خانواده برتر

من تجربه ندارم ولی جواب سوالتون تا اون جایی که من میدونم نه هست، هدف از ازدواج باید تشکیل خانواده باشه نه جبران کمبود محبت های دوران مجردی چون شاید استثناهاییم باشه و بعضیا تونسته باشن با ازدواج کمبود محبتشونو جبران کنن ولی معمولا این اتفاق نمی افته دلیلشم اینه که وقتی پدر و مادرمون که ما رو به این دنیا آوردن به ما به اندازه کافی محبت نکردن چطور اتظار داریم یه غریبه همه ی زندگیمون بشه و همه ی کمبودامونو برطرف کنه؟

ممکنه به نظرتون عجیب بیاد ولی فک میکنم بهترین راه حل برای کمبود محبت، محبت کردنه، حتی به خود پدر و مادری که محبتشونو دریغ کردن یا شایدم بلد نبودن که اصلا محبت چی هست.

دلیل اینکه این راه حلو میگم هم اینه که همون طوری که مطمئنا خودتونم تجربش کردین محبت کردن هم مثل محبت دیدن باعث دلگرمی آدم میشه فقط محبت کردنم مثل بقیه کارا یادگرفتنیه و اگه پدر و مادر محبت کردنو بلد نبودن باید از دوستا یا مثلا یه بزرگتر دیگه مثل مامان بزرگ یا خاله یاد گرفت.

آر ه چرا نشه اگه شوهرت با محبت باشه ممکنه

دوست من چنین موقعیتی داره و به گفته خودش بعد از ازدواج خلاهای عاطفیش رفع شده و میگه غم هایی که به خاطر جدایی پدر مادرم از بچگی داشتم برام بی اهمیت شدن البته این صرفا تجربه دوست منه و ایشون خیلی شانس آورده که با مرد بامحبتی ازدواج کرده 

و میگه هم شوهرمه هم مادرمه هم پدرمه

میخوای تایید بگیری؟ نه جبران نمیشه

ازدواج یه پله برای رسیدن به چیزایی که میخوایم نیست یه پل برای پیشرفت نیست

ازدواج فقط وفقط یکی از مراحل زندگیست  نه بیشتر

فک نکنم 

سلام عزیزم

طاعات و عبادات قبول

خانومی بستگی داره به این که چقدر همسر شما هم کفو شما باشه و از لحاظ اعتقادی و فرهنگی چقدر به هم نزدیک باشین . خانومی زمانی کمبود محبت با همسر برطرف میشه که انتخاب درستی داشته باشی پس به این فکر که فقط ازدواج کنی و کمبود محبتت برطرف بشه این غلطه .

شما برا ازدواج دقت کن و به هرکسی بله نگو سعی کن انتخاب درستی داشته باشی که اگر چنین بشه هم در ازدواج موفق خواهی بود ان شالله هم کمبود محبت در شما کم کم برطرف خواهد شد.

و این روهم بگم این محبت باید دو طرفه باشه. پس یعی کن کسی رو انتخاب کنی که مطمئن باشی از لحاظ اعتقادی مقل و یا نزدیک به شماست و همچنین این فرد شما رو دوست داشته باشه.

مرحله اول انتخاب درست.

مرحله دوم محبت دوطرفه.

یا حق التماس دعای فرج

دوران شور و شوق بعد ازدواج که همه زوج ها اونو تجربه میکنن بعد از یک سال تقریبا فروکش میکنه 

بعد از اون بستگی به شخصیت شوهرتون داره و ارتباط عاطفی ای که بتونید باایشون برقرار کنید یعنی مرد اگر خودش مهربون و اهل ابراز احساسات و محبت لمسی و کلامی نباشه بعد از این مدت شما دچار سرخوردگی شدیدی خواهید شد. 

بعضی از پدرشوهر مادر شوهرا خیلی مهربونن و رابطه خوبی دارن اکثرا پسر ها هم شبیه پدرشون میشن در رابطه با خانمش. پس اگر همسرت پدر و مادر خوب و با محبتی داشته باشه که تورو مثل دخترشون ببینن تا یه حدی کمبود محبت پدر و مادر جبران میشه دیدم که میگم.

 سلام وقت بخیر 

   تصور کن میخواهی ماکارانی بپزی ولی گوشت نداری  و در کتاب اشپزی گفته شده به جای گوشت می توانید از سویا استفاده کنید. غذا آماده میشود و با عکس  که در کتاب بسیار شبیه است ولی آیا  طعم یکسانی دارند؟ مسلما خیر.

  روابط لاطفی هم به این صورت است  شاید  ما برای پر کردن یک خلا  عاطفی جایگزینی پیدا کنیم ولی به هیچ عنوان نوع و(یا طعم ) محبت ها یکسان نیست . 

بخصوص در  محبت پدر و مادر .پدرو مادر اگر شما خطایی کنی یا برایتان اتفاقی رخ بدهد همچنان شما را دوست خواهند داشت  ولی در مورد همسر اینگونه است ممکنه شما خطایی انجام دهی که باعث سردی و یا طلاق   بشود . 

 پدر شما هنوز در قید حیات هستند هرچند رابطه ایشان با مادرتان تمام شده ولی هنوز یک پدر هستند  به پدر تان تماس بگیرید با یکدیگر بیرون بروید و.... با ایشان محبت کنید که به شما محبت کنند . پدر ها شاید خیلی خشن به نظر برسند ولی بسیار با محبت اند ( پدر شما حتی اگر ادم بدی هم باشد بازهم پدر شماست .باید به ایشان نشان بدهید که بهش نیاز دارید .)

 موفق باشی

محبت در زندگی مشترک از سه راس علاقه جنسی (هوس) و صمیمت و تعهد تشکیل شده است. اوایل تشکیل زندگی، توجه اکثر مردها به جذابیت ظاهری و فیزیکی زن است پس از مدتی این جذابیت از اوج فاصله میگیره و به حالت پایداری میرسد. اما به دنبال اون انواع متفاوتی از توجه با منشا صمیمت و تعهد قوت میگیرد.  

برای یک محبت عمیق لازم است بین سه راس هوس (علاقه جنسی) و صمیمت و تعهد قرار گرفت. 

 محبت صورتهای مختلف کلامی و لمسی و مالی و ... دارد و معمولا اشخاص تمایل بیشتری به یکی از صورتها دارد.

محبت در زندگی مشترک یک بده و بستان دو سویه است با توجه و محبت غالبا تک سویه والدین متفاوت است.

به متولد 80

یعنی میخوای بگی تو این به قول خودت یکی از مراحل زندگی، عشق رو تجربه نمی کنیم؟

فکر نمیکنم بتونه جاشو پر کنه 

ولی میتونن به هم کمک کنن که این خلا رو تا حدی پر کنن

میشه ولی نه کامل

سلام

خوب بستگی به طرف مقابلش داره واقعا 

به نظر من همینکه یه نفر زندگی متاهلی خوبی داشته باشه واقعا خیلی خوب و عالیه و دیگه نیاز نیست نگران باشه که آیا نیاز های برطرف نشده گذشته چی میشه ؟! 

نهایتش اینه که فرد خلا های گذشته رو هم با به تراپیست درمان میکنه بدون اینکه انتظار بیشتری از یه رابطه معقول داشته باشه 

اما به نظرم یکسری نیاز ها فقط مال یه دوران خاصیه یه بخشیش هم نه همیشه قابل جبرانه 

چند وقت پیش یه خانمی توی فضای مجازی تعریف میکرد که امروز بهترین روز زندگیم بود بعد بقیه میپرسیدین خوب چی شده گفته بود از بچگی دوست داشته دوچرخه سواری کنه تا الان که همسرش براش یدونه دوچرخه خریده بود و اون خانم کلی ذوق داشت 😍😍

و اینکه همسر آدم پدر / مادر خوبی برای بچه اش باشه خودش بخشی از کاستی ها رو جبران میکنه و خیلی لذت بخشه  

به امین اب اذرسا

لازمه اینکه تو بتونی شخصی رو دوست داشته باشی و بهش عشق بورزی اینه که عشق ورزیدنو بلد باشی

وقتی در خانواده محبت و عشق ندیدی و اصلا نمیدونی چی هست چطوری میتونی به کسی محبت کنی

اکثر پدر و مادر های ایرانی عشق و محبتو به بچه یا همسرشون نشون ندادن 

شما کی دیدی پدرت مادرت رو ببوسه یا جمله محبت امیز بهش بگه و یا مادرت اینکار رو بکنه؟

وقتی ما در جامعه ای زندگی میکنیم که کتک زدن رو لازمه تربیت میدونن چجوری میتونیم محبت رو بشناسیم و بفهمیم؟

(من به عشق اعتقاد ندارم)

حالا مثلا ما که با پدر و مادرمون بزرگ شدیم چه محبتی کردن بهمون

ادم اصلا نمیتونه باهاشون درد و دل کنه درد و دل کنی هم درکت نمی کن

سلام  

ممنون از همگی 

به مروارید

 صرفا بخاطر کمبود محبت تصمیمی برای ازدواج گرفته نمیشه و هرکسی معیارهای داره که نمیتونه به این دلیل نادیده بگیره، هرچند خیلی جاها علایقی شکل گرفت که شاید علتش همین بود 

عزیزم اگه همسر شما واقعا به شما علاقه مند باشه و شما را از ته ته قلبش بخواد بله جبران میشه؟چرا نشه 

البته محبت کردن باید دو طرفه باشه اگر احترام و محبت اساس یک زندگی باشه مطمئنا اون زندگی ،زندگی سرشار از محبت و عشق خواهد بود.🌞🥰

خودت را نباز نگو من محبت ندیدم پس نمی تونم محبت کنم این حرف ها واقعا منفی و مسخره هستند و واقعا روی زندگیت اثر می زارن...درسته شرایط شما این گونه است باید قبول کنید ولی ادامه مسیر را نباید دوباره مثل گذشته و حرف های الانتون پیش ببرید..باید به خودتون بگید من لایق محبت دیدن و محبت کردن هستم ،من ارزشمندم و همسر من من را خیلی دوست داره،ما به هم احترام می زاریم🥰خودتون را از ترس های زندگیتون رها کنید،کاغذی بردارید و ترس های زندگیتون را توش بنویسید و پرت کنید بیرون ...تمام شد شما دیگه ترسی ندارید🥰این طوری که وقتی فرزندی هم خدا بهتون داد به گذشته فکر نمی کنید شما در زمان حال زندگی خودتون هستید چون ترس هاتون را کنار گذاشتید🌞🌜شما بی نظیر هستید💪😊☺️☺️🥰🤩🤩🥳

عزیزم چرا ک نمیشه بله ک میشه 

من خودم ب شخصه دیدم ک بعد از ازدواج چون همسر خوبی داشتن 

تمام محبت هایی ک باید بهشون تا الان میشده جبران شدمشده این دیگ بستگی ب همسرتون داره

بستگی داره چجوری به قضیه نگاه کنی.

به نظر من اگه کسی کمبودی در دوران قبل ازدواج داره مثل کمبود محبت در دوران کودکی و آسیب هایی که به خاطر دوران کودکیه،اول باید با مشاور،خودسازی و ....سعی کنه نتایج و آسیب های ناشی از کمبود محبت دوران کودکی رو برطرف کنه .

جنس محبتی که باید در دوران کودکی از پدرومادر دریافت بشه با محبت همسر کاملا متفاوته...محبت دوران کودکی مربوط به دوران کودکیه و اگه شوربختانه کسی اون رو در زمان کودکی دریافت نکرده دیگه تموم شده و باید آسیب هارو درمان و از دوران کودکی عبور کرد...اگه قرار باشه آدم انتظار داشته باشه همون محبت رو در ازدواج دریافت کنه و کمبود هاشو با خودش به ازدواج ببره (یعنی طوری باشه که همش با خودش بگه من به محبت نیاز دارم) و توجه غیر معقول بخواد به نظرم هم به خودش هم طرف مقابل ظلم کرده.

اما اگه اون آسیب ها برطرف شده باشن فرد دیگه انتظار نداره که کمبود هاش جبران بشن و از زندگی مشترک فقط محبت و ویژگی ها یک ازدواج و رابطه سالم زن و شوهری رو می‌خواد.

من به خاطر نوع سوالایی که پرسیده بودین فک کردم ممکنه کم سن باشین و نیاز داشته باشین نیمه ی خالی لیوان رو هم ببینین چون همون جور که دوستان اعلام کردن بعید هم نیست که بتونید با کسی ازدواج کنید که بتونه خلا عاطفیتونو پر کنه ولی مشاهده های من متاسفانه بهم میگه که همچین چیزی کمتر پیش میاد. مثلا یکی از اطرافیان بود که توی بچگی پدرشو از دست داد و مادرش هم ازدواج کرد، متاسفانه پدربزرگ مادربزرگش هم بهش محبت نمیکردن و توی سن کم خودش با یه پسر مثل خودش (پدر مادرشو نمیدونم به چه علت از دست داده بود) آشنا شد و ازدواج کرد ولی متاسفانه بعد از چند سال همسرش بهش خیانت میکرد و با یه بچه ازش جدا شد. این خانم اتفاقا بعد از این جریان خیلی مهربون شده، همچین جریانایی آدمو به فکر میندازه که بعضی وقتا به جای اینکه جای دیگه ای دنبال جواب بگردیم باید در وجود خودمون دنبالش باشیم (هممون نه فقط شما با شرایطی که دارین) قبل از اینکه در وجود بقیه دنبال محبت باشیم در وجود خودمون کشفش کنیم، از خودمون شروع کنیم، با خودمون مهربون باشیم، بعد برامون راحت تر میشه که بتونیم به بقیه هم محبت کنیم، وقتی هم دیگران از ما محبت ببینن (اگه آدم های مریضی نباشن) محبتمون رو جواب میدن.