ضمن عرض سلام و آرزوی قبولی طاعات و عبادات همگی؛ سؤالی داشتم در خصوص روابط دوران عقد.
فرض‌کنید فردی تا زمان ازدواج واقعا خودش را حفظ کرده و به سمت گناه نرفته. اما اگر پس از عقد هم نتونه از همسرش کامجویی داشته باشه آیا این ظلم نیست؟
چرا برخی با افکار پوچ و بی معنی حلال خدا رو حروم می کنن؟
جایی می خوندم شاید دو نفر به هر دلیلی نتونن یا نخوان تا مدتی و تا فراهم شدن شرایط عروسی کنند. با این حساب آیا باید از لذت های جنسی مشروع خود با همسرشون در دوران عقد محروم بمونن؟ اگر اینطور باشه پس چه دلیلی برای خوندن صیغه محرمیت کامل در دوران عقد هست؟؟
از اونجایی که بالطبع دختر و پسر پس از جاری شدن خطبه عقد به لحاظ شرعی و قانونی زن و شوهر به حساب میان، چرا گاهی می شنویم که برای داشتن رابطه کامل مردد هستند یا از اون امتناع می کنند یا به فرض خانواده ی دختر او را از این کار منع می کنند؟
اگر ترس از بارداری در این دوران هست که روش های بسیاری برای جلوگیری وجود داره!
اگر هم از روی زرنگی یا بی اعتمادی ملاحظاتی صورت می گیره که کلا وصلت با چنین افرادی به صلاح نیست. چرا که پس از عقد، دوره شناختی که در نامزدی بود به پایان رسیده و یک زوج رسما زن و شوهر به حساب میان.
همچنین از نظر من سخت گیری های بیجا فقط باعث سرد شدن روابط زوج ها میشه.
خوشحال میشم نظرات شما آقایون و خانم های محترم را هم بدونم. و اینکه آیا با چنین محدودیت ها و تفکراتی در دوران عقد موافق هستید یا نه؟ همراه با دلیل.
ممنونم
مرتبط با مسائل جنسی دوران عقد:
وقتی نامزدم نزدیکم میشه که ببوستم ناخودآگاه در میرم
کار درستیه که در دوران عقد رابطه کامل داشته باشیم؟
پوشیدن لباس های باز در دوران عقد جلوی شوهر، خوبه یا بد؟
تاره عقد کردیم، چطور به شوهرم بگم سطح روابط مون رو بالاتر ببره؟
شوهرم بعد از عقد ازم دوری میکنه
در دوران عقدم ولی با هم حتی رابطه ای در حد روبوسی نداشتیم
در طول سه سال عقد، رابطه مون از سطح دست دادن فراتر نرفته، چرا ؟
کار درستی کردم که در دوران عقد راضی به رابطه کامل شدم ؟
چرا میگین دختر توی دوران عقد نباید بکارتش رو از دست بده؟
← مسائل جنسی دوران عقد (۱۵ مطلب مشابه)
- ۱۰۷۳۰ بازدید توسط ۸۰۸۳ نفر
- پنجشنبه ۱۸ فروردين ۰۱ - ۱۳:۱۷
