سلام وقت به خیر
لطفا اگر کسی اطلاعی داره به من کمک کنه.
من دختر مجرد هستم که شغلی ندارم با توجه به شرابط خاصی هم که دارم امکان ازدواج و حالا وقتش خیلی معلوم نیست خوب چون شغل و درآمد ندارم خیلی نگران آینده هستم .
سلام دوستان امیدوارم حال تون عالی باشه
یکی از همکلاسی‌های بنده اواسط کارشناسی بچه دار شد و انتظار داشت کل دنیا با شرایط ایشون منطبق بشه، هر بار می‌شنیدیم یا می‌دیدیم کاری کرده که حق ما ضایع شده.
مثلاً برای اینکه امتحان عقب بیفته باید راضیش می‌کردیم ولی مثلاً میگفت قراره برم تولد نمی تونم دوباره بشینم بخونم تازه من متاهلم تونستم بخونم شما نرسیدین خودتون نخوندین!
من باید بگم با من تنظیم کنید تاریخ امتحان رو نه شما که مجردین! چون باید شوهرداری کنم و ... این‌جوری میشد که امتحان سر موعد مقرر برگزار میشد. یا وقتی احتمال می‌داد پاس نشه به استاد میگفت من متاهلم منو پاس کن! برخی اساتید محترم می‌گفتن استثنائاً شما اشکالی نداره دیر بیای کلاس!
سلام به خانواده برتری های گل
میخوام هم آقایون محترم نظر بدن و هم خانم های گل خانواده برتری.
من خودم مجردم و قصد دارم اگه یه خاستگار خوب اومد قبول کنم با توکل بر خدا. میخواستم ببینم من دختر مجرد باید چه هنرها و چه مهارت هایی داشته باشم که بتونم یک زندگی و یک خانواده رو اداره کنم ؟ چه تغییرات مهمی در اخلاقم ایجاد کنم ؟
دوست دارین خانه دار باشه همسرتون یا شاغل ؟ و چرا؟ دلیلش رو حتما بگین. ( البته این سوال در پست های دیگه پرسیده شده ولی خب زحمت بکشین و اینجا هم نظرات تون رو مطرح کنین) . خودم دختری هستم که سیاست دارم ولی چی کار کنم سیاستم بیشتر بشه ؟ چه نکاتی رو در وجودم پرورش بدم ؟
خانم ها بیاین از خاطرات خواستگاری های رسمی و غیر رسمی تون بگین که خواستگارتون هول بازی در می آوردن . از پر رویی ها و از رفتارهای غیر اخلاقی کلامی و غیره که دیدید بگید.
از رفتارهایی بگید که تو خلوت از خواستگارتون مشاهده کردید . از مزاحمت ها گاه و بی گاه خواستگار سمج بگید . و در آخر بیاین تحلیل کنید چرا این جور میشه ما مقصریم یا خواستگاران؟ آیا بیش از حد محترمانه بودن ما باعث نمی شه بعضی ها چهارچوب هایی رعایت نکنن؟
چرا گاهی پیش میاد ما دخترانی رو می بینیم حتی حتی قصد ازدواج ندارن امّا میگن حالا آشنا بشیم مگه چیه . اینها نشانه این نیست که ما چون هنوز تکلیف مون با خودمان مشخص نیست راه را برای آسیب خوردن از خواستگار نماها باز کنیم؟
سلام دوستان
من یه دختر مجردم و خب پیشنهاداتی از سمت پسرها بهم میشه. منم به عنوان یه گزینه بررسی شون میکنم. اخیرا با پسری آشنا شدم و به اصرار اون مدتی رو با هم در ارتباط بودیم، به مرور حس کردم که این پسر قصدش بازی دادن من بوده و البته این رو وقتی فهمیدم که خیلی دیر شده بود و من کاملا وابسته ی این فرد شده بودم، (من اهل دوستی با پسری نبودم و شاید به خاطر کم تجربه بودنم این طوری شد)، به مرور رفتار این پسر تغییر کرد و تا دید بهش وابسته شدم خیلی منو اذیت کرد و برای مسائلی تحت فشار گذاشت.
این پسر اینقدر ظریف و زیرکانه رابطه رو جلو برد که من واقعا متوجه نبودم داره چه بلایی سرم میاره. خلاصه که ازش جدا شدم ولی به شدت روح و روانم تو این رابطه آسیب دید.
میخواستم این پست رو اختصاص بدیم به ترفندهایی که پسرها و خصوصا پسرهای دختر باز و حرفه ای به کار میگیرن تو رابطه واسه استفاده کردن از دخترها، تا حداقل دخترهای کم تجربه یا صاف و ساده ای مثل من بفهمن و تا خیلی درگیر نشدن تشخیص بدن با چه کسی طرف هستن.
کتاب صورتت را بشور دختر جان که با عنوان خودت باش دختر نیز ترجمه و چاپ شده است، اثری نوشته ی ریچل هالیس است که اولین بار در سال 2018 وارد بازار نشر شد.
هر بخش از این کتاب جذاب با دروغی شروع می شود که هالیس زمانی به آن باور داشت؛ دروغی که باعث شده بود احساسی از بی ارزشی، سردگمی و ناامیدی در او به وجود آید.
سلام خدمت تمام خانواده برتری ها
سوالی که مدتیه ذهنم رو مشغول کرده اینه که خانم ها چقدر به خانه داری علاقه مند هستن؟ منظورم ازدواج یا بچه دار شدن نیست. منظورم صرف خود کارهای منزله. خانم های متاهل لطفا بگین دیدتون نسبت به قبل ازدواج تغییری کرده؟ یعنی ممکنه قبل ازدواج به این مسائل علاقه ای نداشته باشین و بعد ازدواج نظرتون عوض شده باشه یا برعکس؟ و اینکه خودتون دوست دارین همسرتون تو امور منزل هم مشارکت کنه یا ترجیح میدین کل کارها رو خودتون انجام بدین؟
خانم های مجردم بگن اگه کاملا حق انتخاب داشته باشند چه سیستمی رو برای زندگی می پسندن؟ فرض کنید عرفی وجود نداره و انتخاب سبک زندگی دست خود شماست
بسم الله الرحمن الرحیم
1) بعضی از خانواده ها هستند که ازدواج رو به شدت سهل و آسون می گیرند که ناشی از طرز تفکرشونه. منظورم ازدواج هایی هست که بیشتر در قدیم ها اتفاق می افتاد مثل این که خواستگاری می رفتن و عقد و عروسی بسیار ساده بود و بعد هم یکی از اتاق های خانواده ی پدر عروس یا پدر داماد رو به اون ها اختصاص می دادند. البته فکر نکنم الآن هم مثل قدیم ها چنین ازدواج هایی صورت بگیره مگر تک و توک.
2) بعضی از خانواده ها هم که اعتقاد دارند باید همه ی مقدمات ازدواج توسط عروس و داماد فراهم باشه و بعد اقدام بشه. مثلا داماد، خانه و ماشین داشته باشه و عروس هم جهیزیه ی کامل. حالا دیگه خیلی سادش کنیم میگن که داماد باید یک شغل ثابت با درآمد نسبتا خوب داشته باشه. خوب بچه های این ها هم یا کلا دین رو قبول ندارند یا در حدی به دین پایبند نیستند که نخوان تن به روابط دوستی و نامشروع بدن بلکه یک همدمی پیدا می کنن و تا ازدواج، از تنهایی در میان.
3) گروه سوم هم مثل گروه قبل هستند ولی با این تفاوت که بچه هاشون اون قدری به دین پایبند هستند که نخوان دنبال روابط نامشروع برن.
سلام خدمت دوستان
در یکی از نظرات خوندم که آقایی میگفت که چرا ما پسرها باید دختری رو بگیریم که تو خونه باباش می خوره و می خوابه و هیچ کاری نمی کنه.
اولم خواستم یک انتقادی کنم از این طرز فکر. دوماً هم اینکه چرا شما آقایون زود قضاوت میکنید؟، من خودم ۲۷ سالمه و در شهر کوچک زندگی میکنم. اینجا اصلاً کار نیست. یا اگه باشه همه آشنایان شون می برن.
دوماً هم اینکه بنده دانشجوی ارشد هستم و تو خونه کار ترجمه انجام می دم. و اندازه ی پول تو جیبی خودم در میارم. تازه قسط هم دارم. از دیوار و شیپور پروژه می گیرم انجام میدم. چند جا هم کاریابی رفتم و کار معرفی کردن. ولی محیط کاری واقعاً ناسالم بود.
یک جا رفتم رئیس کارخونه خیلی هیز بود. و کارشناش فروش به زبان انگلیسی می‌خواستن. میگفت باید با ما بیای خارج. من هنگ کردم. یک جا رفتم طرف زیر و زبر زندگی منو در آورد. بدم اومد اصلاً. یک جا رفتم طرف اصلاً بلد نبود حرف بزنه. تو یک خیریه رفتم سر کار. بعد ۴ ماه با دعوا پول گرفتم. کلی منو طرف فحش داد.
کارهای فروشندگی هم ظاهر آراسته! می خوان. ولی من با حجابم. تو هر جایی منو قبول نمی کنن. خیلی ها مثل من این شرایط رو دارن.
سلام به همه ی خانواده برتری‌ها
دوستان من امسال تازه به امید خدا سال اول و دو ترم از دانشگاه را در مقطع کارشناسی پشت سر گذاشتم.
و به لطف خدای مهربونم الآن که تابستون هست هم چند تا فرصت علمی و مطالعه و پژوهش از طرف اساتیدم به من داده شده که شاید کمتر کسی چنین فرصت‌هایی داشته باشه و خیلی خیلی از این بابت خوشحالم، اما سوالی که دارم می خوام که مثل همیشه محبت کنید من را راهنمایی کنید اینه که من قبل از شروع تابستون چون سال‌های قبل درگیر کنکور و درس بودم اصلاً کارهای خونه، آشپزی و را انجام نمی‌دادم امسال با خودم عهد کرده بودم که به طور دقیق و حرفه ای و بدون هیچ دغدغه ی فکری شروع کنم کارهای خونه و آشپزی را هم یاد بگیرم.
اما حالا که می خوام همزمان روی پژوهش و درس و مطالعه تمرکز کنم نمی تونم روی کار خونه هم دقیق باشم و دل به کار بدم چون علاقه ی من بیشتر به فعالیت‌های علمی هست تا کارهای خونه، اما چون دخترم و باید چنین مهارت‌هایی را هم یاد بگیرم ضمن اینکه جو خانوادگی ما طوری هست که ارزش و اعتبار بلد بودن کار خونه خیلی بیشتر از سطح علمی طرف هست و هر چند من این دید را نمی‌پسندم ولی بازهم یاد گرفتن چنین مهارت‌هایی رو برای یه دختر ضروری می دونم حالا سوالم اینه که من باید برای یاد گرفتن کار خونه قید فرصت‌های علمی رو بزنم؟ یا اینکه هیچ وقت برای یاد گرفتن کار خونه و آشپزی دیر نیست؟ اینکه به نظر شما کدومش توی زندگی واسه ی دختر مهمتره؟
سلام روزتون بخیر
یه مشکلی داشتم شاید ظاهراً ساده باشه ولی خیلی دغدغه ام شده و رو اعتماد به نفسم تاثیر منفی گذاشته، ازتون می خوام کمکم کنید، مخصوصاً دوستان عکاس.
مشکل من اینه که تو عکس ها به شدت زشت میافتم، صورتم دراز می شه، چشمانم ریز و پوستم کدر و در کل اصلاً خودم نیستم.
تو نت خیلی سرچ کردم در این مورد و یه مقاله بود که میگفت در واقع این تصویر حقیقی شماست نه اونی که تو آیینه می‌بینید و ذهن تون شما رو می خواد جذاب‌تر نشون بده.
ولی در مورد من واقعاً این جوری نیست! من پیش عکاس حرفه ای به جز عکس پرسنلی نرفتم، ولی همه ی دوستان و خانواده که ازم عکس می‌گیرند هم همین اعتراض رو دارن که چه قدر زشت میشی پشت دوربین! خب منم می خوام یه عکس شبیه خودم داشته باشم در آینده به بچه هام و نوه هام نشون بدم نه اینها رو که اصلاً شبیهم نیستن.
پیشاپیش متشکرم از راهنمایی ها و توجه تون
نمی گویم تمام مردها در هر لحظه به انتظار خنده ی شما نشسته اند تا شما بخندی و اونا سوء استفاده کنند، نخیر اما در هر حال عده ای هستند و باید شما احتیاط نمایید.
نظر بنده:
اول:
اگر در یک جا مردی نامحرم حضور داشت از شوخی بپرهیزید، چون همانطور که گفتم ممکنه خنده ی شما نوعی لذت و وسوسه ایجاد کنه. همین لذت سبب دو معضل میشه.
معضل اول اینه اطرافیانت ممکنه خیال و فکر می کنند که شما به خاطر حضور اون مرد شوخی میکنی و می خندی تا غیر مستقیم بهش نخ بدید.
خانم های همجنس خودت گاهی بهت تهمت میزنند یا ممکنه اون مردی که در حضورش زیاد میخندی نامزد یا شوهر اون مرد باشه و یا پنهانی دوست و معشوقه ی یکی از اون خانم ها باشه و شما خبر نداری.
وقتی شما جلوی اون مرد با رفیق های خانمت می خندی ممکنه همین نامزدش یا معشوقه ش یا خانم اون مرد فکر کنه قصد نخ دادن و خودشیرینی داری و کافیه اون مرد با شوخی های شما بخنده دیگه تهمت و شکاکی آغاز خواهد شد.
سلام به همه
خانوم هایی که مثل من مجرد هستن و توی خونه درس دانشگاه تموم شده و کاری ندارن و قصد ازدواج دارن، معمولا توی خونه هستن و دیده نمیشن، من فکر کردم که بهترین راه کار حضور توی اجتماع هستش که دیده بشی، منظورم خیابون نیست یه اجتماع یه گروه صمیمانه مثل کوه نوردی که به شخصه من همچین گروهی پیدا نکردم، خواستم بدون نظیر همچین اجتماع هایی واسه دیده شدن و ارتباط که شانس ازدواج رو بالا میبره چی سراغ دارین؟، کلاس و امثال این که هزینه ش زیاده گزینه آخره.
لطفا آقایون و خانوم ها هر چی که به ذهن تون میرسه و نحوه پیدا کردن اون اجتماع یا گروه یا هر چی که اسمش رو میذارید رو بگید، شاید کسی هم این پست رو خوند به دردش خورد و تونست به قول معروف اون جفت مورد نظرش رو پیدا کنه و بره سر زندگیش.
ممنون از وقت تون
سلام
دختری 22 ساله هستم، من یه سوالی برام پیش اومده که شاید به نظر احمقانه باشه ولی من این چند وقت اخیر که مجبورم دائما ماسک بزنم به خاطر شیوع کرونا، متوجه تفاوت فاحش برخورد جنس مخالف با خودم نسبت به قبل شدم.
خیلی ساده بخوام بگم این روزها که ماسک میزنم تقریبا دو برابر قبل مورد توجه پسرها هستم از ظاهرم به خصوص چشم و ابروم خیلی تعریف و تمجید میشه نسبت به قبل اصلا به غیر از اون یه جورایی مهربانانه تر باهام برخورد میشه و در کل احساس میکنم جذاب ترم و یه جورایی حس توجه و کنجکاوی شون رو برانگیخته میکنم و حواس شون به منه، تفاوت برخورد پسرها نسبت به مواقعی که ماسک ندارم کاملا برام محسوسه
سوالم از دخترهایی که موقع بیرون رفتن ماسک میزنن اینه که آیا اونها هم همچین حالتی براشون پیش اومده که وقتی ماسک دارن بیشتر تحویل گرفته بشن توسط جنس مخالف یا نه؟، علت اینکه این موضوع برام سوال شده اینه که من تا حالا زیاد شنیدم که بدن نیمه عریان زن برای مردها بیشتر جذابه نسبت به بدن کاملا عریان، حالا میخوام بدونم نکنه این قضیه در مورد چهره هم صادق باشه.
همیشه فکر میکردم یه مادر عالی میشم، مامان ۳ ، ۴ تا بچه های قد و نیم قد، ولی الان که مادرهای دور و برم رو میبینم از بارداری و بچه و زایمان و شیردادن حالم به هم میخوره، یه جور فوبیای افسردگی بعد از زایمان!
من تو سیکل روتین زنانه ام، قبل از پریود به دلیل تغییرات هورمونی خیلی حساس و زودرنج میشم، در حدی که دچار تپش قلب و درد قفسه سینه میشم. با این وضعیت نمی دونم چه طور باید در برابر تغییرات هورمونی بعد از زایمان دوام بیارم.
تصورم از حاملگی و زایمان تبدیل شدن به یک زن افسرده و چاق که وقت سر خاروندن نداره. از بی خوابی زیر چشمش گود شده، شوهرش ازش سرد شده و جای خوابش از اون و بچه جدا کرده. محبت و حمایتی از شوهرش نمیگیره.
زیاد دیدم و شنیدم از آقایونی که هیج کمکی تو نگهداری از بچه و کارهای خونه نمی کنند و در عوض از ظاهر همسر و افت کیفیت و کمیت رابطه شاکی اند.
از اون طرف قبول مسئولیت آوردن یه انسان به این دنیا، تجربه درد و غم و خونریزی و نگرانی، اضافه شدن هزار و یک دغدغه جدید به مشکلات قبلی و ...