شیطون و آقا و آروم و عاقل و مهربون  توامان :))))

ازشوخی گذشته از وقتی فهمیدم ازدواج چیه تا حالا معیار های من عوض نشده!

به ترتیب اولویت:

1. اخلاق نیک ( خوش رو + مهربون+ دلسوز+ با ملاحضه مثل خودم ؛) البته خداییش من با ملاحضه نیستم! دارم سعی میکنم خودمو اصلاح کنم )

1. هوش ببشتر یا مساوی با  من( حرفامو بفهمه لازم نباشه واسش تکرار کنم یا توضیح بدم)

1. ظاهر شیک

1. اعتقاد به خدا( صرف نماز خوندن یا روزه گرفتن برام مهم نیست؛ بلکه راست گویی و امانت داری برام مهمه)

1. جنم و شجاعت و مردونگی

2. تحصیلات (حداقل لیسانس اگه خیلی فرهیخته باشه کتاب خون باشه تحصیلاتش مهم نیست)

3. اصالت و تفاهم فرهنگی

 پول و مادیات پشیزی برام ارزش نداره!!!

ممکنه معیارام یه کم بالاا پایین بشه اما حذف نمیشه!

آها یادم رفت بگم تو هجده سالگی دوست داشتم با یکی مثل گیلبرت بلیت یا بابا لنگ دراز ازدواج کنم! :)))))

خب اونام شر و شیطون و باهوش و زیبا و مهربون بودن جفتشون :)))

این است قدرت رسانه!

سلام

من تا قبل از 24 سالگی اصلا به ازدواج فکر نمیکردم.

از 24 سالگی یک سری معیارهای اساسی داشتم مثل ایمان، اخلاق، داشتن درآمد حلال و هم سطح بودن از نظر فرهنگی و خانوادگی و ... که تا الان هم تغییر نکرده. ولی از 28 سالگی به بعد به بعضی مسائل مثل خانواده و رفتار طرف مقابل بیشتر اهمیت میدم و مسائل ظاهری و مادی برام کمرنگ تر شده. کلا به مرور زمان عاقلانه تر و پخته تر فکر میکنم. مثلا الان دیگه موضوعاتی مثل مراسم عروسی، خرید عروسی، مهریه و چیزای ظاهری دیگه برام مهم نیست چون میدونم ماهیت زندگی ای که میخوام شروع کنم خیلی خیلی مهمتر از این چیزاست.

به شبنم

شبنم جان یعنی غیر از تحصیلات دیگه هیچی برات مهم نیست؟ اگه استاد دانشگاه شریف باشه ولی اخلاق نداشته باشه قبولش میکنی؟

به سعید*

در مورد آدمهای مختلف، فرق میکنه. ولی در حالت کلی معمولا معیارها به مرور زمان عاقلانه‌تر و منطقی‌تر میشن نه صرفا سخت‌تر یا آسون‌تر.

آقای نجفی اینجا اینجا!

لطفا پست رو بروز کنین روممنون

لطفا جواب بدید منم ۱۸ سالمه 

منتظر جواباتون هستم🙂

ممنون ازامیر صدرا

اکثر دخترا سه معیار کلی 1) پول وثروت، 2) جذاب بودن و خوش قیافه بودن پسر و 3) تحصیلات دارن که از 18 سالگی تا 30 به بالا جای اینا باهمدیگه عوض میشه...اخلاق، شخصیت و ایمان و تقوا و عمل صالح اصلا واسه دخترا اهمیتی نداره

بسم الله

سلام :)

تقریبا از 18 سالگی تا الان که دو سال گذشته ، معیار هام تفاوت فاحشی نداشتن. ولی مثلا اون موقع دلم میخواست همسرم تیپ امروزی داشته باشه که الان ترجیحم اینه که تیپش بیشتر سمت مذهبی بودن باشه تا یه سبک دیگه!

و دلم میخواد که در رشته ی خودش حرفی برای گفتن داشته باشه و شوخ باشه و ...!

((البته با فرض پایبندی به اعتقادات و...))

سلام من 23 سالمه.اره خیلی زیاد تغییر کردن.بیشتر معیارام اخلاقی تر شده قبلا مادی بود....خصوصا از وقتی که نامزدیم بهم خورد خیلی به رفتار و اخلاق ادما و سطح سواد و هوش و تحصیلاتشون توجه میکنم

تا 25 سالگی معیار خاصی نداشتم هر چی خانوادم میگفتن الآن دارم بیشتر رو خودم کار میکنم و لیستی از معیارها نوشتم و از خودم انتظار دارم خودم هم اون ویژگی ها رو بدست بیارم. ولی واقعا اخلاق  ایمان و مسئولیت پذیری و خانواده خیلی مهمن از نظر مادی هم حداقل در حدی باشه بشه زندگی رو چرخوند و چهره در حدی که به دلم بشینه

معیارام عوض نشدن جز قسمت مالیش که الان خیلللللی سهل گیر تر شدم .اون موقع دید واقعی به مسایل مالی جامعه نداشتم اما الان واقعا میبینم اوضاع اقتصادی چقدر بده و مثل اون موقع مسائل مالی زیاد برام مهم نیست.در همین حد که بدونم قراره پیشرفتی بکنه و اوضاع همینی که روز خواستگاری بهم بگه نمیمونه و در حد زندگی ابرومندانه میتونیم درامد داشته باشیم برام کافیه.به برکت داشتن زندگی مشترک خیلی معتقدم و دلمم نمیاد عزیز دلمو بخاطر دو قرون پول اذیت کنم گناه داله😥😕
معیارام:
۱.از لحاظ اعتقادی و اخلاقی و نگاه به مسایل بهم بخوریم و دین و قوانینش رو در حد متعادل انجام بده ( بنظرم این مهمترین معیارمه)
۲.عاشقم باشه دیگه😕یه عشق واقعی😕( حالا مثلا چی میشه یکی عاشق من بشه خدااااا😭😣 بعد بیاد خواستگاری 😭 همین الان یه شیطون بدجنس تو مغزم گفت بشین که بیاد دختره ی بدبخت خوش خیال 🤣آرزو بر جوانان عیب نیست🤣)
۳.بابام ۱۰۰ درصد بپذیرتش و تاییدش کنه و از ته دلش رضایت به ازدواجمون داشته باشه و اونو مثل بچه خودش بدونه
۴.سطح خانوادگیمون بهم بخوره و اختلاف فرهنگی و طبقاتی و مالی آنچنانی خانواده هامون نداشته باشن
۵.با شرایط کاری من بتونه کنار بیاد که بخاطر این مورد فکر کنم باید با یه پزشک ازدواج کنم که مشکلاتمو درک کنه
۶.از لحاظ جنسی بهم بخوریم و سرد مزاج نباشه
۷.از من یه ۲۰ یا ۱۵ سانت بلندتر باشه، یک کمم تپل مپل باشه دوس دارم شکم داشته باشه 😍خیلیم موداشته باشه رو بدنش😬(چیکار کنم هر کس یه جور میپسنده دیگه)
۸.مثل خودم باحالللل باشه،برون گرا و بگو بخند و رفت و آمد و اهل شوخی و شیطنت مثل دوتا رفیق باهم حال کنیم و خوش بگذرونیم جنبه هم داشته باشه،وقتی باهاش شوخی میکنم و از سر و کولش بالا میرم نگه نکن حوصله ندارم اونم سر به سر من بذاره 😍🤩وقتی بگم بیا دوتایی یه شیطونیای خاصی بکنیم 😐🙈اذیت نکنه و ضد حال نزنه خودشم شیطون باشه البته فقط برا من😡
۹.مثل خودم باشه خوش اخلاق و بتونه عصبانیتشو کنترل کنه ،محبت کلامی و فیزیکی هم برام خیلی مهمه.بعضی مردا عارشون میاد به زنشون محبت کلامی و بدنی کنن😒
۱۰.مامان باباش خیلی دوسم داشته باشن ،دلم نمیخواد با جنگ و دعوا زندگی رو برا شوهرم و خودم زهر کنم.منو مثل دختر خودشون بدونن منم بهترین عروس میشم براشون
۱۱.بچه دوست باشه و پس فردا نگه من بچه نمیخوام ،مثل خودم ۳ تا نی نی بخواد👶👶👶
و تو کارای خونه و بچه داری هم کمک کنه و اینکه بدونم مثل کوه پشتمه و مرد زندگیم قابل اتکا و اطمینانه و دل گرمم کنه برای مواجه با مشکلات
۱۲.دیگه مبارکهههههه😌جواب من مثبته خخخخ

کجایی اخه نیمه گمشده😣😥😭
همین ویژگی هارو داشته باشه از سرمم زیاده جونمم میدم براش همممممه کارم میکنم براش و تمام سعیمو میکنم یه زندگی شیرین گوگولی داشته باشیم.میدونم زندگی سختی و مشکلات داره اما با حس مثبت و عشق میشه از سختیا گذشت
انشالله خدا به هممون یه زندگی مشترک شیرین به زودی زود کادو بده😁

منم معیارهام تغییر نکرده اما یه چیزی که الان برام مهم شده انسانیت هستش

وفاداری و دوست داشتن دو طرفه و خوش اخلاقی و ظاهر مناسب و محل زندگی طرف هم که قبلا بوده 

من خودم بشخصه در سن 18 سالگی به ازدواج و این طور مسائل فکر نمیکردم

کلا برام عجیبه که یک پسر امروزه تو 18 سالگی به ازدواج و زن گرفتن فکر کنه چه برسه به این که بخاد معیاراشو هم مشخص کنه

 بنظرم تا قبل داشتن شرایط نباید فکر هم کرد

این شرایط برا همه متغیره ، مثلا دانشجوی دانشگاه فرهنگیان، دانشگاه نفت  دانشگاه های نظامی  دانشگاه صدا و سیما و .. که شغلشون تضمینی است  میتونن از 20 به بعد ازدواج و .. فکر کنند

 ولی پسری که حتی 35 سالشم باشه ولی شرایط حداقلی را نداشته باشه  نباید  فکر کنه

اما در مورد سوال شما

در حال حاضر معیار من اینع که تا حد امکان همزبان و همشهری باشه   اختلاف سنی مون کم باشه  اخلاق مدار باشه  به اصول انسانی پایبند باشه  مثلا براش محیط زیست  -  احترام به حقوق دیگران مهم باشه

من ۱۸ سالم که بود مخالف ازدواج بودم ولی منو تو سن ۲۰ سالگی به زور شوهر دادن الان هم که ۳۷ سالمه هنوز معتقدم که ازدواج باید منقرض بشه🙆‍♀️

به شبنم خانم

خانم محترم اگر شما که علم و صنعت می خونی به کمتراز استاد دانشگاه شریف راضی نیستید پس دختری که شریف می خونه باید به چی راضی باشه؟😁

در کل برایتان آرزوی موفقیت دارم.شاد و پیروز باشید.

خانم سمیرا میشه بگید چرا اینطور فکرمیکنید ؟ 

زندگی موفقی ندارین که باعث این تفکر شده یا مسائل دیگه؟

18 سالگی خیلی انعطاف‌پذیر و صبور بودم و اگر توی همون سن یه آدم مذهبی بااخلاق تحصیلکرده به دلم میشست و به دلش میشستم حاضر بودم با شرایط زندگیش (هم مسائل مادی هم تفاوتهای اخلاقی و خانوادگی) کامل کنار بیام. به حدی منعطف که خانواده م نگرانم بودن

ولی به مرور، چون دانشگاه رفتم و از همون سال اول توی بعضی کارا و مجموعه ها فعال شدم و مسیر آینده م یکمی معلوم شد برام، و بعد هم کلا تجربه ام بیشتر شد، انعطافم کم شد و سختگیریم بیشتر

تفصیلش بماند. نه میگم متاسفانه نه میگم خوشبختانه. من اعتقاد دارم ازدواج واقعا قسمته.

سلام

واقعیتش من 18سالگی مسیر زندگیم رو مشخص کرده بودم

ارزش ها و عقایدم هموناس..

و من همون فاطمه ام!

معیارامم چیزای کلیش هموناس

مثلا همونّ18سالگی هم یکی رو میخواستم بهترین انتخابم باشه بهترین انتخابش باشم در کنار رشد کنم و...همون موقعه قیافه اش دوست داشم فقط به دلم بشینه و..

الانم همینا میخوام

فقط اون موقعه دلم میخواست زود بچه دار شم

و خونه داری کنم

اما الان چون معلمم دلم میخواد 

دوتا بچه داشته باشم

اونم 28سال به بالا!

خلق و خوم ولی تغییر کرده!

قبلا بیشتر عصبی میشدم

قبلا خیلی احساسی تر بودم

قبلا کمال گرا تر بودم..

و...

ولی قبلا 18سالگی

خیلی دوران فانتزی و تخیلی بود..

خداروشکر اونموقعه شوهر نکردم

همش بر پایه هیجانات بودم 

و تازه داشتم ارزش هامو عقایدم رو درست میکردم

الان 21سالمه

من یکی از نگرانی هام برای بعد ازدواج مو بدن مرد 😤

جون به طرز وحشتناکی بدم میاد

نمیتونم تصورش کنم..

همش بخدا میگم نکنه ازدواج کردم

این حساسیتم کار دستم بده..

انقدر بدم میاد که احتمال بالا اوردنم هست

ای خدا😢😢😢

موهای بدن شوهرم را به دلم بنشان

به مینا
سلام عزیزم خوبی
راستش بله من ازدواجم بیش از اونکه تصورشو بکنی ناموفق بوده و هست و از روزی که ازدواج کردم تا الان در عذاب و شکنجه هستم و همه نشستن و فقط زجر کشیدنمو تماشا میکنن ( حتی خدا) ولی نظر من راجب ازدواج ،  فقط بخاطر اینکه ازدواج خودم ناموفق بوده منفی نیست بلکه بخاطر اینه که میبینم ۸۰ درصد زوجها از ازدواجشون مینالن و ناراضین ..و خیلی ازدواجها به طلاق منجر میشه اخرش، پس تجربه ای که ۸۰ درصد مردم ازش ناراضیین نباید به این صورت ادامه داشته باشه، شما به چند خانم تو این وبلاگ که تونستن یه شوهر خوب تور کنن نگا نکن اینا خیلی کم هستن، یا اینکه فقط یک یا دو سال فقط از ازدواجشون گذشته و هنوز برای هم عادی نشدن ، نظر اینارو باید بعد از گذشت ۱۰ یا ۱۵ سال از ازدواجشون ببینی که که چجوری دیگه برای همدیگه هیچ جذابیتی ندارن ..خصوصا نظر مرداشون.. چیزی که من میبینم اینکه  بیشتر زوجها مینالن و پشیمونن از ازدواجشون خصوصا خانما چون بیشتر نیازهای عاطفی و جنسی و مادیه اونا تامین نمیشه و تو خونه فقط نقش کلفت رو دارن.
ازدواج میتونه قشنگ باشه اگه همه شرایط مناسب بود و ما تربیت لازم برای ازدواج رو داشتیم ولی با وضع کنونی جامعه و مردم بنظرم ازدواج یه پروژه شکست خورده س.

و مشکلات مجرد و تنها موندن هرچقدر هم سخت باشن از مشکلات ازدواج کمتر و قابل تحملترن. اگه یه خانم نیاز عاطفی داره مطمئن نباشه که این نیازو با ازدواج تامین میکنه حتما،، و نیاز جنسی هم همینطور، ممکنه تامین نشه و فقط کلی مسئولیت رو رو دوش خودش بیاره بدون اینکه در مقابل چیزی دریافت کنه...

من تازه که رفته بودم دانشگاه جو گیر بودم از یه پسر خوشم اومد .که خیلللییییی زیبا و خوش چهره و خوش استایل و اندام معمولی ولی شانه های پهن ( بدنساز نبود ولی متعادل)

بیشتر چهره این پسر جذاب بود.

دیدم ای بابا همه تو کلاس و ... لز این پسره خوششون میاد... و پسره هم پسر .....است

بی خیالش شدم(سخت بود.)

الان زیبایی رو تو معیار سادگی پسر میبینم اینکه رفتارش با دخترا چه جوره اینکه ساده می پوشه و معمولیه اینکه چه قدر اهل تعهد و وفاداریه چه قدر خوش قوله چه قدر آدم مناسبیه چه قدر برای من  فرزندان آینده مون ارزش قائله اینکه دنبال اینه که با هم کارآفرینی کنیم...

دنبال کار هست.

چه قدر محبت کلامی و بیان احساسات بلده اینکه برای احساسات  و خواسته های یه زن ارزش  بگذاره

و چهره متوسط بیشتر به دلم میشینه یه جورایی از چهره های زیبا کاملا فراری شدم

بشخصه تغییرات زیادی داشتم . احساس میکنم پخته تر شدم .افکارم .احساساتم و ..

ولی هدف تعیین نکردم . خیلی تنبلی میکنم و کارو به فردا میندازم.

الان ۲۲ سالم. ۱۸ ساله که بودم اصلا مقوله ازدواج و همسر تو مخیلم نمی گنجید! ذهنم گنجایشش رو نداشت. ملاک خاصی هم نداشتم طبیعتا:))) ولی از پسرای درسخون و باهوش خوشم میومد، حس میکردم اگه با یه پسر باهوش باشم، احساس قدرت بیشتری میکنم:))))

تو این ۴ سال فاصله با کسی نبودم، ولی الان مقوله ازدواج تو ذهنم می گنجه! الان مهم ترین معیارم اینه که اخلاق خوبی داشته باشه طرف مقابلم، روابط اجتماعی خوبی داشته باشه (چون خودم ندارم:/) و خیلی اهل دین و اینا نباشه. یا اگه آدم مومنی باشه، آدم کنترل کننده ای نباشه! خسیس هم نباشه:/

پدر خود من نماز میخونه ولی هرگز به مامانم نگفته نماز بخون یا حجابتو درست کن و ... ! آدم مذهبی که دوست داره همه شبیه خودش باشند، آدم مناسب من نیست قطعا.

تا 23-24 به ازدواج فکرنمیکردم به نظرم زود بود.. اگه تو ذهنم میومد در اینحد بود که مهندس باشه دوس نداشتم تو رشته های علوم پزشکی مث خودم باشه در همین حد.

24-25 دیدم دوستام دارن ازدواج میکنند بیشتر با مهندس و وکیل و معلم.. گفتم وکیلم خوبه ولی جدی به چیزی فکرنمیکردم.. قیافه ام دیگه به شغل اضافه شد.

25 سالگی اولین خواستگارم اومد فوق لیسانس زبان و معلم با ده سال اختلاف سنی.. خونه و ماشینم داشت.

دیگه شروع کردیم به صحبت کردن دیدم فرهنگ مهمه..اختلاف فرهنگی زیاده.. دیگه فایل و کتاب و کلاس های ازدواج و دیدم و خوندم..

معیارم26 سالگی شد: تشابه فرهنگی. همچنان مهندس :) مذهبی خیلی مذهبی خخخخ قیافه معمولیه خوب یعنی خوشم بیاد خوبه. مستقل باشه و درامد مناسب.

26-30 سالگی اوج خواستگاران معیارم: فرهنگ. اعتقادات و تفکراتی که بهم نزدیک باشه. دیگه مذهبی نمیخوام. خانواده خوب. قیافه خوشم بیاد (خودم قیافم خوبه).مستقل. درامد بالای 4 ملیون تومن. داشتن خونه.

30-32 سالگی خواستگاران محدود و جلسات اشنایی که زود قطع میشد چون معیارم: خوشم بیاد..چون با دیدن کلیت  طرف میفهمم کیه چیه چی کاره است :)

33 سالگی خوشم بیاد. دیگه حاضر نیستم ازدواج کنم..فقط در صورتی که از طرف خوشم بیاد ازدواج میکنم و اگرنه نه!

تحصیلات و تو ملاکام نیاوردم چون فقط دوس داتشم مهندس باشه دیگه بقیش مهم نبود...خخخخ

البته هرکی از کاردانی تا دکترا بود اشنا میشدم یا میدیدم تو اون بازه 25 تا30

اینم بگم کسایی که دوست داشتم تو عمرم 3-4 نفر نمیشدن کلا.ولی هیچ کدوم به ازدواج نرسید.یا دوست موندیم یا هیچی ازدواج کردن. یکی هم بود که متاهل بود از اول و فقط دوسش داشتم و هنوز اشناییم.از اولم اشنامون بودن:)

یکی یه پسر قد کوتاه 162 اینا من 168 ام و خیلی معمولی ولی من دوسش داشتم همکاربودیم اگه خواستگاری میکرد احتمال زیاد قبول میکردم :) مجرده هنوز

یکی یه هم دانشگاهی چاق خیلی چاق که دوسش داشتم مهربون بود و تشابه فکری زیاد داشتیم.. متاهل شده :(

یکی همسایه دور و قدیمی که مجرده و جذاب بود قیافش و رفتارش برام ولی همو دیگه نمیبینیم از اون محله رفتیم.

و باز هم همکار :)

خب الان دقت میکنم من خیلی ادم محتاطی ام تا کسی و نشناسم بهش فکرنمیکنم معمولا افکار و رفتار فرد منو جذب میکنه..

موفق باشم

خیلی باحالی :)

من 18 سالگی به ازدواج فکرنمیکردم *** ***** *** ***** ** **** **** *** ****** همشم پایه حرفای بچه های خوابگاه بودم:)

من شنیدم سن 18تا22سن احساسی بودن افراده، از سن 22تا26سن منطق گرایی و سن 26،27به بعد سن وسواسی میشه یعنی تو انتخاب همسرشون وسواس بخرج میدن مطابق این مطلب معیارها برای ازدواج هم تغییر میکنه:) 

کلیات معیارام که اخلاق، ایمان، خانواده، کار، تحصیلات ، تیپ و احساس کشش دونفره بود هنوزم هست ولی مثلا توی هجده یا بیست سالگی روی تیپ، ظاهر، وضع مالی، جایگاه اجتماعی خانواده و یه سری مسائل این مدلی سختگیر بودم ولی الان سختگیریم روی مسائل شخصیتی و مسائلیه که کنترلش دست خود طرفه.