سلام
من یک پسر مجرد هستم، ولی هرگز نمیتونم بعضی از پسر ها یا کلا مردها رو درک کنم، مثلا پسرهایی که به دختر ها متلک میندازن یا دنبال شون میافتن یا منت شون رو میکشن و یا مداوم ابراز نیاز برای دوستی میکنن و دختر ها معمولا هیچ محلی بهشون نمیذارن.
آیا این پسر ها چیزی به اسم غرور در وجودشون نیست یا از ذلالت بدشون نمیاد؟، درسته مذکر به مونث گرایش داره اما یک چیزی به اسم شرافت هم وجود داره، جالا این یک طرف قضیه ست، من حتی مردهایی که مداوم خواستگاری میرن و جواب رد میشنوند رو هم نمیتونم درک کنم.
آیا روحیه شون خدشه دار نمیشه، یا حتی اون هایی که جواب مثبت میشنوند آیا از قبول مهریه یا مهریه ی بالا احساس کم ارزشی نمیکنند، آیا پیش خودشون نمیگن اگر اون دختر از من خوشش میاد یا به من اعتماد داره پس مهریه این وسط چه معنی میده؟
به کل احساس میکنم در وجود بعضی از مردها چیزی به اسم غرور و غرت نفس وجود نداره و کاملا در مقابل زن ها تسلیم هستند.
اثبات عشق وجود نداره، پسرها لطفا دوشاخه محبت رو بکشید!
چطوری خودم رو به دختر عموم اثبات کنم ؟
تلاش دختر برای اثبات خودش به خواستگار منصرف شده زشته ؟
با اصرار و پشتکار، هر دختری رو میشه عاشق کرد ؟
اصرار در خواستگاری مستقیم از خود دختر تا چه حد باید باشه؟
عذرخواهی از دختری که در خواستگاری از اون بیش از حد اصرار کردم
آیا اصرار در خواستگاری نظر منفی خانم ها رو عوض نمیکنه ؟
دختران، ممکنه با اصرار یه پسر نظرتون در موردش عوض بشه ؟
← اصرار بر خواستگاری (۴۱ مطلب مشابه)
- ۳۷۳۹ بازدید توسط ۲۵۷۶ نفر
- شنبه ۵ بهمن ۹۸ - ۲۱:۲۲
