خانواده برتر

سلام وقت همگی بخیر 

من یه دختر پشت کنکوری هستم با امسال میشه ۳ سال، از این ۳ سال، سال اول که هیچی نخوندم و سال بعدش خوندم خیلی، عالی شروع کردم اما بنا به دلایلی از اسفند به بعدش نتونستم ادامه بدم ، مشاورم تنهام گذاشت چون نتونستم مطابق برنامه ایشون جلو برم، از من میخواستن ۱۷ ساعت درس بخونم و من از آخر تابستان شروع کردم و خسته بودم، نه خونوادم میذاشتن استراحت کنم نه مشاورم، و من کم آوردم و چشم هام زود زود تار میشد، حتی نمیتونستم کتابی رو جلوی چشک هام بذارم و فهمیدم به میگرن دچار شدم و بعد از یه مدت مشاورم تنهام گذاشت و جوابم رو نداد، ارتباط مون به صورت تلفنی بود.

این خیلی واسه من سخت بود وسط راه منو تنها گذاشتن، من سر درگم شدم پیش هیچ مشاوره دیگه ای نرفتم، فقط تلفنی با یه آقایی که ادعای مشاوری نداشتن اما رتبه برتر بودن و دانشجوی دانشگاه شریف یا ... در ارتباط بودم که کمکم کرد حداقل کم نیارم و ولی اون بنده خدا هم نتونست کاری کنه ، فقط تونست کمکم کنه تو کنکوری که دادم مجاز بشم، البته مجاز شدنم به دردم نخورد نتونستم رشته هایی مثل پرستاری و بالاتر از اون رو انتخاب کنم.

بعد از اون سرزنش های خانوادم شروع شد، خیلی اذیتم کردن، ممنون شون بودم و هستم که اون همه واسه من هزینه کردن، اما اون ها از من نتیجه ی بهتری میخواستن و من نتونستم بهش برسم.

راستش خیلی بهم کنایه زدن و بیشتر ضعیفم کردن تا اونجایی که دیگه دلم راضی نشد واسه امسال که پشت کنکور هستم ازشون پول بگیرم برای هزینه مشاوره، آزمون و کتاب های کمک آموزشی و ...، خودم از تابستون یه کار خونگی رو شروع کردم تا آخر ماه پاییز ادامه داشت و پولش رو که گرفتم رفتم پیش یه مشاور تو شهر خودمون.

مشاور خوبی بود و با دانش آموزان تک، دو و سه رقمی کار کرده بودن، حتی با دانش آموزی که بعد ازدواجش اومده بود و پرستاری قبول شد. امیدم بیشتر شد اما با اون همه کار باز پولم کم بود و کمتر پیش مشاوره میرفتم، تاثیر داشت اما تاثیرش وقتی بیشتر میشد که من باید مداوم میرفتم اما نرفتم پولم تموم شد.

تو خونه پارسال شرایطم خوب بود اما امسال برعکس بود. از بهار امسال بخاطر یه مشکل خیلی خونه مون شلوغ بود و منم از لحاظ جسمی دچار یه مشکل شدم که زمان برد تا خوب شدم. امسال خانوادم اصلا مراعاتم رو نکرد وقتی اعتراض کردم گفتن خودت مراعات خودت رو میکردی تا ما هم مراعاتت میکردیم.

اما من واسه این مثل قبل مراعات خودم رو نمیکردم که اون ها از وجودم خسته نشن، آخه پارسال بعد جواب کنکور کلی بهم طعنه زدن و کلی مسخره م کردن که تو وقت های خوب زندگی مون رو که میتونستیم داشته باشیم از ما گرفتی و ... که جاش نیست من بگم اما همه ش مثل یه فیلم جلوی چشممه، انگار دیروز بود.

الان هم اصلا مراعاتم رو نمیکنن و خیلی بهم ضربه زدن خواسته یا ناخواسته، دلم ازشون شکسته. اون قدری تنهام که هیچ کسی پیدا نشد باهاش حرف بزنم، حتی چند باری خواستم برم تو وبلاگ های دیگه با هر کی که بود چت کنم حرف بزنم اما نتونستم نرفتم، میترسم امسال قبول نشم میترسم ...

من فقط یه کم مستقل بودن میخوام، من از وقتی چشم رو باز کردم با سختی های زندگیم جنگیدم تا یادم بوده همیشه شرایط سخت رو تحمل کردم اما نمیدونم چرا تمومی نداره؟، نمیدونم تاوان چی رو میدم این همه سختی، راستش طاقتم امشب یه خورده تموم شده، آخه من حس داشتن مادر و خوب نچشیدم.

مادر واقعی خودم رو دارم اما مطلق بد نیست منتهی بدی هاش بیشتر از خوبی هاش جلوه میکنه، من ازش گله ای ندارم چون شاید خودش هم طعم محبت رو نچشیده، حالا من ازش بخوام بهم محبت کنه درخواست زیادیه،  خیلی اخلاقش بد بود موقع بچگی هام، اما الان بهتر شده نسبت به قبل.

من میخوام امسال حتما قبول بشم چون مطمئن هستم امسال قبول نشم شرایطم بدتر میشه و دیگه نمیتونم تحمل کنم. اگر هر توصیه ای دارین که کمک کنه من تو رشته ی تجربی به یه شغل برسم و مستقل بشم ممنون میشم بگید.

من تا الان هم امیدم رو از دست ندادم و میخونم بیخوابی میکشم، آخه مجبورم شرایط خودم رو با خونوادم تطبیق بدم. من تا اینجا رو اومدم با کلی سختی، شاید عالی نبودم اما نمیخوام غفلت کنم و از دستش بدم، نمیخوام پشت کنکور بمونم دیگه.

مرتبط با بازار کار و آینده شغلی رشته های علوم تجربی: