- ۱۶۹۰ بازدید توسط ۱۱۳۲ نفر
- جمعه ۲۱ فروردين ۹۴ - ۲۳:۱۷
سلام
اگه خطاب به " گمنام " مطلبی می خواید بگید در بخش نظرات همین پست بنویسید .
سلام من دختری 21 ساله هستم که چند ماه پیش با یه آقا پسری دوست شدم ولی بنا به دلایلی یا بهتر بگم از لحاظ عقلی یا منطقی بخوام بگم برای ازدواج به درد هم نمیخوردیم.
هم من این رو می دونستم هم اون آقا. من بیشتر به خاطر اینکه بعد یه مدتی که ازش شناخت پیدا کردم متوجه شدم خیلی تنوع طلبه تو گذشتش خیلی با دخترها بوده دوست دختر زیاد داشته نه یکی نه دو تا خیلیییییییی.
هم خودم این قضیه رو فهمیدم هم از اطرافیانش خیلی به گوشم میرسید پیش خودم حس میکردم عشقم کورکورانه ست و به درد زندگی نمی خوره. از دوروبرا خیلی میشنیدم که حتی همزمان با چند تا دختر دوست بوده خیلی با دخترها راحت بود کلاً این شناختو به دست آوردم که آدم سبکیه همه ش پیش خودم میگفتم باهاش ازدواج کنم اصلاً خوشبخت نمی شم از کجا معلوم فردا من به عنوان زنش دلش رو نزنم و بره دنبال یکی دیگه!!!
اون که تنوع طلبی عادتش شده آخه من خیلی دختر سر سنگینی بودم خودش هم می دونست ما حتی بهم دست هم نمیدادیم همیشه غرق این افکار بودم که چند ماه پیش با یه دختر تو محله خودشون عقد کرد بعد اون داغون شدم خیلی بهش وابسته بودم فقط براش آرزوی خوشبختی کردم و از زندگیش رفتم بیرون.
من دختری 22 ساله دانشجوی رشته پزشکی هستم. من مبتلا به بیماری ویتیلیگو و ibs هستم. ویتیلیگو بیماری است که بعضی قسمت های بدن بدون رنگدانه میشوند و من فقط قسمت بالای پاهام دچار این مورد است.
ibs هم که روده تحریک پذیره. از دوره ی راهنمایی به این بیماری دچار شدم. علائم آزار دهنده این بیماری اینه ببخشید روده صدا میده. برای من که خیلی زجر آوره مخصوصا که دانشجو هستم و جاهایی که ساکت میشه همش صدا میده و ابروم میره. من خیلی از مهمونی ها و جاهایی که ساکت بود رو نرفتم به خاطر این که شکمم صدا میده. همه اینا رو تحمل میکنم ولی حالا که دارم فکر میکنم من اگه ازدواج کنم وقتی با همسرم تنها بشم شکمم همش صدا بده چیکار کنم؟
اصلا وقتی تو جلسه ی خاستگاری بهش بگم خب هر کسی باشه قبول نمیکنه.من خودم هر وقت فکر میکنم به خودم میگم من اگه پسر بودم هیچ وقت با ادمی مثه خودم ازدواج نمیکردم.
ولی برای درمان ویتیلیگو قراره که تابستون برای درمان برم مرکز رویان تا شاید جواب بگیرم ولی از چند نفر که پرسیدم گفتن درمان نشدن.......
ولی برای ibs هیچ درمانی نیست دکتر زیاد رفتم گفتن باید سعی کنی باهاش کنار بیای توی سایت های زیادی هم که سرچ کردم خیلی ها گفتن ازدواج نکردن و از درس و ادامه تحصیل عقب افتادن.....
یه چیزی هم دلم میخواد بگم اینه که بدبختی و بی عدالتی دنیا اینه که من هیچ نقشی در ابتلا به این بیماری ها نداشتم همش رو خدا بهم هدیه داده!!!! حالا به قول بعضی ها شاید حکمتی توشه ولی من که جز گریه های هر شبم و ارزوی مرگ واسه خودم هیچ حکمتی رو ندیدم. بزرگترین ارزوی زندگیم تا این لحظه مرگ بوده همیشه هم به خدا گفتم اگه مرگ حقه،حق منو همین الان بده.......
ازدواج با مرد بیوه داری فرزند !؟
دختری هستم 32 ساله و دارای مدرک تحصیلی بالا و شاغل ، و تا بحال ازدواج نکردم البته خواستگار داشتم و دارم.
مدتی طولانی است آقایی که یه جورایی از همکارانم به حساب میان و چهار سال از من بزرگتر ه خواستگارم است. و ایشون حدودا نه سال پیش ازدواج کرده و در سال دوم متاسفانه همسرش را بر اثر بیماری از دست داده و در حال حاضر دختری 7 ساله دارد. این آقا بسیار مورد تایید همه من جمله خانواده ام می باشد هم از لحاظ اخلاقی و رفتاری و هم تحصیلی و هم خوانوادگی، و بسیار به من علاقه دارد بطوریکه الان حدود سه سال و نیم است که خواهان ازدواج با من می باشد، خودم در ابتدا مخالف بودم تنها و تنها دلیلم وجود دختر ایشان می باشد، ولی بعد از آشنایی کامل و دیدن بچه و رفتن پیش مشاور نظرم عوض شده، درحال حاضر رسما خواستگاری کردن ولی خانواده من بخاطر وجود بچه راضی نمیشن البته فقط مادرم مخالفت میکند ولی پدرم راضی است بخاطر شخصیت این آقا.خودم هم بهشون خیلی علاقه دارم.
سلام
بچه ها کمک!!!
تازگیها یه چیزایی متوجه شدم
برادرم کوچیکترمخیلی مشکوکه!!!!
اون تو سن بلوغه و من یه جورایی نگرانشم.
برادرم قبلا موقع خواب اصلاااااا پتو رو خودش نمینداخت حتی اگه تو شب از سرما یخ میزد هم شب رو خودش پتو نمینداخت مگر اینکه یه موقع مامانم میدید پتو روش نیس پتو مینداخت روش یا من مینداختم که بازم هی غلت میزد پتو رو مینداخت اونور.....
ولی الان....
یه مدته میبینم حتی اگه همین طوری میخواد دراز بکشه و قصد خوابم نداره پتو رو میاره تا رو سینه اش بالا و دستاشم زیر پتو....قبلا خواب بعداز ظهر نمیرفت ولی الان گاهی خیلی میخوابه یه روز کلا چه صبح چه بعد از ظهر کلی خوابیده بود یعنی رکورد زده بود.
حالا این هیچی....
یه بار رفتم تو history دیدم یه فیلم سکسی اورد ولی از اون به بعد وقتی میرفتم دیگه history رو پاک کرده بود جوری که مثلا کلی مینشست پای اینترنت بعدش که میرفتم history خالی بود در واقع کلا پاک شده بود و الان حرفه ای تر عمل میکنه همه رو پاک نمیکنه فقط همون موضوع رو....
یکی از پسرای فامیل که همسن داداش منه تقریبافوق بیشعور یعنی فوق فوق فوقشه
عکسای چیزدار واسه داداشم تو وایبر و اینا میفرستاد(رفتم سراغ گوشیش).
بعد اینکه...
چند روز پیش تو یکی از پیاماش دیدم همین پسر داییم بهش گفته بود مگه نگفته بودی یه بار بریم بکنیم.....!!!!!! (خیلی خیلی به بزرگواری خودتون ببخشید که اینقدر رک نوشتم)
واااای اون لحظه یه سطل آب انگار ریختن رو سرم داغ کرده بودم عصبانی بودم بعدش دیدم داداشم بهش گفته بود نهههه.... خیالم راحت شد اما بازم نگرام که نکنه یه وقت داداشمواز راه بدرش کنه.
کلا داداشم الان چون تو سن خاصیه میخواد تو گروه همسالاش پذیرفته بشه گروه همسالاشم که داغووون....اونایی که باهاشون در ارتباطه منظورمه
قبلا به اندام من نگاه نمیکرد ولی الان ...
اعصابم الان ریخته به هم میگم داداش من که اینقدر دوسش داشتم و دارم نکنه یه وقت....
یعنی داداشم با دیدن من فکرای ناجور میکنه ؟؟!!!
خدایا کمک!!
من اصلا تا حالا جلوش تاپیا شلوارک نپوشیدم و نخواهم پوشید.
یعنی پوششم خوبه!!
اون همش سرش تو کامپیوتره البته از نظر هوشی بالاست ورتبه تو رشته......داره نه که از این مثبتا باشه ها نه ولی کلا مخه.
من چی کار کنم؟؟؟!
سلام
من یه دخترم بیست و خورده ای ساله هستم که الان 4 ماه میشه که ازدواج کردم.... رابطم با شوهرم اوایل خیلی خوب بود ..البته خدا رو شکر الانم عالیه اما یه مشکلی هست....
شوهرم منطقی و مهربونه و اصلا خشن نیست و من خیلی دوستش دارم ولی ناخود اگاه ازش میترسم .....کمک کنید چیکار کنم!
می خوام حس مردانگی رو در شوهرم زنده کنم؟
چطور تا آخر عمر برای همسرم جذابیت جنسی داشته باشم
نکاتی برای شوهرداری - خانوم ها بخوانند
من نمیدونم چطور شوهرم رو مجذوب خودم کنم
دوستان من میخوام رابطه ام رو با پدر و مادر و برادرم بهتر کنم رابطه ی چندان خوبی با مادرم ندارم نمیدونم بقیه با پدر مادراشون چطوریش چقدر صمیمی ان..
من یه دخترم و تا حالا نشده با مامانم درمورد مسایل زنانه حرف بزنیم خواهر هم که ندارم.... همه ی اطلاعات جنسیم از اینترنت و دوستام بوده و حتی در مورد قاعدگی ام معلم دبستانمون(پنجم)بهمون گفت
وقتی می بینم یه سریا در مورد چه چیزا که با مادرا و خواهراشون حرف نمیزنن حسودیم میشه . مامانم خیلی مغرور و در عین حال بی اعتماد به نفس و خجالتیه شاید به خاطر همین با من در مورد این چیزا حرف نمیزنه و اجتماعی نیست همش هم به من گیر میده .
من درکش میکنم که ما رو دوست داره و نمی خواد ما به سمت و سوی اشتباه نریم اما در عین حال که هی تذکر میده و غر میزنه و گیر میده ، در مقابل یه ذره محبتی که من بهش امیدوار بشم نمیکنه ازش متنفرم همش فکر میکنه من مثل بابامم و میخواد منو تغییر بده .
منو همون طوری که هستم نمی پذیره دو ساله که درسام به شدت افت کرده ( دارم سعی میکنم درس بخونم و به وضع قبلیم برگردم چون میدونم لیاقت من بیشتر از این حرفاست ) و نمازام ترک شده سر همین هم هر روز دعوا میکنه دیگه خسته شدم حتی تو لحظه های شاد خونوادگی مون نمیتونه شاد باشه شایدم حق داره به خاطر جو خونوادگیشون از بودن باهاش زجر میکشم و اصلاااا ازش خوشم نمیاد .
شاید تنها چیز خوبش دستپختش باشه علی رغم همه ی اینا دیگه سعی میکنم تو دعواهامون صدامو بالا نبرم و هر وقت باهاش دعوام شد فقط سکوت کنم و تحمل کنم …
حتی دیگه اهمیت نمیدم به خاطر کدوم اشتباه دارم مواخذه میشم چون تو خونه ی ما همش من مقصر شناخته میشم از نظر مامانم یعنی اون فکر میکنه هیچ عیبی نداره و همه عیبا از منه!!! در حالی که من فکر میکنم عیبا بیشترش از اونه!!!
دوس داشتم به عنوان یه مادر اون بیاد به من محبت کنه و چیزای دیگه یادم بده نه این که من ...
اون درست حرف زدن بلد نیست اجتماعی بودن بلد نیست اگه بلد بود ما وضعیت بهتری تو فامیل داشتیم.
موقعی هم که میخواد سر صحبت باز کنه به جای تعریف کردن و ... شروع میکنه به گله و سرزنشو نصیحت و.....
دیگه اهمیتی هم نمیدم میرم تو اتاقم و در و می بندم.
فقط با این که نمازام ترک شده اما کم کم میخوام رابطم با خدا قوی تر شه حجابم خوبه و نمازام رو هم می خوام شروع کنم یکی از کارایی که فکر میکنم باید درست شه احترام به پدر و مادره برای این کار با این شرایط من باید چیکار کنم؟؟؟؟؟
میگن حتی نگاه با خشم به پدر و مادر گناه داره خب وقتی دوسشون نداری چطوری باید با محبت بهشون نگاه کنی؟؟؟
همش میترسم همش به سر خودم بیاد و بچه ام مثل من بشه. فکر کنم اگه یه روز اتفاقی براش بیفته ناراحت نشم و گریم نگیره .
وقتی می بینم هم سن و سالام با یه روز دوری از مامانشون دلتنگ میشن و گریه و زاری راه میندازن اما من دعا میکنم یه چند روز از این خونه برم بیرون
نمیدونم شاید من خیلی پر رو و پر توقع ام شاید انتظارات من زیاد باشه اما من دیگه اونو پذیرفتم و همون طوری قبولش کردم و میخوام بهش کمک کنم چه از ظاهر و چه از روحیه بهتر بشه ولی اون منو همین طوری که هستم نمیپذیره....
صداش و طرز بکار بردن کلماتشو حرفاش و طرز خندیدنش و طرز راه رفتنش و طرز کاراش و.....همش رو اعصابه.
خدایا منو ببخش که اینقدر گستاخم
نمیدونم اشتباه از منه یا از اون!!!!؟؟؟
مثلا هی به من میگه با نظم باش و برنامه ریزی داشته باش میگه تو بلد نیستی سریع کار کنی تو کندی تو مثل حلزونی بده دختر اینطور باشه فلان باشه بهمان باشه.
در حالی که خودش یه صدم تو زندگیش نظم نداره اعتماد به نفس نداره مرتبی نداره بعد به من میگه وسواس داری حرفاش تناقض داره نمیتونه جلوی بقیه از بچه هاش دفاع کنه تازه جلوی بقیه ما رو نصیحت میکنه کوچیکمون میکنه.
من تو شرایط بدیم از یه طرف تعارضات داخلی دوران نوجوانی و از یه طرف کارای مامانم
در ضمن فقط مامانم تو خونواده این طوریه بابا و داداشم کلا کاری به من ندارن بابام هم یه جورایی طرف منه
مامانم با داداشم هم همین طوریه
من باید چیکارررر کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
احترام به پدر و مادر یعنی چی چطوری باید بهشون محبت کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!
از ازدواجم پشیمونم . وقتی اومد خواستگاریم به نظر همه چیز خوب بود و من همش نیمه پر لیوان رو میدیدم . خیلی خوشبینانه به شرایطش نگاه می کردم . خانوادم مخالف بودن . با خانوادم پیش سه مشاور مختلف رفتیم که حق رو بمن دادن و من ایمانم قوی تر شد که ازدواج کنم .
بعد از ازدواج شرایط مالی شوهرم به شدت خراب شد طوری که با ماهی 500 تومن زندگی می کنیم مستاجر هم هستیم و فشار زیادی به هر دومون اومد .
خانوادش آدم های خیلی بدی از آب در اومدن و ما تمام این سه سال رو یک روز خوش با خانوادش نداشتیم . بعد از زادواج شوهرم اصلا به خودش نرسید و بعضی وقت ها ریشش رو نمی زنه و لباس ها نامناسب می پوشه که میشه عین داعشی ها هر چی التماس می کنم که من نمیتونم این قیافت رو تحمل کنم یه کم به خودت برس تو گوشش نمی ره و الان از قیافش بیزار شدم.
خانوادم که از اول مخالف بودن دائم تو گوشم می خونن که چرا انتخابش کردی یا سر کوفت ازدواج های دیگه رو تو سرم می کوبن که باعث میشه اعصابم خورد تر بشه. یا با داماد های دیگه مقایسه ش میکنند که خیلی زجر می کشم.
موارد مخالفت خانوادم تو خواستگاری اینا بود
1 - اونا **** ما فارسیم . که ### و فارس به هم نمی خورن
2 - خانواده پسر فقیرن و پسر ارثی نداره
3 - پسر زشته
4 - خانوادش به دلمون نشسته . به نظر میاد آدم های خوبی نباشن
اون موقع به نظر من و مشاورا حرفاشون از رو سخت گیری بود اما الان می فهمم راست بود یا من بد شانسی اوردم .
حالا به شدت افسردگی گرفتم راه برگشتی هم نیست . شما بگید چیکار کنم
با سلام
یه سوالی داشتم از پسرای خانواده برتر.
دختر خانومها و آقایون متاهل لطفا جواب ندن فقط پسرهای مجرد. مرسی . اما همگی مطالب نوشته شده رو بخونید :
سوالم از آقا پسرا اینه که :
طبق گفته بعضی مراجع دختر بالای 30 سال میتواند بدون اذن پدر صیغه کند. و طبق فتوای آیت الله روحانی از مراجع تقلید، دختر در هر سنی میتواند بدون اذن پدر صیغه موقت انجام دهد. با توجه به اینکه دختران زیادی ایشون رو بعنوان مرجع تقلید انتخاب کردند، و بقیه مراجع هم بالای 30 سال را مجاز به صیغه بدون اذن پدر دانسته اند ، اگر دختری مرجعش آیت الله روحانی بوده و یا بالای سی سال باشد بدون اطلاع خانواده و پدر صیغه محرمیت بخواند با دوست پسرش و با او رابطه کامل جنسی داشته باشد و بکارتش را از دست بدهد بعد از مدتی رابطه اش با همسر موقتش بهم بخورد و شما هم پسری هستید که رابطه جنسی نداشته اید نه مشروع و نه نامشروع حالا :
سلام بر همگی،
عارضم خدمت شما سروران که اینجانب آقایی هستم 25 ساله، دارای تحصیلات کارشناسی ارشد مهندسی از یک دانشگاه خوب، هم اکنون در شهر خودم سرباز هستم و ان شاءالله سربازیم تا آخر پاییز تموم میشه. یه شغل خیلی کوچولو موچولو هم دارم که درآمدش دانشجویی به حساب میاد. :)
تعریف از خود نباشه خوشتیپ و قد بلندم هستم :دی
بعد سربازی هم دنبال اپلای و ایشالا دکترا در خارج از کشور هستم یعنی اگه مشکلی پیش نیاد تا سال دیگه میرم خارج. اگرم جور نشد خوب میرم سر کار.
با این اوصاف موندم که پروسه ازدواجو شروع کنم یا نه؟ از نظر مالی خانواده کاملا حمایت میکنن. ولی این یه ساله پیش رو که بیکار و بی پولم بدجوری رو اعصابه! برای شما خانمها حس ناخوشایندی پیش نمیاد که آدمی مثه من میخواد بره خواستگاری؟ اصلا شما دخترا زن همچین آدمی میشید؟